Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. Wydział II Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Artur Żymełka

Protokolant Agnieszka Jaskulska

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013r. w Rybniku

sprawy z powództwa S. K. ( K. )

przeciwko K. K. (1) ( K. )

o zapłatę

1)  utrzymuje wyrok zaoczny z dnia 31 maja 2011 r., wydany w niniejszej sprawie pod poprzednią sygn. akt II C 199/09, w mocy w części, tj. co do zasądzenia od pozwanego K. K. (1) na rzecz powoda S. K. kwoty 46.314,26 zł ( czterdzieści sześć tysięcy trzysta czternaście złotych i dwadzieścia sześć groszy ) z ustawowymi odsetkami od dnia 31 marca 2010 r.;

2)  w pozostałej części w zakresie punktu 1 wyżej wskazanego wyroku z dnia 31 maja 2011r. wyrok ten uchyla i powództwo oddala;

3)  uchyla wyżej wskazany wyrok zaoczny z dnia 31 maja 2011 r. w części dotyczącej rozstrzygnięć o kosztach procesu zawartych w punktach 3, 4, 5 i 6;

4)  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. na rzecz radcy prawnego M. M. kwotę 7.749 zł ( siedem tysięcy siedemset czterdzieści dziewięć złotych ) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu;

5)  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. na rzecz adwokata M. S. kwotę 7.749 zł ( siedem tysięcy siedemset czterdzieści dziewięć złotych ) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu;

6)  odstępuje od obciążenia stron kosztami sądowymi.

Sygn. akt II C 10/13

UZASADNIENIE

Powód S. K. po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego K. K. (1) kwoty 121.047,39 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podał, że pozwany dopuścił się ciągu przestępstw polegających na wprowadzeniu w błąd powoda i skłonieniu go do zaciągnięcia wielu kredytów i pożyczek, z których uzyskanie środki powód przekazywał pozwanemu. Powód podał, że pozwany będąc znajomym powoda latem 2002 r. zaproponował powodowi wstąpienie do spółki i prowadzenie razem działalności polegającej na ochronie mienia. Powód stwierdził, że pozwany poinformował go o konieczności zaciągnięcia kredytu na pokrycie kosztów działalności, tj. wynajęcia siedziby, zakupu nowych mundurów, wyposażenia itp. Powód oświadczył, że ufał pozwanemu, bowiem już wcześniej poręczał pozwanemu kredyty. Powód podał, że pozwany obiecywał powodowi, że zaciągnie kredyt hipoteczny, a środkami uzyskanymi z tego kredytu miały być spłacone „mniejsze” kredyty pobrane przez powoda. Powód stwierdził, że pozwany nakłonił także powoda do zaciągnięcia pożyczek na zakup sprzętu. Powód podał, że pozwany wbrew deklaracjom nie spłacał kredytów i pożyczek zaciągniętych przez powoda, a powód w związku z zaciągnięciem tak dużej ilości kredytów zaczął mieć kłopoty z ich terminową spłatą. Powód stwierdził, że łącznie zaciągnął dla pozwanego 20 kredytów oraz pożyczek i spłacił je w łącznej wysokości 201.047,39 zł. Powód wskazał, że pozwany został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim za wprowadzenie w błąd powoda, w którym to wyroku nadto zobowiązano pozwanego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz powoda kwoty 70.000 zł. Powód stwierdził, że pozwany dobrowolnie spłacił kwotę 10.000 zł, a żądana w niniejszej sprawie kwota jest różnicą pomiędzy sumą spłaconą z tytułu pobranych kredytów i pożyczek przez powoda, a w/w kwotą spłaconą przez pozwanego i kwotą zasądzoną w w/w wyroku karnym. Powód dokonał zestawienia wysokości spłat kredytów i pożyczek, które zaciągnął w różnych instytucjach za namową powoda i które poniósł w związku z działalnością pozwanego. Powód wskazał, że spłacił:

1)  dwie pożyczki w P. Polska – 8.028,15 zł,

2)  CitiBank – 4.969,92 zł,

3)  (...) w (...) S.A. ( (...)) – 2.212,74 zł,

4)  Bank Spółdzielczy w W. – 25.335,74 zł,

5)  (...) Bank (...) S.A. -11.758 zł,

6)  Bank Spółdzielczy w J. – 8.158,66 zł,

7)  (...) w T. – 3.453,37 zł,

8)  Bank Spółdzielczy w A. – 6.427,14 zł,

9)  (...) Bank (...) S.A. – 902,60 zł,

10)  (...) Bank S.A. – 12.855,90 zł,

11)  Bank Spółdzielczy w G. – 8.139,53 zł,

12)  (...) S.A. – 6.879,41 zł,

13)  (...) Bank Spółdzielczy – 12.450,28 zł,

14)  (...) Bank S.A. – 3.603,64 zł,

15)  (...) Bank – 30.304,58 zł,

16)  Bank (...) – 2.331,50 zł,

17)  (...) – 9.408,32 zł,

18)  (...) Bank S.A. – 4.108,70 zł,

19)  (...) Bank w systemie Żagiel – 3.540,50 zł,

20)  (...) Bank S.A. – 25.859,96 zł,

21)  pozostałe należności wyegzekwowane od powoda – 10.318,75 zł.

Pozwany pierwotnie nie złożył odpowiedzi na pozew oraz nie zajął merytorycznego stanowiska co do żądania pozwu.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. po raz pierwszy rozpoznając sprawę ( sygn. akt II C 199/09 ) wyrokiem zaocznym z dnia 31 maja 2011 r. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 51.763,49 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 15 stycznia 2010 r. ( pkt 1 wyroku ), oddalił w pozostałej części powództwo ( pkt 2 wyroku ), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.119,04 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 1.904,04 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego udzielonego powodowi z urzędu ( pkt 3 wyroku ), przyznał od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach na rzecz radcy prawnego M. M. kwotę 2.523,96 zł tytułem części kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu ( pkt 4 wyroku ), nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 2.387,79 zł tytułem części kosztów sądowych, od których powód był zwolniony ( pkt 5 wyroku ) oraz odstąpił od obciążania powoda pozostałymi kosztami sądowymi ( pkt 6 wyroku ).

Apelacja powoda od w/w wyroku w części oddalające powództwo została odrzucona prawomocnym postanowieniem z dnia 18 maja 2012 r.

Natomiast na skutek wniesionego przez pozwanego sprzeciwu od w/w wyroku zaocznego Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. wyrokiem z 7 marca 2012 r. ( sygn. akt II C 199/09 ) utrzymał w całości w mocy wyżej przytoczony wyrok zaoczny z dnia 31 maja 2011 r. ( pkt 1 wyroku ) oraz przyznał od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. adwokatowi M. S. kwotę 2.952 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu ( pkt 2 wyroku ).

Na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 12 października 2012 r. ( sygn. akt V ACa 410/12 ) uchylił wyżej przytoczony wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. z dnia 7 marca 2012 r. i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego podając w uzasadnieniu, że uzasadnienie w/w wyroku Sądu Okręgowego dotknięte jest brakami, które uniemożliwiają dokonanie oceny toku wywodu Sądu pierwszej instancji.

Po przekazaniu sprawy powód pierwotnie wnosił o utrzymanie w mocy wyroku zaocznego w części uwzględniającej powództwo by ostatecznie ponownie zgłosić żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 121.047,39zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych ( k.569 ).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania zarzucając, że powód nie wykazał by przekazywał pieniądze z pobranych kredytów i pożyczek pozwanemu ( poza spłaconą przez pozwanego należnością ) i twierdząc, że powód uzyskane w ten sposób środki przeznaczył na własne potrzeby.

Sąd Okręgowy ponownie rozpoznając sprawę ustalił następujący stan faktyczny:

Powód S. K. oraz pozwany K. K. (1) ( poprzednio noszący nazwisko C. ) poznali się w przeszłości w pracy na kopalni.

Powód poręczał nawet wówczas pożyczkę pozwanemu.

Po pewnym czasie znajomość pomiędzy stronami uległy zerwaniu, ponieważ pozwany przestał pracować na kopalni. Założył wówczas firmę ochroniarską.

W 2002 r. pozwany skontaktował się z powodem i zaproponował mu udział w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Oświadczył powodowi, że chce swoją działalność przekształcić w spółkę z ograniczona odpowiedzialnością i potrzebuje wspólnika. Pozwany roztaczał przed powodem wizję świetnie prosperującej i przynoszącej duże dochody wspólnej działalności gospodarczej, tak że powód podjął i ukończył nawet kurs ochroniarski. Pozwany wskazał jednakże, że na rozwinięcie tej działalności potrzebna jest gotówka a on taką obecnie nie dysponuje.

Pozwany przekonał powoda by on we własnym imieniu zaciągnął kredyt, przekazał pieniądze pozwanemu, przy czym pozwany osobiście zobowiązał się, że będzie spłacać raty kredytu zaciągniętego przez powoda.

Pozwany zapewniał powoda, że ma się nie obawiać, ponieważ pozwany zamierza zaciągnąć kredyt hipoteczny i będzie posiadał środki na spłatę wszystkich zobowiązań.

Pozwany nakłaniał powoda do zaciągania kolejnych kredytów i pożyczek, z których uzyskiwane środki powód osobiście przekazywał pozwanemu.

Wbrew zapewnieniom pozwanego nie spłacał on tych zobowiązań i wkrótce powód oraz jego żona, z którą powód pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej, zaczęli otrzymywać monity w sprawie spłat zobowiązań wynikających z w/w kredytów i pożyczek.

Pozwany wskazując na przejściowe problemy oraz zamiar zaciągnięcia kredytu hipotecznego przekonywał powoda do zaciągania kolejnych zobowiązań, obiecując m.in. powodowi również zatrudnienie w firmie synów powoda, którzy mieli problemy ze znalezieniem pracy.

Kiedy powód z uwagi na posiadane zadłużenia nie był w stanie uzyskać gotówkowej pożyczki lub kredytu pozwany nakłonił powoda do dokonywania zakupów sprzętu na kredyt, który to sprzęt od razu po zakupie przekazywany był przez powoda pozwanemu, który zaraz oddawał ten sprzęt do lombardu uzyskując w ten sposób gotówkę.

Kiedy pozwany w dalszym ciągu nie spłacał pożyczek i kredytów zaciągniętych przez powoda i przekazanych pozwanemu powód zaczął zaciągać pożyczki przeznaczając uzyskane z tego tytułu środki na spłatę zobowiązań z wcześniejszych zaciągniętych dla pozwanego pożyczek i kredytów.

( dowód: przesłuchanie powoda k.120-121, 393-396 i 573-575 )

W dniu 11 lipca 2002 r. powód zawarł z (...) Bankiem S.A. umowę nr (...). Wierzytelność z tego kredytu została następnie zbyta na rzecz B. (...). Do dnia cesji powód dokonał spłaty kwoty 2.344,60 zł, a po cesji wpłacił kwotę 1.070 zł.

Łącznie zatem powód poniósł w związku z tym 3.414,60zł.

( dowód: umowa kredytu k.255-257, dokumenty przelewu k.230-233, wypowiedzenie umowy k.242, pisma (...) S.A. k.95-97,243-248, dokumenty przelewu i wpłat k.234–241,249-254, przesłuchanie powoda k.121,393 )

W dniu 26 lipca 2002 r. powód zawarł umowę kredytu gotówkowego z Bankiem Spółdzielczym w G.. Łączna kwota zadłużenia z tego tytułu wyniosła 8.139,53 zł.

Powód spłacił z tytułu w/w pożyczki kwotę 3.926,72 zł.

Pozostałą część zadłużenia spłacili poręczyciele C. i H. G..

Powód zwrócił im kwotę 2.300 zł.

Powód spłacił zatem łącznie 6.226,72 zł.

( dowód: umowa k.314-316, zaświadczenie k.91,313, dowody przekazów pocztowych i pokwitowanie k. 92 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.393 i 574 )

W dniu 12 września 2002 r. powód zawarł z (...) Bankiem S.A. umowę kredytu konsumpcyjnego na kwotę 9.691,95 zł. Powód spłacił kwotę 3.073,23 zł, a jego żona Z. K. kwotę 1.597,59 zł.

Komornik wyegzekwował nadto od powoda kwotę 10.036,14 zł, a od Z. K. kwotę 15.597,62 zł.

Powód spłacił zatem łącznie kwotę 13.109,37zł.

( dowód: umowa k.288-289, zestawienie wpłat k.107-108,290-291, zaświadczenie komornika k.109-110,292, zaświadczenie komornika k.292,293, dokumenty przelewu k.282–286 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.393 )

W dniu 16 września 2002 r. powód zawarł umowę pożyczki ze (...) na kwotę 5.000 zł.

Spłata pożyczki została poręczona przez J. P..

(...) przelał wierzytelności wynikające z w/w umowy pożyczki na rzecz (...) sp. z o.o. w S..

Od poręczyciela J. P. wyegzekwowano kwotę 6.237,32 zł.

Powód zwrócił J. P. całą w/w wyegzekwowaną od niego kwotę, a nadto dokonał spłaty 3.171 zł.

Powód spłacił zatem łącznie kwotę 9.408,32zł.

( dowód: wniosek o kredyt k.270, umowa k.269 i oświadczenie poręczyciela k.271, dokumenty przelewu i wpłat k.258-262, wydruk operacji k.89,264-265, informacja o przelewie wierzytelności k.263, zaświadczenie komornika wraz z oświadczeniem J. P. k.90,266 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.394 i 574 )

W dniu 18 września 2002 r. powód zawarł z Bankiem Spółdzielczym w A. umowę kredytu gotówkowego na kwotę 5.000 zł.

W ramach spłaty od powoda wyegzekwowano kwotę 4.940,62 zł, od jego żony Z. K. kwotę 1.486,52 zł.

( dowód: umowa k.348–349, postanowienie komornika k.350, zaświadczenia komornika k.98-99,351,352 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.394 )

W dniu 19 września 2002 r. powód zawarł umowę kredytu gotówkowego z Bankiem Spółdzielczym w J. na kwotę 5.700 zł. Łączny koszt spłaty kredytu wynosił 8.158,66 zł i został spłacony przez powoda w toku postępowania egzekucyjnego w całości.

( dowód: umowa k.354–356, zaświadczenie k.101,353, harmonogram spłat k.356 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.394 )

W dniu 1 października 2002 r. powód zawarł umowę kredytu z Bankiem Spółdzielczym w W. na kwotę 15.000 zł.

Powód dobrowolnie spłacił kredyt w kwocie 4.223,15 zł, a kwota 19.017,71 zł została od niego wyegzekwowana.

Łącznie powód spłacił więc 23.240,86 zł.

Od żony powoda Z. K. wyegzekwowano kwotę 2.094,88 zł.

( dowód: umowa k.303-306, zaświadczenie banku k.111,307, zaświadczenia komornika k.112-113,308-309 – oryginały dokumentów, w tym dowodów wpłat k.402, przesłuchanie powoda k.394 )

W dniu 24 października 2002 r. powód zawarł z (...) Bankiem Spółdzielczym umowę kredytu gotówkowego na kwotę 5.000 zł.

Powód spłacił kwotę 260 zł.

W wyniku egzekucji ściągnięto od powoda kwotę 8.596,19 zł, a od żony powoda Z. K. kwotę 3.549,09 zł.

Powód łącznie spłacił więc 8.856,19 zł.

( dowód: umowa k.368-371, zaświadczenia komornika k.105a,106a,363,364, zestawienie wpłat k.107a,361,362 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.394 )

W dniu 14 listopada 2002 r. powód zawarł umowę pożyczki na kwotę 2.000 zł ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową (...) w T..

Powód dokonał spłaty na łączną kwotę 3.253,37 zł, z czego 2.749,36 zł wyegzekwowane zostało w drodze egzekucji. Z. K. wpłaciła 200 zł.

( dowód: umowa k.346–347, zestawienie k.102,334-337 zaświadczenie komornika k.103,344, postanowienie komornika k.343, dowody wpłat k.333,338-340,342 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.395 )

W dniu 15 listopada 2002 r. powód w Raiffeisen Banku wziął kredyt na kwotę 15.000zł.

Otrzymanej kwoty nie przekazał jednak w całości pozwanemu, lecz podzielił ją w ten sposób, że 10.000 zł zostawił sobie a 5.000 zł przekazał pozwanemu. Całkowity koszt kredytu ze spłatą kapitału odsetek i prowizją miał wynosić 20.189,13 zł. Od S. K. została wyegzekwowana kwota 14.773,61 zł, a od Z. K. 7.986,35 zł.

Wierzytelność w/w Banku została zbyta na rzecz Funduszu Sekurytyzacyjnego (...), w imieniu którego działa (...) S.A. Zgodnie z ugodą S. K. zobowiązał się spłacić resztę zadłużenia w 87 ratach (po 100 złotych z wyjątkiem ostatniej raty). Powód spłacił 5 rat.

( dowód: umowa k.177-181, zaświadczenia komornika k.109a,110a, harmonogram spłat k.179, bankowy tytuł egzekucyjny k.193, ugoda z (...) S.A. k.111a,184-185, pisma (...) S.A. k.186-191, zawiadomienie k.192, dowody przelewów k.164-176, uzasadnienie wyroku karnego SR w Wodzisławiu Śląskim k.61 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.394 )

W dniu 26 listopada 2002 r. powód zawarł umowę z (...) Bankiem (...) ( (...) ) na zakup piły 832,99 zł. Powód spłacił kredyt w łącznej wysokości 902,60 zł.

( dowód: umowa k.328–329, przelewy k.106,330-332 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.395 )

W dniu 15 stycznia 2003 r. powód zawarł kolejną umowę kredytową z (...) Bankiem (...) (nr (...)) w systemie Żagiel, na kwotę 2850,76 zł na zakup telewizora. Wierzytelność z tej umowy była następnie przelewana na rzecz B. (...) Powód dokonał spłaty kredytu w wysokości 2.490 zł. Z. K. dokonała wpłat na kwotę 1.040 zł.

( dowód: umowa k.207, pisma wierzyciela, w tym informacja o zmianie wierzyciela k.84-87,194-204,206, dokumenty przelewów i wpłat k.205,208-229 – oryginały dokumentów k.402, przesłuchanie powoda k.395 )

W dniu 21 stycznia 2003 r. powód zakupił w sklepie (...) w J. sprzęt elektroniczny. W celu zakupu Bank (...) S.A. C. udzielił mu kredytu, który został spłacony w wysokości 4.969,92 zł.

( dowód: umowa k.359, wniosek o udzielenie kredytu k.358, zaświadczenie k.88,360 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.395 )

W dniu 6 czerwca 2003 r. powód zawarł umowę z M. Bankiem na zakup kamery na kwotę 2.369 zł. Powód spłacił na rzecz banku i nabywcy wierzytelności ( intrum justitia, (...) ) z tego kredytu kwotę 1.027 zł. Od powoda wyegzekwowano ponadto kwotę 1.304,50 zł.

Łącznie powód spłacił zatem kwotę 2.331,50 zł.

( dowód: umowa k.279-280, zaświadczenie komornika k.114,276, pisma wierzyciela k.277,273, przelewy k.278,281,331-332 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.394 )

W dniu 9 lipca 2003 r. powód zawarł umowę kredytu z (...) Bank na kwotę 5.006,50 zł. Powód dokonał spłaty w wysokości 372,24 zł, a wyegzekwowano od niego dodatkowo kwotę 3.231,31 zł.

Łącznie powód spłacił zatem kwotę 3.603,55 zł.

( dowód: umowa k.301, wypowiedzenie umowy kredytu k.298, przelew k.93,295, pisma wierzyciela k.296-297, zaświadczenie k.94,300 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.395 )

W dniu 30 lipca 2003 r. powód zawarł umowę pożyczki ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową (...) w J.S.W. S.A. przy KWK (...) na kwotę 2.000 zł.

Powód spłacił pożyczkę w łącznej wysokości 2.212,74 zł.

( dowód: umowa k.318-319, zaświadczenie k.100,317 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.395 )

W dniu 27 sierpnia 2003 r. powód zawarł umowę kredytu z L. Bankiem na zakup telewizora i stolika na kwotę 5.751,80 zł.

Od powoda wyegzekwowano kwotę 12.555,90 zł.

( dowód: umowa k.104, 323–326, dowód wpłaty k.104,327, zaświadczenie komornika k.322 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.395 )

W dniu 2 kwietnia 2004 r. powód zawarł z (...) Bank (...) kredyt w kwocie 4.599 zł na zakup kina domowego.

W toku postępowania egzekucyjnego od powoda wyegzekwowano 11.758 zł.

( dowód: umowa k.389,390, zaświadczenie o stanie sprawy k.387, zajęcie wynagrodzenia za pracę k.388 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.395 )

W międzyczasie powód chcąc wywiązać się z rosnącego zadłużenia w dniach 5 listopada 2002 r. oraz 5 lipca 2003 r. zawarł 2 umowy pożyczki z (...) S.A, na kwoty odpowiednio 1.700 zł i 3.000 zł. Łącznie powód spłacił z tytułu tych dwóch pożyczek zadłużenie w wysokości 8.028 zł. Środki uzyskane z tych pożyczek powód nie przekazał pozwanemu, lecz wykorzystał na spłatę swoich zobowiązań wynikających z innych zaciągniętych kredytów i pożyczek, a z których środki przekazał pozwanemu. Koszt spłaty pożyczek zaciągniętych w P. tj. odsetek i innych kosztów, które poniósł powód dodatkowo, ponad kwotę spłaconego kapitału wyniósł 3.328,15 zł.

( dowód: potwierdzenie otrzymania gotówki k.108a,377, książeczka spłat pożyczki k.372-376, zaświadczenie P. k.378 – oryginały dokumentów k.403, przesłuchanie powoda k.394 )

Pozwany przekazał powodowi jedynie kwotę 10.000 zł.

( dowód: potwierdzenie nadania k.9 )

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 12 lutego 2009 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II K 614/06, pozwany K. K. (1), został uznany za winnego i skazany za to, że w okresie od około 26 lipca 2002 r. do 27 sierpnia 2003 r. w W., J. i M., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd powoda S. K. co do konieczności zaciągnięcia kredytów w celu zainwestowania w zakładaną wespół z pokrzywdzonym agencję ochrony, w ilości nie mniejszej niż 13-tu, w placówkach finansowych: w Banku Spółdzielczym w G., w Banku Spółdzielczym w W., w Banku Spółdzielczym w M., w firmie (...) S.A., w Banku (...) S.A., w (...) Bank, w (...) Bank S.A., w Banku Spółdzielczym w J., w (...) P. w T., w (...) Bank S.A., w (...) Bank S.A., w Banku Spółdzielczym A. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 87.453,26 zł.

Sąd Rejonowy m.in. na podstawie art.72§2 k.k. zobowiązał K. K. (1) do naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz S. K. kwoty 70.000 zł. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 8 czerwca 2009 r. ( sygn. akt V Ka 251/09 ).

( dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z 8 czerwca 2009 r., wydany w sprawie o sygn. akt II K 614/06 oraz wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z 8 czerwca 2009 r., wydany w sprawie o sygn. akt V Ka 251/09 wraz z uzasadnieniami )

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Stosownie do art. 415 k.c. kto ze swej winy wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Warunkami odpowiedzialności odszkodowawczej wynikającymi z tego przepisu są szkoda, bezprawność działań sprawcy oraz adekwatny związek przyczynowy między działaniami sprawcy a szkodą.

Zwrócić należy uwagę na fakt, że kwestia bezprawności działania pozwanego, wyrządzenia szkody powodowi oraz związku przyczynowego pomiędzy działaniem pozwanego a szkodą powoda przesądzona została wyżej przytoczonym wyrokiem karnym. Pozwany został bowiem prawomocnie skazany za popełnienie przestępstwa oszustwa na szkodę powoda określonego w art.286 k.k., stosownie do którego kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 ( §1 ). Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy ( §2 ). W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 ( §3 ).

Bez znaczenia dla sprawy był fakt, że powód dobrowolnie przekazywał pozwanemu środki pieniężne uzyskane z w/w kredytów ( pożyczek ), jak również że przekazywał przedmioty nabyte z kredytów ( które pozwany oddawał do lombardu ), ponieważ istotnym elementem rozporządzenia mieniem w rozumieniu wyżej przytoczonego art.286§1 k.k. jest właśnie jego dobrowolność, albowiem pokrzywdzony dokonuje określonej czynności rozporządzającej zgodnie z własną wolą ( por. np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2010 r., IV KK 1/10, LEX nr 590282 ), tyle że jest to wynikiem uprzedniego wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd przez sprawcę oszustwa ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 2007 r., V KK 384/06, LEX nr 299205 ), tak jak miało to miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Jak wyżej wskazano wyrokiem karnym przesądzono, że pozwany dopuścił się tak określonego przestępstwa oszustwa na szkodę powoda w ten sposób, że w W., J. i M., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd powoda S. K. co do konieczności zaciągnięcia kredytów w celu zainwestowania w zakładaną wespół z pokrzywdzonym agencję ochrony, w ilości nie mniejszej niż 13-tu, w placówkach finansowych: w Banku Spółdzielczym w G., w Banku Spółdzielczym w W., w Banku Spółdzielczym w M., w firmie (...) S.A., w Banku (...) S.A., w (...) Bank, w (...) Bank S.A., w Banku Spółdzielczym w J., w (...) P. w T., w (...) Bank S.A., w (...) Bank S.A., w Banku Spółdzielczym A. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia przez powoda mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 87.453,26 zł.

Opis przypisanego pozwanemu przestępstwa określonego w wyżej przytoczonym art.286§1 k.k. musi wskazywać wysokość powstałej szkody w mieniu pokrzywdzonego banku ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2012 r., V KK 416/11, LEX nr 1119585 ) w związku z czym jest to istotny element czynu zabronionego określonego w tym przepisie.

Tymczasem stosownie do art.11 zd.1 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Zasada prejudykatu wynikającego z tego przepisu ma charakter bezwzględnie obowiązujący w stosunku do sprawcy przestępstwa skazanego w procesie karnym. Osoba taka jako pozwana w sprawie cywilnej nie może podważać ustaleń wyroku skazującego jej za popełnienie przestępstwa. Istota związania sądu cywilnego skazującym wyrokiem karnym wyraża się bowiem właśnie w tym, że w skład podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu cywilnego wchodzi czyn opisany w sentencji karnego wyroku skazującego, a sąd ten pozbawiony jest możliwości dokonywania ustaleń w tym zakresie, w tym w szczególności ustaleń odmiennych niż przeniesione na podstawie tego wyroku z procesu karnego. Wyłączona jest tym samym możliwość dowodzenia w postępowaniu cywilnym, że prawomocny skazujący wyrok karny z jakichkolwiek przyczyn jest wadliwy ( por. np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2013 r., I CSK 373/12, LEX nr 1311831; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2013 r., I ACa 709/12, LEX nr 1344275 ).

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę związany był zatem ustaleniem, że pozwany dopuścił się na szkodę powoda przestępstwa oszustwa w ten sposób, że w W., J. i M., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd powoda S. K. co do konieczności zaciągnięcia kredytów w celu zainwestowania w zakładaną wespół z pokrzywdzonym agencję ochrony, w ilości nie mniejszej niż 13-tu, w placówkach finansowych: w Banku Spółdzielczym w G., w Banku Spółdzielczym w W., w Banku Spółdzielczym w M., w firmie (...) S.A., w Banku (...) S.A., w (...) Bank, w (...) Bank S.A., w Banku Spółdzielczym w J., w (...) P. w T., w (...) Bank S.A., w (...) Bank S.A., w Banku Spółdzielczym A. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia przez powoda mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 87.453,26 zł.

W tej sytuacji jedynie na marginesie wskazać można, że dowody przedstawione przez stronę powodową w niniejszej sprawie dawały podstawy do przypisania pozwanemu odpowiedzialności cywilnoprawnej wobec powoda nawet gdyby pozwany nie został skazany w w/w sprawie karnej.

Wskazać wyraźnie należy, że w/w niekorzystne rozporządzenie mieniem polegało na przekazaniu otrzymanych kredytów ( pożyczek ) oraz nabytych ruchomości pozwanemu, który wbrew obietnicom nie spłacał pożyczek i kredytów oraz nie zwrócił przekazanych przez powoda środków.

Analiza dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy karnej wskazuje jednoznacznie na to, że roszczenia dochodzone w ramach niniejszej sprawy wynikają również z umów zawieranych z w/w placówkami, które wskazane zostały w w/w opisie przypisanego pozwanemu przestępstwa, za które pozwany został prawomocnie skazany.

Podkreślenia wymaga, że w wyżej przytoczonym wyroku karnym wskazano, że powód w wyniku dopuszczenia się wobec niego przestępstwa przez pozwanego zaciągnął kredyty w ilości nie mniejszej niż w 13-stu placówkach i został doprowadzony przez pozwanego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 87.453,26 zł. Sąd wydający w/w wyrok karny nie wykluczył więc, że powód oszukany przez pozwanego zaciągnął jeszcze inne kredyty ( pożyczki ), a wręcz z opisu tak przypisanego pozwanemu czynu wynika ( wskazać można również, że w opisie czynu zabronionego określając początek przestępczego działania pozwanego podano, że dopuścił się czynów w okresie od około 26 lipca 2002 r. ), że placówek było więcej a szkoda była wyższa. Po drugie sąd cywilny jest związany jedynie ustaleniami wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa. Nie wyklucza to więc dopuszczalności przypisania przez sąd cywilny skazanemu sprawcy jeszcze innych czynów na szkodę poszkodowanego. Fakt zatem, że wyrok karny nie obejmował wszystkich kredytów ( pożyczek ) zaciągniętych przez powoda za namową pozwanego nie pozbawiał zasadności roszczeń powoda w odniesieniu do kredytów ( pożyczek ) zaciągniętych w placówkach nie wymienionych wprost w w/w wyroku karnym. Tymczasem jak wynika z zeznań powoda oraz przedłożonych przez niego dokumentów, na podstawie których sąd dokonał ustaleń wyżej przedstawionego stanu faktycznego, pozwany oprócz kredytów ( pożyczek ) opisanych w skazującym pozwanego prawomocnym wyroku z dnia 12 lutego 2009 r. doprowadził również do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w odniesieniu do pozostałych wyżej wskazanych kredytów ( pożyczek ) zaciąganych od lipca 2002 r. Powód szczegółowo wskazał w jaki sposób dochodziło do zaciągania kredytów ( pożyczek ) za namową pozwanego, że pozwany sam wskazywał placówki, w których taki kredyt można zaciągnąć, a kiedy skończyła się zdolność powoda do zaciągania kredytów ( pożyczek ) gotówkowych to nakłonił powoda do zakupu towarów na kredyt, które następnie pozwany sprzedawał w lombardzie. Powód wykazał również dokumentami wszystkie placówki w jakich zaciągał kredyty ( pożyczki ) za namową pozwanego, a opisywane przez powoda działanie od 11 lipca 2002 r. wpisywało się w mechanizm niezgodnego z prawem działania pozwanego oraz pokrywało się z okresem kiedy to pozwany zaproponował powodowi rzekome wspólne prowadzenie działalności. Zeznania złożone przez powoda w niniejszej sprawie korespondowały nie tylko z przedłożonymi dokumentami - których wiarygodność nie była kwestionowana - oraz wyrokiem karnym ale były również były tożsame ( a zatem konsekwentne ) z zeznaniami powoda, jakie składał w sprawie karnej. Dlatego też jego zeznania, w tym co do przekazywania pozwanemu środków z w/w wskazanych kredytów ( pożyczek ) oraz nabywanych przedmiotów, zasługiwały na wiarę. Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom pozwanego, ponieważ były niekonsekwentne, nielogiczne i pozostawały w sprzeczności nie tylko z zeznaniami powoda, ale również ze złożonymi w sprawie dokumentami oraz skazującym pozwanego w/w prawomocnym wyrokiem karnym.

Szkoda poniesiona przez powoda na skutek przestępczej działalności pozwanego polegała nie tylko na tym, że powód zmuszony był spłaci udzielone kwoty kredytów ( pożyczek ) oraz uzyskane na zakup sprzętu, które przekazał pozwanemu, ale również na tym, że musiał ponieść koszty udzielonych kredytów ( pożyczek ), a także koszty egzekucji oraz dokonane przez niego spłaty poręczycieli. Wszystkie te poniesione przez powoda wydatki pozostawały w adekwatnym związku przyczynowym w rozumieniu art.361 k.c. z bezprawnym i zawinionym działaniem pozwanego. W adekwatnym związku przyczynowym z powstałą szkodą na skutek działania pozwanego pozostawało również zaciągnięcie pożyczek ( były to 2 pożyczki zaciągnięte w P. ) na spłatę wcześniej uzyskanych środków przekazanych pozwanemu, których wbrew obietnicom pozwany nie spłacał. Gdyby bowiem pozwany nie wprowadził w błąd powoda w okolicznościach, które uzasadniały skazanie pozwanego za przestępstwo oszustwa, a nadto gdyby pozwany zgodnie z obietnicą spłacał przekazane mu przez powoda środki pieniężne i zakupione towary, to powód nie byłby zmuszony zaciągać kolejnych zobowiązań na spłatę zaciągniętych wcześniej za namową pozwanego. Okoliczności sprawy nie uzasadniały przyjęcia by powód w jakikolwiek sposób przyczynił się do wielkości szkody. Zresztą strona pozwana nie podnosiła nawet takiego zarzutu. Za bezpodstawne uznać należało zarzuty pozwanego, że powód pobrane kwoty przeznaczył na swoje potrzeby poza jedynie częścią kredytu uzyskanego z (...) Bank S.A. Pozostawało to nie tylko w sprzeczności z ustaleniami faktycznymi, które legły u podstawy skazującego pozwanego wyroku karnego, ale również z w/w dowodami, na podstawie których sąd dokonał ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Z drugiej strony wskazać należy, że bezpodstawnymi były twierdzenia strony powodowej, że po uchyleniu przez Sąd Apelacyjny w Katowicach wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. z dnia 7 marca 2012 r. Sąd Okręgowy ponowne rozpoznając sprawę mógł orzekać co do całości pierwotnie zgłoszonego roszczenia. Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że Sąd Apelacyjny uchylił tylko w/w wyrok Sądu Okręgowego, który utrzymywał wyrok zaoczny w mocy. Sąd Apelacyjny nie uchylał natomiast samego wyroku zaocznego z dnia 31 maja 2011 r. Tymczasem wyrok zaoczny z dnia 31 maja 2011 r. w części oddalającej powództwo stał się prawomocny wobec odrzucenia apelacji powoda od tego rozstrzygnięcia, w konsekwencji czego stosownie do art.365§1 k.p.c. orzeczenie w tym zakresie jako prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej. Ponowne orzekanie co do części żądania powoda, co do którego powództwo zostało prawomocnie oddalone było zatem niedopuszczalne i na podstawie art.199§1 pkt 2 k.p.c. uzasadniało odrzucenie pozwu o czym Sąd orzekł w formie postanowienia ( vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2010 r., II PZ 37/10, LEX nr 687033 ).

Uwzględniając powództwo co do kwoty 46.314,26 zł, a w konsekwencji utrzymując wyrok zaoczny w tej części, w zakresie w jakim w punkcie 1 wyroku zaocznego uwzględniono powództwo, Sąd przyjął w oparciu o przedstawione dowody z dokumentów, w tym wyroku karnego oraz przesłuchanie powoda, że na kwotę tą ( zwrócić przy tym należy uwagę na fakt, że pomimo tego, że Sąd rozpoznający po raz drugi sprawę stoi na stanowisku, że kwoty wyegzekwowane od żony powoda wobec pozostawania przez niego w ustroju wspólności majątkowej z żoną stanowiły również szkodę powoda, to przyjęte kwoty nie mogły być wyższe niż przyjęte po raz pierwszy przez Sąd Okręgowy wobec prawomocnego oddalenia powództwa w pozostały zakresie, w tym co do kwot wyegzekwowanych od żony powoda ) składają się spłacone przez powoda pożyczki i kredyty na rzecz:

1)  (...) Banku S.A. w kwocie 3.414,60 zł;

2)  Banku Spółdzielczego w G. w kwocie 6.226,72 zł, w tym kwota 2.300 zł, którą powód zwrócił poręczycielom, od których wyegzekwowana został przeważająca część kredytu zaciągniętego w tym banku,

3)  (...) Bank S.A. w kwocie 13.109,37 zł,

4)  (...) w kwocie 9.149,32 zł ( co prawda z przedstawionych dowodów wynika, że powód spłacił kwotę 9.408,32 zł, jednakże jak wyżej wskazano Sąd był związany oddaleniem powództwa ponad kwoty przyjęte przez Sąd Okręgowy po raz pierwszy rozpoznający sprawę, a ten przyjął spłatę na rzecz w/w (...)-u kwoty 9.149,32 zł ),

5)  Banku Spółdzielczego w A. w kwocie 4.940,62zł,

6)  Banku Spółdzielczego w J. w kwocie 8.158,66 zł,

7)  Banku Spółdzielczego w W. w kwocie 23.240,86 zł,

8)  (...) Banku Spółdzielczego w kwocie 8.856,19 zł,

9)  (...) w T. w kwocie 3.253,37 zł,

10)  (...) Bank S.A. w kwocie 902,60 zł,

11)  (...) Banku w kwocie 2.490 zł,

12)  Banku (...) S.A. C. w kwocie 4.969,92 zł,

13)  (...) Banku S.A. w kwocie 2.331,50 zł,

14)  P. – z tytułu dwóch pożyczek w łącznej kwocie 3.328,15 zł,

15)  (...) Bank S.A. w kwocie 3.603,55 zł,

16)  (...) w (...) 2.212,74 zł

17)  (...) S.A. w kwocie 11.758 zł,

18)  (...) Bank S.A. w kwocie 12.553,90 zł ( również w tym zakresie od powoda wyegzekwowano kwotę 12.555,90zł, ale Sąd był związany oddaleniem powództwa ponad tą kwotę ),

19)  (...) Bank S.A. w kwocie 1.814,19 zł.

W odniesieniu do w/w kredytu zaciągniętego w (...) Bank S.A. wskazać należy, że w związku z tym kredytem od powoda wyegzekwowano kwotę 14.773,61 zł wyegzekwowanych, a nadto powód zgodnie z ugodą wpłacił dobrowolnie kwotę 500 zł. Jednakże powód nie przekazała całej kwoty 15.000 zł otrzymanej tytułem kredytu pozwanemu, lecz podzielił ją w ten sposób, że 10.000 zł zostawił sobie a 5.000 zł przekazał pozwanemu. Całkowity koszt kredytu ze spłatą kapitału, odsetek i prowizją miał wynosić, przy założeniu, że kredyt będzie spłacany zgodnie z harmonogramem 20.189,13 zł. Skoro zatem powód zatrzymał dla siebie 2/3 otrzymanej kwoty to, należy go też obciążyć kwotą 2/3 całkowitego przewidywanego kosztu kredytu tj. kwotą 13.459,42 zł. Szkoda powoda w związku z zaciągnięciem tego kredytu wyniosła zatem w/w kwotę 1.814,19 zł ( 15.273,61 zł – 13.459,42 zł ).

Łącznie wyżej wskazana udowodniona również co do wysokości szkoda powoda wyniosła 126.314,26 zł .

Odliczając od tej sumy – zgodnie ze stanowiskiem strony powodowej - wpłaconą przez pozwanego kwotę 10.000 zł ( k.6 ) oraz zasądzoną w wyroku karnym na rzecz powoda od pozwanego tytułem naprawienia szkody kwotę 70.000 zł, Sąd rozpoznający niniejszą sprawę otrzymał kwotę 46.314,26 zł, którą zasądził od pozwanego na rzecz powoda na podstawie art.415 k.c.

Jednocześnie Sąd na podstawie art.481§1 i 2 k.c. zasądził od wyżej wskazanej kwoty 46.314,26 zł, co do której powództwo zostało ostatecznie uwzględnione, odsetki od dnia 31 marca 2010 r., tj. dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu ( k.116 ) ostatecznie sprecyzowanego żądania powoda ( k.56 ), ponieważ roszczenie powoda było roszczeniem, którego termin spełnienia nie był ustalony w związku z czym pozwany był zobowiązany do jego spełnienia po wezwaniu przez powoda ( art.455 k.c. ).

W pozostałej części co do zasądzonej w wyroku zaocznym z dnia 31 maja 2011 r. kwoty na skutek wniesionego sprzeciwu Sąd uchylił wyrok w zakresie punktu 1 i powództwo w tym zakresie oddalił.

Sąd nie uwzględnił żądania powoda co do pozostałej części w jakiej nie zachodziła powaga rzeczy osądzonej, ponieważ powód nie udowodnił by w tym zakresie poniósł szkodę w związku z zarzucanym pozwanemu przestępczym zachowaniem, a także co do żądania odsetek za okres wcześniejszy niż zasądzono.

W odniesieniu do wskazywanej kwoty 5.449,14 zł ( w związku ze spłatą na rzecz Banku (...) S.A. ) stwierdzić należy, że powód już w pozwie w uzasadnieniu swojego żądania podnosił, że dochodzone przez niego roszczenie wynika z przestępstwa, za które pozwany został skazany. Również w pismach procesowych pełnomocnika powoda wskazywał on, że roszczenie dotyczy popełnionego przez pozwanego przestępstwa a jako podstawę dochodzonego roszczenia wskazywał art.415 k.c. Co więcej, w piśmie procesowym z dnia 1 września 2010 r. ( k.146 ) pełnomocnik powoda wprost oświadczał, że szkoda, której wyrównania domaga się powód w ramach niniejszej sprawy wynika z konieczności spłaty zobowiązań zaciągniętych przez powoda dla pozwanego. Na rozprawie w dniu 15 marca 2013 r. ( k.573 verte ) pełnomocnik pozwanego również wprost oświadczył, że dochodzone roszczenie wynika z przestępstwa jakiego pozwany dopuścił się na szkodę powoda, a więc wprowadzenia w błąd w związku z obiecywaną wspólną działalnością gospodarczą. Tymczasem strona powodowa nie udowodniła by w okresie od lipca 2002 r. - kiedy to powód wprowadzony w błąd przez pozwanego w związku z w/w obietnicą zaczął zaciągać kredyty i pożyczki – by zaciągnął także kredyt bądź pożyczkę w Banku (...) S.A., z której środki przekazywałby pozwanemu lub z której środki przeznaczane były na spłatę zaciągniętych od lipca 2002 r. zobowiązań, co uzasadniało oddalenie w tym zakresie powództwa. W tak określonym żądaniu nie mieściła się natomiast wskazywana spłata ( k.112a-114a, k.380-386 ) z tytułu poręczenia przez powoda udzielonej w 1998 r. pozwanemu pożyczki. W odniesieniu natomiast do oddalenia co do kwoty 0,09 zł wskazać należy, że takie rozstrzygnięcie wynikało z faktu, że powód wykazał fakt spłaty na rzecz (...) Banku kwoty 3.603,55 zł, a nie kwoty 3.603,64 zł jak omyłkowo przyjął to Sąd Okręgowy po raz pierwszy rozpoznający sprawę.

Sąd oddalił pozostałe wnioski dowodowe strony powodowej co do przesłuchania świadków ( k.572 i 573 ) na okoliczność ustalenia sposobu działania pozwanego, jego oszustw finansowych, wyroków karnych jakie posiada pozwany oraz tego, że również oni zostali pokrzywdzeni przez pozwanego, ponieważ okoliczności istotne dla sprawy, w szczególności co do sposobu działania pozwanego zostały udowodnione prawomocnym wyrokiem karnym skazującym pozwanego za przestępstwo popełnione na szkodę powoda a także krewnej powoda ( w wyżej wskazywanym wyroku pozwany skazany został bowiem za przestępstwo na szkodę powoda a niezależnie od tego za podobne przestępstwo popełnione na szkodę A. P. ), w związku z czym okoliczności istotne dla sprawy, które miały zostać wykazane zeznaniami w/w świadków sąd uznał już za udowodnione.

Uwzględniając sytuację majątkowo-dochodową oraz osobistą stron Sąd na podstawie art.113 ust.4 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. z 2010, nr 90, poz. 594 z późn. zm. ) oraz art.102 k.p.c. odstąpił od obciążenia ich kosztami sądowymi, uchylając w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu wyrok zaoczny co do punktów 3,4,5 i 6 oraz na podstawie §6 pkt 6 w zw. z §2 ust.3 oraz §13 ust.1 pkt 2 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( tekst jednolity Dz.U. z 2013, poz.461 ) oraz na podstawie §6 pkt 6 w zw. z §2 ust.3 oraz §12 ust.1 pkt 2 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz.U. Nr 163, poz.1349 z późn. zm. ) przyznał profesjonalnym pełnomocnikom stron - zgodnie z ich wnioskiem oraz wobec oświadczenia, że koszty te nie zostały uiszczone ani w części, a nie w całości – po 7.749 zł, w tym 23 % VAT, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną stronom z urzędu przed Sądem pierwszej instancji ( 4.428 zł ) oraz przed sądem apelacyjnym ( 3.321 zł ).

ZARZĄDZENIE

1)  odnotować;

2)  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć

⚫

pełn. powoda,

⚫

pełn. pozwanego;

3)  akta przedłożyć z wpływem lub za miesiąc.

R., 20 listopada 2013 r.