Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

zaoczny w stosunku do oskarżonego W. D.

Dnia 26 lutego 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Marek Żurawski

Protokolant Katarzyna Małolepsza

po rozpoznaniu dnia 26.02.2014r. sprawy karnej

W. D.

ur. (...) w Ś.

syna B. i A. z domu G.

A. B.

ur. (...) w Ś.

syna J. i G. z domu S.

oskarżonych o to, że:

1.  w dniu 14 lipca 2013r w Ś. w woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu usiłowali przetworzyć słomę makową w ilości 160,06 grama na środek odurzający, jednak zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na zatrzymanie przez policję, przy czym W. D. zarzuconego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy z 28 kwietnia 2008r. sprawie II K 83/08 za między innymi czyn z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 2 lat i 9 miesięcy , którą odbył w okresie od 27 marca 2009r do 15 kwietnia 2009r z zaliczeniem okresów od 17 lutego 2000 do 18 lutego 2000, od 22 lutego 2002r do 5 listopada 2002r i od 5 listopada 2003r do 18 grudnia 2003r,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 53 ust 1 ustawy z 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii a w stosunku do W. D. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk

nadto oskarżam W. D. o to, że:

2.  w dniu 15 lipca 2013r w Ś. w woj. (...) wbrew przepisom ustawy oraz rozporządzenia 273/2004, w celu dalszego przerobienia posiadał prekursor kategorii I w postaci pseudoefedryny, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy z 28 kwietnia 008r sprawie II K 83/08 za między innymi czyn z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 2 lat i 9 miesięcy , którą odbył w okresie od 27 marca 2009r do 15 kwietnia 2009r z zaliczeniem okresów od 17 lutego 200 do 18 lutego 2000, od 22 lutego 2002r do 5 listopada 2002r i od 5 listopada 2003r do 18 grudnia 2003r,

to jest o czyn art. 61 ustawy z 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk

I.  oskarżonego W. D. uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego W. D. uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 61 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy wyżej wymierzone oskarżonemu W. D. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonego A. B. uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie wyżej wymierzonej oskarżonemu A. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 3 (trzech);

VI.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych zapisanych pod poz. Drz (...) i Drz (...) przechowywanych w Komendzie Wojewódzkiej Policji we W. poprzez ich zniszczenie;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17.1 ust. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych W. D. i A. B. od ponoszenia kosztów sądowych w tym opłaty, zaliczając wszelkie poniesione tymczasowo wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a kpk Sąd ograniczył zakres uzasadnienia wyroku do okoliczności dotyczących oskarżonego W. D., który jako jedyny złożył wniosek o sporządzenia uzasadnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 lipca 2013 roku oskarżony W. D. jechał samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) do miejsca zamieszkania na ul. (...) w Ś.. Towarzyszył mu oskarżony A. B.. W rejonie skrzyżowania ul. (...) i ul. (...) oskarżeni zauważeni zostali przez patrol Policji. Mężczyźni przepakowywali parciane torby. Ponieważ ich zachowanie było podejrzane funkcjonariusze postanowili ich zatrzymać. W toku podjętych czynności w F. (...) policjanci ujawnili rzeczoną torbę w której znajdowała łodygi maku wraz z szyszkami nasiennymi.

Wraz z oskarżonymi F. (...) jechała również E. C., którą W. D. i A. B. zabrali ze sobą po drodze z Os. (...). Oskarżeni i E. C. zostali przeszukani. Sprawdzono ich stan trzeźwości, a następnie zatrzymano.

Dowód:

-

częściowe wyjaśnienia W. D., k. 56v-57

-

częściowe wyjaśnienia A. B., k. 60v-61, 104v

-

protokoły przeszukań, k. 2-4, 5-6, 7-9, 10-11

-

protokoły użycia alkomatu, k. 13, 14, 15

-

protokoły zatrzymania, k. 16, 17, 18

W dniu 15 lipca 2013 roku funkcjonariusze KPP w Ś. dokonali przeszukania pomieszczeń mieszkalnych przy ul. (...) w Ś.. W toku podjętej czynności ujawniono i zabezpieczono należące do oskarżonego W. D. dwie strzykawki o pojemności 20 mililitrów każda, które częściowo wypełnione były substancją brunatnego koloru.

Dowód:

-

częściowe wyjaśnienia W. D., k. 56v-57

-

protokół przeszukania, k. 23-25

Substancja znajdująca się w dwóch strzykawkach zabezpieczonych w mieszkaniu W. D. zawierała pseudoefedrynę – prekursor kategorii I w rozumieniu rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 273/2004 z dnia 11 lutego 2004 roku w sprawie prekursorów narkotykowych. Postać i charakter zawartości strzykawek wskazuje na to, że przy ich pomocy oskarżony realizował proces przetwarzania pseudoefedryny. Materiał roślinny ujawniony podczas przeszukania pojazdu W. D. to mak w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Ww. materiał rośliny zawiera 160,06 grama słomy makowej.

Dowód:

-

opinia z zakresu badań fizykochemicznych, k. 46-48

W. D. ma 57 lat (ur. (...)), jest kawalerem, ma dwoje dorosłych dzieci, nikt nie pozostaje na jego utrzymaniu. Ma podstawowe wykształcenie, jest bezrobotny, otrzymuje stały zasiłek w deklarowanej wysokości 529 zł miesięcznie. Był karany sądownie. Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 28 kwietnia 2008 roku, sygn. akt II K 83/08, obejmującym skazanie za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu w narkomanii, wymierzono W. D. karę łączną 2 (dwóch) lat i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbywał od dnia 27 marca 2009 roku do dnia 15 kwietnia 2009 roku, kiedy został warunkowo zwolniony, na poczet której zaliczono okresy od dnia 17 lutego 2000 roku do dnia 18 lutego 2000 roku, od dnia 22 lutego 2002 roku do dnia 5 listopada 2002 roku i od dnia 5 listopada 2003 roku do dnia 18 lutego 2003 roku.

Dowód:

-

dane osobo – poznawcze, k. 56-56v

-

dane o karalności, k. 63-66

-

odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Świdnicy z dn. 28.04.2008r., sygn. akt II K 83/08, k. 83-84v

Oskarżony W. D. odnośnie pierwszego z zarzucanych mu czynów przyznał się częściowo do jego popełnienia. Wyjaśnił, że latem 2013 roku zadzwonił do niego A. B. i poprosił go – nie mówiąc w jakim celu – aby po niego przyjechał. On się zgodził i pojechał po współoskarżonego swoim samochodem marki F. (...) na umówione miejsce przy wylocie z Os. (...) za dwoma wiaduktami. A. B. miał przy sobie wypełnioną łodygami roślin turystyczną torbę, którą on schował do bagażnika. Wtedy też współoskarżony powiedział mu, że łodygi te to mak samosiejka, który zerwał na opuszczonych działkach. Następnie pojechali na Os. (...) skąd zabrali E. C.. Stamtąd, jak określił, „ tak odruchowo jechałem w kierunku miejsca zamieszkania”. Przy skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) został zatrzymany przez patrol Policji. W trakcie przeszukania F. (...) policjanci znaleźli torbę z makiem w związku z czym on, A. B. i E. C. zostali zatrzymania i przewiezieni do KPP w Ś.. On nie rozmawiał ze współoskarżonym na temat tego co zrobić z makiem, nie myślał o tym. Odnośnie drugiego z zarzucanych mu czynów przyznał się do posiadania odnalezionej w jego mieszkaniu pseudoefedryny i stwierdził, że na ten temat nie będzie nic więcej mówił.

-

wyjaśnienia oskarżonego W. D., k. 56v-57

Sąd zważył co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał ponad wszelką wątpliwość, że oskarżony W. D. dopuścił się zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego W. D. w zakresie w jakim przekonywał on, że nie miał zamiaru przetwarzać ujawnionej w toku przeszukania F. (...) słomy makowej na środek odurzający. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie Sąd ocenił jako linię obrony zmierzającą do umniejszenia jego odpowiedzialności karnej. Przede wszystkim należy mieć na uwadze fakt, iż W. D., jak i oskarżony A. B., złożyli wyjaśnienia w charakterze podejrzany przeszło cztery miesiące od przedmiotowego zdarzenia. Tak długi okres czasu pozwolił im niewątpliwie ustalić wspólną wersje rozgrywających się w dniu 14 lipca 2013 roku zdarzeń, w której to A. B. rzeczoną słomę makową miał zabrać dla siebie i z której to – celem uśmierzenia bólu – chciał „ ekstrahować przeciwbólowe alkaloidy (…) do wypicia” (k. 104v). Oskarżony A. B. w złożonych wyjaśnieniach nie przedstawił żadnego racjonalnego wytłumaczenia, z jakiego powodu chciał postąpić w opisany powyżej sposób, a na zadane mu przez Sąd pytanie dlaczego nie skorzystał z pomocy lekarza i nie uzyskał środków przeciwbólowych, nie udzielił odpowiedzi. Oczywistym zatem jest, że A. B. chciał przejąć na siebie większą część odpowiedzialności za czyn, którego dopuścił się miał wspólnie i w porozumieniu z W. D., i w ten sposób realizował przyjętą przez tego oskarżonego, nieudolna w rezultacie, linię obrony. W. D. nie po raz pierwszy stanąć miał przed Sądem za popełnienie przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomani. Oskarżeni doskonale zdawali sobie z tego sprawę i przewidywali, że okoliczność ta może mieć wpływ na wymiar orzeczonej wobec W. D. kary. Wobec powyższego, co do zdarzenia z dnia 14 lipca 2014 roku, Sąd dał wiarę wyjaśnieniom W. D. i A. B. jedynie w części dotyczącej okoliczności bezspornych, a to, że pojazd jakim się poruszali został poddany przeszukaniu w toku którego to ujawniono słomę makową. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom W. D. także w części w jakiej przyznał się do posiadania odnalezionej w jego mieszkaniu pseudoefedryny.

Za w pełni wiarygodny materiał dowodowy Sąd uznał ujawnione i zaliczone w poczet dowodów dokumenty. Ich autentyczność, wiarygodność i wartość dowodowa nie budziły wątpliwości Sądu, bowiem dokumenty te sporządzone zostały przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji i w przewidzianej przepisami formie. Wiarygodność wskazanych dokumentów nie była również kwestionowana przez żadną ze stron, a Sąd nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu.

Istotną w sprawie okazała się opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych w oparciu o treść której stwierdzić należy przede wszystkim, że postać i charakter zawartości strzykawek ujawnionych w miejscu zamieszkania W. D. wskazuje na to, że przy ich pomocy oskarżony realizował proces przetwarzania pseudoefedryny. Wnioski zawarte w opinii Sąd podzielił w całości i uznał za własne albowiem opinia została sporządzona przez osobę kompetentną, specjalistę w swojej dziedzinie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że W. D. w dniu 14 lipca 2013 roku swoim działaniem wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż usiłował przetworzyć słomę makową w ilości 160,06 grama na środek odurzający, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję. W ustalonym stanie faktycznym nie ma żadnych wątpliwości, że czynu tego W. D. dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym A. B..

Ponadto oskarżony w dniu 15 lipca 2013 roku wbrew przepisom ustawy oraz rozporządzenia 273/2004, w celu dalszego przerobienia posiadał prekursor kategorii I w postaci pseudoefedryny, czym wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

Wskazać należy, że posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (zob. uchwała SN z dnia 27 stycznia 2011r., I KZP 24/10; por. wyrok SA w Krakowie z dnia 31 stycznia 2012r., II AKa 211/11). Zatem posiadanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej jest karalne bez względu na cel tego posiadania (zob. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 26 września 2012r., II AKa 261/12).

W. D. działał w warunkach powrotu do przestępstwa, tzw. recydywy zwykłej, albowiem powyższych zachowań dopuścił się przed upływem 5 lat po dobyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyśle przestępstwo podobne, tj. po odbyciu kary łącznej 2 (dwóch) lat i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 28 kwietnia 2008 roku, sygn. akt II K 83/08, obejmującym skazanie za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu w narkomanii. Stąd też w pełni zasadnym było przyjęcie kwalifikacji art. 64 § 1 kk.

Kierując się dyrektywami sądowego wymiaru kary wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 kk, zważywszy na stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu, stopień winy, a także jego uprzednią wielokrotną karalność, przebywanie przez długi czas w zakładzie karnym, odpowiadanie w warunkach recydywy zwykłej Sąd uznał, że kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone w dolnych granicach zagrożenia ustawowego spełnią cele kar w zakresie oddziaływania wychowawczego na oskarżonego oraz zapobiegną ponownemu wejściu w konflikt z prawem, a także uwzględniają potrzebę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Kierując się dyspozycją art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczono karę łączną roku pozbawienia wolności. Kształtując ją na takim poziomie Sąd miał na uwadze więź czasową między przypisanymi oskarżonemu czynami oraz cele kary w ramach prewencji indywidualnej i ogólnej. Zdaniem Sądu tak ukształtowania kara będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów wychowawczych w stosunku do oskarżonego i wdroży go do przestrzegania prawa w przyszłości. Nie razi ona ani łagodnością ani surowością.

Sąd rozważał możliwość warunkowego zawieszenia tej kary, jako że spełniona została przesłanka formalna do zawieszenia jej wykonania, wyrażająca się orzeczeniem kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej dwóch lat.

W pierwszej kolejności wymaga podkreślenia, że w świetle art. 69 § 1 kk zasadniczą przesłanką decydującą o tym czy kara w danej wysokości ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy, a więc rozstrzygniecie o zawieszeniu musi znajdować uzasadnienie przede wszystkim w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej. By zatem możliwe było warunkowe zawieszenie wykonania kary Sąd musi nabrać przekonania, że sprawca nie powróci do przestępstwa i wykonanie wymierzonej kary nie będzie konieczne dla wdrożenia go do przestrzeganego porządku prawnego. Tego rodzaju przekonanie bazować zaś musi na ocenie postawy sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, dotychczasowego sposobu życia oraz zachowania się po popełnieniu przestępstwa (zob. wyrok SA w Katowicach z dnia 20 listopada 2003r., II AKa 391/03).

Oskarżony nie po raz pierwszy stanął przed Sądem za przestępstwo. Był już uprzednio karany za występki z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony wykazał, że ma lekceważący stosunek do poszanowania prawa i orzeczeń Sądu, a tym samym nie sposób było wysnuć wobec niego żadnej pozytywnej prognozy kryminologicznej. Wyłącznie kara bezwzględna pozbawienia wolności może być jedyną i słuszną sankcją, dzięki której w końcu nastąpi resocjalizacja oskarżonego.

O przepadku poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych zapisanych pod poz. Drz (...) i Drz (...), a przechowywanych w Komendzie Wojewódzkiej Policji we W. orzeczono na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkoman.

O kosztach sądowych, w tym o opłacie, rozstrzygnięto w oparciu o art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zaliczając wszelkie poniesione tymczasowo wydatki na rachunek Skarbu Państwa skoro została orzeczona bezwzględna kara pozbawienia wolności.