Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2013r. w Katowicach

sprawy z odwołania H. S.(H. S.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o emeryturę

na skutek apelacji ubezpieczonego H. S.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach

z dnia 10 lipca 2012r. sygn. akt XI U 1689/11

oddala apelację.

/-/SSA J.Pietrzak/-/SSA I.Goik/-/ SSA M.Żurecki

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 1783/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 maja 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w S.odmówił ubezpieczonemu H. S.prawa do emerytury powołując się na przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku Nr 153 poz. 1227 ze zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U.
z 1983 roku Nr 8 poz. 43 ze zm.). Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu H. S.11 miesięcy i 9 dni okresów nieskładkowych, 27 lat 11 miesięcy
i 25 dni okresów składkowych, ogólny staż sumaryczny 28 lat, 11 miesięcy i 4 dni
a jako pracę w warunkach szczególnych 6 miesięcy i 21 dni. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.nie zaliczył ubezpieczonemu H. S.okresu zatrudnienia od dnia 15 maja 1975 roku do dnia 30 listopada 1984 roku oraz od dnia 6 grudnia 1984 roku do dnia 29 lutego 1992 roku udokumentowanego oświadczeniem ubezpieczonego, ponieważ dokumentem potwierdzającym pracę w warunkach szczególnych jest świadectwo pracy wystawione przez pracodawcę.

Odwołanie od przedstawionej decyzji wniósł ubezpieczony H. S.domagając się przyznania prawa do spornego świadczenia. Ubezpieczony argumentował, iż w świadectwie pracy z Uniwersytetu (...)w K.z dnia 30 listopada 1984 roku ma zapisane, że korzystał z dodatku za pracę w szczególnych warunkach dla zdrowia, co w jego ocenie jest jednoznaczne z faktem pracy
w warunkach szczególnych. Natomiast jeżeli chodzi o pracę w latach 1984-1992
w (...) Klubie Sportowym (...) Zakład (...)w D., to ubezpieczony H. S.podniósł, iż wszyscy pracujący tam zajmowali stanowiska pracy zakwalifikowane do II kategorii warunków szczególnych, załączając na ten fakt swoje oświadczenie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 10 lipca 2012 roku sygn. akt XI U 1689/11 Sąd Okręgowy
w Katowicach Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych XI Wydział Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie ubezpieczonego H. S. .

Sąd pierwszej instancji ustalił, że ubezpieczony (urodzony w dniu (...)) ukończył wiek 60 lat życia w dniu (...)roku. Z dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń wynika, że ubezpieczony w okresie od dnia 15 maja 1975 roku do dnia 30 listopada 1984 roku zatrudniony był na Uniwersytecie(...)
w K.na podstawie umowy o pracę. Ubezpieczony H. S.kolejno zajmował stanowiska: ślusarza od dnia 15 maja do dnia 31 sierpnia 1975 roku, starszego technika od dnia 1 września 1975 roku do dnia 31 grudnia 1981 roku, specjalisty od dnia 1 stycznia 1982 roku do dnia 30 listopada 1984 roku. Następnie Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony był zatrudniony w Klubie Sportowym (...) Zakładzie (...)w D.gdzie wykonywał pracę spawacza.

W toku postępowania Sąd pierwszej instancji dopuścił również dowód z zeznań świadków: J. Ć., J. D., J. P.oraz przesłuchał samego ubezpieczonego ustalając również w oparciu o jego akta osobowe z okresu zatrudnienia w Uniwersytecie(...), że ubezpieczony w okresie zatrudnienia
w charakterze ślusarza-spawacza wykonywał pokazowe spawanie dla studentów zarówno elektryczne jak i gazowe, następnie wykonywał prace polegające na obróbce i skrawaniu na tokarkach. Uczestniczył również w pracach badawczych. Zajęcia dla studentów trwały około 40 minut i nie odbywały się każdego dnia, a prace związane
z obróbką i skrawaniem ubezpieczony wykonywał codziennie. Ubezpieczony H. S.w ramach prac naukowych wykonywał obróbkę i skrawanie cylindrów
a jak były zajęcia pokazowe spawanie zajmowało około 5 godzin. W tym czasie pracował również przy polerowaniu aluminium oraz uczestniczył w procesie anodowania. W dalszej kolejności Sąd ustalił, że po awansie na stanowisko starszego technika ubezpieczony otrzymał wyższe wynagrodzenie i nowy zakres czynności. Wykonywał przeglądy maszyn typu sprężarki, tokarki, dolewał oleju, czyścił szlifierki do płaszczy. Jeżeli chodzi o użyte w zakresie czynności wykonywanie robót warsztatowych, to ubezpieczony podejmował takie same czynności jak ślusarz
i spawacz. Zatrudnienie na stanowisku specjalisty spowodowało ponowne zwiększenie wynagrodzenia a obowiązki nie uległy zmianie. Ubezpieczony sprawował opiekę nad pracownią techniczną i obróbki skrawaniem oraz przygotowywał próbki zgodnie
z zamówieniem prowadzącego zajęcia.

Ustalono przy tym, iż do obowiązków ubezpieczonego należało również zabezpieczenie zajęć laboratoryjnych, pomoc w tych zajęciach, naprawa oraz konserwacja aparatury laboratoryjnej, obróbka mechaniczna na tokarkach, frezarkach, udział w pracach naukowo-badawczych oraz wykonywanie podstawowych prac projektowych. Na stanowisku specjalisty do obowiązków ubezpieczonego należało przede wszystkim prowadzenie prac mechanicznych na rzecz laboratoriów i ich przygotowanie do ćwiczeń, zabezpieczenie zajęć w laboratorium obróbki skrawaniem i pomoc w ich realizacji, opieka nad pracowniami do ćwiczeń, wykonywanie drobnych napraw aparatury naukowej, wykonanie pomocy naukowych potrzebnych do prowadzenia badań oraz udział w pracach naukowo-badawczych.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał, iż odwołanie ubezpieczonego H. S.nie zasługuje na uwzględnienie.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd pierwszej instancji stwierdził, że ubezpieczony w trakcie zatrudnienia w (...) Klubie Sportowym (...)w B.wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy codziennie prace w charakterze spawacza, a więc prace wymienione w wykazie A dziale XIV poz. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 roku Nr 8 poz. 43).
W ocenie Sądu Okręgowego brak jest natomiast podstaw do zaliczenia ubezpieczonemu H. S.do rodzaju wskazanej wyżej pracy okresu zatrudnienia na Uniwersytecie(...)w K.. Sąd I instancji argumentował, iż w tym okresie pracy ubezpieczony H. S.wykonywał różnego rodzaju prace w tym prace spawalnicze związane z anodowaniem. Podniesiono,
iż w przypadku prac spawalniczych sam ubezpieczony przyznał fakt ich wykonywania w ramach ćwiczeń ze studentami w wymiarze 40 minut oraz okoliczność, że zajęcia nie odbywały się codziennie. Zaakcentowano, iż w celu uszczegółowienia czasookresu wykonywania poszczególnych prac, Sąd zwrócił się do pracodawcy ubezpieczonego
o podanie zakresu i czasookresów wykonywania poszczególnych czynności.
Sąd zaznaczył, że Uniwersytet (...) podtrzymał stanowisko znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego wskazujące na wykonywanie różnorodnych czynności
w tym nie zaliczanych do prac w warunkach szczególnych.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji nie został zatem spełniony warunek zawarty w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 roku Nr 8 poz. 43), zgodnie z którym okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Uzasadniając zajęte stanowisko z punktu widzenia obowiązujących przepisów prawa, Sąd I instancji powołał się również na przepis art. 184 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku Nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

Apelację od wskazanego rozstrzygnięcia wniósł pełnomocnik ubezpieczonego H. S..

Wnoszący środek odwoławczy zaskarżył opisany wyrok w całości zarzucając sprzeczność istotnych ustaleń z zebranym w sprawie materiałem dowodowym poprzez niezaliczenie okresu zatrudnienia skarżącego w szczególnych warunkach w terminie pomiędzy 15 maja 1975 roku a 30 listopada 1984 roku. Zdaniem apelującego
w niniejszej sprawie doszło również do naruszenia przepisów prawa materialnego
w szczególności art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku
Nr 153 poz. 1227 ze zm.) i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43) poprzez ich niezastosowanie.

W oparciu o przedstawione zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem tj. przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury dla skarżącego ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Uzasadniając zajęte w niniejszej sprawie stanowisko apelujący podniósł, że do obowiązków skarżącego jako pracownika technicznego Wydziału(...)Uniwersytetu(...)należały prace przy procesach technologicznych związanych
z wytwarzaniem aluminium, które są ujęte w wykazie B Dział IV Prace różne § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43). Zaakcentowano, że wykonywane były próbki AI-O oraz stopów PA-2 i PA-4. Argumentowano, iż praca polegała na toczeniu cylindrów, frezowaniu oraz wycinaniu z blach aluminiowych próbek do maszyn tribologicznych (ścieranie) i cylindrów do sprężarek. Dodano, że gotowe próbki skarżący szlifował i polerował mechanicznie. Obróbce towarzyszył duży hałas, mgła olejowa przy toczeniu, szlifowaniu oraz polerowaniu. Zdaniem skarżącego wyżej wymienione prace są zaś ujęte w Wykazie A Prace różne w hutnictwie i przemyśle metalowym poz. 78 szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne - rozporządzenia. Wskazano, że po obróbce wszelkiego rodzaju próbek poddawano je trawieniu w żrącym roztworze KOH a praca ta jest ujęta w punkcie A przeróbka plastyczna metali poz. 46 obsługa urządzeń do trawienia - rozporządzenia.

W dalszej kolejności apelujący argumentował, że próbki były anodowane
w kwasie szczawiowym lub siarkowym a opary kwasu siarkowego działały drażniąco na skórę, oczy i drogi oddechowe. Po anodowaniu próbki poddawano szlifowaniu
i polerowaniu w słabym oświetleniu warsztatu a praca ta szczególnie obciążała wzrok ze względu na konieczność szlifowania i polerowania z dużą dokładnością pomiaru.
W tym celu często używane były przyrządy optyczne takie jak lupy czy mikroskop. Zdaniem skarżącego prace te są ujęte w Dziale XIV Prace różne. Prace szczególnie obciążające narząd wzroku, wymagające precyzyjnego widzenia mikroelementów, wymagającego posługiwania się przyrządami optycznymi - rozporządzenia. Następnie stwierdzono, że gotowe po obróbce cylindry były montowane w sprężarkach, które pracowały całą dobę w pomieszczeniu stacji sprężarek. Według wnoszącego apelację praca ta jest ujęta w Dziale XIV Prac różnych poz. 9. Bezpośrednia obsługa stacji sprężarek - rozporządzenia. Apelujący wskazywał również, iż skarżący wykonywał prace spawalnicze związane z naprawą sprzętu oraz demonstracją ćwiczeń dla studentów. Podczas spawania emitowane jest promieniowanie ultrafioletowe, które ma niekorzystny wpływ na wzrok, a w ocenie wnoszącego środek odwoławczy praca ta jest ujęta w Dziale XIV Prac różnych poz. 12 Prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym- rozporządzenia. Skarżący uzasadniał, że ubezpieczony obsługiwał również piece elektryczne w „piecowni”, które służyły do obróbki cieplnej próbek w wysokich temperaturach a według wnoszącego apelację praca ta jest ujęta
w wykazie A Przeróbka plastyczna metali, poz. 44 Obsługa pieców do podgrzewania
i obróbki cieplnej - rozporządzenia.

Zdaniem apelującego powyższe prace były wykonywane przez ubezpieczonego H. S.stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Skarżący argumentował, iż stanowisko zawarte w piśmie Dyrektora ds. Personalnych Uniwersytetu (...)z dnia 21 lutego 2011 roku, zostało oparte wyłącznie na zapisach w aktach osobowych ubezpieczonego, a żaden z pracowników Działu Spraw Osobowych i Socjalnych Uniwersytetu (...)nie ma doświadczenia ani odpowiedniej wiedzy, która byłaby podstawą do negowania faktu pracy ubezpieczonego w szczególnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy i stale. Wskazano, że Sąd I instancji rozpatrując przedmiotową sprawę powinien przede wszystkim dokonać oceny faktycznie wykonywanych czynności pracowniczych przez ubezpieczonego w okresie spornym oraz warunków wykonywanej pracy, w kontekście bezpośredniej szkodliwości dla zdrowia uzasadniających przyznanie wcześniejszej emerytury. Powołano się przy tym na stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 30 września 2010 roku sygn. akt III AUa 350/10 opublikowane OSA Sz z 2011/3/96 -111.

Według skarżącego ubezpieczony przebywał pracując w pełnym wymiarze czasu pracy w szkodliwym dla zdrowia otoczeniu przez osiem godzin codziennie, przez 9 lat na Uniwersytecie(...). Podkreślono, iż zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego zawartym w wyroku z dnia 1 czerwca 2010 roku sygn. akt II UK 21/10 dla oceny czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej
mu pracy.

Podsumowując, w ocenie apelującego zostało wykazane, że okres zatrudnienia pomiędzy 15 maja 1975 roku a 30 listopada 1984 roku na Uniwersytecie(...)
to praca w szczególnych warunkach wykonywana przez ubezpieczonego H. S.stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a zatem według wnoszącego środek odwoławczy zostały spełnione przesłanki do przyznania mu prawa
do emerytury w trybie i na zasadach art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku Nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Sąd I instancji zastosował właściwe przepisy prawne, które przytoczył
i przeanalizował w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Sąd Apelacyjny w pełni przychyla się do ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Okręgowy oraz do dokonanej przez Sąd I instancji wykładni przepisów.

Przyjęcie, iż ubezpieczony H. S.podczas zatrudnienia
w (...) Klubie Sportowym (...)w B.wykonywał stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy prace wymienione w wykazie A dziale XIV poz. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43), nie pozwala na uznanie,
że ubezpieczony, który ukończył 60 lat życia w dniu (...)roku, na dzień wejścia w życie ustawy emerytalnej, tj. na dzień 1 stycznia 1999 roku, legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach, co skutkuje brakiem podstaw prawnych do przyznania emerytury w rozumieniu art. 184 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku Nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku Nr 153 poz. 1227 ze zm.) w zw. z § 2, 3 i 4 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) ubezpieczonemu- mężczyźnie urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura, jeżeli osiągnął wiek emerytalny (60 lat) oraz w dniu wejścia w życie ustawy emerytalnej
(1 stycznia 1999 roku) osiągnął 25-letni okres zatrudnienia a w tym co najmniej 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.
Emerytura, o której mowa w cytowanych przepisach przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego, albo złożenia wniosku
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na dochody budżetu państwa.

Z wskazanego przepisu wynika, że wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury ze względu na pracę w warunkach szczególnych muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie którejś z nich wyłącza możliwość przyznania prawa do tego świadczenia.

Należy w tym miejscu przypomnieć wraz z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego
w Rzeszowie z dnia 27 września 2012 roku sygn. akt III AUa 720/12 LEX Nr 122346, iż dla oceny czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy - rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych. W ślad za wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2011 roku sygn. akt II UK 2/11 LEX Nr 989128 należy zwrócić z kolei uwagę na okoliczność, iż przepisy prawa ubezpieczeń społecznych mają charakter norm bezwzględnie obowiązujących, co oznacza, że instytucja
tzw. wcześniejszej emerytury podlega ścisłej wykładni (M.P.Pr. 2011/12/663 -664).

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 8 marca 2012 roku III UK 92/11 LEX Nr 1215158 praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy)
w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

W niniejszej sprawie trudno uznać, aby skarżący posiadający tak szeroki zakres obowiązków jaki ustalono podczas zatrudnienia na Uniwersytecie(...)od dnia
15 maja 1975 roku do dnia 30 listopada 1984 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w rozumieniu art. 184 ustawy emerytalnej w związku z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ).

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, wbrew stanowisku skarżącego, za miarodajny należy uznać pogląd wyrażony w piśmie z dnia 21 lutego 2011 roku sporządzonym przez Dyrektora ds. Personalnych mgr T. P.Uniwersytetu(...)gdzie wskazując na zakres obowiązków ubezpieczonego z okresu zatrudnienia
na stanowisku ślusarza i starszego technika oraz specjalisty wskazano,
że w przeważającej części czynności ubezpieczonego należały do zadań inżynieryjno- technicznych oraz laboratoryjnych a nie związanych ze spawaniem. Ta okoliczność przesądziła wówczas o tym, iż nie wystawiono ubezpieczonemu świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych powołując się na przepis § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43), zgodnie z którym podstawowym warunkiem zaliczenia wykonywanej pracy jako pracy w warunkach szczególnych jest stwierdzenie, że ta praca była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Niewątpliwie brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych ze spornego okresu nie przesądza jeszcze o niemożliwości uznania takiej pracy jako wykonywanej w warunkach szczególnych trudno jednak twierdzić, aby
w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy ubezpieczony wykazał taką okoliczność za pomocą innych dowodów.

Świadkowie J. P.i J. Ć.(k. 58-59 akt sądowych) zeznawali wyłącznie na okoliczność zatrudnienia ubezpieczonego w Klubie Sportowym (...)w B., zaś J. D.(k. 59 akt sądowych) odnosił się wyłącznie do prac przy aluminium pomijając inne obowiązki ubezpieczonego,
o których wspominał sam ubezpieczony. J. Ć.nie pamiętał okresu zatrudnienia na Uniwersytecie(...)odnosząc się wyłącznie do swoich obowiązków z tego okresu.

Trudno zatem w ocenie Sądu Apelacyjnego przyjąć, że powyższe zeznania miały pozwolić na ustalenie, że ubezpieczony w spornym okresie pracował stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach. Takiego ustalenia nie można również wyprowadzić ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów
a dodatkowo należy stwierdzić, iż brak jest świadectwa wykonywania pracy
w szczególnych warunkach.

Reasumując, w ocenie Sądu Apelacyjnego, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził wymaganego stażu pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych, uprawniającego do nabycia prawa do emerytury w rozumieniu art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku Nr 153 poz. 1227 ze zm.)
w związku z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze.

Sąd I instancji oceniając zebrany materiał dowodowy nie przekroczył zasady swobodnej oceny dowodów z art. 233 § 1 k.p.c., zaś zarzucana w apelacji sprzeczność istotnych ustaleń z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w niniejszej sprawie nie zachodzi.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

/-/SSA J.Pietrzak/-/SSA I.Goik/-/ SSA M.Żurecki

Sędzia Przewodniczący Sędzia

ek