Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Barbara Odelska

Protokolant: st.sekr.sądowy Agnieszka Leśniak

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2013r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z odwołania A. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 lutego 2012 r., znak (...)

o rentę

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Ubezpieczona A. L. w odwołaniu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 10 lutego 2012 roku, znak (...), domagała się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc że po przeprowadzeniu badań lekarskich i analizie dokumentacji medycznej lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 10 listopada 2011 roku oraz komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 25 stycznia 2012 roku orzekli, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił, następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona A. L. , lat 40, urodzona (...), zawód wyuczony i wykonywany -pielęgniarka, nie pracuje od 3 lat, była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 20 sierpnia 2010 roku do 28 lutego 2011 roku z powodu schorzeń laryngologicznych. Ubezpieczona legitymuje się orzeczeniem (...) do spraw orzekania o Niepełnosprawności w S. z dnia 16 października 2010 roku , którym zaliczono ją do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności . Orzeczenie dotyczy innych schorzeń endykronologicznych, metabolicznych, zaburzeń enzymatycznych ,chorób zakaźnych i odzwierzęcych, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego.

W dniu 17 stycznia 2011 roku ubezpieczona złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty na dalszy okres. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS uznano ubezpieczoną za zdolną do pracy i na tej podstawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z dnia 1 kwietnia 2011 roku , znak (...) I odmówił jej prawa do renty.

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Słupsku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 września 2011 roku , sygn. akt VU 444/11 uchylono decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 1 kwietnia 2011 roku, , znak (...) I i przekazano sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S..

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 10 listopada 2011 roku rozpoznał u ubezpieczonej: zwężenie przewodu W. po stronie prawej po usunięciu kamienia/2009 r/ z przewodu ślinianki podżuchwowej prawej, stan po plastyce przewodu w 2010 roku, stan po usunięciu włókniaka z dna jamy ustnej-2009 r, zespół suchości jamy ustnej po przebytych zabiegach, obserwację w kierunku schorzenia tkanki łącznej negatywna, stan po strumektomii w 2006, pooperacyjną niedoczynność tarczycy i przytarczyc i orzekł, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Ubezpieczona wniosła sprzeciw od powyższego orzeczenia do komisji lekarskiej ZUS, która po uwzględnieniu opinii lekarza konsultanta podtrzymała opinie lekarza orzecznika i orzekła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Zaskarżoną decyzją odmówiono ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 marca 2011 roku.

Dowód: akta rentowe: wniosek k.154, orzeczenie PZdsN K.84, zaskarżona decyzja k.102 akta dokumentacji lekarskiej: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 10.11.2011r k.178, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 25.01.2012 roku k. 190-191, akta sprawy VU 444/11, akta sprawy: aneks k.29

Sąd ustalając, czy stan zdrowia skarżącej świadczy o tym, że jest ona niezdolna do pracy częściowo lub całkowicie z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych o specjalnościach: laryngolog, endokrynolog, neurolog.

Stwierdzone u ubezpieczonej schorzenia internistyczne i endokrynologiczne tj. stan po totalnej strumektomii z powodu wola guzkowatego w 2009 roku, niedoczynność tarczycy wyrównana substancją hormonalną, niedoczynność przytarczyc wyrównana zastosowanym leczeniem , nadciśnienie tętnicze bez zmian narządowych, przepuklina rozworu przełykowego, niedokrwistość z niedoboru żelaza w wywiadzie, stan po usunięciu kamienia prawej ślinianki podżuchwowej i włókniaka dna jamy ustnej w 2009 roku nie powodują u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Niedoczynność tarczycy jest wyrównana substytucją hormonalną i nie upośledza zarobkowania. Niedoczynność przytarczyc jest wyrównana przez przyjmowanie preparatów wapna i witaminy D3. Wymaga okresowej kontroli poziomu Ca w surowicy oraz fosforanów i poziomu elektrolitów. Nadciśnienie tętnicze bez zmian narządowych, na małej dawce leku hipotensyjnego nie upośledza pracy w wyuczonym zawodzie , podobnie jak przepuklina rozworu przełykowego dająca tylko okresowo dolegliwości.

Stwierdzone u ubezpieczonej schorzenia neurologiczne: stan po usunięciu kamienia z przewodu ślinianki podżuchwowej , stan po usunięciu włókniaka dna jamy ustnej, stan po strumektomii z niedoczynności przytarczyc, przebyty nerwoból prawego nerwu trójdzielnego i językowo również pozostają bez wpływu na zdolność do pracy.

Stan zdrowia ubezpieczonej świadczy , że nie jest niezdolna do pracy po dacie 1 marca 2012 roku.

Przeprowadzone badanie nie ujawniło uszkodzenia układu nerwowego. Rozpoznana przez laryngologa neuralgia nerwu trójdzielnego i językowo gardłowego nie została potwierdzona podczas pobytu w klinice (...) w P. . Biegły nie wykluczył neuralgii nerwów, jednak jej wystąpienie mając na uwadze stosunki anatomiczne czaszki i jamy ustnej, nie miało związku z zabiegiem operacyjnym usuwania kamienia i włókniaka . W 2009 roku podejrzewano ubezpieczonej objawy rozsianego uszkodzenia centralnego układu nerwowego, diagnozowanie w Oddziale N. nie potwierdziło objawów ogniskowych. Zgłaszane przez ubezpieczoną paestezje i osłabienia kończyn mogą mieć źródło w zaburzeniach elektrolitowych po przebytym zabiegu strumektomii i spowodowanej nim niedoczynności przytarczyc. Schorzenia neurologiczne nie były powodem orzeczenia umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Stwierdzone u ubezpieczonej schorzenia laryngologiczne w postaci: przebytej operacji usunięcia kamienia ślinianki podżuchwowej prawej w 2009 roku, przebyta plastyka przewodu W.po stronie prawej 2010 r, przebyta tonsillectomia 2001 r., przebyta strumectomia 2006 r., parastezje twarzy prawostronne, sialopenia w wywiadzie nie powodują od 1 marca 2012 roku niezdolności do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Schorzenia ślinianek nie ograniczają zdolności do pracy w zawodzie pielęgniarki. W przypadku zaostrzeń ze strony ślinianek potrzeby leczenia zachowawczego lub zabiegowego można realizować w ramach ZUS ZLA. Suchosć w jamie ustnej może być spowodowana przebytą tonsillectomią, niedoborami vit.A , cukrzycą, nadciśnieniem, niedoborem żelaza, bezsocznościa żołądka, zaburzeniami OUN, depresją endogenną, lekami , przeciwnadciśnieniowymi , barbituaranami, lekami βadrenolicznymi, antybiotykami o szerokim spektrum działania , paleniem tytoniu, lekami psychopotropowymi, rozkurczowymi.

Dowód: opinia sądowo – lekarska z dnia 29 maja 2012 roku k. 26-27 as, opinia sądowo – lekarska z dnia 21 września 2012 roku k. 76-77 as, opinia sadowo lekarska z dnia 13 listopada 2012 roku k. 99-101 as

Na rozprawie w dniu 14 stycznia 2013 roku ubezpieczona zakwestionowała opinie biegłych wskazując na to, że są niepełne.

/bezsporne/

Badanie ślinianki podżuchwowej należy do badania laryngologicznego . Ubezpieczona była wielokrotnie badana neurologicznie. Z powodu podejrzenia rozsianych zmian wykonano na Oddziale Neurologicznym Szpitala Wojewódzkiego w S. badanie przedmiotowe, które nie ujawniło odstępstwa od normy. Badanie MR wykonane w dniu 28 czerwca 2009 roku ujawniło w płatach ciemieniowych pojedyncze niespocyficzne ogniska. Ujawnione zmiany nie powodują samoistnej niezdolności do pracy. W dostępnej dokumentacji medycznej brak rozpoznania, czy podejrzenia uszkodzenia nerwów spowodowanego zabiegami na śliniance podżuchwowej.

Dowód: opinia sądowo – lekarska uzupełniająca z dnia 5 lutego 2012 roku k. 142 as

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej A. L. nie zasługuje na uwzględnienie.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy częściowo lub całkowicie. Spełnianie przez ubezpieczonego pozostałych określonych w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. 2009r., Nr 153, poz. 1227) nie było przez organ rentowy kwestionowane.

Definicję niezdolności zawiera przepis art. 12 ustawy, który stanowi, że niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 2 i 3 w/w ustawy).

Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a także możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 w/w ustawy).

Dokonując zaś oceny przewidywanego okresu niezdolności do pracy zarobkowej bierze się pod uwagę przesłanki wynikające z treści §6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. nr 273, poz. 2711), czyli charakter i stopień naruszenia sprawności organizmu oraz rokowania odzyskania zdolności do pracy. Treść powołanych przepisów obliguje do tego, aby niezdolność do pracy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do konkretnej osoby, przy uwzględnieniu jej stanów chorobowych, wieku, kwalifikacji.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe na powyższą okoliczność, dopuszczając dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych z zakresu neurologii , laryngologii, endokrynologii czyli z zakresu który wyczerpuje wszelkie ustalone w postępowaniu dolegliwości i schorzenia ubezpieczonej.

Sąd Okręgowy miał na względzie, że ustalenie stopnia i zaawansowania chorób, ocena ich wpływu na stan czynnościowy organizmu wymaga wiadomości specjalnych, a zatem okoliczności tych można dowodzić tylko przez dowód z opinii biegłych (art. 278 k.p.c). Dodać należy, iż opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału dowodowego, wtedy gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 2000 r. I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64). Specyfika tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie ma wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej. Nadaje pierwszorzędne znaczenie, przy tej ocenie, kryterium poziomu wiedzy biegłego (por, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 r. II CKN 1354/00, LEX nr 77046).

Z punktu widzenia neurologicznego, laryngologicznego i endykronologicznego A. L. nie jest niezdolna do pracy. Żaden z powołanych do sprawy biegłych nie uznał, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Nie budziło wątpliwości w sprawie, że ubezpieczona cierpi na określone schorzenia, jednakże to nie fakt występowania schorzeń, a jedynie stopień ich zaawansowania, może powodować niezdolność do pracy. Wskazać przy tym należy, iż subiektywna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego przekonanie, że jest niezdolny do pracy, nie może zastąpić oceny dokonanej przez biegłych sądowych - wysokiej klasy specjalistów, którzy w przekonujący sposób uzasadnili swoje stanowisko (por. wyrok S.N. z dnia 22 stycznia 1998 r. w sprawie II UKN 466/97, publik. OSNAP 1999/1/25).

W opinii z dnia 29 maja 2012 roku biegły internista i endokrynolog wyjaśnił, że niedoczynność tarczycy jest wyrównana substytucją hormonalną, poprzez podawanie preparatów wapnia i witaminy d3 i nie upośledza zarobkowania. Stopień zaawansowania schorzeń neurologicznych również nie uzasadnia orzeczenia niezdolności do pracy. Biegły neurolog w opinii z dnia 21 września 2012 roku wskazał, że przeprowadzone badanie nie ujawniło uszkodzenia układu nerwowego, a rozpoznana przez laryngologa neuralgia nerwu trójdzielnego i językowo gardłowego nie została potwierdzona podczas pobytu w klinice (...)w P.. Nadto wskazał, że objawy rozsianego uszkodzenia centralnego układu nerwowego, diagnozowanie w Oddziale N.również nie potwierdziło objawów ogniskowych. Genezy zgłaszanych przez ubezpieczoną paestezji i osłabienia kończyn mogą mieć źródło w zaburzeniach elektrolitowych po przebytym zabiegu strumektomii i spowodowanej nim niedoczynności przytarczyc. Biegły laryngolog w opinii z dnia 13 listopada 2012 roku wskazał, że schorzenia ślinianek nie ograniczają zdolności do pracy w zawodzie pielęgniarki. W przypadku zaostrzeń choroby potrzebę leczenia zachowawczego lub zabiegowego można realizować w ramach ZUS ZLA.

Sąd podzielił pogląd wyrażony w wydanych przez biegłych opiniach , albowiem, w jego ocenie biegli wnikliwie ocenili stan zdrowia ubezpieczonej, po dokonaniu badań przedmiotowych oraz po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską z przebiegu leczenia, w sposób jednoznaczny, czytelny i zgodny z wiedzą oraz doświadczeniem medycznym stwierdzili, że występujące u ubezpieczonej schorzenia nie powodują u niej niezdolności do pracy. Wszyscy biegli zgodnie uznali istnienie zdolności ubezpieczonej do pracy. Sąd Okręgowy całkowicie podzielił opinie biegłych, które uznał za wiążące w sprawie i na których oparł swoje rozstrzygnięcie. Opinie są logiczne, rzeczowe, w pełni odpowiadają na wszystkie pytania Sądu. Biegli rzetelnie ocenili faktyczny stan zdrowia badanej i wysnuli odpowiednie wnioski. Opinie zostały sporządzone w sposób fachowy, spełniają wszelkie wymogi opinii, zawierają logiczne uzasadnienia, a przez to poddają się kontroli Sądu (por. wyrok SN z 1998.05.19, II UKN 55/98, OSNP 1999/10/351).

W świetle zbieżnych opinii biegłych Sąd przeanalizował okres zatrudnienia i posiadane przez ubezpieczoną kwalifikacje zawodowe. Ocena niezdolności do pracy przebiega bowiem w płaszczyznach: medycznej, gdzie brany jest pod uwagę charakter i przebieg procesów chorobowych oraz ich wpływ na stan czynnościowy organizmu oraz socjalnej, na której uwzględnia się posiadane kwalifikacje, wiek, zawód, wykonywane czynności i warunki pracy oraz możliwość dalszego wykonywania pracy zarobkowej, a także możliwość przywrócenia pracy przez leczenie i rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe ( zob. Wyrok SN z 10.06.1999r II UKN 675/98 OSNP 1000/16/624). Ubezpieczona z zawodu jest pielęgniarką i w ocenie Sądu stan zdrowia ubezpieczonej pozwala na powrót do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Sąd Okręgowy dokonał sprawdzenia przesłanek, którymi kierowali się biegli, jak i dokonał kontroli prawidłowości ich rozumowania. Wziął również pod uwagę obszerne zarzuty ubezpieczonej do opinii biegłych, poprzez uzupełnienie materiału dowodowego opiniami uzupełniającymi biegłych. Sąd przychylając się do zastrzeżeń ubezpieczonej dopuszczał kolejne dowody z opinii uzupełniających, które nie potwierdziły jej stanowiska. Zastrzeżenia ubezpieczonej, jak i załączana do nich dokumentacja była przedmiotem analizy biegłych lekarzy sądowych. Żadna opinia biegłych nie potwierdziła zasadności odwołania, a zastrzeżenia ubezpieczonej w ocenie Sądu nie znalazły uzasadnienia w materiale dowodowym sprawy i stanowiły polemikę ubezpieczonej.

Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków nie budził zastrzeżeń Sądu i w połączeniu z kryterium zgodności z zasadami logiki, wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych oraz podstaw teoretycznych opinii, wydane opinie należało uznać za przekonujący dowód w sprawie. Sąd podzielił stanowisko Sądu Najwyższego - wyrok z dnia 4.08.1999 r. w sprawie I PKN 20/99, OSNAP 07 SN - iż potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii, jak również stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z 19.03.1997 r. II UKN 45/9 9 OSNAPiUS nr 1 poz.24 z l998r, iż Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę. W przedmiotowej sprawie nie zachodziły okoliczności, ani z urzędu, ani na wniosek do dopuszczenia kolejnego dowodu z opinii biegłych.

Odmienna ocena stanu zdrowia (subiektywna) prezentowana przez ubezpieczoną od oceny zawartej w opiniach specjalistów z dziedzin odpowiadających jej schorzeniom, bez istotnych zarzutów, które mogłyby podważyć miarodajność opinii biegłych nie powodowała konieczności powołania kolejnych biegłych. Biegli wskazali w rozpoznaniu na istnienie schorzeń, jednakże obecnie zaawansowanie chorób nie ogranicza zdolności ubezpieczonej do pracy, a tylko w przypadku orzeczenia istnienia niezdolności do pracy osoba taka kwalifikuje się do pobierania świadczenia rentowego z ZUS. Okresowe zaostrzenia choroby można leczyć w ramach czasowych zwolnień lekarskich, ambulatoryjnie. Dolegliwości ubezpieczonej można leczyć w ramach L4. Istnienie dolegliwości i konieczność ich leczenia nie powoduje jeszcze niezdolności do pracy w rozumieniu przepisu art. 12, musi ona bowiem powodować utratę zdolności do pracy zarobkowej. Występujące u ubezpieczonej schorzenia nie przybierają, w ocenie biegłych i Sądu Okręgowego takiego stopnia, który powodowałby niezdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznał, że ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i nie nabyła prawa do renty z mocy art. 57 tejże ustawy. W tym stanie rzeczy odwołanie ubezpieczonej należało uznać za bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴§1 kpc orzec jak w sentencji.