III CSK 23/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 23/05
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa K. K. i R. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2005 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 marca 2005 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz
każdego z powodów po 3.600 zł (trzy tysiące sześćset zł) tytułem
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został w dniu 15 marca 2005 r.,
a zatem wniesiona od niego skarga kasacyjna spełniać powinna wszelkie wymogi
formalne, wynikające z treści przepisów art. 3984
§ 1 i § 2 k.p.c., znajdujących
w niniejszej sprawie zastosowanie na podstawie art. 3 ustawy z dnia 22 grudnia
2004 r. o zmianie ustawy- Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo
o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. 2005 r. Nr. 13. poz. 98 ).
W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował odrębnie
w czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi kasacyjnej, a więc
cechy istotne (kreatywne) tego tylko szczególnego środka odwoławczego,
podkreślając zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Natomiast w zdaniu
pierwszym § 2 art. 3984
k.p.c. wskazano na pozostałe wymagania tej skargi , które
stawiane są każdemu pismu procesowemu (art. 126 k.p.c. - 128 k.p.c. z rygorem
przewidzianym w art. 130 k.p.c.
Już wcześniej przyjęto w orzecznictwie, że brak któregokolwiek z kreatywnych
elementów dawnej kasacji, a określonych w którymkolwiek z punktów
nieobowiązującego już art. 3933
§ 1 k.p.c., nie podlega naprawieniu w trybie art.
130 § 1 k.p.c., a kasacja dotknięta takim nieusuwalnym brakiem podlegała
odrzuceniu a limine (postanowienie SN z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00,
OSNC 2001 r., z. 3, poz. 51; postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2000 r. V CKN
1780/00, OSNC 2001 r., z. 3, poz. 52).
Obowiązek przedstawienia przez skarżącego m.in. wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienia, a wynikający z art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c., wiąże się z instytucją tzw. „przedsądu", polegającego m.in. na
możliwości Sądu Najwyższego odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
(art. 3989
§ 2 k.p.c.). Ten możliwy sposób zakończenia postępowania kasacyjnego,
a kolidujący niewątpliwie z intencją strony wnoszącej skargę kasacyjną dowodzi
zrównania rangą obowiązku przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia
(art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.) z obowiązkiem odrębnego przedstawienia wniosku
3
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienia. Odrębne
wyartykułowanie przez ustawodawcę obu kategorii obowiązków dowodzi tego, że
nie są one tożsame. W konsekwencji za spełnienie wymogu z art. 3984
§ 1 pkt. 3
k.p.c.. nie można uznać jedynie odwołania się przez skarżącego do uzasadnienia
podstaw kasacyjnych i sformułowanych w ich ramach zarzutów, z pominięciem
wyraźnego, odrębnego zaprezentowania okoliczności uzasadniających przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania (postanowienie SN z dnia 22 marca 2001 r., V CZ
131/00, OSNC 2001 r., z. 10, poz. 156; postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2001 r.,
IV CZ 45/01, OSNC 2001 r., z. 10, poz. 157).
Uwzględniając więc odrębność obu przedmiotów regulacji w pkt 2 i 3 art.
3984
§ 1 k.p.c. stwierdzić należy, że choć argumentacja skarżącego może się
niekiedy w obu tych kwestiach nawet częściowo pokrywać, to jednak orzeczenie
w przedmiocie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania zapada tylko po
uprzednim dokonaniu oceny przyczyn kwalifikowanych przez ustawodawcę,
a określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., gdyż tylko one mogą być przedmiotem tzw.
„przedsądu" i decydują o jego wyniku.
Skoro więc skarga kasacyjna pozwanego niewątpliwie pozbawiona jest
wymaganego wniosku i jego uzasadnienia, a więc tego niezbędnego elementu
konstrukcyjnego, współkreującego istotę tego środka zaskarżenia, to Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c. i art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., znajdujących
w niniejszej sprawie zastosowanie z mocy art. 3 powołanej na wstępie ustawy.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
i 3 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 7 i § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie (Dz.U. 2002 r., Nr 163, poz. 1348).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa K. K. i R. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2005 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 marca 2005 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz
każdego z powodów po 3.600 zł (trzy tysiące sześćset zł) tytułem
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został w dniu 15 marca 2005 r.,
a zatem wniesiona od niego skarga kasacyjna spełniać powinna wszelkie wymogi
formalne, wynikające z treści przepisów art. 3984
§ 1 i § 2 k.p.c., znajdujących
w niniejszej sprawie zastosowanie na podstawie art. 3 ustawy z dnia 22 grudnia
2004 r. o zmianie ustawy- Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo
o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. 2005 r. Nr. 13. poz. 98 ).
W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował odrębnie
w czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi kasacyjnej, a więc
cechy istotne (kreatywne) tego tylko szczególnego środka odwoławczego,
podkreślając zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Natomiast w zdaniu
pierwszym § 2 art. 3984
k.p.c. wskazano na pozostałe wymagania tej skargi , które
stawiane są każdemu pismu procesowemu (art. 126 k.p.c. - 128 k.p.c. z rygorem
przewidzianym w art. 130 k.p.c.
Już wcześniej przyjęto w orzecznictwie, że brak któregokolwiek z kreatywnych
elementów dawnej kasacji, a określonych w którymkolwiek z punktów
nieobowiązującego już art. 3933
§ 1 k.p.c., nie podlega naprawieniu w trybie art.
130 § 1 k.p.c., a kasacja dotknięta takim nieusuwalnym brakiem podlegała
odrzuceniu a limine (postanowienie SN z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00,
OSNC 2001 r., z. 3, poz. 51; postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2000 r. V CKN
1780/00, OSNC 2001 r., z. 3, poz. 52).
Obowiązek przedstawienia przez skarżącego m.in. wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienia, a wynikający z art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c., wiąże się z instytucją tzw. „przedsądu", polegającego m.in. na
możliwości Sądu Najwyższego odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
(art. 3989
§ 2 k.p.c.). Ten możliwy sposób zakończenia postępowania kasacyjnego,
a kolidujący niewątpliwie z intencją strony wnoszącej skargę kasacyjną dowodzi
zrównania rangą obowiązku przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia
(art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.) z obowiązkiem odrębnego przedstawienia wniosku
3
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienia. Odrębne
wyartykułowanie przez ustawodawcę obu kategorii obowiązków dowodzi tego, że
nie są one tożsame. W konsekwencji za spełnienie wymogu z art. 3984
§ 1 pkt. 3
k.p.c.. nie można uznać jedynie odwołania się przez skarżącego do uzasadnienia
podstaw kasacyjnych i sformułowanych w ich ramach zarzutów, z pominięciem
wyraźnego, odrębnego zaprezentowania okoliczności uzasadniających przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania (postanowienie SN z dnia 22 marca 2001 r., V CZ
131/00, OSNC 2001 r., z. 10, poz. 156; postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2001 r.,
IV CZ 45/01, OSNC 2001 r., z. 10, poz. 157).
Uwzględniając więc odrębność obu przedmiotów regulacji w pkt 2 i 3 art.
3984
§ 1 k.p.c. stwierdzić należy, że choć argumentacja skarżącego może się
niekiedy w obu tych kwestiach nawet częściowo pokrywać, to jednak orzeczenie
w przedmiocie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania zapada tylko po
uprzednim dokonaniu oceny przyczyn kwalifikowanych przez ustawodawcę,
a określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., gdyż tylko one mogą być przedmiotem tzw.
„przedsądu" i decydują o jego wyniku.
Skoro więc skarga kasacyjna pozwanego niewątpliwie pozbawiona jest
wymaganego wniosku i jego uzasadnienia, a więc tego niezbędnego elementu
konstrukcyjnego, współkreującego istotę tego środka zaskarżenia, to Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c. i art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., znajdujących
w niniejszej sprawie zastosowanie z mocy art. 3 powołanej na wstępie ustawy.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
i 3 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 7 i § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie (Dz.U. 2002 r., Nr 163, poz. 1348).
jz