III CZ 23/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 23/07
POSTANOWIENIE
Dnia 26 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Powiatu K. reprezentowanego przez Dyrektora
Domu Pomocy Społecznej w K.
przeciwko Przedsiębiorstwu Projektowo-Produkcyjnemu "E." sp. z o.o.
z siedzibą w K. oraz Z. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 26 kwietnia 2007 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 listopada 2006 r.,
oddala zażalenie i zasądza od strony powodowej na rzecz
pozwanej Spółki kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem
zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił, wniesioną w dniu
12 maja 2006 r. przez pełnomocnika powoda, którym jest adwokat, apelację od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 lutego 2006 r., stwierdzając, że apelacja
nie została opłacona należną opłatą, bowiem zamiast kwoty 3 043 zł uiszczona
została kwota 3 000 zł.
W zażaleniu, zawierającym wniosek o „uchylenie tego postanowienia
i rozpoznanie wniesionej apelacji”, pełnomocnik powoda przyznał, że „wpis został
wniesiony o 43 zł za mały”. Podniósł, że „w takiej sytuacji należało albo wezwać
powoda do uzupełnienia wpisu, albo rozpatrzyć powództwo z umniejszoną kwotą”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Opłata uiszczona w niepełnej wysokości nie jest należną opłatą.
(zob. m.in. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2003 r., III CZ
94/03, niepubl., z dnia 18 lutego 2005 r., V CZ 182/04, niepubl. oraz z dnia
23 sierpnia 2006 r., I CNP 44/06, niepubl.).
Skutki nienależytego uiszczenia opłat od środków odwoławczych i środków
zaskarżenia wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników określa obecnie
art. 1302
§ 3 k.p.c. Przepis ten stanowi, że sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie
opłaty pismo wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego środki odwoławcze lub środki zaskarżenia (apelację, zażalenie,
skargę kasacyjną, skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, sprzeciw od wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na
orzeczenie referendarza sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub
stosunkowej, obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu
zaskarżenia (art. 1302
§ 3 k.p.c.). Rygory procesowe będące konsekwencją
nieopłacenia lub nienależytego opłacenia środka odwoławczego przez
profesjonalnego pełnomocnika są konsekwencją wprowadzenia z dniem 2 marca
2006 r. zasady samoobliczania i samoopłacania kosztów sądowych przez
zawodowych pełnomocników procesowych (art.1302
§ 1 – 5 k.p.c. w brzmieniu
nadanym art.126 pkt 12 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
3
w sprawach cywilnych, Dz. U. Nr 167, poz.1398 ze zm.). Przedstawiona przez
autora zażalenia koncepcja „wezwania powoda do uzupełnienia wpisu albo
rozpatrzenia powództwa z umniejszoną kwotą” nie znajduje żadnych podstaw
prawnych, nie uwzględnia ponadto przyjętej w judykaturze i doktrynie zasady, że
każda opłata w wysokości niższej niż należna nie spełnia fiskalnego obowiązku
wobec Skarbu Państwa.
Podniesiona poza zarzutami zawartymi w zażaleniu okoliczność, że strona
powodowa zwolniona została od kosztów sądowych na podstawie art. 8 ustawy
z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.
Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88 ze zm.), nie ma znaczenia dla oceny bezskuteczności
zażalenia, skoro w świetle mających zastosowanie przepisów ustawy z dnia 8 lipca
2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych strona powodowa, po wydaniu
wyroku przez sąd pierwszej instancji (verba legis „danej instancji”) już nie korzysta
z ustawowego zwolnienia od kosztów (art.149 ust.1).
Z przytoczonych względów zażalenie, jako nieuzasadnione, podlegało
oddaleniu (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.). O kosztach postępowania
zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art.108 § 1, art. 3941
§ 3, art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 26 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Powiatu K. reprezentowanego przez Dyrektora
Domu Pomocy Społecznej w K.
przeciwko Przedsiębiorstwu Projektowo-Produkcyjnemu "E." sp. z o.o.
z siedzibą w K. oraz Z. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 26 kwietnia 2007 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 listopada 2006 r.,
oddala zażalenie i zasądza od strony powodowej na rzecz
pozwanej Spółki kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem
zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił, wniesioną w dniu
12 maja 2006 r. przez pełnomocnika powoda, którym jest adwokat, apelację od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 lutego 2006 r., stwierdzając, że apelacja
nie została opłacona należną opłatą, bowiem zamiast kwoty 3 043 zł uiszczona
została kwota 3 000 zł.
W zażaleniu, zawierającym wniosek o „uchylenie tego postanowienia
i rozpoznanie wniesionej apelacji”, pełnomocnik powoda przyznał, że „wpis został
wniesiony o 43 zł za mały”. Podniósł, że „w takiej sytuacji należało albo wezwać
powoda do uzupełnienia wpisu, albo rozpatrzyć powództwo z umniejszoną kwotą”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Opłata uiszczona w niepełnej wysokości nie jest należną opłatą.
(zob. m.in. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2003 r., III CZ
94/03, niepubl., z dnia 18 lutego 2005 r., V CZ 182/04, niepubl. oraz z dnia
23 sierpnia 2006 r., I CNP 44/06, niepubl.).
Skutki nienależytego uiszczenia opłat od środków odwoławczych i środków
zaskarżenia wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników określa obecnie
art. 1302
§ 3 k.p.c. Przepis ten stanowi, że sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie
opłaty pismo wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego środki odwoławcze lub środki zaskarżenia (apelację, zażalenie,
skargę kasacyjną, skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, sprzeciw od wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na
orzeczenie referendarza sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub
stosunkowej, obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu
zaskarżenia (art. 1302
§ 3 k.p.c.). Rygory procesowe będące konsekwencją
nieopłacenia lub nienależytego opłacenia środka odwoławczego przez
profesjonalnego pełnomocnika są konsekwencją wprowadzenia z dniem 2 marca
2006 r. zasady samoobliczania i samoopłacania kosztów sądowych przez
zawodowych pełnomocników procesowych (art.1302
§ 1 – 5 k.p.c. w brzmieniu
nadanym art.126 pkt 12 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
3
w sprawach cywilnych, Dz. U. Nr 167, poz.1398 ze zm.). Przedstawiona przez
autora zażalenia koncepcja „wezwania powoda do uzupełnienia wpisu albo
rozpatrzenia powództwa z umniejszoną kwotą” nie znajduje żadnych podstaw
prawnych, nie uwzględnia ponadto przyjętej w judykaturze i doktrynie zasady, że
każda opłata w wysokości niższej niż należna nie spełnia fiskalnego obowiązku
wobec Skarbu Państwa.
Podniesiona poza zarzutami zawartymi w zażaleniu okoliczność, że strona
powodowa zwolniona została od kosztów sądowych na podstawie art. 8 ustawy
z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.
Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88 ze zm.), nie ma znaczenia dla oceny bezskuteczności
zażalenia, skoro w świetle mających zastosowanie przepisów ustawy z dnia 8 lipca
2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych strona powodowa, po wydaniu
wyroku przez sąd pierwszej instancji (verba legis „danej instancji”) już nie korzysta
z ustawowego zwolnienia od kosztów (art.149 ust.1).
Z przytoczonych względów zażalenie, jako nieuzasadnione, podlegało
oddaleniu (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.). O kosztach postępowania
zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art.108 § 1, art. 3941
§ 3, art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.
db