Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 167/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa B. R.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Budownictwa
i Ministrowi Skarbu Państwa
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 6 grudnia 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną; nie obciąża powoda kosztami
postępowania kasacyjnego na rzecz pozwanego Skarbu
Państwa.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2006 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 10 lutego 2006 r. oddalającego
powództwo.
W skardze kasacyjnej opartej na obu podstawach kasacyjnych skarżący
domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to
związane jest z instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego
spełnienie polega na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi
nieważność postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Ponadto – co również nie jest bez znaczenia – w uzasadnieniu wniosku należy
przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację prawną wskazującą na zaistnienie
powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W razie powołania się na przesłankę wskazaną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
skarżący powinien przytoczyć argumenty świadczące, jego zdaniem, o tym, że
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Pojęcie „oczywistości” mieści się
w sferze obiektywnej i łączy się z powinnością wykazania, że podniesione zarzuty
naruszenia wskazanych przepisów są zasadne prima facie, bez dokonywania
głębszej analizy tekstu tych przepisów i bez doszukiwania się ich znaczenia.
Powołanie się na przesłankę przewidzianą w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. wymaga
natomiast sformułowania tego zagadnienia i wskazania argumentów, które
prowadzą do rozbieżnych ocen (por. postanowienie z dnia 10 maja 2001 r., II CZ
35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11 oraz z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01,
OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
W przedmiotowej skardze kasacyjnej powód zaniechał przedstawienia
jakiejkolwiek argumentacji na poparcie postawionej tezy o oczywistości naruszenia
3
prawa przez Sąd drugiej instancji, odwołując się jedynie do uzasadnienia podstaw
kasacyjnych. Odwołanie takie, jak wielokrotnie podkreślał w swoim orzecznictwie
Sąd Najwyższy, nie spełnia wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 in fine
k.p.c. (zob. np. niepublikowane postanowienia z dnia 23 marca 2006 r., IV CSK
180/06, z dnia 26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, z dnia 8 września 2006 r., IV CSK
180/06, i z dnia 25 października 2006 r., V CSK 338/06). Wymagania tego nie
spełnia również wskazanie na występowanie w rozpoznawanej sprawie
zagadnienia prawnego, gdyż skarżący zagadnienia takiego w ogóle nie
sformułował.
Skarga kasacyjna niezawierająca któregokolwiek z elementów
konstrukcyjnych wymienionych w art. 3984
§ 1 k.p.c. dotknięta jest nieusuwalnym
brakiem skutkującym jej odrzuceniem w myśl art. 3986
k.p.c.
Z podanych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji. O kosztach
postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 102 w zw. z art. 391 § 1
i 39821
k.p.c.
kg

I CSK 167/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia