V CNP 95/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 95/07
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi MA, EK i AK
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 stycznia 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa MA, EK i AK
przeciwko AC
o zaniechanie czynów nieuczciwej konkurencji,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 lipca 2007 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od MA, EK i AK na rzecz AC solidarnie kwotę
1200, zł (jeden tysiąc dwieście) tytułem kosztów
postępowania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2006 r. (sygn. akt l 1 ACz …/06) Sąd
Apelacyjny oddalił zażalenie powódek, wniesione od postanowienia Sądu
Okręgowego w C. z dnia 14 października 2005 r. w sprawie o zaniechanie czynów
nieuczciwej konkurencji.
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 października 2005 r. (k. 382),
odrzucił zażalenie powódek na zarządzenie o zwrocie ich pisma (k. 373), w którym
wnosiły o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem. W uzasadnieniu tego
postanowienia Sąd Okręgowy stwierdził, że przewidziany w art. 4799
§ 1 k.p.c.
obowiązek dołączenia do pisma procesowego dowodu doręczenia stronie
przeciwnej odpisu tego pisma albo dowodu wysłania go listem poleconym dotyczy
również wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Na to postanowienie
powódki wniosły zażalenie (k. 389), które Sąd Apelacyjny oddalił postanowieniem
z dnia 19 stycznia 2006 r.
Powódki wniosły skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 19 stycznia 2006 r., powołując się na
naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 394 § 1 pkt 7 k.p.c. poprzez
jego nie zastosowanie, a także art. 4799
§ 1 k.p.c. przez jego błędna wykładnię
i zastosowanie.
Skarżące wskazały na niemożność wzruszenia kwestionowanego
orzeczenia w drodze środków prawnych oraz powołały się na poniesienie szkody
wywołanej wydaniem tego orzeczenia w wysokości 25.776 zł., na którą składa się
dochód powódek, który mogłyby uzyskać, gdyby pozwany został powstrzymany od
zarzucanych mu naruszeń przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4799
§ 1 k.p.c. w sprawach gospodarczych obowiązuje rygor
zwrotu a limine w odniesieniu do pism procesowych niedoręczonych przez
profesjonalnego pełnomocnika stronie przeciwnej. Wyjaśniając wątpliwości
ujawnione w praktyce sądowej na tle interpretacji tego przepisu, Sąd Najwyższy
3
w uchwale z dnia 27 października 2005 r., III CZP 65/05 (OSNC 2006, z. 3, poz. 50)
wyraził pogląd, że przewidziany w art. 4791
§ 1 zdanie drugie k.p.c. obowiązek
dołączenia do pisma procesowego wniesionego do sądu dowodu doręczenia
drugiej stronie odpisu tego pisma albo dowodu wysłania go listem poleconym nie
dotyczy wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku (art. 328 § 1 k.p.c.). Pogląd
ten został także przyjęty w postanowieniu z dnia 4 lipca 2006 r., V CNP 86/06
(OSNC 2007, z. 3. poz. 47).
W świetle tego poglądu, pełnomocnik powódek nie był obarczony
obowiązkiem doręczenia pozwanemu odpisu wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu
Okręgowego. Należy jednak zauważyć, że na tle niewątpliwie wadliwego zwrotu
wniosku o uzasadnienie wyroku (k. 373), pełnomocnik powódek nieprawidłowo
zaskarżył zarządzenie o zwrocie wniosku, zamiast odczekać na postanowienie
odrzucające apelację i to właśnie je zaskarżyć.
W rozpoznawanej sprawie istotne jest to, iż kwestionowane postanowienie
zamknęło powódkom tylko możliwość kontroli instancyjnej (apelacyjnej) wyroku
Sądu l instancji. W konsekwencji istnieje wyrok Sądu Okręgowego z dnia
14 września 2005 r., korzystający z waloru prawomocności i powagi rzeczy
osądzonej (art. 365 i 366 k.p.c.). Nie został on zakwestionowany również w tej
skardze, zatem nie może podlegać jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie skargowej.
Należy zauważyć, że skarżące - w następstwie procesowego ukształtowania
swojej skargi - zostały pozbawione możliwości dowodzenia, że wynik postępowania
odwoławczego byłby dla nich korzystny. Sąd Najwyższy nie ma kognicji do
zastępowania sądu drugiej instancji i rozstrzygania, jakiej treści orzeczenia
odwoławcze powinno zapaść w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP 79/05, niepubl.).
Zaskarżając jedynie postanowienie o oddaleniu zażalenia skarżące nie
uprawdopodobniły, gdyż nie mogły uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), dlatego należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Chociaż u podłoża niniejszej skargi kryła się nieprawidłowość Sądu
Okręgowego polegająca na zwrocie wniosku o uzasadnienie orzeczenia, to należy
4
podkreślić, że postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 19 stycznia 2006 r. było
prawidłowe.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.) oraz orzekł o kosztach postępowania skargowego.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi MA, EK i AK
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 stycznia 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa MA, EK i AK
przeciwko AC
o zaniechanie czynów nieuczciwej konkurencji,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 lipca 2007 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od MA, EK i AK na rzecz AC solidarnie kwotę
1200, zł (jeden tysiąc dwieście) tytułem kosztów
postępowania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2006 r. (sygn. akt l 1 ACz …/06) Sąd
Apelacyjny oddalił zażalenie powódek, wniesione od postanowienia Sądu
Okręgowego w C. z dnia 14 października 2005 r. w sprawie o zaniechanie czynów
nieuczciwej konkurencji.
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 października 2005 r. (k. 382),
odrzucił zażalenie powódek na zarządzenie o zwrocie ich pisma (k. 373), w którym
wnosiły o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem. W uzasadnieniu tego
postanowienia Sąd Okręgowy stwierdził, że przewidziany w art. 4799
§ 1 k.p.c.
obowiązek dołączenia do pisma procesowego dowodu doręczenia stronie
przeciwnej odpisu tego pisma albo dowodu wysłania go listem poleconym dotyczy
również wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Na to postanowienie
powódki wniosły zażalenie (k. 389), które Sąd Apelacyjny oddalił postanowieniem
z dnia 19 stycznia 2006 r.
Powódki wniosły skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 19 stycznia 2006 r., powołując się na
naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 394 § 1 pkt 7 k.p.c. poprzez
jego nie zastosowanie, a także art. 4799
§ 1 k.p.c. przez jego błędna wykładnię
i zastosowanie.
Skarżące wskazały na niemożność wzruszenia kwestionowanego
orzeczenia w drodze środków prawnych oraz powołały się na poniesienie szkody
wywołanej wydaniem tego orzeczenia w wysokości 25.776 zł., na którą składa się
dochód powódek, który mogłyby uzyskać, gdyby pozwany został powstrzymany od
zarzucanych mu naruszeń przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4799
§ 1 k.p.c. w sprawach gospodarczych obowiązuje rygor
zwrotu a limine w odniesieniu do pism procesowych niedoręczonych przez
profesjonalnego pełnomocnika stronie przeciwnej. Wyjaśniając wątpliwości
ujawnione w praktyce sądowej na tle interpretacji tego przepisu, Sąd Najwyższy
3
w uchwale z dnia 27 października 2005 r., III CZP 65/05 (OSNC 2006, z. 3, poz. 50)
wyraził pogląd, że przewidziany w art. 4791
§ 1 zdanie drugie k.p.c. obowiązek
dołączenia do pisma procesowego wniesionego do sądu dowodu doręczenia
drugiej stronie odpisu tego pisma albo dowodu wysłania go listem poleconym nie
dotyczy wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku (art. 328 § 1 k.p.c.). Pogląd
ten został także przyjęty w postanowieniu z dnia 4 lipca 2006 r., V CNP 86/06
(OSNC 2007, z. 3. poz. 47).
W świetle tego poglądu, pełnomocnik powódek nie był obarczony
obowiązkiem doręczenia pozwanemu odpisu wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu
Okręgowego. Należy jednak zauważyć, że na tle niewątpliwie wadliwego zwrotu
wniosku o uzasadnienie wyroku (k. 373), pełnomocnik powódek nieprawidłowo
zaskarżył zarządzenie o zwrocie wniosku, zamiast odczekać na postanowienie
odrzucające apelację i to właśnie je zaskarżyć.
W rozpoznawanej sprawie istotne jest to, iż kwestionowane postanowienie
zamknęło powódkom tylko możliwość kontroli instancyjnej (apelacyjnej) wyroku
Sądu l instancji. W konsekwencji istnieje wyrok Sądu Okręgowego z dnia
14 września 2005 r., korzystający z waloru prawomocności i powagi rzeczy
osądzonej (art. 365 i 366 k.p.c.). Nie został on zakwestionowany również w tej
skardze, zatem nie może podlegać jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie skargowej.
Należy zauważyć, że skarżące - w następstwie procesowego ukształtowania
swojej skargi - zostały pozbawione możliwości dowodzenia, że wynik postępowania
odwoławczego byłby dla nich korzystny. Sąd Najwyższy nie ma kognicji do
zastępowania sądu drugiej instancji i rozstrzygania, jakiej treści orzeczenia
odwoławcze powinno zapaść w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP 79/05, niepubl.).
Zaskarżając jedynie postanowienie o oddaleniu zażalenia skarżące nie
uprawdopodobniły, gdyż nie mogły uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), dlatego należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Chociaż u podłoża niniejszej skargi kryła się nieprawidłowość Sądu
Okręgowego polegająca na zwrocie wniosku o uzasadnienie orzeczenia, to należy
4
podkreślić, że postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 19 stycznia 2006 r. było
prawidłowe.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.) oraz orzekł o kosztach postępowania skargowego.