V CZ 29/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 29/08
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku O. S.
przy uczestnictwie M. S.
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2008 r.,
zażalenia uczestnika na postanowienie Sądu Okręgowego w J. z dnia 14 marca 2008 r.,
sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 marca 2008 r. odrzucił skargę kasacyjną
uczestnika postępowania na postanowienie tego Sądu z dnia 20 grudnia 2007 r., a to z
tej przyczyny, że podana wartość zaskarżenia kasacyjnego na 104000 zł jest niższa niż
przewidziana w art. 5191
§ 2 k.p.c. Zgodnie zaś z tym przepisem w sprawach o podział
majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami skarga
kasacyjna jest niedopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż
sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
W zażaleniu na to postanowienie uczestnik postępowania zarzucił Sądowi
Okręgowemu "wadliwe przyjęcie omyłkowo podanej wartości przedmiotu zaskarżenia".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
W tzw. sprawach działowych wartością przedmiotu zaskarżenia jest wartość
konkretnego interesu, np. rzeczy lub praw, których objęcie lub nieobjęcie podziałem
skarżący kwestionuje (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2002 r.,
III CZ 98/02). Z reguły wartość ta nie przekracza - nawet gdy orzeczenie
zakwestionowano w całości - wartości udziału skarżącego uczestnika. Tylko wyjątkowo
jest inaczej, na przykład wtedy, gdy uczestnik podważa zasadę podziału (por.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 5 kwietnia 2002 r., II CZ 25/02, LEX nr 54494,
oraz z dnia 21 stycznia 2003 r., III CZ 153/02, OSNC 2004, nr 4, poz. 60).
Z twierdzeń żalącego wynika, że jego przegrana w postępowaniu apelacyjnym
polegała na nieuwzględnieniu jego stanowiska kwestionującego zaliczenie do majątku
wspólnego wierzytelności pieniężnej w kwocie 217655,66 zł, co pociągnęło za sobą
zasądzenie od niego na rzecz wnioskodawczyni dopłaty w kwocie137424 zł. Kwota
podana w skardze kasacyjnej jako wartość przedmiotu zaskarżenia w sposób zbliżony
do prawidłowego oddaje więc wartość przegranej żalącego przed sądem odwoławczym,
co - wbrew twierdzeniom podnoszonym w zażaleniu - nie pozwala kwestionować
prawidłowości zaskarżonego rozstrzygnięcia.
Mając powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z art.
3941
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 11 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku O. S.
przy uczestnictwie M. S.
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 czerwca 2008 r.,
zażalenia uczestnika na postanowienie Sądu Okręgowego w J. z dnia 14 marca 2008 r.,
sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 marca 2008 r. odrzucił skargę kasacyjną
uczestnika postępowania na postanowienie tego Sądu z dnia 20 grudnia 2007 r., a to z
tej przyczyny, że podana wartość zaskarżenia kasacyjnego na 104000 zł jest niższa niż
przewidziana w art. 5191
§ 2 k.p.c. Zgodnie zaś z tym przepisem w sprawach o podział
majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami skarga
kasacyjna jest niedopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż
sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
W zażaleniu na to postanowienie uczestnik postępowania zarzucił Sądowi
Okręgowemu "wadliwe przyjęcie omyłkowo podanej wartości przedmiotu zaskarżenia".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
W tzw. sprawach działowych wartością przedmiotu zaskarżenia jest wartość
konkretnego interesu, np. rzeczy lub praw, których objęcie lub nieobjęcie podziałem
skarżący kwestionuje (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2002 r.,
III CZ 98/02). Z reguły wartość ta nie przekracza - nawet gdy orzeczenie
zakwestionowano w całości - wartości udziału skarżącego uczestnika. Tylko wyjątkowo
jest inaczej, na przykład wtedy, gdy uczestnik podważa zasadę podziału (por.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 5 kwietnia 2002 r., II CZ 25/02, LEX nr 54494,
oraz z dnia 21 stycznia 2003 r., III CZ 153/02, OSNC 2004, nr 4, poz. 60).
Z twierdzeń żalącego wynika, że jego przegrana w postępowaniu apelacyjnym
polegała na nieuwzględnieniu jego stanowiska kwestionującego zaliczenie do majątku
wspólnego wierzytelności pieniężnej w kwocie 217655,66 zł, co pociągnęło za sobą
zasądzenie od niego na rzecz wnioskodawczyni dopłaty w kwocie137424 zł. Kwota
podana w skardze kasacyjnej jako wartość przedmiotu zaskarżenia w sposób zbliżony
do prawidłowego oddaje więc wartość przegranej żalącego przed sądem odwoławczym,
co - wbrew twierdzeniom podnoszonym w zażaleniu - nie pozwala kwestionować
prawidłowości zaskarżonego rozstrzygnięcia.
Mając powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z art.
3941
k.p.c.).