Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 76/08
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi W. S. i M. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 9 listopada 2007r., sygn. akt IV Cz (…),
wydanego w sprawie ze skargi W. S. i M. S.
o wznowienie postępowania
w sprawie z powództwa W. S. i M. S.
przeciwko Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Regionalny "M.(…)" w W.
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności na posiedzeniu niejawnym w Izbie
Cywilnej w dniu 24 października 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 listopada 2007 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił zażalenie
skarżących - W. S. i M. S. od postanowienia Sądu Rejonowego w L. z dnia 28 lutego
2007 r., w którym Sąd ten odrzucił skargę o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 5 września 2006 r.
W związku z ww. postanowieniem W. S. i M. S. wnieśli o stwierdzenie jego
niezgodności z prawem w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została
2
wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze przysługujących
stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Wymagania konstrukcyjne skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia określone zostały w przepisie art. 4245
§ 1 k.p.c. Jednym z
nich jest wymienione w pkt 4 wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy. Wymóg ten obliguje
skarżącego do złożenia oświadczenia, że szkoda wystąpiła, jak również do wskazania
jej rodzaju i rozmiaru (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r.,
III CNP 4/05, Biul. SN 2005, nr 10, s. 14 oraz z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05,
niepubl.). Ponadto skarżący winien uprawdopodobnić wyrządzenie szkody, a więc ją
wykazać przy użyciu dowodów lub innych środków, niespełniających wymagań
wynikających z przepisów o postępowaniu dowodowym (art. 243 k.p.c.).
W przedmiotowej sprawie argumentacja skarżących nie spełnia ww. wymagań.
W skardze podniesiono, że „poprzez wydanie tego postanowienia powodowie
ponieśli szkodę w postaci braku możliwości odzyskania bezprawnie odebranego
mieszkania służącego zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych i zmusiło do
egzystowania trzech oddzielnych rodzin w niewykończonym domku jednorodzinnym.
Wydanie tego orzeczenia pozbawiło również skarżących argumentów i pozycji
przetargowej w zawieraniu umowy o realizację prawa do kwatery, w tym o wypłatę
ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery służbowej o powierzchni
73,5 m 2. W rezultacie powodowie zostali postawieni w przymusowym położeniu i
zmuszeni do zawarcia umowy, która jest wyjątkowo krzywdząca”.
Przytoczone argumenty wskazują, że sytuacja, w której znaleźli się skarżący, a
która ich zdaniem stanowi szkodę wywołaną zaskarżonym postanowieniem, została
ukształtowana już przed wydaniem skarżonego orzeczenia. W konsekwencji należy
stwierdzić, że skarżący nie wykazali, że podnoszona przez nich szkoda pozostaje w
związku z wydaniem kwestionowanego orzeczenia.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, która
nie czyni zadość wymaganiu wynikającemu z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., podlega
odrzuceniu a limine.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c.).