Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 77/08
POSTANOWIENIE
Dnia 7 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie ze skargi J. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty Sądu
Rejonowego w S. z dnia 29 marca 2007 r., sygn. akt II NC (…) wydanego w sprawie z
powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej N.(…) położonej w S. przy ulicy L.
przeciwko J. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 listopada 2008 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w S. z dnia 11 stycznia 2008
r., sygn. akt II Nc (…) [II Co (…)],
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Pozwany J. M. złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego nakazu zapłaty z dnia 29 marca 2007 r., wydanego w sprawie II Nc (…)
[k. (…) tych akt]. W nakazie tym zobowiązano pozwanego do zapłaty
wyszczególnionych w nim kwot wraz z odsetkami na rzecz powodowej Wspólnoty
Mieszkaniowej.
Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 11 stycznia 2008 r. odrzucił skargę
pozwanego z tej racji, że skarga nie została podpisana przez profesjonalnego
2
pełnomocnika zgodnie z regułą wyrażoną w art. 871
§ 1 k.p.c. przyjmującą tzw. przymus
adwokacko-radcowski (art. 4246
§ 3 k.p.c.).
Na postanowienie Sądu Rejonowego odrzucające skargę zażalenie wniósł
pozwany i wnosił o jego uchylenie [k. (…) akt sprawy].
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zarysowały się rozbieżności co do tego, czy
odrzucenie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia z
tej przyczyny, że została ona sporządzona z naruszeniem przymusu adwokacko –
radcowskiego (art. 871
§ 1 k.p.c.), należy do kompetencji Sądu Najwyższego, czy też
rozstrzygnięcie takie może być wydane także przez sąd pierwszej instancji lub drugiej
instancji. Należy podzielić stanowisko, zgodnie z którym sąd odwoławczy jest
uprawniony do odrzucenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, gdy została ona sporządzona, z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c., przy czym
podobna kompetencja przysługuje także sądowi pierwszej instancji, gdy skarga dotyczy
jego orzeczenia (art. 4241
§ 2 k.p.c.). Stanowisko takie zajął np. Sąd Najwyższy w
postanowieniu z dnia 6 kwietnia 2006 r., IV CZ 30/06 (nieopubl.) i w postanowieniu z
dnia 8 grudnia 2005 r., III CZ 99/05 (nieopubl.). Niezależnie od tego na postanowienie
sądu pierwszej instancji odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego (postanowienie
z dnia 27 czerwca 2005 r., III CZ 49/05, OSNC 2005, z. 10, poz. 180).
Skarżący złożył wprawdzie takie zażalenie, ale nie zostało ono podpisane przez
adwokata lub radcę prawnego. Sformułowany w art. 871
§ 1 k.p.c. przymus adwokacko-
radcowski odnosi się także do wnoszenia środków odwoławczych (zażalenie) do Sądu
Najwyższego od rozstrzygnięć (postanowień) wydanych przez sąd pierwszej lub drugiej
instancji w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia. W tej sytuacji na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w
zw. z art. 39821
k.p.c. i w zw. z art. 370 k.p.c. należało odrzucić zażalenie pozwanego.

II CZ 77/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia