Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 105/08
POSTANOWIENIE
Dnia 4 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku wierzyciela Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. w
W.
przeciwko dłużnikowi M. K.
przy udziale licytanta D. P.
o egzekucję z nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 grudnia 2008 r.,
zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 lipca 2008 r.,
sygn. akt IV Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 16 lipca 2008 r. odrzucił jako
niedopuszczalną skargę kasacyjną dłużnika M. K. na postanowienie z 18 marca 2008 r.,
oddalające zażalenie tego dłużnika od postanowienia o przysądzeniu na rzecz D. P.
własności nieruchomości położonej w W. za cenę 360.000 zł. Sąd ten wskazał, że do
czasu nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o
zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 172, poz. 1804), art. 7751
k.p.c. przewidywał kasację od postanowienia sądu II
instancji wydanego w przedmiocie przybicia i przysądzenia własności nieruchomości
nabytej w drodze licytacji oraz w przedmiocie planu podziału między wierzycieli sumy
2
uzyskanej z egzekucji, jednakże obecnie obowiązująca treść tego przepisu nie
przewiduje możliwości wniesienia skargi kasacyjnej od postanowień sądu II instancji
wydanych w postępowaniu egzekucyjnym.
Skarżący w zażaleniu na to postanowienie zarzucił naruszenie art. 7751
k.p.c. w
brzmieniu sprzed dnia 5 lutego 2005 r. w zw. z art. 7 ustawy nowelizującej Kodeks
postępowania cywilnego z 2 lipca 2004 r.
W konkluzji dłużnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz pozostawienie temu Sądowi
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu egzekucyjnym do dnia 4 lutego 2005 r. zagadnienie
dopuszczalności kasacji regulował art. 7751
k.p.c. Przewidywał on, jako zasadę (§ 1), że
na postanowienie sądu II instancji, wydane po rozpoznaniu zażalenia, kasacja nie
przysługuje. Wyjątki od tej zasady ujęte były w § 2 i dotyczyły postanowień sądu II
instancji w przedmiocie przybicia i przysądzenia własności nieruchomości nabytej w
drodze licytacji oraz w przedmiocie planu podziału między wierzycieli sumy uzyskanej z
egzekucji. W dniu 5 lutego 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o
zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, która
materię dotychczas regulowaną w art. 7751
k.p.c. przeniosła do art. 7674
§ 2 k.p.c. i
ukształtowała jednolicie. Zgodnie z brzmieniem art. 7674
§ 2 k.p.c. na postanowienie
sądu II instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia kasacja nie przysługiwała. Jak
słusznie zauważa skarżący, art. 7 ustawy nowelizującej z dnia 2 lipca 2004 r. nakazał
jednak kontynuować postępowania egzekucyjne wszczęte przed dniem wejścia w życie
tej ustawy (do takich należy postępowanie w niniejszej sprawie), według przepisów
dotychczasowych, także jeśli chodzi o dopuszczalność kasacji, ocenianą według reguł z
art. 7751
k.p.c.
Już jednak następnego dnia, tj. 6 lutego 2005 r. stan ten uległ istotnej zmianie na
skutek wejścia w życie ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych.
Wprawdzie ingerencja w treść art. 7674
§ 2 k.p.c. ograniczyła się do zastąpienia
dotychczas wymienionego w nim środka – kasacji – nowym – skargą kasacyjną, nie
zmieniając zasady, że w postępowaniu egzekucyjnym nie przysługuje on na
postanowienie sądu II instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia. Jednak zasadniczo
odmiennie określony został sposób wplecenia nowej regulacji w tok postępowań
3
zainicjowanych wcześniej. Przejściowy przepis art. 3 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r.
generalnie wprowadził zasadę bezpośredniego działania nowej ustawy, stanowiąc, że
sprawy wszczęte przed dniem jej wejścia w życie toczą się od tego dnia według jej
przepisów. Dalsze stosowanie przepisów dotychczasowych ograniczone zostało do
wypadków złożenia i rozpoznania kasacji od orzeczenia wydanego przed dniem wejścia
w życie ustawy z 22 grudnia 2004 r., a także do odmowy przyjęcia takiej kasacji do
rozpoznania. Dlatego też od wydanych po dniu 5 lutego 2005 r. postanowień, które
dotychczas strony mogły zaskarżyć kasacją na podstawie art. 7751
k.p.c., ten środek
zaskarżenia już nie przysługiwał, mimo że postępowania egzekucyjne, w toku których
zapadły, zostały wszczęte przed dniem 5 lutego 2005 r. (zob. niepublikowane
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r., IV CZ 4/06, z dnia 17
października 2007 r., II CZ 83/07; z dnia 3 października 2007 r., IV CZ 58/07; z dnia 20
czerwca 2007 r., II CZ 47/07; czy z dnia 30 maja 2007 r., l CZ 55/07).
Wbrew więc stanowisku skarżącego, Sąd Okręgowy, aczkolwiek nie
przeprowadził szczegółowych rozważań w zakresie zmian regulacji prawnej, trafnie
przyjął, że od wydanego w dniu 18 marca 2008 r. postanowienia Sądu II instancji
w przedmiocie przysądzenia własności – skarga kasacyjna nie przysługiwała.
Biorąc to pod uwagę, Sąd Najwyższy oddalił zażalenie dłużnika jako bezzasadne
(art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13