Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 107/08
POSTANOWIENIE
Dnia 23 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi R.G. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w W.
z dnia 4 października 2006 r., wydanego
w sprawie z powództwa "C." Spółki z o.o.
przeciwko R.G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 stycznia 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Pozwany R.G. złożył skargę na stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego z dnia 4 października 2006 r. Wyrok ten
miał charakter wyroku zaocznego; zasądzono w nim od pozwanego na rzecz
powoda „C.” Spółki z o.o. należności wymienione w pkt 1 i w tym zakresie nadano
wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności. Sprzeciw od tego wyroku został
ostatecznie odrzucony (postanowienie z dnia 1 października 2007 r.,). Skargę
złożono w terminie ustawowym (art. 4266
§ 1 k.p.c.). Wskazany wyrok sądu
pierwszej instancji został zaskarżony w całości. W ocenie skarżącego, wyrok ten
naruszał art. 118 k.c. i art. 299 k.s.h. Spowodował także szkodę po stronie
skarżącego, ponieważ doszło do „zajęcia mienia i wierzytelności” skarżącego
(wynagrodzenia udziałów w spółce i n.). Wzruszenie kwestionowanego wyroku w
wyniku innych środków prawnych nie jest możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący złożył skargę o stwierdzenie niezgodności prawomocnego wyroku
Sądu pierwszej instancji. Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w wyjątkowych wypadkach,
gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, skarga
przysługuje także od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie
w sprawie wydanego przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli zatem skargę wniesiono
w sytuacji określonej w art. 4241
§ 2 k.p.c. w skardze tej powinno znaleźć się
bliższe uzasadnienie tego, że występuje właśnie wyjątkowy wypadek uzasadniający
wniesienie skargi (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 marca
2007 r., IV CNP 48/07, niepubl.). W treści uzasadnienia wniesionej skargi nawet
nie podjęto próby wykazania, że zachodzi „wyjątkowy wypadek” jej złożenia
w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c. Nie może stanowić takiego uzasadnienia ogólne
stwierdzenie skarżącego, że „w świetle przytoczonych okoliczności oraz
wskazanych dowodów skarga spełnia wymaganie określone w art. 4255
§ 1 i § 2
k.p.c.” To samo odnosi się do wywodu wskazującego na okoliczności
nieprzywrócenia skarżącemu terminu do wniesienia sprzeciwu od
kwestionowanego wyroku zaocznego. Pojęcie „wyjątkowego wypadku” odnosi się
3
do szczególnych okoliczności i przyczyn usprawiedliwiających nieskorzystanie
przez stronę z przysługujących jej zwykłych środków prawnych, które strona
skarżąca powinna wykazać, aby móc skorzystać ze szczególnego reżimu
wnoszenia skargi, przewidzianego w art. 4241
§ 2 k.p.c. (por. np. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 24 lipca 2007 r., IV CNP 80/07; nieopubl.).
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. orzekł jak w sentencji.

I CNP 107/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia