Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 8 kwietnia 2009 r.
II UK 346/08
Przepisy art. 129a, 131 i 133 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organiza-
cji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr
159, poz. 1667 ze zm.), według których fundusz dokonuje wypłaty kwalifikowa-
nej połowy środków zgromadzonych na rachunku zmarłego małżonka (art. 131
ust. 1 tej ustawy), zaś druga połowa (należna małżonkowi z tytułu wspólności
majątkowej) pozostaje w systemie, i jest „przechowywana” przez fundusz do
czasu osiągnięcia przez tę osobę wieku emerytalnego, są zgodne z art. 67 ust.
1 Konstytucji RP.
Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar (sprawozdawca), SSN Małgorzata
Gersdorf, Herbert Szurgacz.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2009 r.
sprawy z wniosku Ewy K.-B. przeciwko [...] Otwartemu Funduszowi Emerytalnemu z
siedzibą w W. o wypłatę środków z funduszu emerytalnego, na skutek skargi kasa-
cyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 3 kwietnia
2008 r. [...]
1. u c h y l i ł zaskarżony wyrok oraz zmienił poprzedzający go wyrok Sądu
Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 30 stycznia
2007 r. [...] w ten sposób, że oddalił powództwo;
2. nie obciążył powódki kosztami postępowania kasacyjnego.
U z a s a d n i e n i e
Pozwem z dnia 27 grudnia 2005 r. Ewa K.-B. wniosła o zasądzenie od pozwa-
nego Otwartego Funduszu Emerytalnego [...] z siedzibą w W. kwoty 17.541,17 zł z
ustawowymi odsetkami od dnia 19 października 2005 r. do dnia zapłaty oraz o zasą-
dzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości
4.800 zł. Na rozprawie w dniu 14 listopada 2006 r. powódka rozszerzyła powództwo,
2
dochodząc ostatecznie zasądzenia kwoty 19.337,21 zł z ustawowymi odsetkami. W
odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie
kosztów zastępstwa procesowego.
Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2007 r. [...] Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Poznaniu uwzględnił powództwo, zobowiązując pozwanego do
wypłaty z rachunku [...] utworzonego na nazwisko powódki kwoty stanowiącej iloczyn
jednostek uczestnictwa i ceny jednostki na dzień jej wypłaty oraz zasądził od pozwa-
nego na rzecz powódki kwotę 360 zł tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego, od-
dalając powództwo w pozostałym zakresie. Podstawę rozstrzygnięcia Sądu pierwszej
instancji stanowiły następujące ustalenia faktyczne. W dniu 23 czerwca 1999 r. Ja-
nusz B., mąż powódki przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego [...] w
związku z czym został dla niego utworzony rachunek o numerze [...]. W deklaracji
jako osoba uposażona została wskazana żona uprawnionego - powódka w obecnym
postępowaniu. Janusz B. zmarł w dniu 2 lipca 2005 r., zaś w dniu 29 września 2005
r. pozwany Otwarty Fundusz Emerytalny przekazał na rzecz Ewy K.-B. kwotę
14.208,37 zł - 100% środków należnych osobom uposażonym po śmierci członka
funduszu. Powódka zwróciła się do pozwanego o wypłatę pozostałych zgromadzo-
nych środków na rachunku jej zmarłego męża w funduszu, zaś pozwany odmawiając
wypłaty wskazał, że zgodnie z obowiązującymi przepisami Fundusz jest zobligowany
do otwarcia dla powódki rachunku w celu dokonania wypłaty transferowej połowy
środków zgromadzonych na rachunku jej zmarłego małżonka, w zakresie w jakim
środki te stanowiły przedmiot małżeńskiej wspólności majątkowej. W piśmie wska-
zano także, że prawo do wypłaty tych środków powódka uzyska po złożeniu odpo-
wiedniego wniosku wraz z decyzją przyznającą uposażenie w stanie spoczynku. Po-
zwany otworzył na rzecz powódki rachunek [...], na którym zgromadzono 718,90170
jednostek uczestnictwa. Przedstawiony stan faktyczny nie budzi wątpliwości między
stronami.
W uzasadnieniu wyroku z dnia 30 stycznia 2007 r. uwzględniającego po-
wództwo, Sąd pierwszej instancji wskazał, że w przypadku śmierci członka OFE
zgodnie z art. 131 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjono-
waniu funduszy emerytalnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 159, poz. 1667 ze
zm.) stosuje się odpowiednio art. 128 ustawy, który stanowi, iż w przypadku, gdy
współmałżonek zmarłego nie posiada rachunku w OFE, a nadto w odpowiednim ter-
minie rachunku takiego nie założy, wówczas OFE do którego należał zmarły małżo-
3
nek, otworzy dla współmałżonka rachunek i dokona transferu należnych mu środków
po zmarłym małżonku. W ocenie Sądu pierwszej instancji, z uwagi na fakt, że po-
wódka jako sędzia nie podlega ubezpieczeniom społecznym (art. 91 § 9 ustawy z
dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Dz.U. Nr 98, poz. 1070
ze zm.) jej członkostwo w OFE nie jest możliwe, środki zgromadzone na rachunku
zmarłego członka funduszu - należne jego małżonkowi - winny być mu wypłacone
bezpośrednio. Ponieważ środki na rachunku w OFE zapisywane są w formie jedno-
stek uczestnictwa, Sąd Okręgowy zobowiązał pozwanego do przeliczenia ich warto-
ści na dzień wypłaty, oddalając powództwo w części dotyczącej odsetek.
Na skutek apelacji pozwanego, Sąd Apelacyjny w Poznaniu oddalił apelację,
podzielając ustalenia Sądu pierwszej instancji, uznając trafność zapadłego orzecze-
nia (wyrok z dnia 3 kwietnia 2008 r. [...]). W ocenie Sądu drugiej instancji, art. 131
ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy eme-
rytalnych - wykładany celowościowo - nie znajduje w sprawie zastosowania, a skoro
pozwany, na podstawie art. 128 w związku z art. 131 ust. 3 ustawy o organizacji i
funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, otworzył rachunek w OFE dla powódki i
przekazał nań środki po zmarłym mężu, to środki te winny być jej wypłacone.
Powyższy wyrok zaskarżył w całości skargą kasacyjną pełnomocnik pozwane-
go i zarzucając naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 128 w
związku z art. 131 ust. 3 oraz błędne zastosowanie art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 28
sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, wniósł o
zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie w całości powództwa, ewentualnie uchyle-
nie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpozna-
nia Sądowi Apelacyjnemu, wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest uzasadniona, a jej uwzględnienie powoduje uchylenie
zaskarżonego wyroku i zmianę wyroku Sądu pierwszej instancji poprzez oddalenie
powództwa. Stosownie do art. 39813
§ 1 i 2 k.p.c., Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę
w granicach skargi kasacyjnej (jej podstaw) i jest związany ustaleniami faktycznymi
stanowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia, jeżeli skarga nie zawiera zarzutu
naruszenia przepisów postępowania - tak jak w rozpoznawanej sprawie (bądź jeżeli
taki zarzut okaże się niezasadny).
4
Na wstępie należy przypomnieć, że w systemie ubezpieczeń społecznych
obowiązującym od dnia 1 stycznia 1999 r. (ustawa z dnia 13 października 1998 r. o
systemie ubezpieczeń społecznych - jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze
zm.), ubezpieczenie emerytalne realizowane jest równolegle przez Zakład Ubezpie-
czeń Społecznych oraz wybrany przez ubezpieczonego otwarty fundusz emerytalny i
zakład emerytalny, wypłacający emeryturę dożywotnią (art. 3 ust. 4 pkt 11 i 12, art.
111 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). Środki na przyszłe świadczenia
emerytalne, które pochodzą ze składek ubezpieczonego oraz z uzyskanych przez
otwarty fundusz emerytalny dochodów z zainwestowania określonych środków, będą
w przyszłości wypłacone przez przeniesienie ich do wskazanego zakładu ubezpie-
czeń emerytalnych, w którym ubezpieczony wykupi dożywotnią rentę. W związku z
tym, zgodnie z art. 39 i 111 ust. 2 i 3 powołanej wyżej ustawy systemowej, niektórzy
ubezpieczeni urodzeni po dniu 1 stycznia 1948 r. i wszyscy urodzeni po dniu 1 stycz-
nia 1968 r. zobowiązani są do zawarcia umowy z otwartym funduszem emerytalnym,
na którego rachunek - stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń
społecznych i art. 95 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych - Zakład Ubezpieczeń Społecznych odprowadza pochodzącą
od ubezpieczonego część składki wynoszącą 7,3 % podstawy jej wymiaru. Część
składki przypadająca na rzecz otwartego funduszu emerytalnego podlega przekaza-
niu począwszy od dnia najbliższej płatności składki na ubezpieczenie emerytalne,
dokonanej po otrzymaniu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomienia od
otwartego funduszu emerytalnego o zawarciu przez ubezpieczonego umowy człon-
kowskiej (art. 111 ust. 8 ustawy systemowej), a gdy ubezpieczony nie dopełnił obo-
wiązku zawarcia umowy z otwartym funduszem emerytalnym - w ciągu 15 dni liczo-
nych od następnego dnia roboczego po dniu przeprowadzenia losowania (art. 39 ust.
4 ustawy o systemie) oraz bieżąco niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 15
dni roboczych, licząc od otrzymania składki opłaconej przy użyciu dokumentów płat-
niczych, raportów miesięcznych i deklaracji (art. 47 ust. 9 ustawy systemowej).
Składka na ubezpieczenie społeczne ma charakter obowiązkowy (przymusowy),
celowy, odpłatny i bezzwrotny. Oznacza to, że należności z tytułu składek mogą być
dochodzone w trybie właściwym do ściągania opłat publicznych i podatków, zaś fun-
dusze pochodzące ze składek mogą być przeznaczane tylko na wypłatę świadczeń.
Odpłatność zakłada związek pomiędzy obowiązkiem uiszczania składek a prawem
do świadczeń, którego realizacja następuje w razie zajścia przewidzianych prawem
5
zdarzeń. Jeśli jednak zdarzenie (ryzyko) nie zajdzie, składka na ogół nie podlega
zwrotowi. Wynika z tego więc, że za wpłaconą składkę otrzyma się w razie zajścia
tzw. ryzyka ubezpieczeniowego od instytucji, która tę składkę pobrała, należne
świadczenie. Składka na ubezpieczenie emerytalne należna od ubezpieczonego
(9,76% podstawy jej wymiaru) albo jest w całości przekazywana do funduszu eme-
rytalnego, albo jest dzielona pomiędzy ten fundusz i otwarty fundusz emerytalny (tzw.
drugi filar) w ten sposób, że kwotę równą 7,3% podstawy wymiaru składki Zakład
Ubezpieczeń Społecznych przekazuje do wskazanego otwartego funduszu emerytal-
nego, a kwota równa 2,46% podstawy wymiaru pozostaje w funduszu emerytalnym.
Powyższy podział składki jest obowiązkowy w odniesieniu do osób, które urodziły się
po 31 grudnia 1968 r. Składkę w całości (9,76%) przekazuje się do ZUS, jeśli ubez-
pieczony urodził się przed 1 stycznia 1949 r. Osoby urodzone po 31 grudnia 1948 r.,
a przed 1 stycznia 1969 r. mogły same zadecydować, czy ich składka emerytalna
będzie w całości wpłacana do funduszu emerytalnego, czy też dzielona pomiędzy ten
fundusz i otwarty fundusz emerytalny zarządzany przez powszechne towarzystwo
emerytalne. Na koncie prowadzonym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest
więc gromadzona składka na emeryturę w wysokości albo 19,52%, albo 12,22%
podstawy wymiaru.
Składka przekazywana do OFE jest też składką na ubezpieczenie emerytalne,
a nie wkładem oszczędnościowym, co ma i ten skutek, że członek OFE nie może
rozporządzać środkami na swoim rachunku. W literaturze podkreśla się nadto, że
składka ma charakter świadczenia publicznego i charakteru takiego nie traci także po
przekazaniu na rzecz OFE (R. Pacud: Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia
11 sierpnia 2004 r., II UZP 7/04, OSP 2005 nr 4, poz. 46, s. 190 - 193;T. Bińczycka-
Majewska, Zabezpieczenie ryzyka starości w nowym systemie prawnym, Studia
Prawno-Ekonomiczne 2003 t. 67, s. 42-43.)
W świetle ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych, otwarty fundusz emerytalny jest wyposażoną w osobowość
prawną i powołaną na czas nieograniczony wyodrębnioną masą majątkową powstałą
ze składek członków funduszu, gromadzącą i inwestującą środki pieniężne z prze-
znaczeniem na wypłaty dla członków po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego
(art. 2 ust. 2 tej ustawy). W tym celu zakłada się dla każdego członka otwartego fun-
duszu emerytalnego indywidualny rachunek, na którym ewidencjonuje się wpłacane
składki i pobrane opłaty, a zgromadzone na tym koncie środki przelicza się na jed-
6
nostki rozrachunkowe. Emerytura z otwartego funduszu emerytalnego (tzw. drugi
filar), pochodzić będzie z części obowiązkowej składki poprzednio w całości wnoszo-
nej do FUS i stanowić integralną część świadczenia zabezpieczającego ryzyko osią-
gnięcia wieku emerytalnego. Jeśli członek otwartego funduszu emerytalnego nie do-
żyje wieku emerytalnego, to środki zgromadzone na koncie podlegają wypłacie
zgodnie z zasadami określonymi w art. 131 i 133 ustawy z 28 sierpnia 1997 r. I tak,
jeżeli członek funduszu w chwili śmierci pozostawał w związku małżeńskim, fundusz
dokonuje wypłaty kwalifikowanej połowy środków zgromadzonych na rachunku
zmarłego małżonka (art. 131 ust.1), jeżeli małżeństwo uległo rozwiązaniu lub unie-
ważnieniu wypłacie kwalifikowanej podlegają środki przypadające byłemu małżon-
kowi w wyniku podziału majątku wspólnego (art. 126), środki, które nie zostaną prze-
kazane (ex) małżonkowi przekazywane są (w formie jednorazowej wypłaty) osobom
wskazanym przez zmarłego (beneficjentowi), a jeśli beneficjent nie został wskazany,
wchodzą w skład spadku (art. 132 ust.1), jeżeli (ex)małżonek nie posiadał rachunku
w O.F.E. fundusz, do którego należał zmarły, otwiera mu taki rachunek (art. 128).
Wypłata środków zgromadzonych na otwartym rachunku może się dokonać w formie
wypłaty jednorazowej na warunkach określonych w art. 129a gdy: (ex) małżonek ma
przyznaną emeryturę z ubezpieczenia społecznego, albo z zaopatrzenia społeczne-
go, albo z ubezpieczenia społecznego rolników, albo pobiera uposażenie w stanie
spoczynku, ukończył: 60 lat kobieta i 65 lat mężczyzna i nie nabył prawa do emerytu-
ry lub uposażenia w stanie spoczynku, zgromadzone na utworzonym rachunku
środki nie są wyższe niż określona w tym przepisie (ust. 1 pkt 3) kwota. Z treści art.
129a wynika, że otwarcie rachunku, o którym mowa w art. 128 ust. 1 dotyczy wszyst-
kich (ex) małżonków uprawnionych, a więc także osób, które: mimo prawnej możli-
wości nie zdecydowały się na członkostwo w O.F.E. (osoby urodzone w latach 1949 -
1968), nie miały prawnej możliwości nawiązania członkostwa w O.F.E. z tego powo-
du, że: urodziły się przed 1 stycznia 1949 r. albo podlegały zaopatrzeniu społeczne-
mu, albo podlegały ubezpieczeniu społecznemu rolników. Ustawodawca przyznał
członkom O.F.E. prawo zadysponowania tylko (tzw. swoją) połową zgromadzonych
środków. Druga natomiast połowa (należna małżonkowi z tytułu wspólności mająt-
kowej) ma pozostać w systemie, jako swego rodzaju dodatkowa składka mająca po-
większyć stan konta (ex) małżonka. Jeśli osoba uprawniona nie podlega obowiąz-
kowi ubezpieczenia, to kwota ta jest „niejako przechowywana” przez fundusz do
czasu osiągnięcia przez tę osobę wieku emerytalnego.
7
Prezentując przepisy regulujące zasady postępowania funduszu w takich
sprawach i w związku ze stanowiskiem Sądu, według którego przepisy te winny być
wykładane celowościowo, należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznic-
twem Sądu Najwyższego i jednolitym stanowiskiem doktryny prawa ubezpieczeń
społecznych, przepisy prawa ubezpieczeń społecznych powinny być wykładane ści-
śle (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 9 listopada 1999 r., II UKN 187/99,
OSNAPiUS 2001 nr 4, poz. 121; z 16 sierpnia 2005 r., I UK 378/04 OSNP 2006 nr
13-14, poz. 218), co oznacza w zasadzie prymat dyrektyw wykładni językowej w od-
niesieniu do pozostałych metod wykładni, w tym wykładni systemowej i wykładni hi-
storycznej lub celowościowej (por. także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca
2008 r., II UK 315/07, niepublikowany). W okolicznościach rozpoznawanej sprawy
oznacza to, że przepisy ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytal-
nych przewidziały prawo zadysponowania tylko połową zgromadzonych środków,
wskazując że „druga połowa” (należna małżonkowi z tytułu wspólności majątkowej)
pozostaje na koncie - zgodnie z art. 129a ust. 1 pkt 1 - do czasu złożenia wniosku o
wypłatę z decyzją przyznającą między innymi uposażenie w stanie spoczynku.
W wyroku z dnia 4 czerwca 2008 r., II UK 12/08 (Służba Pracownicza 2008 nr
10, s. 23), Sąd Najwyższy uznał, że art. 111 ust. 1 w związku z art. 22 ust. 3 ustawy
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych nie narusza art.
67 ust. 1 Konstytucji RP, zaś konstytucyjne prawo do zabezpieczenia społecznego
(art. 67 ust. 1 Konstytucji RP) obejmuje także - wynikający z przyjętej przez ustawo-
dawcę techniki realizacji tego prawa - obowiązek zawarcia przez ubezpieczonego
umowy z otwartym funduszem emerytalnym. W uzasadnieniu tego wyroku zwrócono
uwagę, odnosząc się do założeń reformowanego systemu ubezpieczeń, że składka
w ubezpieczeniach społecznych jest wprawdzie osobistym wkładem ubezpieczone-
go, ale z przeznaczeniem na tworzenie ogólnego funduszu ubezpieczeniowego, z
którego prawo do świadczeń czerpią ci ubezpieczeni, którym ziści się określone ry-
zyko socjalne w pewnej proporcji do wcześniej opłacanych składek. W konsekwencji
odprowadzana do otwartego funduszu emerytalnego część składki na ubezpieczenie
emerytalne nie stanowi własności ubezpieczonego, co wynika zarówno z ubezpie-
czeniowej konstrukcji prawa do emerytury jak i z przyjęcia założenia, że pomimo
ustawowego podziału składki na część finansowaną przez ubezpieczonego i płatni-
ka, składki na ubezpieczenia społeczne są nadal finansowane przez płatnika. Należy
zwrócić uwagę, że w związku z nałożeniem na pracodawców obowiązku ubruttowie-
8
nia wynagrodzenia (przychodu) pracowników od 1 stycznia 1999 r. o wartość obcią-
żających ich składek, w tym na ubezpieczenie emerytalne (art. 110 ustawy systemo-
wej), składka ta stanowi w części finansowanej w istocie w dalszym ciągu przez pra-
codawcę część prawa majątkowego pracownika do wynagrodzenia określonego
brutto, a z punktu widzenia szerokiego zakresu podmiotowego obowiązku składko-
wego - prawa majątkowego ubezpieczonego do przychodu stanowiącego podstawę
wymiaru składki (por. w tym zakresie także wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia
30 stycznia 2001 r., K 17/00, OTK 2001 nr 1, poz. 4). Składka odprowadzana do
otwartego funduszu emerytalnego jest częścią tej właśnie składki, a zatem wprowa-
dzenie obowiązku jej odprowadzania należałoby postrzegać nie przez pryzmat prawa
własności, ale nakazu ochrony innych niż własność praw majątkowych, podobnie jak
w przypadku prawa do emerytury, której prawo własności nie obejmuje (art. 64 ust. 1
i 2 Konstytucji RP). Kwestia konstytucyjności obowiązku składkowego powinna być
rozważana przez pryzmat art. 67 ust. 1 Konstytucji RP, a nie przez zarzut naruszenia
prawa własności. Przepis art. 67 ust. 1 Konstytucji RP stanowi, że „obywatel ma
prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na
chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy za-
bezpieczenia społecznego określa ustawa”. Przepis ten jest skierowaną do państwa
normą, która z jednej strony nakłada na nie obowiązek stworzenia regulacji prawnych
zapewniających realizację prawa każdego obywatela do zabezpieczenia społeczne-
go, a z drugiej - udziela ustawodawcy kompetencji do uregulowania kwestii związa-
nych z przedmiotowym prawem. W konsekwencji, zgodnie z art. 67 ust. 1 Konstytucji
RP każdemu przysługuje prawo do zabezpieczenia społecznego w ramach określo-
nych w ustawie, która ustanawia warunki nabycia, trwania i utraty tego prawa, w tym
formy i zakres świadczeń.
Odnosząc te uwagi do niewątpliwych okoliczności faktycznych rozpoznawanej
sprawy, należy stwierdzić, że regulacja przyjęta w art. 129a, 131 i 133 ustawy z dnia
28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie naru-
sza przedstawionych wyżej zasad, bowiem odprowadzana do otwartego funduszu
emerytalnego część składki na ubezpieczenie emerytalne nie stanowi własności
ubezpieczonego, mając na względzie z jednej strony ubezpieczeniowy charakter
prawa do emerytury, z drugiej zaś przyjęte w systemie założenie, że pomimo usta-
wowego podziału składki na część finansowaną przez ubezpieczonego i płatnika,
składki na ubezpieczenia społeczne są nadal finansowane przez płatnika. W ocenie
9
Sądu Najwyższego, przyjęta w ustawie konstrukcja, według której fundusz dokonuje
wypłaty kwalifikowanej połowy środków zgromadzonych na rachunku zmarłego mał-
żonka (art. 131 ust.1), zaś druga połowa (należna małżonkowi z tytułu wspólności
majątkowej) pozostaje w systemie i jest „przechowywana” przez fundusz do czasu
osiągnięcia przez tę osobę wieku emerytalnego, jest zgodna z zasadą zawartą w art.
67 ust. 1 Konstytucji RP, w myśl której każdemu przysługuje prawo do zabezpiecze-
nia społecznego w ramach określonych w ustawie.
Konkludując, skoro podstawa zarzutu naruszenia prawa materialnego jest w
pełni uzasadniona, a pozwany [...] Otwarty Fundusz Emerytalny zastosował prawi-
dłowo przepisy ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r., należało uwzględnić jego skargę
kasacyjną i orzec jak w sentencji po myśli art. 39816
k.p.c. O kosztach orzeczono po
myśli art. 102 k.p.c.
========================================