Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 7/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 14 listopada 2006 r.
w sprawie z powództwa L. M.
przeciwko J. K.
o przywrócenie naruszonego posiadania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 kwietnia 2009 r.,
I. odrzuca skargę;
II. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 120 (sto
dwadzieścia) zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania ze
skargi.
2
Uzasadnienie
Powód L. M. wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego w G. z dnia 14 listopada 2006 r., opierając skargę na podstawie
naruszenia art. 344 § 2 k.c., i jako przepis, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, wskazał także art. 344 § 2 k.c.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Z art. 4241
§ 1 kpc wynika, ze skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie orzeczenia
została stronie wyrządzona szkoda. Dlatego do istotnych wymagań tej skargi
należy uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Oznacza to
w pierwszej kolejności konieczność oświadczenia przez skarżącego, że szkoda
wystąpiła, ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru oraz uwiarygodnienia tego
oświadczenia. Uprawdopodobnienie szkody wymaga przedstawienia
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda majątkowa została już
wyrządzona, z wykazaniem związku przyczynowego pomiędzy tym stanem,
a wydaniem orzeczenia, a także powołania dowodów lub innych środków, które
uczynią oświadczenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1,
poz. 16, z dnia 11 stycznia 2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110
i z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 41).
Konfrontacja wskazanego wymagania z uzasadnieniem skargi w tym
zakresie prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w skarga powoda nie czyni
zadość wymaganiu uprawdopodobnienia szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.
Cała wypowiedź zawarta w skardze zamyka się w stwierdzeniu, że
powodowi została wyrządzona szkoda, gdyż wskutek naruszenia art. 344 § 2 k.c.
„powód został pozbawiony możliwości spokojnego posiadania przedmiotowego
lokalu”, przy czym, zdaniem skarżącego „szkodę uprawdopodobniają powołane
3
dowody, a także dowody zawarte w aktach sprawy III Ca 1240/05”. Skarżący nie
określił zatem nawet rozmiaru szkody, ani konkretnych przesłanek jej ustalenia.
Należy przy tym podkreślić, że prawomocne oddalenie powództwa (apelacji) nie
może być utożsamiane z wyrządzeniem przez wydanie wyroku szkody
odpowiadającej nieuwzględnionemu roszczeniu (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 13 listopada 2007 r., III BP 7/07, OSNP 2009, nr 1-2, poz. 11),
a taki właśnie sposób rozumienia szkody wynika z uzasadnienia skargi.
W sprawie zachodzi inna jeszcze przyczyna jej odrzucenia, a mianowicie
niedopuszczalność skargi wynikająca z tego, że jej rzeczywistą podstawę – wbrew
zakazowi sformułowanemu w art. 4244
zd. 2. k.p.c. – stanowią zarzuty dotyczące
ustalenia faktów i oceny dowodów. Analiza uzasadnienia skargi prowadzi do
wniosku, że pomimo, iż skarżący oparł skargę na podstawie naruszenia prawa
materialnego, to w istocie uzasadnienie podstawy skargi sprowadza się do
prezentacji własnej wersji stanu faktycznego, w opozycji do ustalonej podstawy
faktycznej orzeczenia.
Z omówionych względów Sąd Najwyższy skargę na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. odrzucił, o kosztach postępowania wywołanych wniesieniem tej skargi
orzekając na podstawie odpowiednio – zgodnie z art. 42412
i 39821
k.p.c. –
zastosowanego art. 98 § 1 k.p.c.
md

IV CNP 7/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia