Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 401/08
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku M. M.
przy uczestnictwie F. F. i in.,
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 kwietnia 2009 r.,
skargi kasacyjnej uczestniczki B. G. i E. F. od postanowienia Sądu Okręgowego w
Ś.
z dnia 10 czerwca 2008 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu pozostawiając
temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2007 r. Sąd Rejonowy w K. z wniosku M.
M. stwierdził, że spadek po J. J. F. zmarłym, dnia 9 stycznia 2005 r. w P. na
podstawie ustawy nabyli: jego żona M. F. w 20/40 częściach, rodzice E. F. i F. K. F.
po 5/40 części oraz rodzeństwo – J. M. M., B. M. C., B. M. G., E. B. F. i K. J. F.
każde po 2/40 części.
Sąd Rejonowy ustalił, że J. J. F. zmarł 9 stycznia 2005 r. w P. w wyniku
postrzału w usta. W chwili śmierci pozostawał w związku małżeńskim z M. F.
Spadkodawca miał jedno dziecko, syna M., który zmarł przed spadkodawcą na
skutek strzałów oddanych w głowę. M. F. zmarła po mężu w szpitalu w W. około
godziny 2000
, także na skutek obrażeń postrzałowych. Sąd Rejonowy ustalił
kolejność zgonów na podstawie danych z akt śledztwa sygn. akt DS. … w sprawie
śmierci tych osób, a zwłaszcza w oparciu o opinię biegłego z zakresu balistyki. Sąd
przyjął dziedziczenie ustawowe całego spadku według zasad przewidzianych w art.
932 i 933 k.c.
Apelacje od tego postanowienia złożyli F. F., E. F., B. G. i K. F. Zarzucili w
nich między innymi naruszenie art. 4 ustawy z dnia 29 września 1986 r. Prawo o
aktach stanu cywilnego (jedn. tekst Dz. U. z 2004 r., Nr 161, poz. 1688 ze zm.
nazywanej dalej p.a.s.c.) przez dokonanie ustaleń, co do chwili śmierci
spadkodawcy, M. F. i M. F. wbrew treści art. 36, i 67 ust. 1 pkt 2 tej ustawy oraz
błędne ustalenia, co do godziny śmierci tych osób z pominięciem szczegółowo
opisanych w apelacjach wątpliwości, co do rzeczywistego przebiegu zdarzeń
poprzedzających zgon tych osób.
Rozpoznając apelacje wymienionych uczestników Sąd Okręgowy, poza stanem
spadku obejmującym gospodarstwo rolne, podzielił ustalenia faktyczne sądu
pierwszej instancji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w toku śledztwa ustalono
i wyjaśniono wszystkie okoliczności zdarzenia pozwalające na przyjęcie, że
sprawcą zabójstwa M. M. – F. i M. F. był J. F., który bezpośrednio po zajściu
popełnił samobójstwo. Sąd Okręgowy podkreślił, że według dowodów zebranych w
postępowaniu przygotowawczym J. F. i M. F. nie dawali oznak życia już w chwili
przybycia na miejsce zdarzenia Policji między godziną 1400
a 1500
, a oględzin ich
zwłok dokonano pomiędzy godziną 1800
a 1820
. Natomiast M. F. zmarła później w
szpitalu.
3
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 4 w związku z art. 36 i 67 p.a.s.c.
Sąd Okręgowy wskazał, że ustalenia, czy potencjalny spadkobierca żył w chwili
otwarcia spadku, można dokonywać także na podstawie dowodów innych niż akta
stanu cywilnego. Wprawdzie z art. 67 ust. 1 pkt 2 p.a.s.c. wynika, że do aktu zgonu
oprócz daty i miejsca zgonu, wpisuje się także godzinę zgonu, to jednak zdaniem
sądu, pomimo braku tego wpisu w aktach zgonu spadkodawcy i spadkobierców, nie
zachodziła konieczność uzupełnienia ich aktów zgonu w trybie art. 36 p.a.s.c., gdyż
nawet wpisanie tej samej godziny zgonu nie pozbawia sądu możliwości
przeprowadzenia dowodów na określenie chwili śmierci. Postępowanie
o stwierdzenie nabycia spadku ma bowiem na celu ustalenie, czy i kiedy otworzył
się spadek i czy potencjalni spadkobiercy żyli w chwili otwarcia spadku.
Odmienne ustalenia faktyczne co do wejścia w skład spadku po J. F. gospodarstwa
rolnego nie doprowadziły do uzupełnienia postanowienia spadkowego albowiem na
mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 stycznia 2001 r. w sprawie p.
4/99, w odniesieniu do spadków otwartych od 14 lutego 2001 r. zostały zniesione
zróżnicowania, co do dziedziczenia gospodarstw rolnych.
Z tych względów postanowieniem z dnia 10 czerwca 2008 r. Sąd Okręgowy
oddalił apelacje uczestników.
Od postanowienia Sądu Okręgowego skargę kasacyjną złożyli wszyscy
uczestnicy. Zarzucili w niej naruszenie art. 4 w związku z art. 67 ust. 1 pkt 2 p.a.s.c.
przez błędną wykładnię przez jego błędną wykładnię polegającą na stwierdzeniu
przez Sąd Okręgowy, że sąd orzekający w sprawie może dokonać ustalenia
okoliczności stwierdzonej lub mającej być stwierdzoną w akcie stanu cywilnego
w oparciu o inne dowody pomimo, iż z treści art. 4 p.a.s.c. wynika, że akt stanu
cywilnego stanowi wyłączny dowód zdarzenia w nim stwierdzonego. Ponadto
zdaniem skarżących, doszło do naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 k.p.c.
przez niewyjaśnienie podstawy prawnej orzeczenia albowiem Sąd Okręgowy
ograniczył się jedynie do wskazania, iż chybiony jest zarzut naruszenia art. 4
p.a.s.c. bowiem sąd jest władny samodzielnie ustalić godzinę zgonu spadkodawcy.
Powołując się na te zarzuty uczestnicy wnieśli o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania.
4
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jak przyjmuje się jednolicie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zarzut
naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c. może stanowić
usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej tylko wtedy, gdy uzasadnienie
zaskarżonego orzeczenia nie posiada wszystkich koniecznych elementów bądź
zawiera oczywiste braki, które uniemożliwiają kontrolę kasacyjną (por. m.in. wyroki
z dnia 27 marca 2008 r., III CSK 315/07, nie publ. oraz z dnia 21 lutego 2008 r.,
III CSK 264/07 nie publ. a także postanowienie z dnia 10 listopada 1998 r. III CKN
792/98). Takiego zarzutu nie można jednak postawić Sądowi Okręgowemu i to ze
względu na brak rozwinięcia tezy o dopuszczalności samodzielnego ustalania chwili
śmierci spadkodawcy i ewentualnych spadkobierców. Zważyć bowiem należy, że w
pisemnych motywach zaskarżonego wyroku zostało wyrażone stanowisko w tym
zakresie i to w taki sposób, który pozwala stwierdzić jakimi przesłankami kierował
się sąd dopuszczając samodzielne badanie chwili śmierci wymienionych osób.
Art. 4 p.a.s.c. jest odpowiednikiem dawnego art. 25 dekretu z dnia 8 czerwca
1955 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. Nr 25, poz. 151). Przewiduje on, że
akty stanu cywilnego stanowią wyłączny dowód zdarzeń w nich stwierdzonych
a ewentualna niezgodność z prawdą może być udowodniona jedynie
w postępowaniu sądowym. Oznacza to, że udowodnienie faktu urodzenia,
małżeństwa, zgonu jest dopuszczalne tylko na podstawie aktu stanu cywilnego.
Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 11 grudnia
2002 r. (sygn. akt I CK 348/02, nie publ.) art. 4 p.a.s.c. stanowi wyjątek od ogólnej
zasady swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i wyjątek ten musi być przez
sąd respektowany w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku. Związanie sądu
danymi zapisanymi w akcie stanu cywilnego obejmuje także podstawowe dane
dotyczące urodzenia, małżeństwa i zgonu. W przypadku aktu zgonu związanie
rozciąga się na dane dotyczące daty i godziny śmierci.
W orzeczeniach, jakie zostały wydane na gruncie poprzedniego jak
i obecnego stanu prawnego Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał istotną
i wyłączną dowodową rolę dokumentów sporządzonych w księgach stanu
cywilnego (por. postanowienia z dnia 14 kwietnia 1959 r., I CR 109/59, OSNC
K 1960/2/53; z dnia 9 marca 1978 r., IV CR 52/78, nie publ.; z dnia 30 sierpnia
5
2006 r., II CSK 62/06, nie publ.). W związku z różnymi danymi, co do chwili zgonu
zapisanymi w akcie zgonu oraz wynikającymi z wydanego wcześniej
postanowienia o uznaniu za zmarłego, w postanowieniach z dnia 26 czerwca
2002 r. (III CKN 898/00, OSNC 2003/6/89) oraz z dnia 24 listopada 2004 r. (III CSK
611/03, nie publ.) Sąd Najwyższy przyjął, w postępowaniu o zmianę stwierdzenia
nabycia spadku domniemanie, że spadkodawca zmarł w chwili oznaczonej
w postanowieniu o uznaniu za zmarłego nie stanowi przeszkody do ustalenia innej
daty śmierci na podstawie zgodnego z prawdą aktu zgonu. Jeżeli został
sporządzony prawidłowo akt zgonu, to wcześniejsze postanowienie o uznaniu za
zmarłego nie ma w tym zakresie żadnej mocy dowodowej oraz nie spełnia ze
względu na treść art. 4 p.a.s.c. i nie może spełniać w obrocie prawnym żadnej
funkcji.
Zgodnie z art. 67 ust. 1 pkt 2 p.a.s.c. do aktu zgonu wpisuje się datę,
godzinę oraz miejsce zgonu lub znalezienia zwłok. Dane, co do daty i godziny
zgonu wpisuje się na podstawie karty zgonu wystawionej w sposób określony
w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych
(tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 23, poz. 295 ze zm. Obowiązek zgłoszenia zgonu
spoczywa przede wszystkim na osobach bliskich zmarłego (art. 65 p.a.s.c.). Jeżeli
jednak okoliczności zgonu były przedmiotem postępowania przygotowawczego
prowadzonego przez organ państwowy, akt zgonu sporządza się na podstawie
pisemnego zgłoszenia dokonanego przez ten organ (art. 66 ust. 2 p.a.s.c.).
Zgłoszenie powinno obejmować wszystkie dane podlegające wpisaniu do aktu
zgonu chyba, że zgłaszający zgon nie zna niektórych danych. Wówczas zgodnie
z art. 67 ust. 2 p.a.s.c. do aktu zgonu wpisuje się odpowiednią adnotację.
Treść art. 67 p.a.s.c. wskazuje zatem, że prawidłowo sporządzony akt zgonu
powinien zawierać datę i godzinę a jeśli zgłaszający zgon nie wskazał tych danych,
powinna zostać poczyniona w akcie zgonu stosowana adnotacja. Tylko prawidłowo
sporządzony akt zgonu może, jako dowód zdarzeń w nim stwierdzonych, korzystać
z przewidzianego w art. 4 p.a.s.c. waloru wyłączności. Żaden z załączonych do akt
sprawy odpisów zupełnych aktów zgonów M. S. F. (k. - 57), J. J. F. (k. - 74), M. F.
(k. - 85), sporządzonych w oparciu o zgłoszenia najbliższych krewnych i
6
powinowatych zmarłych osób, nie zawiera zarówno godziny śmierci jak i stosownej
adnotacji o przyczynach braku tego wpisu.
Zgodnie z art. 36 p.a.s.c. akt stanu cywilnego niezawierający wszystkich
danych, które powinny być w nim zamieszczone, podlega uzupełnieniu.
W odróżnieniu od unieważnienia, sprostowania aktu stanu cywilnego jak i ustalenia
jego treści w sytuacjach wymienionych w art. 32 p.a.s.c., które są rozpoznawane
w sądowym postępowaniu nieprocesowym (art. 33 p.a.s.c.), decyzje w sprawie
uzupełnienia aktu stanu cywilnego podejmuje kierownik właściwego urzędu stanu
cywilnego. Dopóki akty zgonów nie zostaną w ten sposób uzupełnione, sąd
rozpoznający sprawę o stwierdzenie nabycia spadku, w której istotne znaczenie ma
ustalenie chwili śmierci zarówno spadkodawcy jak i jego potencjalnych
spadkobierców, nie może dokonywać samodzielnych ustaleń w tym zakresie.
Dochodzi wówczas do sprzecznego z art. 4 p.a.s.c. zastąpienia dowodu z aktu
stanu cywilnego innym dowodem.
Według art. 67 ust. 1 pkt 2 p.a.s.c. ustawowe wymagania co do określenia
chwili zgonu kończą się na obowiązku wskazaniu godziny tego zdarzenia.
Nie zawsze jednak jest to wystarczająco precyzyjne określenie, czego dowodem
są chociażby okoliczności faktyczne sprawy. Wobec tego należy podzielić
wyrażaną w literaturze opinię, że zasada wyłączności mocy dowodowej aktu stanu
cywilnego nie może być rozumiana krańcowo. Nie może więc rozciągać się na
dane, które nie zostały objęte treścią prawidłowo sporządzonego aktu zgonu.
Wobec tego, można zgodzić się z sądem drugiej instancji, że sąd prowadzący
postępowanie spadkowe będzie uprawniony do podjęcia próby ustalenia chwili
śmierci, kiedy w aktach zgonów spadkodawcy i potencjalnych spadkobierców
będzie wpisana ta sama data i godzina zgonu. Potrzeba taka powstanie także
w przypadku, gdy w aktach zgonów tych osób obok tej samej daty, z przyczyn,
o których mowa w art. 67 ust. 2 p.a.s.c., nie zostanie wpisana godzina zgonu a brak
danych w tym zakresie zostanie ujawniony przez wpisanie do aktu zgonu
odpowiedniej adnotacji.
Jak z tego widać, dopuszczalność przeprowadzenia przez sąd spadkowy
innych dowodów, poza aktami stanu cywilnego, dla ustalenia chwili śmierci
spadkodawcy oraz jego żony i syna zależeć będzie od wyników administracyjnego
7
postępowania w przedmiocie uzupełnienia ich aktów zgonów o brakujące wpisy,
zwłaszcza, że nie są znane przyczyny niewpisania danych dotyczących godzin
zgonu tych osób. Wymienione postępowanie administracyjne może być wszczęte
na wniosek każdej zainteresowanej osoby lub z urzędu.
Z tych względów, uznając za uzasadniony zarzut naruszenia art. 4 p.a.s.c.
w związku z art. 67 ust. 1 pkt 2 p.a.s.c., Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego
rozpoznania sądowi drugiej instancji.
db