Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 46/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 31 października 2006 r., w sprawie z powództwa S. Ł. i D. W.
przeciwko J. Ł.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 lipca 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 31 października 2006 r. Sąd Okręgowy w G. zasądził od
pozwanej J. Ł. na rzecz powódek S. Ł. i D. W. odpowiednio kwoty 95.448,33 zł i
90.658 zł, dalej idące powództwo oddalił oraz orzekł o kosztach postępowania.
Wniesiona po upływie przepisanego terminu apelacja pozwanej od tego
wyroku odrzucona została postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 11 grudnia
2006 r. Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 26 marca 2007 r. oddalił zażalenie
pozwanej na to postanowienie.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem wymienionego wyroku
Sądu Okręgowego, wniesionej na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c., pozwana zarzuciła
naruszenie art. 177 § 1 pkt 1 i art. 3 i 6 § 1 w zw. z art. 684 k.p.c. oraz art. 991 k.c.
i art. 46 k.r.o.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie była i nie jest możliwa.
Przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, zgodnie z zasadą wynikającą z tego przepisu, jest
wykorzystanie przez stronę przysługujących jej środków prawnych. Przewidziany
w art. 4241
§ 2 k.p.c. wyjątek od tej zasady dopuszcza skargę, mimo
nieskorzystania przez stronę z przysługujących jej środków prawnych, jeżeli
kumulatywnie spełnione są przesłanki istnienia wyjątkowego wypadku oraz
występowania niezgodności z prawem o kwalifikowanym charakterze, wynikającej
z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych
wolności albo praw człowieka i obywatela.
Pojęcie wyjątkowego wypadku, o którym jest mowa w tym przepisie odnosi
się do szczególnej sytuacji polegającej na tym, że strona nie mogła skorzystać ze
zwykłych środków prawnych. Wypadek taki zachodzi, gdy niemożność skorzystania
przez stronę ze środka prawnego nastąpiła z powodu niedającej się przezwyciężyć
3
przeszkody takiej np. jak ciężka choroba, katastrofa, klęska żywiołowa, czy błędna
informacja udzielona stronie przez pracownika sądu (postan. SN z dnia 2 lutego
2006 r., I CNP 4/06, OSNC 2006, nr 6, poz. 113).
We wniesionej skardze pozwana nie odnosi się do tej przesłanki jej
dopuszczalności, nie podnosi też twierdzeń i faktów, które mogłyby stanowić
podstawę dla dokonania oceny w tym przedmiocie. W tym stanie rzeczy nie można
uznać, że nieskorzystanie przez pozwaną z przysługującego jej prawa do
wniesienia apelacji od wyroku Sądu pierwszej instancji nastąpiło w okolicznościach,
dających się zakwalifikować jako wyjątkowy wypadek w rozumieniu art. 4241
§ 2
k.p.c.
Przeciwko nadaniu mu takiej kwalifikacji przemawia także charakter
zarzucanego w skardze naruszenia, które - bez bliższego uzasadnienia - wiąże
skarżąca z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub
konstytucyjnych wolności albo praw człowieka. Roszczenie z tytułu zachowku
należy do praw względnych a rozstrzygniecie o nim wywołuje skutek tylko
pomiędzy stronami.
Z tych przyczyn, zgodnie z art. 424 § 2 k.p.c., skarga podlegała odrzuceniu.
jz

IV CNP 46/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia