Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 36/10
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. akt I ACz (…),
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa – Aresztowi Śledczemu w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lipca 2010 r.,
odrzuca skargę, oddala wniosek r. pr. D. B. o przyznanie kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz nie obciąża skarżącego kosztami
postępowania skargowego.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 lipca 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w G. z dnia 8 czerwca 2009 r.
W skardze powód wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
2
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas jej
powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z
prawem; niezbędne jest również uwiarygodnienie tego oświadczenia przez powołanie i
przedstawienie dowodów lub co najmniej ich surogatów (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141,
z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, niepubl., z dnia 23 września 2005 r., III CNP
5/05, niepubl., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, niepubl., z dnia 28 listopada
2006 r., III CNP 55/06, niepubl. i z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06, niepubl.).
Skarżący tego obowiązku nie spełnił; wskazał jedynie, że kwota 79 000 zł stanowi
wartość przedmiotu zaskarżenia, w uzasadnieniu skargi nie wykazał natomiast szkody
w określony wyżej sposób.
Należy też podzielić pogląd wyrażony w odpowiedzi na skargę, że szkodę
majątkową stanowi różnica między obecnym stanem majątkowym poszkodowanego a
stanem, jaki by istniał, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Oznacza to,
że dla ustalenia wysokości uszczerbku powinien znaleźć zastosowanie dyferencyjny
sposób ustalenia wysokości szkody, polegający na porównaniu stanu majątkowego
poszkodowanego przed i po ujawnieniu się zdarzenia powodującego szkodę. Na
skutek takiego porównania nie można uchwycić różnicy w majątku strony powodowej.
Zarówno przed dniem wydania zaskarżonego postanowienia, jak i po tym dniu stan
majątkowy powoda jest taki sam. A skoro nie ma szkody, to nie można mówić o
odpowiedzialności odszkodowawczej.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu. O kosztach
postępowania orzeczono zgodnie z art. 102 w zw. z art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art.
39319
i art. 42412
k.p.c.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego kasacja wniesiona
przez adwokata ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych,
niezawierająca przytoczenia podstaw kasacyjnych bądź ich uzasadnienia, nie jest
„udzieleniem pomocy prawnej” w rozumieniu § 21 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie
oraz opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. Nr 154, poz. 1013 ze zm.), za którą
koszty ponosi Skarb Państwa (por. np. postanowienia z dnia 18 marca 1999 r., I CKN
3
1046/97, OSNC 1999, nr 10, poz. 178, z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC
1999, nr 6, poz. 123, z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 280/98, nie publ.). Pogląd ten,
zachował aktualność po wejściu w życie § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.
Nr 163, poz. 1348 ze zm.) oraz § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349). Stanowisko to należy odpowiednio
odnieść – na podstawie art. 42412
k.p.c. – do sytuacji gdy skarga stwierdzenie
niezgodności z prawem zaskarżonego orzeczenia wniesiona przez radcę prawnego
ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych, nie zawiera
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy. Uzasadniało to odmowę przyznania pełnomocnikowi powoda
zwrotu kosztów z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

IV CNP 36/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia