II CNP 34/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 34/10
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lipca 2010 r.,
skargi A. T. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w K.
z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. akt VI Ga (…),
wydanego w sprawie z powództwa R. B.
przeciwko A. T.
o zapłatę 41.115,34 zł dochodzonej w sprawie VGC (…)
i z powództwa R. B.
przeciwko A. T.
o zapłatę 50.839,63zł dochodzonej w sprawie V GC (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. w sprawie z powództwa R. B. przeciwko A. T. o zapłatę,
wyrokiem z dnia 3 grudnia 2009 r. oddalił apelacje wniesione przez powoda i
pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 31 sierpnia 2009 r.
Pozwany wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego
wyroku zarzucając Sądowi drugiej instancji naruszenie przepisów prawa cywilnego
materialnego, tj. art. 3531
k.c., art. 76 k.c., art. 77 § 1 k.c., art. 65 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 4255
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego jest
wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. - że
występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, oraz wniosek o
stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Wymienione wymagania skargi mają charakter konstrukcyjny i powinny być
spełnione kumulatywnie. Skarga, która nie czyni zadość tym wymogom jest dotknięta
tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym i podlega odrzuceniu bez wzywania do jego
usunięcia – art. 4248
§ 1 k.p.c. (por. post. SN z 12 czerwca 2006 r., I CNP 21/06,
niepubl., post. SN z 27 lipca 2006 r., III CNP 34/06, niepubl., post. SN z 17 stycznia
2007 r. I CNP 76/06, niepubl).
Według art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., na wnoszącym skargę ciąży obowiązek
wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Środkami prawnymi od prawomocnych orzeczeń
wydanych w sprawach rozpoznawanych w postępowaniu procesowym są skarga
kasacyjna, skarga o wznowienie postępowania i powództwa opozycyjne. Obowiązkiem
wnoszącego skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest zatem przeprowadzenie wywodu, z którego wynikałoby, że żaden z wymienionych
środków prawnych nie jest dopuszczalny albo, że z innych względów nie mógłby
odnieść skutku. Należy przy tym podkreślić, że artykuł 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., wyraźnie
wskazuje, że okoliczność ta ma zostać przez skarżącego „wykazana”. Nie wystarczy
zatem samo twierdzenie skarżącego, ograniczone tylko do jednego sposobu wzruszenia
prawomocnego orzeczenia nie poparte szerszą, stosowną argumentacją i
przytoczeniem właściwych przepisów prawnych (por. post. SN z 17 sierpnia 2005 r., I
CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 17; post. SN z 22 listopada 2006 r., V CNP 140/06,
niepubl; post. SN z 30 stycznia 2008 r., V CNP 199/07, niepubl.).
Skarżący w niniejszej sprawie nie wykazał, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. W
3
tym zakresie ograniczył się wyłącznie do wywodu dotyczącego dopuszczalności skargi
kasacyjnej pomijając inne środki prawne, w tym skargę o wznowienie postępowania.
Zważyć też należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., na
wnoszącym skargę ciąży obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, przy czym obowiązek ten jest niezależny od wymogu
przytoczenia podstaw skargi oraz ich uzasadnienia (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.). Skarżący
nie uczynił zadość i temu obowiązkowi.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z
art. 4245
§ 1 pkt 3 i 5 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lipca 2010 r.,
skargi A. T. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w K.
z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. akt VI Ga (…),
wydanego w sprawie z powództwa R. B.
przeciwko A. T.
o zapłatę 41.115,34 zł dochodzonej w sprawie VGC (…)
i z powództwa R. B.
przeciwko A. T.
o zapłatę 50.839,63zł dochodzonej w sprawie V GC (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. w sprawie z powództwa R. B. przeciwko A. T. o zapłatę,
wyrokiem z dnia 3 grudnia 2009 r. oddalił apelacje wniesione przez powoda i
pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 31 sierpnia 2009 r.
Pozwany wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego
wyroku zarzucając Sądowi drugiej instancji naruszenie przepisów prawa cywilnego
materialnego, tj. art. 3531
k.c., art. 76 k.c., art. 77 § 1 k.c., art. 65 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 4255
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego jest
wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. - że
występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, oraz wniosek o
stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Wymienione wymagania skargi mają charakter konstrukcyjny i powinny być
spełnione kumulatywnie. Skarga, która nie czyni zadość tym wymogom jest dotknięta
tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym i podlega odrzuceniu bez wzywania do jego
usunięcia – art. 4248
§ 1 k.p.c. (por. post. SN z 12 czerwca 2006 r., I CNP 21/06,
niepubl., post. SN z 27 lipca 2006 r., III CNP 34/06, niepubl., post. SN z 17 stycznia
2007 r. I CNP 76/06, niepubl).
Według art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., na wnoszącym skargę ciąży obowiązek
wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Środkami prawnymi od prawomocnych orzeczeń
wydanych w sprawach rozpoznawanych w postępowaniu procesowym są skarga
kasacyjna, skarga o wznowienie postępowania i powództwa opozycyjne. Obowiązkiem
wnoszącego skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest zatem przeprowadzenie wywodu, z którego wynikałoby, że żaden z wymienionych
środków prawnych nie jest dopuszczalny albo, że z innych względów nie mógłby
odnieść skutku. Należy przy tym podkreślić, że artykuł 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., wyraźnie
wskazuje, że okoliczność ta ma zostać przez skarżącego „wykazana”. Nie wystarczy
zatem samo twierdzenie skarżącego, ograniczone tylko do jednego sposobu wzruszenia
prawomocnego orzeczenia nie poparte szerszą, stosowną argumentacją i
przytoczeniem właściwych przepisów prawnych (por. post. SN z 17 sierpnia 2005 r., I
CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 17; post. SN z 22 listopada 2006 r., V CNP 140/06,
niepubl; post. SN z 30 stycznia 2008 r., V CNP 199/07, niepubl.).
Skarżący w niniejszej sprawie nie wykazał, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. W
3
tym zakresie ograniczył się wyłącznie do wywodu dotyczącego dopuszczalności skargi
kasacyjnej pomijając inne środki prawne, w tym skargę o wznowienie postępowania.
Zważyć też należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., na
wnoszącym skargę ciąży obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, przy czym obowiązek ten jest niezależny od wymogu
przytoczenia podstaw skargi oraz ich uzasadnienia (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.). Skarżący
nie uczynił zadość i temu obowiązkowi.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z
art. 4245
§ 1 pkt 3 i 5 k.p.c. orzekł jak w sentencji.