II CZ 88/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 11/07 I CKU 155/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 88/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku A. B.
przy uczestnictwie R. B.
o podział prawa najmu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 21 maja 2010 r., sygn. akt VII Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 maja 2010 r. Sąd Okręgowy w K.
odrzucił skargę kasacyjną R. B. Sąd wskazał, że skarga jest niedopuszczalna, gdyż
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 5191
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu skarżący zażądał uchylenia tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu.
W orzecznictwie sądowym zgodnie przyjmuje się, że kwalifikacja procesowa
sprawy pod kątem jej przynależności do danego trybu albo rodzaju postępowania
zawsze powinna być dokonywana przez sąd z urzędu (bądź przed nadaniem sprawie
2
biegu przez przewodniczącego na podstawie art. 201 § 1 k.p.c.). Taka kwalifikacja
skutkuje na przyszłość i jest przesłanką późniejszego stosowania z urzędu przez sąd
rozpoznający sprawę określonych regulacji procesowych należących do danego trybu
albo rodzaju postępowania. Jednocześnie należy wskazać, że rozpoznanie sprawy w
innym trybie albo w innym rodzaju postępowaniu wymaga zarządzenia
przewodniczącego lub postanowienia sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19
kwietnia 2007 r., III CZP 11/07, OSNC 2008/2/23, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21
listopada 1997 r., I CKU 155/97, Prok. i Pr. 1998/5/30).
Kwalifikacja prawna sprawy nie może zostać narzucona przez żalącego tym
bardziej, że we wcześniej fazie postępowania akceptował kwalifikację przyjętą przez sąd
(por. pisma żalącego z dnia 22 lipca 2008 r., 5 sierpnia 2008 r.). Trzeba podkreślić
całkowitą nieadekwatność argumentacji żalącego, co wskazuje, że prezentowane
stanowisko zostało przyjęte jedynie na potrzebę przekroczenia progu kasacyjnego.
Jedynie na marginesie, nawet przy przyjęciu tego stanowiska żalącego, skarga
kasacyjna i tak nie spełniałaby kryterium z art. 3982
§ 1 k.p.c.
Tak więc skarga kasacyjna żalącego podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna,
gdyż wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż kryteria wskazane przez
ustawodawcę.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art. 3941
§
3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku A. B.
przy uczestnictwie R. B.
o podział prawa najmu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 21 maja 2010 r., sygn. akt VII Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 maja 2010 r. Sąd Okręgowy w K.
odrzucił skargę kasacyjną R. B. Sąd wskazał, że skarga jest niedopuszczalna, gdyż
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych (art. 5191
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu skarżący zażądał uchylenia tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu.
W orzecznictwie sądowym zgodnie przyjmuje się, że kwalifikacja procesowa
sprawy pod kątem jej przynależności do danego trybu albo rodzaju postępowania
zawsze powinna być dokonywana przez sąd z urzędu (bądź przed nadaniem sprawie
2
biegu przez przewodniczącego na podstawie art. 201 § 1 k.p.c.). Taka kwalifikacja
skutkuje na przyszłość i jest przesłanką późniejszego stosowania z urzędu przez sąd
rozpoznający sprawę określonych regulacji procesowych należących do danego trybu
albo rodzaju postępowania. Jednocześnie należy wskazać, że rozpoznanie sprawy w
innym trybie albo w innym rodzaju postępowaniu wymaga zarządzenia
przewodniczącego lub postanowienia sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19
kwietnia 2007 r., III CZP 11/07, OSNC 2008/2/23, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21
listopada 1997 r., I CKU 155/97, Prok. i Pr. 1998/5/30).
Kwalifikacja prawna sprawy nie może zostać narzucona przez żalącego tym
bardziej, że we wcześniej fazie postępowania akceptował kwalifikację przyjętą przez sąd
(por. pisma żalącego z dnia 22 lipca 2008 r., 5 sierpnia 2008 r.). Trzeba podkreślić
całkowitą nieadekwatność argumentacji żalącego, co wskazuje, że prezentowane
stanowisko zostało przyjęte jedynie na potrzebę przekroczenia progu kasacyjnego.
Jedynie na marginesie, nawet przy przyjęciu tego stanowiska żalącego, skarga
kasacyjna i tak nie spełniałaby kryterium z art. 3982
§ 1 k.p.c.
Tak więc skarga kasacyjna żalącego podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna,
gdyż wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż kryteria wskazane przez
ustawodawcę.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art. 3941
§
3 k.p.c.).