Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 45/10
POSTANOWIENIE
Dnia 10 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi R. T.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 7 sierpnia 2009 r., sygn. akt XI C (…) [XI WSC
(…)]
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „N.(...)” w W. przeciwko R. T.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pozwany R. T. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego z dnia 7 sierpnia 2009 r. [sygn. akt XI C (…)]
w sprawie o zapłatę. Kwestionowane orzeczenie zaskarżył w całości, zarzucając
naruszenie przepisów prawa materialnego (art. 45 a ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. - Prawo energetyczne) oraz przepisów postępowania (art. 328 § 2 k.p.c., art. 233
§ 1 k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała z
przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia uzależniona jest od istnienia
2
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem o
kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że za wypadek wyjątkowy, o
którym mowa w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c., można uznać - przykładowo -
nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka zaskarżenia z powodu
ciężkiej choroby, katastrofy, klęski żywiołowej lub błędnej informacji udzielonej przez
pracownika sądu (postanowienie z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC
2006/6/113). Skarżący nie wykazał, że jakikolwiek wyjątkowy wypadek występuje w jego
sprawie.
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy częściowo uwzględnił powództwo o
zapłatę czynszu i opłat za centralne ogrzewanie z tytułu przysługującego pozwanemu
lokatorskiego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego. W przedmiotowej sprawie -
jak sam skarżący podaje - była możliwość zaskarżenia wyroku Sądu Rejonowego,
istniała zatem możliwość jego uchylenia lub zmiany. Skarżący wniósł od tego wyroku
apelację, która została odrzucona postanowieniem z dnia 26 listopada 2009 r., a
zażalenie na to postanowienie zostało oddalone. Skarżący nie wykazał, że jakikolwiek
wyjątkowy wypadek występuje w sprawie. Nie jest wyjątkowym wypadkiem, o którym
mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c., wskazywana przez skarżącego jego bardzo trudna sytuacja
materialno-finansowa. W istocie skarżący - jak sam słusznie wskazuje - zastępuje
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia środki
odwoławcze przysługujące od wyroku sądu pierwszej instancji na zasadach ogólnych.
Jeżeli strona miała obiektywną możliwość skorzystania z instancji odwoławczej i z
tej możliwości nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie, to skarga jest
niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c.). Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji
z wniesienia środka odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności
skorzystania z takiego środka (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia
2008 r., V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Wobec powyższego na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzucił
skargę.

V CNP 45/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia