Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UK 324/10
POSTANOWIENIE
Dnia 5 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie z wniosku C. C.
przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w W.
o wysokość świadczenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 5 stycznia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z
dnia 3 grudnia 2009 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania,
2. zasądza od wnioskodawcy na rzecz pozwanego kwotę 120
zł (sto dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2010 r., Sąd Apelacyjny oddalił apelację
wnioskodawcy C. C. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 6 lipca 2009 r., którym oddalono odwołanie od decyzji
Wojskowego Biura Emerytalnego z dnia 5 stycznia 2009 r., odmawiającej
uwzględnienia wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. o ponowne ustalenie wysokości
świadczenia emerytalnego wypłacanego po dniu 1 stycznia 1999 r., oraz
wypłacenia z odsetkami kwot wynikających z różnicy między świadczeniami w
2
wysokości żądanej, a ustalonej decyzjami waloryzacyjnymi, oraz stwierdzenia
nieważności decyzji waloryzacyjnych wydanych po 1 stycznia 1999 r.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik wnioskodawcy
zarzucając naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe
zastosowanie art. 6, art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (jednolity tekst:
Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 1
stycznia 1999 r., art. 159 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr
153, poz. 1227 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 1999 r.,
naruszenie ogólnych zasad prawa – zasady retroakcji – art. 3 k.c., konstytucyjnej
zasady poszanowania praw nabytych i wynikającej z art. 32 ust. 1 Konstytucji
Rzeczpospolitej Polskiej zasady równości wobec prawa, oraz naruszenie przepisów
postępowania – art. 378 § 1 k.p.c. w związku z art. 39821
k.p.c., wniósł o zmianę
zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie na rzecz wnioskodawcy
zwaloryzowanych należności emerytalnych w wysokości obliczonej na podstawie
przepisów obowiązujących w dniu nabycia uprawnienia emerytalnego wraz z
odsetkami od dnia 1 stycznia 1999 r., ewentualnie o uchylenie wyroku w całości i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, bądź uchylenie zaskarżonego
wyroku w całości i orzeczenie co do istoty, oraz orzeczenie o kosztach
postępowania.
Uzasadniając wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazano na zagadnienie prawne „czy przepisy art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia
1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin w
brzmieniu nadanym przez art. 159 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o
emeryturach i rentach z FUS mają zastosowanie do osób, które uzyskały prawo do
świadczenia emerytalno – rentowego przed dniem 1 stycznia 1999 r.”
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik pozwanego organu rentowego wniósł
o oddalenie skargi kasacyjnej z zasądzeniem kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Podnoszona w skardze kasacyjnej kwestia została rozstrzygnięta w wyroku
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r., K 4/99 (OTK 1999 nr 7, poz.
3
65). W powołanym orzeczeniu Trybunał stwierdził, że art. 159 pkt 1 ustawy o
emeryturach i rentach z FUS, zrównujący w art. 6 ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych zasady waloryzacji świadczeń wojskowych z
zasadami waloryzacji przewidzianymi w przepisach ustawy o emeryturach i
rentach, nie narusza wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP zasady ochrony praw
nabytych. Wskazane orzeczenie jednoznacznie odnosi się przede wszystkim do
osób, którym przed dniem 1 stycznia 1999 r. przysługiwało prawo podmiotowe do
świadczenia z zaopatrzenia wojskowego nabyte albo na podstawie indywidualnego
aktu organu władzy, albo wprost na podstawie ustawy. W uzasadnieniu wyroku
Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że poprzez zmianę metody waloryzacji
przysługujących świadczeń (ich podwyższania) nie doszło do pozbawienia prawa
do świadczeń ani ich waloryzacji, natomiast naruszenie oczekiwań określonej grupy
świadczeniobiorców co do przewidywanego poziomu przyszłych świadczeń nie
stanowi samo przez się naruszenia prawa do waloryzacji, a w konsekwencji -
niezgodnego z ustawą zasadniczą arbitralnego ograniczenia zasady ochrony praw
nabytych. Nie budzi wątpliwości, że ustawa o emeryturach i rentach nie
zmodyfikowała sposobu waloryzacji wojskowych świadczeń emerytalno-rentowych
z mocą wsteczną, ale na przyszłość, a sam mechanizm (metoda) podwyższania
ustalonych już świadczeń nie jest równoznaczny z prawem do waloryzacji i nie jest
jego istotą. Nie jest do końca trafny pogląd skarżącego, że prawo do świadczenia
emerytalno-rentowego obejmuje prawo do konkretnego sposobu zarówno jego
obliczania jak i waloryzowania. Czym innym jest bowiem ukształtowane prawo
podmiotowe do świadczenia emerytalno-rentowego i sposobu ustalenia podstawy
wymiaru jego wysokości, a czym innym sposób waloryzowania (podwyższania) na
przyszłość ustalonego już świadczenia. Zmiana metody podwyższania świadczenia
w przyszłości nie pozbawiła wnioskodawcy prawa do jego waloryzacji, a w
konsekwencji sytuacja prawna skarżącego w zakresie istotnych elementów już
ukształtowanego i przysługującego mu prawa do świadczenia nie uległa
pogorszeniu. Tym samym wskazane w skardze kasacyjnej naruszenie zasady
równości wobec prawa - art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej -
(1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania
przez władze publiczne) – w powiązaniu z art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993
4
roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy oraz ich rodzin oraz z art. 159 ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS w kontekście ochrony
wartości emerytury wojskowej w chwili jej nabycia, nie znajduje uzasadnienia.
Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego ma moc powszechnie
obowiązującą i jest ostateczny z mocy art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. Po wejściu do
Unii Europejskiej Rzeczpospolita Polska dostosowała miedzy innymi przepisy
Konstytucji RP do prawa wspólnotowego (np. art. 55 Konstytucji), także w świetle
orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego zapadłych po akcesji Rzeczpospolitej Polskiej
do Unii Europejskiej stwierdzić należy, że doszło do ujednolicenia waloryzacji
świadczeń emerytalnych.
Z tych względów na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. Sąd Najwyższy odmówił
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c., uwzględniając taryfowe
wynagrodzenie pełnomocnika strony pozwanej - § 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych (Dz.U. Nr 163, poz.1349 ze zm.).

II UK 324/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia