II CNP 92/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 92/10
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2011 r.,
skargi J. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku zaocznego
Sądu Rejonowego
z dnia 24 lipca 2009 r., wydanego
w sprawie z powództwa H. W.
przeciwko J. W.
o eksmisję,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga pozwanej J. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku zaocznego Sądu Rejonowego z dnia 24 lipca 2009 r.
podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn.
Prawomocne orzeczenie sądu pierwszej instancji może być zaskarżone
skargą o stwierdzenie jego niezgodności z prawem jedynie w wyjątkowym
wypadku, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela
(art. 4241
§ 2 k.p.c.). Pojęcie „wyjątkowego wypadku" dotyczy zarówno przyczyn
niezgodności z orzeczenia z prawem, jak i przyczyn, dla których strona
postępowania sądowego nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych
do zaskarżenia orzeczenia (postanowienie SN z dnia z dnia 29 listopada 2006 r.,
II CNP 85/06, nie publ.).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżąca powinna wykazać w skardze
występowanie wyjątkowego wypadku, czyniącego skargę dopuszczalną.
Wymaganie to nie zostało spełnione. Nie stanowi bowiem wyjątkowego wypadku
wniesienie przez profesjonalnego pełnomocnika nieopłaconego sprzeciwu od
wyroku zaocznego i jego w związku z tym odrzucenie.
Skarga nie spełnia również wymagań wskazanych w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 4
k.p.c. Skarżąca nie wskazała podstaw, na których opiera skargę oraz nie
uprawdopodobniła wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
zaskarżonego orzeczenia.
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2011 r.,
skargi J. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku zaocznego
Sądu Rejonowego
z dnia 24 lipca 2009 r., wydanego
w sprawie z powództwa H. W.
przeciwko J. W.
o eksmisję,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga pozwanej J. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku zaocznego Sądu Rejonowego z dnia 24 lipca 2009 r.
podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn.
Prawomocne orzeczenie sądu pierwszej instancji może być zaskarżone
skargą o stwierdzenie jego niezgodności z prawem jedynie w wyjątkowym
wypadku, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela
(art. 4241
§ 2 k.p.c.). Pojęcie „wyjątkowego wypadku" dotyczy zarówno przyczyn
niezgodności z orzeczenia z prawem, jak i przyczyn, dla których strona
postępowania sądowego nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych
do zaskarżenia orzeczenia (postanowienie SN z dnia z dnia 29 listopada 2006 r.,
II CNP 85/06, nie publ.).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżąca powinna wykazać w skardze
występowanie wyjątkowego wypadku, czyniącego skargę dopuszczalną.
Wymaganie to nie zostało spełnione. Nie stanowi bowiem wyjątkowego wypadku
wniesienie przez profesjonalnego pełnomocnika nieopłaconego sprzeciwu od
wyroku zaocznego i jego w związku z tym odrzucenie.
Skarga nie spełnia również wymagań wskazanych w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 4
k.p.c. Skarżąca nie wskazała podstaw, na których opiera skargę oraz nie
uprawdopodobniła wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
zaskarżonego orzeczenia.
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.