Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 208/10
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący)
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa F. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie Ł. oraz
Staroście B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 11 marca 2011 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 6 maja 2010 r.,
odrzuca zażalenie i oddala wniosek o przyznanie kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu
w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 maja 2010 r. Sąd Okręgowy w Ł. postanowił
w punkcie 1. uzupełnić postanowienie tego Sądu z dnia 22 lutego 2010 r.
w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego w ten sposób,
że dotychczasowe rozstrzygnięcie oznaczyć punktem 1 i dodać punkt 2
o następującej treści: oddalić wniosek adwokata J. K. w przedmiocie przyznania
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu
w postępowaniu zażaleniowym, a w punkcie 2. oddalić wniosek w pozostałym
zakresie.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że w dniu 22 lutego 2010 r. Sąd
Okręgowy oddalił zażalenie powoda F. S. na postanowienie w przedmiocie kosztów
pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu, zawarte w punkcie 3. wyroku Sądu
Rejonowego w Ł. z dnia 23 października 2009 r.
W dniu 20 kwietnia 2010 r. pełnomocnik powoda z urzędu – adwokat J. K.
złożył w imieniu powoda wniosek o uzupełnienie postanowienia z dnia 22 lutego
2010 r. co do orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego z tytułu
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w tym postępowaniu oraz
wniosek o zwrot opłaty podstawowej od zażalenia na postanowienie w przedmiocie
kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zawarte w punkcie 3. wyroku z dnia
23 października 2009 r. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że w zażaleniu złożył
wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu, podniósł
również, że opłata podstawa od zażalenia – jego zdaniem – została pobrana
bezpodstawnie.
Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw ani do przyznania adwokatowi J. K.
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w
postępowaniu zażaleniowym, ani do zwrotu opłaty podstawowej z powodów
szczegółowo przedstawionych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
W zażaleniu pełnomocnik powoda zarzucił naruszenie § 19 w związku z § 13
ust. 2 pkt 1 i § 2 ust. 1 rozporządzenia MS, art. 100 pkt 2 ustawy z 2005 r.,
w brzmieniu sprzed 10 marca 2007 r., w związku z art. 2 ustawy nowelizującej, art.
3
100 ust. 2, art. 100 ust. 2 ustawy z 2005, w wersji po 10 marca 2007 r., i art. 80
ustawy z 2005 r. W konkluzji zażalenia wniósł o „zmianę zaskarżonego
postanowienie (…) w zakresie pkt 1 i 2 przez przyznanie powodowi kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu zażaleniowym w kwocie 60 zł oraz
zwrotu nadpłaty w kwocie 30 zł i przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej skarżącemu z urzędu w niniejszym postępowaniu zażaleniowym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego jest ugruntowane stanowisko,
że niedopuszczalne jest zażalenie ani na postanowienie sądu drugiej instancji
w przedmiocie przyznania od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej stronie z urzędu w postępowaniu przed sądem odwoławczym
(por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 14 grudnia 2007 r., III CZ 61/07,
niepubl., z dnia 17 listopada 2009 r., III CZ 53/09, OSNC 2001, nr 5, poz. 79,
i z dnia 15 kwietnia 2010 r., II CZ 118/09 niepubl.)., ani na postanowienie sądu
drugiej instancji w przedmiocie zwrotu opłaty sądowej (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 12 grudnia 2007 r., V CZ 74/07, OSNC 2009, nr 2, poz. 31).
Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze zażalenie podziela
to stanowisko i jego motywy, zawarte w przytoczonych orzeczeniach.
Nie ma potrzeby ich szczegółowego omawiana, ponieważ zostały one
przedstawianie w opublikowanych orzeczeniach Sądu Najwyższego
(postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 17 listopada 2009 r., III CZ 53/09 i z dnia
12 grudnia 2007 r., V CZ 118/07). Wystarczy jedynie stwierdzić, że zaskarżone
w sprawie postanowienia nie są w rozumieniu art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.
postanowieniami sądu drugiej instancji co do kosztów procesu.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.).
Wniosek adwokata o przyznanie od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w postępowaniu zażaleniowym przed
Sądem Najwyższym należało oddalić, albowiem nie ma podstaw do przyznania
wspomnianych kosztów w sytuacji, w której pełnomocnik wnosi niedopuszczalny
w świetle ugruntowanego orzecznictwa środek odwoławczy (por. postanowienia
4
Sądu Najwyższego: z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999, nr 6, poz.
123, z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 1046/97, OSNC 1999, nr 10, poz. 178, i z dnia
20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC 2008, nr 3, poz. 13).

II CZ 208/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia