Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 9/11
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa D. W., O. W., W. H., M. W. i A.
W.-S.
przeciwko K. G., P. G. i B. K.
o zakaz i wygaśnięcie służebności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 maja 2011 r.,
na skutek skargi pozwanej K. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w N.
z dnia 12 sierpnia 2010 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Pozwana K. G. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 12 sierpnia 2010 r., oraz
zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od prawomocnego orzeczenia, w zasadzie sądu drugiej instancji
i wyjątkowo - w przypadku określonym w art. 4241
§ 2 k.p.c. - sądu pierwszej
instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest środkiem wysoce sformalizowanym i wszystkie jej wymagania konstrukcyjne
określone w art. 4245
§ 1 k.p.c. muszą być spełnione, jako warunek
dopuszczalności skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Skarga pozwanej K. G. nie spełnia wszystkich tych wymogów. Po pierwsze
skarżąca nie wskazała przepisów z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
(art. 4241
§ 1 pkt 3 k.p.c.). W uzasadnieniu skargi powołała przepisy prawa jedynie
w ramach przytoczenia podstaw skargi. Tymczasem ustawa określając wymogi
konstrukcyjne skargi wyraźnie oddziela podstawy skargi od obowiązku wskazania
przepisów (przepisu), z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Są to dwa
odrębne wymagania konstrukcyjne i brak już jednego z nich prowadzi do
odrzucenia skargi a limine.
Należy również wskazać, że do tej kategorii wymagań należy także
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4241
§ 4). Spełnienie wymagania, o którym
mowa w art. 4241
§ 4 polega między innymi na wskazaniu rodzaju i rozmiaru
szkody. Skarżący powinien zatem wskazać okoliczności dotyczące czasu
powstania szkody, a także uprawdopodobnić istnienie związku przyczynowego
3
między określoną przez niego szkodą a wydaniem orzeczenia niezgodnego
z prawem. Nie jest spełnieniem tego wymagania odwołanie się do szkody
niesprecyzowanej, hipotetycznej, czy też mogącej powstać w przyszłości
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC 2006 nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006.
nr 7-8, poz. 141 i z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05 niepublikowane).
Skarżąca tego wymogu także nie dopełniła stwierdzając jedynie, iż „poniosła
znaczną szkodę poprzez pozbawienie jej jedynego szlaku przydrożnego".
Skarżąca nie wykazała również dostatecznie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe,
ograniczając się do stwierdzenia, że w sprawie nie była dopuszczalna skarga
kasacyjna, a jej skarga o wznowienie postępowania została odrzucona.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).

III CNP 9/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia