III CZ 32/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 32/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi dłużników na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie
Rejonowym w S. z dnia 9 listopada 2010 r. o odmowie wstrzymania egzekucji,
zawieszenia postępowania oraz dokonania dodatkowego opisu i oszacowania
nieruchomości w sprawie egzekucyjnej /.../
z wniosku wierzyciela S. sp. z o.o.
przeciwko dłużnikom Marii C. i Edwardowi C.
o egzekucję świadczenia pieniężnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 lipca 2011 r.,
zażalenia dłużników na postanowienie o kosztach zawarte
w postanowieniu Sądu Okręgowego
z dnia 1 lutego 2011 r.,
1) oddala zażalenie;
2) nie obciąża dłużników kosztami postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 1 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił jako
niedopuszczalne zażalenie dłużników Marii i Edwarda C. na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 24 listopada 2010 r. oddalające ich skargę na czynność
komornika sądowego oraz zasądził od nich solidarnie na rzecz wierzyciela kwotę
77 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Dłużnicy zaskarżyli zażaleniem powyższe postanowienie w części
orzekającej o kosztach postępowania zażaleniowego, wnosząc o jego zmianę
poprzez nieobciążenie ich tymi kosztami, a także o zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym. Zarzucając naruszenie
art. 98, 102, 316 § 1, art. 361 w związku z art. 391 § 1 i art. 13 § 2 k.p.c. poprzez
ich niezastosowanie i nieodstąpienie od obciążenia kosztami postępowania
zażaleniowego, powołali się na „wynikającą z akt sprawy bardzo ciężką sytuację
materialną dłużników”.
W odpowiedzi na zażalenie wierzyciel wniósł o oddalenie zażalenia jako
oczywiście bezzasadnego i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na podstawie art. 102 k.p.c. sąd może w wypadkach szczególnie
uzasadnionych odstąpić od obciążenia strony przegrywającej kosztami. Ustalenie,
czy takie szczególne wypadki zachodzą, ustawodawca pozostawił swobodnej
ocenie sądu (por. postanowienia SN z dnia 11 lutego 2010 r., I CZ 112/09, nie
publ.; z dnia 13 grudnia 2007 r., I CZ 110/07, nie publ.; wyrok SN z dnia
22 listopada 2006 r., V CSK 292/06, nie publ.). Ocena ta powinna uwzględniać
wszystkie okoliczności, które mogą mieć wpływ na jej podjęcie. Skorzystanie
z przepisu art. 102 k.p.c. jest zatem suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym
sądu orzekającego. Sąd Okręgowy zastosował ogólną regułę orzekania o kosztach
postępowania, przewidującą obciążenie strony przegrywającej kosztami (art. 98
k.p.c.), nie dopatrując się wypadku szczególnie uzasadnionego. Dłużnicy
w zażaleniu nie wykazali na czym miałby polegać ten wypadek, przedstawiając
jedynie twierdzenia o ich bardzo ciężkiej sytuacji materialnej i wskazując, że
3
okoliczności te wynikają z akt sprawy. Wbrew jednak tym twierdzeniom z akt
sprawy takie okoliczności nie wynikają. Za szczególnie uzasadniony wypadek
w rozumieniu art. 102 k.p.c. nie może być potraktowana okoliczność, że
w stosunku do dłużników prowadzone jest postępowanie egzekucyjne, gdyż stan
taki jest spowodowany przez samych dłużników, którzy nie uczynili zadość
obowiązkowi wynikającemu z tytułu wykonawczego, podlegającego przymusowej
egzekucji (por. dotyczące tych samych dłużników postanowienie SN z dnia 27 maja
2010 r., III CZ 14/10, nie publ.).
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji. Uwzględniając jako szczególnie
uzasadniony wypadek okoliczność, że wartość przedmiotu zaskarżenia (77 zł) jest
znacząco niższa niż należne wierzycielowi koszty postępowania zażaleniowego,
odstąpiono od obciążenia dłużników tymi kosztami.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi dłużników na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie
Rejonowym w S. z dnia 9 listopada 2010 r. o odmowie wstrzymania egzekucji,
zawieszenia postępowania oraz dokonania dodatkowego opisu i oszacowania
nieruchomości w sprawie egzekucyjnej /.../
z wniosku wierzyciela S. sp. z o.o.
przeciwko dłużnikom Marii C. i Edwardowi C.
o egzekucję świadczenia pieniężnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 lipca 2011 r.,
zażalenia dłużników na postanowienie o kosztach zawarte
w postanowieniu Sądu Okręgowego
z dnia 1 lutego 2011 r.,
1) oddala zażalenie;
2) nie obciąża dłużników kosztami postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 1 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił jako
niedopuszczalne zażalenie dłużników Marii i Edwarda C. na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 24 listopada 2010 r. oddalające ich skargę na czynność
komornika sądowego oraz zasądził od nich solidarnie na rzecz wierzyciela kwotę
77 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Dłużnicy zaskarżyli zażaleniem powyższe postanowienie w części
orzekającej o kosztach postępowania zażaleniowego, wnosząc o jego zmianę
poprzez nieobciążenie ich tymi kosztami, a także o zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym. Zarzucając naruszenie
art. 98, 102, 316 § 1, art. 361 w związku z art. 391 § 1 i art. 13 § 2 k.p.c. poprzez
ich niezastosowanie i nieodstąpienie od obciążenia kosztami postępowania
zażaleniowego, powołali się na „wynikającą z akt sprawy bardzo ciężką sytuację
materialną dłużników”.
W odpowiedzi na zażalenie wierzyciel wniósł o oddalenie zażalenia jako
oczywiście bezzasadnego i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na podstawie art. 102 k.p.c. sąd może w wypadkach szczególnie
uzasadnionych odstąpić od obciążenia strony przegrywającej kosztami. Ustalenie,
czy takie szczególne wypadki zachodzą, ustawodawca pozostawił swobodnej
ocenie sądu (por. postanowienia SN z dnia 11 lutego 2010 r., I CZ 112/09, nie
publ.; z dnia 13 grudnia 2007 r., I CZ 110/07, nie publ.; wyrok SN z dnia
22 listopada 2006 r., V CSK 292/06, nie publ.). Ocena ta powinna uwzględniać
wszystkie okoliczności, które mogą mieć wpływ na jej podjęcie. Skorzystanie
z przepisu art. 102 k.p.c. jest zatem suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym
sądu orzekającego. Sąd Okręgowy zastosował ogólną regułę orzekania o kosztach
postępowania, przewidującą obciążenie strony przegrywającej kosztami (art. 98
k.p.c.), nie dopatrując się wypadku szczególnie uzasadnionego. Dłużnicy
w zażaleniu nie wykazali na czym miałby polegać ten wypadek, przedstawiając
jedynie twierdzenia o ich bardzo ciężkiej sytuacji materialnej i wskazując, że
3
okoliczności te wynikają z akt sprawy. Wbrew jednak tym twierdzeniom z akt
sprawy takie okoliczności nie wynikają. Za szczególnie uzasadniony wypadek
w rozumieniu art. 102 k.p.c. nie może być potraktowana okoliczność, że
w stosunku do dłużników prowadzone jest postępowanie egzekucyjne, gdyż stan
taki jest spowodowany przez samych dłużników, którzy nie uczynili zadość
obowiązkowi wynikającemu z tytułu wykonawczego, podlegającego przymusowej
egzekucji (por. dotyczące tych samych dłużników postanowienie SN z dnia 27 maja
2010 r., III CZ 14/10, nie publ.).
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji. Uwzględniając jako szczególnie
uzasadniony wypadek okoliczność, że wartość przedmiotu zaskarżenia (77 zł) jest
znacząco niższa niż należne wierzycielowi koszty postępowania zażaleniowego,
odstąpiono od obciążenia dłużników tymi kosztami.
md