V CNP 90/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 90/10
POSTANOWIENIE
Dnia 13 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi A. H.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 30 października 2008 r., w sprawie z powództwa B. P.
przeciwko A. H.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 września 2011 r.,
1) odrzuca skargę;
2) oddala wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów
postępowania ze skargi.
Uzasadnienie
2
Pozwany A. H. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 października 2008 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Obowiązek
uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej zaskarżonym orzeczeniem zostaje
spełniony, jeśli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu fakty,
które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi
wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła
dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu
szkody wiarygodnym. W postępowaniu wywołanym skargą Sąd Najwyższy
wprawdzie nie bada tych dowodów, ale ich powołanie jest konieczne dla
uprawdopodobnienia (uwiarygodnienia) szkody. W przeciwnym razie mogłoby się
okazać, że skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia
z prawem zostanie przyjęta do merytorycznego rozpoznania, mimo że zaskarżone
orzeczenie nie spowodowało szkody.
Pozwany nie uprawdopodobnił w skardze wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c.). Wprawdzie podniósł w skardze, że poniósł szkodę wskutek zapłaty na
rzecz powoda zasądzonej wyrokiem kwoty 12.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami
oraz tytułem zwrotu kosztów 3.042 zł (za pierwszą instancję) oraz 1.200 zł
(za postępowanie apelacyjne), to jednak twierdzeń tych w żaden sposób nie
uprawdopodobnił. Pozwany powołał się również na to, że szkodę, jakiej doznał,
stanowią koszty sądowe (opłata od apelacji w kwocie 625 zł), które poniósł i których
nie odzyskał, jak również koszty sporządzenia i wniesienia skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zgodnie jednak z utrwalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego, poza związkiem przyczynowym
z prawomocnym orzeczeniem pozostaje „szkoda” polegająca na wydatkowaniu
3
opłat sądowych i kosztów zastępstwa związanych ze sprawą, w której wydano
objęte skargą orzeczenie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia
2006 r., III CNP 57/06, IC 2007, nr 12, s. 51). Tym bardziej za taką szkodę nie
może być uznane poniesienie kosztów w związku z wniesieniem skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlega odrzuceniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.) i dlatego orzeczono jak w sentencji.
Biorąc pod uwagę, że skarga pozwanego została odrzucona, Sąd Najwyższy
oddalił wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania ze skargi (art. 98
§ 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
i art. 42412
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 13 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi A. H.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 30 października 2008 r., w sprawie z powództwa B. P.
przeciwko A. H.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 września 2011 r.,
1) odrzuca skargę;
2) oddala wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów
postępowania ze skargi.
Uzasadnienie
2
Pozwany A. H. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 października 2008 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Obowiązek
uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej zaskarżonym orzeczeniem zostaje
spełniony, jeśli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu fakty,
które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi
wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła
dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu
szkody wiarygodnym. W postępowaniu wywołanym skargą Sąd Najwyższy
wprawdzie nie bada tych dowodów, ale ich powołanie jest konieczne dla
uprawdopodobnienia (uwiarygodnienia) szkody. W przeciwnym razie mogłoby się
okazać, że skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia
z prawem zostanie przyjęta do merytorycznego rozpoznania, mimo że zaskarżone
orzeczenie nie spowodowało szkody.
Pozwany nie uprawdopodobnił w skardze wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c.). Wprawdzie podniósł w skardze, że poniósł szkodę wskutek zapłaty na
rzecz powoda zasądzonej wyrokiem kwoty 12.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami
oraz tytułem zwrotu kosztów 3.042 zł (za pierwszą instancję) oraz 1.200 zł
(za postępowanie apelacyjne), to jednak twierdzeń tych w żaden sposób nie
uprawdopodobnił. Pozwany powołał się również na to, że szkodę, jakiej doznał,
stanowią koszty sądowe (opłata od apelacji w kwocie 625 zł), które poniósł i których
nie odzyskał, jak również koszty sporządzenia i wniesienia skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zgodnie jednak z utrwalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego, poza związkiem przyczynowym
z prawomocnym orzeczeniem pozostaje „szkoda” polegająca na wydatkowaniu
3
opłat sądowych i kosztów zastępstwa związanych ze sprawą, w której wydano
objęte skargą orzeczenie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia
2006 r., III CNP 57/06, IC 2007, nr 12, s. 51). Tym bardziej za taką szkodę nie
może być uznane poniesienie kosztów w związku z wniesieniem skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlega odrzuceniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.) i dlatego orzeczono jak w sentencji.
Biorąc pod uwagę, że skarga pozwanego została odrzucona, Sąd Najwyższy
oddalił wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania ze skargi (art. 98
§ 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
i art. 42412
k.p.c.).