Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III PZ 7/11
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego BJB Spółki z
ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko K. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 30 września 2011 r.,
zażalenia strony powodowej na pkt II wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych […]
z dnia 29 czerwca 2011 r.,
1.oddala zażalenie,
2.zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 120 (sto
dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w postępowaniu zażaleniowym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 29
czerwca 2011 r. oddalił apelację pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 lutego 2011 r. i apelację powódki od
2
wyroku uzupełniającego Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 28 marca 2011 r. a także zniósł wzajemnie koszty procesu
między stronami w postępowaniu apelacyjnym.
Uzasadnienie orzeczenia o kosztach procesu sprowadza się do
stwierdzenia, iż o kosztach procesu w postępowaniu apelacyjnym postanowiono na
podstawie art. 100 k.p.c.
Na powyżej wskazane postanowienie o kosztach procesu powódka złożyła
zażalenie, zarzucając naruszenie art. 98 k.p.c. oraz 100 k.p.c. i wniosła o: 1/zmianę
zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki
sumy 225 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
apelacyjnym; 2/ zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów
postępowania zażaleniowego według norm przepisanych, w tym kosztów
zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu zażalenia powódka wskazała, iż w
niniejszej sprawie od wyroku Sądu pierwszej Instancji wniosły apelację obie strony
z tym, że wartość zaskarżenia w przypadku powódki wynosiła 2.379 zł, natomiast w
przypadku pozwanej 7.135 zł. Sąd drugiej Instancji oddalił obie apelację, a zatem
każda ze stron winna zwrócić drugiej koszty postępowania w drugiej instancji. Jak
wskazuje powódka w jej przypadku powinna to być kwota 225 zł, a w przypadku
pozwanej 450 zł. Z powyższego powódka wywodzi, iż wskazana różnica pomiędzy
kosztami nie uzasadnia zniesienia wzajemnych kosztów postępowania
apelacyjnego, gdyż koszty należne stronie powodowej są wyższe dwukrotnie od
kosztów należnych stronie pozwanej – a zatem zdaniem powódki, po wzajemnej
kompensacie pozwana winna zwrócić na rzecz powódki kwotę 225 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z regułą ogólną w zakresie zwrotu kosztów procesu wyrażoną w art.
98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi
na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenie praw i celowej obrony.
Natomiast w przypadkach, w których żądania stron procesu uwzględnione zostaną
3
wyłącznie w częściach, w myśl zastosowanego w przedmiotowej sprawie art. 100
k.p.c. sąd wzajemnie znosi koszty lub stosunkowo je rozdziela. Regulacja ta wyraża
zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Jak podkreśla się w orzecznictwie
Sądu Najwyższego, o wyborze przez sąd zasady wzajemnego zniesienia kosztów
albo ich stosunkowego rozdzielenia decydują istotnie względy słuszności, co jednak
nie może być utożsamiane z dowolnością. Podstawy do wzajemnego zniesienia
kosztów będą zachodziły wówczas, gdy żądanie zostanie uwzględnione w około
połowie, przy mniej więcej równej wysokości kosztów poniesionych przez każdą ze
stron. Realny wynik wzajemnego zniesienia kosztów zasadniczo nie powinien być
bowiem inny niż wynik ich rozdzielenia w takim stosunku, w jakim każda ze stron
proces przegrała. Stosunkowy podział kosztów procesu dotyczy ich całości, co
oznacza przyjęcie za podstawę obliczeń sumy należności obu stron, którą dzieli się
proporcjonalnie do stosunku, w jakim strony utrzymały się ze swoimi roszczeniami
lub obroną, otrzymując w wyniku kwoty stanowiące ich udziały w całości kosztów.
Jeśli poniesione przez stronę koszty procesu przewyższają obciążający ją udział -
zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica (wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia
2007 r., I PK 157/07, OSNP 2009, Nr 3-4, poz. 33; por. też postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 maja 1985 r., II CZ 56/85, niepublikowane).
Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy wypada stwierdzić, iż wbrew
zarzutom żalącego się Sąd Okręgowy wydał prawidłowe orzeczenie. Warto
zauważyć, że z mocy wyroku drugoinstancyjnego oddalono w całości apelacje
powódki i pozwanego. Prawdą jest, że będący konsekwencją takiego
rozstrzygnięcia ostateczny wynik procesu należy analizować z uwzględnieniem
wartości przedmiotu sporu (wynoszącego 9.513,20 złotych) i zaskarżenia
apelacyjnego oraz związanych z tym kosztów postępowania obciążających każdą
ze stron. Oddalenie obydwu apelacji oznacza zaś, że powódka utrzymała się ze
swoim roszczeniem co do kwestionowanej przez pozwaną kwoty świadczenia
zasadzonego wyrokiem Sądu pierwszej instancji, tj. 7.135,00 złotych, natomiast
uległa w zakresie dalszej, nieuwzględnionej przez ten Sąd kwoty 2.379,00 złotych,
a więc kwoty niższej od będącej wartością zaskarżenia apelacyjnego strony
przeciwnej. Mimo to nie nosi jednak cech dowolności wzajemne zniesienie między
stronami kosztów postępowania apelacyjnego, jeśli zważyć na charakter sprawy
4
(należącej do sporów z zakresu prawa pracy), jej stopień skomplikowania
faktycznego i prawnego oraz związanych z tym kosztów celowej obrony,
ponoszonych przez pozwaną będącą pracownikiem. Kierowanie się w tym
względzie przez Sąd drugiej instancji zasadami słuszności było więc w pełni
uprawnione.
Z tych też względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji postanowienia. O kosztach
postępowania zażaleniowego rozstrzygnięto stosownie do art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w
związku z art. 108 § 1 k.p.c. oraz § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.).