II UZ 32/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 32/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku B. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego G. K.
o przeniesienie odpowiedzialności za składki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 października 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 31 marca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 31 marca 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną odwołującej się B. K. od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 stycznia
2011 r. oddalającego apelację B. K. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 maja 2010 r.
W uzasadnieniu swojego postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał – jako
podstawę odrzucenia skargi kasacyjnej – niedopuszczalność skargi z uwagi na
brak złożonego wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 31 marca 2011 r. Stosownie do przepisu art. 3985
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną
wnosi się w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z
2
uzasadnieniem stronie skarżącej. Zdaniem Sądu Apelacyjnego złożenie wniosku o
doręczenie uzasadnienia w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji (art.
387 § 3 k.p.c.) stanowi bezwzględną przesłankę dopuszczalności skargi kasacyjnej.
Powyższe postanowienie zaskarżyła zażaleniem B. K. domagając się jego
uchylenia. Żaląca się zarzuciła naruszenie przepisu art. 398 5
§ 1 k.p.c.
Uzasadniając ten zarzut wskazała, że zaskarżony wyrok został wydany w dniu 28
stycznia 2011 r. a skarga kasacyjna została złożona w dniu 28 lutego 2011 r. W
związku z tym skarżąca zachowała termin określony w art. 3985
§ 1 k.p.c., a skarga
kasacyjna odpowiada wymogom pisma procesowego (art. 126 k.p.c.) i wobec tego
Sąd drugiej instancji powinien sporządzić w terminie dwóch tygodni uzasadnienie
zaskarżonego orzeczenia (art. 387 § 4 k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 3985
§ 1 k.p.c., termin do wniesienia skargi
kasacyjnej wynosi dwa miesiące i rozpoczyna bieg od dnia doręczenia stronie
skarżącej orzeczenia z uzasadnieniem. Zgodnie z utrwalonymi poglądami
judykatury, warunkiem skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej jest uprzednie
doręczenie stronie odpisu wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem, po
złożeniu przez stronę wniosku w tym przedmiocie w trybie art. 387 § 3 k.p.c. (por.
np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 15 listopada 1999 r., III CZ 126/99,
LEX nr 528171, z dnia 14 września 2004 r., III CZ 74/04, LEX nr 182066, czy z dnia
28 marca 2007 r., III CSK 66/07, LEX nr 315345, czy z dnia 19 marca 2010 r., II UZ
4/10, LEX nr 621340). Drogę do wniesienia skargi kasacyjnej otwiera zatem nie
doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w ogóle, ale tylko takie doręczenie,
które następuje w uwzględnieniu wniosku strony w tym przedmiocie złożonego w
trybie przewidzianym przez art. 387 § 3 k.p.c. Inaczej rzecz ujmując, skuteczne
wniesienie skargi kasacyjnej możliwe jest wówczas, gdy doręczenia dokonano
prawidłowo, tj. zgodnie z wymaganiami przepisu art. 387 § 3 k.p.c., stanowiącego
że orzeczenie z uzasadnieniem doręcza się tej stronie, która w terminie
tygodniowym od ogłoszenia sentencji zażądała doręczenia. W przepisie tym
jednoznacznie chodzi o żądanie doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem, którego
3
to wniosku brakuje w niniejszej sprawie, jak to przyjął Sąd Apelacyjny w
zaskarżonym postanowieniu.
Jak wskazano wyżej, złożenie wniosku o doręczenie wyroku z
uzasadnieniem w trybie art. 387 § 3 k.p.c. jest niezbędnym warunkiem
dopuszczalności skargi kasacyjnej, a zatem brak takiego wniosku prowadzi do
odrzucenia skargi na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Zażalenie odwołującej się okazało się zatem nieuzasadnione, wobec czego z
mocy art. 3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c. należało postanowić jak w
sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku B. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanego G. K.
o przeniesienie odpowiedzialności za składki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 października 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 31 marca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 31 marca 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną odwołującej się B. K. od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 stycznia
2011 r. oddalającego apelację B. K. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 maja 2010 r.
W uzasadnieniu swojego postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał – jako
podstawę odrzucenia skargi kasacyjnej – niedopuszczalność skargi z uwagi na
brak złożonego wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 31 marca 2011 r. Stosownie do przepisu art. 3985
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną
wnosi się w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z
2
uzasadnieniem stronie skarżącej. Zdaniem Sądu Apelacyjnego złożenie wniosku o
doręczenie uzasadnienia w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji (art.
387 § 3 k.p.c.) stanowi bezwzględną przesłankę dopuszczalności skargi kasacyjnej.
Powyższe postanowienie zaskarżyła zażaleniem B. K. domagając się jego
uchylenia. Żaląca się zarzuciła naruszenie przepisu art. 398 5
§ 1 k.p.c.
Uzasadniając ten zarzut wskazała, że zaskarżony wyrok został wydany w dniu 28
stycznia 2011 r. a skarga kasacyjna została złożona w dniu 28 lutego 2011 r. W
związku z tym skarżąca zachowała termin określony w art. 3985
§ 1 k.p.c., a skarga
kasacyjna odpowiada wymogom pisma procesowego (art. 126 k.p.c.) i wobec tego
Sąd drugiej instancji powinien sporządzić w terminie dwóch tygodni uzasadnienie
zaskarżonego orzeczenia (art. 387 § 4 k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 3985
§ 1 k.p.c., termin do wniesienia skargi
kasacyjnej wynosi dwa miesiące i rozpoczyna bieg od dnia doręczenia stronie
skarżącej orzeczenia z uzasadnieniem. Zgodnie z utrwalonymi poglądami
judykatury, warunkiem skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej jest uprzednie
doręczenie stronie odpisu wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem, po
złożeniu przez stronę wniosku w tym przedmiocie w trybie art. 387 § 3 k.p.c. (por.
np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 15 listopada 1999 r., III CZ 126/99,
LEX nr 528171, z dnia 14 września 2004 r., III CZ 74/04, LEX nr 182066, czy z dnia
28 marca 2007 r., III CSK 66/07, LEX nr 315345, czy z dnia 19 marca 2010 r., II UZ
4/10, LEX nr 621340). Drogę do wniesienia skargi kasacyjnej otwiera zatem nie
doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w ogóle, ale tylko takie doręczenie,
które następuje w uwzględnieniu wniosku strony w tym przedmiocie złożonego w
trybie przewidzianym przez art. 387 § 3 k.p.c. Inaczej rzecz ujmując, skuteczne
wniesienie skargi kasacyjnej możliwe jest wówczas, gdy doręczenia dokonano
prawidłowo, tj. zgodnie z wymaganiami przepisu art. 387 § 3 k.p.c., stanowiącego
że orzeczenie z uzasadnieniem doręcza się tej stronie, która w terminie
tygodniowym od ogłoszenia sentencji zażądała doręczenia. W przepisie tym
jednoznacznie chodzi o żądanie doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem, którego
3
to wniosku brakuje w niniejszej sprawie, jak to przyjął Sąd Apelacyjny w
zaskarżonym postanowieniu.
Jak wskazano wyżej, złożenie wniosku o doręczenie wyroku z
uzasadnieniem w trybie art. 387 § 3 k.p.c. jest niezbędnym warunkiem
dopuszczalności skargi kasacyjnej, a zatem brak takiego wniosku prowadzi do
odrzucenia skargi na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Zażalenie odwołującej się okazało się zatem nieuzasadnione, wobec czego z
mocy art. 3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c. należało postanowić jak w
sentencji.