Pełny tekst orzeczenia

.Sygn. akt III CZ 50/11
POSTANOWIENIE
Dnia 20 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa M. H.
przeciwko H. S.
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 października 2011 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie
rozstrzygające o kosztach postępowania apelacyjnego
zawarte w wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 3 marca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 3 marca 2011 roku Sąd Okręgowy oddalił apelację
pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 24 listopada 2010 roku oraz
zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1200 zł tytułem kosztów
postępowania apelacyjnego. Podstawę prawną rozstrzygnięcia w przedmiocie
kosztów postępowania apelacyjnego stanowił art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 zw.
z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002
r. Nr 163, poz. 1348).
Na postanowienie o kosztach procesu zawarte we wskazanym powyżej
wyroku zażalenie wniósł pozwany żądając jego uchylenia w całości i przekazania
sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania ewentualnie zmiany
zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda
kwoty 300 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
apelacyjnym. Uzasadniając swoje stanowisko skarżący wskazał, że uzasadnienie
wyroku z dnia 3 marca 2011 roku nie zawiera wskazania motywów, którymi
kierował się Sąd Okręgowy rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego.
W jego ocenie nie jest bowiem wystarczające dla uzasadnienia rozstrzygnięcia o
kosztach postępowania odwoławczego - jak to miało miejsce w przedmiotowej
sprawie - przywołanie przez Sąd wyłącznie przepisów prawa stanowiących
podstawę orzekania w tym przedmiocie. Jednocześnie skarżący podniósł, że Sąd
Okręgowy zasądził na rzecz powoda koszty postępowania apelacyjnego w
niewłaściwej wysokości, gdyż ta powinna być ustalona w oparciu o § 6 pkt 3 w zw.
z § 13 ust. 1 pkt 1 przywołanego powyżej rozporządzenia, a nie jak przyjął Sąd
drugiej instancji w oparciu o § 6 pkt 5 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Wysokość opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego
pozwanego w postępowaniu apelacyjnym Sąd Okręgowy ustalił na podstawie § 6
3
pkt 5 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Powołany § 6 pkt 5 rozporządzenia
określa stawkę minimalną w kwocie 2.400 zł za czynności adwokata z tytułu
zastępstwa prawnego, przy wartości przedmiotu sporu wynoszącej powyżej 10.000
zł do 50.000 zł. W przypadku postępowania apelacyjnego przed sądem okręgowym
stawka minimalna przy tej wartości przedmiotu zaskarżenia wynosi, zgodnie z § 12
ust. 1 pkt 1,50% stawki minimalnej, nie mniej niż 60 zł.
Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skarżący bezzasadnie
kwestionuje rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego w przedmiocie kosztów
postępowania apelacyjnego podnosząc, iż wskazana przez Sąd stawka minimalna
nie miała zastosowania dla rozliczenia kosztów w postępowaniu odwoławczym
pomiędzy stronami. Skarżący pomija bowiem okoliczność, że wskazana przez
niego w apelacji wartość przedmiotu zaskarżenia (k. 415) określona została kwotą
10.282 zł. Wartość ta - co również należy podkreślić - nie była przy tym
weryfikowana przez Sąd drugiej instancji. Stąd też właściwą stawką minimalną dla
zasądzenia opłaty na rzecz powoda za czynności adwokata z tytułu zastępstwa
prawnego w postępowaniu apelacyjnym była kwota 1200 zł, tj. połowa stawki
minimalnej przy wartości przedmiotu zaskarżenia powyżej 10.000 zł do 50.000 zł
(§ 6 pkt 5 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia).
Nie ma również racji skarżący wskazując na uchybienie Sądu Okręgowego
w przedmiocie uzasadnienia rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
apelacyjnego. Zwrócić bowiem należy uwagę, że powoływanie się na naruszenie
art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. może być
skuteczne tylko wtedy, gdy wskazane w ramach tego zarzutu uchybienie
w konstrukcji uzasadnienia uniemożliwia Sądowi Najwyższemu przeprowadzenie
kontroli zaskarżonego postanowienia w oparciu o przepis art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.
(por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010 roku, sygn. akt
I CZ 111/09, niepubl.). W przedmiotowej sprawie przywołanie przez Sąd Okręgowy
w uzasadnieniu wyroku z dnia 3 marca 2011 roku art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5
zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
4
2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu jako podstawy
prawnej rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego nie stwarza
problemów interpretacyjnych co do motywów rozstrzygnięcia w tym przedmiocie,
a tym samym nie stanowiło przeszkody do przeprowadzenia kontroli jego
prawidłowości w oparciu o przepis art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Z tych też względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił jak w sentencji.