Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 492/11
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa J. H.
przeciwko L. S.
o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 maja 2011 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania oraz
przyznaje adw. A. Z. od Skarbu Państwa (Sąd Apelacyjny) kwotę
1170 (tysiąc sto siedemdziesiąt) zł ze stosownym podatkiem
VAT z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. może być zatem osiągnięty tylko przez
powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym,
które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia
jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy, rozpoznając nadzwyczajny środek zaskarżenia, jakim jest
skarga kasacyjna, nie jest trzecią instancją sądową, lecz działa w interesie
publicznym, wyjaśniając istotne zagadnienia prawne, dokonując wykładni
przepisów budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, bądź usuwając z obrotu prawnego orzeczenia wydane
w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście wadliwe. Dlatego też
nie każda skarga kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania.
W skardze kasacyjnej wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania oparty został
na przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. W takiej sytuacji należy
jednak wskazać przepisy prawa, które naruszono, a w uzasadnieniu wniosku
zawrzeć wywód prawny wskazujący w czym wyraża się ta „oczywistość”
i przedstawić argumenty wykazujące, iż rzeczywiście skarga jest oczywiście
uzasadniona. Ograniczenie się tylko do stwierdzenia, że skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona nie spełnia wymagania uzasadnienia wniosku o przyjęcie
jej do rozpoznania (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r.,
II CZ 28/06, z dnia 18 stycznia 2006 r., II CSK 166/05 oraz z dnia 3 kwietnia
2006 r., III CSK 85/06, nie publ.).
3
W skardze kasacyjnej ograniczono się jedynie do stwierdzenia, że Sąd
Okręgowy „dokonał naruszenia prawa materialnego przez odmowę zastosowania
art. 23 i 24 k.c.”. W jednozdaniowym uzasadnieniu ograniczono się jedynie do
stwierdzenia, że opisane tam zachowania stanowią naruszenie dóbr osobistych,
nie zawarto jednak wywodu prawnego uzasadniającego takie twierdzenie. Należy
też zwrócić uwagę, że naruszenie wskazanych przepisów zarzuca się w skardze
kasacyjnej Sądowi Okręgowemu, podczas gdy skarga kasacyjna przysługuje od
orzeczeń Sądu drugiej instancji.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.). O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd
Najwyższy orzekł na podstawie art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39820
k.p.c.

IV CSK 492/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia