V CNP 60/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 60/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi E. K. i K. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 26 października 2010 r.,
w sprawie z powództwa E. K. i K. K.
przeciwko M. S. i M. Ł.
o ochronę posiadania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lutego 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Prawomocnym wyrokiem z dnia 26 października 2010 r. Sąd Okręgowy
oddalił apelację powodów od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 10 czerwca 2010 r.
oddalającego powództwo w sprawie o ochronę posiadania.
Wyrok Sądu Okręgowego powodowie zakwestionowali skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. W skardze zarzucili naruszenie
art. 478 k.p.c. przez błędną jego wykładnię. Sądy orzekające w sprawie ustaliły, że
między stronami – właścicielami graniczących ze sobą działek – istnieje spór co do
pasa gruntu. Sądy uznały, że roszczenie powodów nie zasługuje na uwzględnienie,
ponieważ nie wykazano, aby powodowie faktycznie byli posiadaczami spornego
pasa gruntu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wymaga uprawdopodobnienia istnienia szkody wywołanej kwestionowanym
orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w związku z art. 4241
§ 1 k.p.c.),
a niespełnienie tego wymagania powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Powodowie nie uprawdopodobnili wystąpienia szkody wywołanej
zaskarżonym wyrokiem. Skarżący wskazali jako szkodę brak możliwości
uprawiania spornego pasa gruntu i czerpania z tego tytułu pożytków. Skarżący
upatrują szkody w oddaleniu powództwa, a w takiej sytuacji nie może być mowy
o szkodzie.
Zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru
postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawującego nadzór nad działalnością sądów
powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów
pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających i nie może być
kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżących dotyczące naruszenia art. 478 k.p.c. są
w istocie związane z problematyką ustaleń faktycznych i korzystaniem przez Sąd
3
z określonych środków dowodowych. Wywody skarżących stanowią wyłącznie
polemikę z oceną materiału dowodowego przeprowadzoną przez Sądy orzekające
w sprawie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
jest niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4,
poz. 76; z dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r.,
V CNP 55/06, niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł o odrzuceniu skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi E. K. i K. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 26 października 2010 r.,
w sprawie z powództwa E. K. i K. K.
przeciwko M. S. i M. Ł.
o ochronę posiadania,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lutego 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Prawomocnym wyrokiem z dnia 26 października 2010 r. Sąd Okręgowy
oddalił apelację powodów od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 10 czerwca 2010 r.
oddalającego powództwo w sprawie o ochronę posiadania.
Wyrok Sądu Okręgowego powodowie zakwestionowali skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. W skardze zarzucili naruszenie
art. 478 k.p.c. przez błędną jego wykładnię. Sądy orzekające w sprawie ustaliły, że
między stronami – właścicielami graniczących ze sobą działek – istnieje spór co do
pasa gruntu. Sądy uznały, że roszczenie powodów nie zasługuje na uwzględnienie,
ponieważ nie wykazano, aby powodowie faktycznie byli posiadaczami spornego
pasa gruntu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wymaga uprawdopodobnienia istnienia szkody wywołanej kwestionowanym
orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w związku z art. 4241
§ 1 k.p.c.),
a niespełnienie tego wymagania powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Powodowie nie uprawdopodobnili wystąpienia szkody wywołanej
zaskarżonym wyrokiem. Skarżący wskazali jako szkodę brak możliwości
uprawiania spornego pasa gruntu i czerpania z tego tytułu pożytków. Skarżący
upatrują szkody w oddaleniu powództwa, a w takiej sytuacji nie może być mowy
o szkodzie.
Zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru
postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawującego nadzór nad działalnością sądów
powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów
pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających i nie może być
kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżących dotyczące naruszenia art. 478 k.p.c. są
w istocie związane z problematyką ustaleń faktycznych i korzystaniem przez Sąd
3
z określonych środków dowodowych. Wywody skarżących stanowią wyłącznie
polemikę z oceną materiału dowodowego przeprowadzoną przez Sądy orzekające
w sprawie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
jest niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4,
poz. 76; z dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r.,
V CNP 55/06, niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł o odrzuceniu skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.).