I CZ 19/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 19/12
POSTANOWIENIE
Dnia 15 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa H. B.
przeciwko Pierwszej Wojskowej Spółdzielni Mieszkaniowej
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 marca 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz powódki
kwotę 1800,- (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek
o przywrócenie terminu i odrzucił wniosek powoda H. B. o doręczenie odpisu
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 kwietnia 2011 r. wraz z uzasadnieniem, w
sprawie przeciwko Pierwszej Wojskowej Spółdzielni Mieszkaniowej o zobowiązanie
do złożenia oświadczenia woli. W uzasadnieniu postanowienia Sąd Apelacyjny
wskazał, że w myśl art. 168 § 1 k.p.c. przywrócenie terminu do dokonania
czynności procesowej następuje wtedy, gdy strona nie dokonała czynności w
terminie bez swojej winy, a w niniejszej sprawie strona była reprezentowana przez
radcę prawnego, który był prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy
apelacyjnej, po której został wydany wyrok; nie można więc twierdzić o braku winy
strony w niedochowaniu terminu. Dlatego wniosek o przywrócenie terminu podlegał
oddaleniu, a wniosek o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem, jako spóźniony
podlegał odrzuceniu.
W zażaleniu powód reprezentowany przez adwokata zarzucił zaskarżonemu
postanowieniu naruszenie art. 168 k.p.c., zamykające powodowi drogę do sądu
w ramach skargi kasacyjnej. Powód wniósł o zmianę orzeczenia i uznanie
zasadności wniosku o przywrócenie terminu, złożonego przez powoda i jego
uwzględnienie. W odpowiedzi na zażalenie pozwana wniosła o nieuwzględnienie
zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik powoda odniósł się do wykładni art.
168 k.p.c., zarzucając Sądowi Apelacyjnemu rygorystyczne i zbyt dosłowne
ocenienie zasadności wniosku powoda o przywrócenie terminu do żądania
uzasadnienia wyroku z dnia 14 kwietnia 2011 r., odwołując się głównie
do niewłaściwych relacji między powodem, a reprezentującym go pełnomocnikiem.
Jednakże składający zażalenie nie zauważył, że rozpoznanie zażalenia nie może
nastąpić, gdyż jest ono niedopuszczalne.
W utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego i wspierającej go doktrynie
reprezentowany jest pogląd, że postanowienie oddalające wniosek o przywrócenie
3
terminu do złożenia wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem nie jest
postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941
§ 2
k.p.c., jako że to dopiero po jego rozpoznaniu zachodzi konieczność rozstrzygnięcia
samego wniosku (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2001 r., III CZ
138/00, niepubl.). Powołując się na przytoczone postanowienie, Sąd Najwyższy
w uzasadnieniu postanowienia z dnia 10 stycznia 2008 r. (IV CZ 110/07, Lex
nr 621784) wskazał, że wprawdzie postanowienie o odrzuceniu wniosku
o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem sądu drugiej instancji jest
postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie i jako takie podlega
zaskarżeniu do Sądu Najwyższego, jednak w tej części zażalenie okazało się
nieuzasadnione, skoro wniosek o doręczenie orzeczenia sądu drugiej instancji
z uzasadnieniem został złożony po upływie terminu przewidzianego w art. 387 § 3
k.p.c. (por. także postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 2006 r., I UZ
3/06, OSNP 2007, nr 9-10, poz. 145 i z dnia 5 stycznia 2007 r., III UZ 11/06, Lex
nr 1050498). Z tego wynika, że postanowienie Sądu drugiej instancji oddalające
wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o doręczenie odpisu
wyroku z uzasadnieniem jest niezaskarżalne do Sądu Najwyższego.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 370 w związku z art. 391
§ 1, art. 397 § 2 zdanie pierwsze i art. 39821
k.p.c. odrzucił zażalenie.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 15 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa H. B.
przeciwko Pierwszej Wojskowej Spółdzielni Mieszkaniowej
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 marca 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz powódki
kwotę 1800,- (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek
o przywrócenie terminu i odrzucił wniosek powoda H. B. o doręczenie odpisu
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 kwietnia 2011 r. wraz z uzasadnieniem, w
sprawie przeciwko Pierwszej Wojskowej Spółdzielni Mieszkaniowej o zobowiązanie
do złożenia oświadczenia woli. W uzasadnieniu postanowienia Sąd Apelacyjny
wskazał, że w myśl art. 168 § 1 k.p.c. przywrócenie terminu do dokonania
czynności procesowej następuje wtedy, gdy strona nie dokonała czynności w
terminie bez swojej winy, a w niniejszej sprawie strona była reprezentowana przez
radcę prawnego, który był prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy
apelacyjnej, po której został wydany wyrok; nie można więc twierdzić o braku winy
strony w niedochowaniu terminu. Dlatego wniosek o przywrócenie terminu podlegał
oddaleniu, a wniosek o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem, jako spóźniony
podlegał odrzuceniu.
W zażaleniu powód reprezentowany przez adwokata zarzucił zaskarżonemu
postanowieniu naruszenie art. 168 k.p.c., zamykające powodowi drogę do sądu
w ramach skargi kasacyjnej. Powód wniósł o zmianę orzeczenia i uznanie
zasadności wniosku o przywrócenie terminu, złożonego przez powoda i jego
uwzględnienie. W odpowiedzi na zażalenie pozwana wniosła o nieuwzględnienie
zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik powoda odniósł się do wykładni art.
168 k.p.c., zarzucając Sądowi Apelacyjnemu rygorystyczne i zbyt dosłowne
ocenienie zasadności wniosku powoda o przywrócenie terminu do żądania
uzasadnienia wyroku z dnia 14 kwietnia 2011 r., odwołując się głównie
do niewłaściwych relacji między powodem, a reprezentującym go pełnomocnikiem.
Jednakże składający zażalenie nie zauważył, że rozpoznanie zażalenia nie może
nastąpić, gdyż jest ono niedopuszczalne.
W utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego i wspierającej go doktrynie
reprezentowany jest pogląd, że postanowienie oddalające wniosek o przywrócenie
3
terminu do złożenia wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem nie jest
postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941
§ 2
k.p.c., jako że to dopiero po jego rozpoznaniu zachodzi konieczność rozstrzygnięcia
samego wniosku (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2001 r., III CZ
138/00, niepubl.). Powołując się na przytoczone postanowienie, Sąd Najwyższy
w uzasadnieniu postanowienia z dnia 10 stycznia 2008 r. (IV CZ 110/07, Lex
nr 621784) wskazał, że wprawdzie postanowienie o odrzuceniu wniosku
o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem sądu drugiej instancji jest
postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie i jako takie podlega
zaskarżeniu do Sądu Najwyższego, jednak w tej części zażalenie okazało się
nieuzasadnione, skoro wniosek o doręczenie orzeczenia sądu drugiej instancji
z uzasadnieniem został złożony po upływie terminu przewidzianego w art. 387 § 3
k.p.c. (por. także postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 2006 r., I UZ
3/06, OSNP 2007, nr 9-10, poz. 145 i z dnia 5 stycznia 2007 r., III UZ 11/06, Lex
nr 1050498). Z tego wynika, że postanowienie Sądu drugiej instancji oddalające
wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o doręczenie odpisu
wyroku z uzasadnieniem jest niezaskarżalne do Sądu Najwyższego.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 370 w związku z art. 391
§ 1, art. 397 § 2 zdanie pierwsze i art. 39821
k.p.c. odrzucił zażalenie.
jw