Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 73/11
POSTANOWIENIE
Dnia 27 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi M. R. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego
z dnia 31 sierpnia 2009 r., wydanego w sprawie
z powództwa M. R.
przeciwko Miastu W. i Skarbowi Państwa - Wojewodzie M,
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 kwietnia 2012 r.,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącego na rzecz Skarbu
Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3600
(trzy tysiące sześćset) zł tytułem kosztów postępowania
wywołanego wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
2
Powód M. R. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2009 r.
oddalającego zażalenie powoda na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 21
lipca 2008 r. o odrzuceniu jego pozwu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Od dnia 25 września 2010 r., w wyniku nowelizacji przepisów kodeksu
postępowania cywilnego dokonanego ustawą z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie
ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy -
Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155, poz. 1037), uległ ograniczeniu
katalog orzeczeń, które mogą zostać zaskarżone skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Skarga ta przysługuje obecnie
tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji kończących postępowanie
w sprawie oraz od postanowień co do istoty sprawy kończących postępowanie,
wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu nieprocesowym,
w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw
obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu
polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym
za granicą (art. 4241
, art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.).
Zaskarżone przez powoda postanowienie nie należy do tej grupy orzeczeń.
Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że wydane było w okresie, kiedy skarga
o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem miała znacznie
szerszy zasięg i przysługiwałaby powodowi, za ugruntowany można bowiem uznać
pogląd, wyrażany wielokrotnie w orzeczeniach Sądu Najwyższego, że z uwagi na
niezamieszczenie w ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. przepisów międzyczasowych
zastosowanie znajduje zasada bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego
(por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 17 stycznia 2001 r.,
III CZP 49/00, OSNC 2001/4/53 oraz postanowienia z dnia 14 października 2010 r.,
III CNP 32/10, Lex nr 688686). Oznacza to, że dopuszczalność wniesionej przez
powoda skargi oceniać należy w oparciu o obowiązujące aktualnie, zmienione
3
przepisy art. 4241
k.p.c., które nie przewidują możliwości jej wniesienia.
Wprowadzona zmiana legislacyjna nie pozbawia jednak podmiotów, którym
wyrządzona została szkoda przez wydanie orzeczenia nie podlegającego
zaskarżeniu skargą, możliwości uzyskania odszkodowania, mogą one bowiem
dochodzić naprawienia tej szkody w drodze powództwa o odszkodowanie
skierowanego przeciwko Skarbowi Państwa bez uprzedniego stwierdzenia
niezgodności orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi (art. 4241b
k.p.c.
w zw. z art. 4171
§ 2 k.c.).
Z tych względów skargę powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia oddalającego jego zażalenie na postanowienie
o odrzuceniu jego pozwu należało odrzucić na podstawie art. 4248
§ 1 w związku
z art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.
Orzeczenie o kosztach postępowania wywołanego skargą uzasadnia art.
42412
k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c., art. 391 § 1 k.p.c., art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art.
99 k.p.c., a nadto art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa (Dz.U. Nr 169, poz. 1417 ze zm.).
jw

I CNP 73/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia