II CZ 81/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 81/12
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Anna Owczarek
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa P. K.
przeciwko Województwu X. -
Zarządowi Dróg Wojewódzkich w K.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej:
Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji "Warta" - Spółki Akcyjnej w Warszawie
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lipca 2012 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 12 stycznia 2012 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2011 r. Sąd Okręgowy zmienił wyrok Sądu
pierwszej instancji poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie na rzecz strony
pozwanej – Województwa X –Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. od powoda P. K.
2417 zł tytułem kosztów postępowania (pkt I), ponadto zasądził od powoda na
rzecz pozwanego koszty postępowania za drugą instancję w wysokości 1200
zł. Na skutek wniosku pozwanego o uzupełnienie wyroku orzeczeniem o
poniesionej przez niego opłacie sądowej od apelacji, Sąd Okręgowy
postanowieniem z dnia 12 stycznia 2012 r. uzupełnił pkt I wyroku poprzez
zasądzenie na rzecz pozwanego dalszej kwoty w wysokości 360 zł tytułem kosztów
postępowania, a w uzasadnieniu wyjaśnił, że zasądzona suma obejmuje koszty
uiszczonej przez pozwanego opłaty od apelacji. W zażaleniu na postanowienie
Sądu Okręgowego powód wskazał, iż w sytuacji częściowego orzeczenia
o kosztach, wniosek o uzupełnienie nie przysługuje, a jedynym środkiem
pozwalającym na zmianę postanowienia w powyższym zakresie jest zażalenie na
postanowienie o kosztach procesu.
We wnioskach skarżący domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
i odrzucenie wniosku pełnomocnika pozwanego o uzupełnienie wyroku z dnia
28 grudnia 2011 r. Dodatkowo wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz
powoda kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych,
z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Swoje stanowisko powód uzasadnił odwołując się do zapatrywania Sądu
Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 30 listopada 2011 r. (III CZP 69/11,
OSNC 2012/4/48), jednakże analiza wskazanego orzeczenia prowadzi do
przeciwnych wniosków, niż wywiedzione przez skarżącego. Z jego uzasadnienia
wynika wprost, że Sąd Najwyższy uznał, iż „choć dogmatyczny wzorzec
rozstrzygania o kosztach nakazuje orzekanie o całości wniosku, a więc
o uwzględnieniu żądania, a jeżeli nie jest ono uwzględniane w całości, także o jego
oddaleniu w pozostałej części, i taki sposób orzekania należy rekomendować, to
jednak względy pragmatyczne - potwierdzone wieloletnią praktyką - powodują, iż
orzeczenie o oddaleniu wniosku w pozostałej części nie jest konieczne i nie stoi
także na przeszkodzie zaskarżeniu takiego orzeczenia zażaleniem”. Pogląd ten
3
akceptuje Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze zażalenie uznając,
że jego konsekwencją jest dopuszczalność wystąpienia o uzupełnienie orzeczenia
o kosztach procesu w drodze przewidzianej w art. 351 § 1 k.p.c. (w zw. z art. 391 §
1 k.p.c.), ponieważ umożliwia doprowadzenie do pożądanego stanu kompletności
orzeczenia o kosztach procesu. Wprawdzie w rozpoznawanym wypadku Sąd
Okręgowy włączył postanowienie o obowiązku zwrócenia przez powoda
pozwanemu opłaty od apelacji do orzeczenia, które w pozostałym zakresie
poświęcone jest kosztom postępowania pierwszoinstancyjnego, jednak ze względu
na to, że rodzaj zasądzonej opłaty i jej źródło, a także uprawnienie pozwanego do
uzyskania jej zwrotu nie budzi wątpliwości – niedokładność ta nie może uzasadniać
uwzględnienia zażalenia.
Z przytoczonych względów zażalenie powoda podlegało oddaleniu na
podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Anna Owczarek
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa P. K.
przeciwko Województwu X. -
Zarządowi Dróg Wojewódzkich w K.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej:
Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji "Warta" - Spółki Akcyjnej w Warszawie
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lipca 2012 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 12 stycznia 2012 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2011 r. Sąd Okręgowy zmienił wyrok Sądu
pierwszej instancji poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie na rzecz strony
pozwanej – Województwa X –Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. od powoda P. K.
2417 zł tytułem kosztów postępowania (pkt I), ponadto zasądził od powoda na
rzecz pozwanego koszty postępowania za drugą instancję w wysokości 1200
zł. Na skutek wniosku pozwanego o uzupełnienie wyroku orzeczeniem o
poniesionej przez niego opłacie sądowej od apelacji, Sąd Okręgowy
postanowieniem z dnia 12 stycznia 2012 r. uzupełnił pkt I wyroku poprzez
zasądzenie na rzecz pozwanego dalszej kwoty w wysokości 360 zł tytułem kosztów
postępowania, a w uzasadnieniu wyjaśnił, że zasądzona suma obejmuje koszty
uiszczonej przez pozwanego opłaty od apelacji. W zażaleniu na postanowienie
Sądu Okręgowego powód wskazał, iż w sytuacji częściowego orzeczenia
o kosztach, wniosek o uzupełnienie nie przysługuje, a jedynym środkiem
pozwalającym na zmianę postanowienia w powyższym zakresie jest zażalenie na
postanowienie o kosztach procesu.
We wnioskach skarżący domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
i odrzucenie wniosku pełnomocnika pozwanego o uzupełnienie wyroku z dnia
28 grudnia 2011 r. Dodatkowo wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz
powoda kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych,
z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Swoje stanowisko powód uzasadnił odwołując się do zapatrywania Sądu
Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 30 listopada 2011 r. (III CZP 69/11,
OSNC 2012/4/48), jednakże analiza wskazanego orzeczenia prowadzi do
przeciwnych wniosków, niż wywiedzione przez skarżącego. Z jego uzasadnienia
wynika wprost, że Sąd Najwyższy uznał, iż „choć dogmatyczny wzorzec
rozstrzygania o kosztach nakazuje orzekanie o całości wniosku, a więc
o uwzględnieniu żądania, a jeżeli nie jest ono uwzględniane w całości, także o jego
oddaleniu w pozostałej części, i taki sposób orzekania należy rekomendować, to
jednak względy pragmatyczne - potwierdzone wieloletnią praktyką - powodują, iż
orzeczenie o oddaleniu wniosku w pozostałej części nie jest konieczne i nie stoi
także na przeszkodzie zaskarżeniu takiego orzeczenia zażaleniem”. Pogląd ten
3
akceptuje Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze zażalenie uznając,
że jego konsekwencją jest dopuszczalność wystąpienia o uzupełnienie orzeczenia
o kosztach procesu w drodze przewidzianej w art. 351 § 1 k.p.c. (w zw. z art. 391 §
1 k.p.c.), ponieważ umożliwia doprowadzenie do pożądanego stanu kompletności
orzeczenia o kosztach procesu. Wprawdzie w rozpoznawanym wypadku Sąd
Okręgowy włączył postanowienie o obowiązku zwrócenia przez powoda
pozwanemu opłaty od apelacji do orzeczenia, które w pozostałym zakresie
poświęcone jest kosztom postępowania pierwszoinstancyjnego, jednak ze względu
na to, że rodzaj zasądzonej opłaty i jej źródło, a także uprawnienie pozwanego do
uzyskania jej zwrotu nie budzi wątpliwości – niedokładność ta nie może uzasadniać
uwzględnienia zażalenia.
Z przytoczonych względów zażalenie powoda podlegało oddaleniu na
podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.