Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 85/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Maria Szulc
w sprawie z wniosku wierzyciela Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Polski
S.A. w W.
przy uczestnictwie dłużniczki D. N.
o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 stycznia 2014 r.,
zażalenia dłużniczki na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 18 października 2013 r.,
odrzuca zażalenie i oddala wniosek wierzyciela o zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w N. postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2009 r.,
uwzględniając wniosek wierzyciela Powszechnej Kasy Oszczędności Banku
Polskiego Spółki Akcyjnej w W., nadał klauzulę wykonalności wystawionemu przez
ten Bank tytułowi egzekucyjnemu przeciwko dłużniczce D. N.
Sąd Okręgowy w O. postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2013 r. odrzucił
zażalenie dłużniczki na powyższe postanowienie Sądu Rejonowego jako spóźnione,
a postanowieniem z dnia 18 października 2013 r. odrzucił wniesione przez nią
zażalenie postanowienie z dnia 21 sierpnia 2013 r. jako niedopuszczalne.
Dłużniczka zaskarżyła postanowienie Sądu Okręgowego z dnia
18 października 2013 r. zażaleniem do Sądu Najwyższego, zarzucając naruszenie
art. 3941
§ 2 i 3 k.p.c.
W odpowiedzi na zażalenie wnioskodawca wniósł o jego odrzucenie
i zasądzenie na jego rzecz od dłużniczki kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 2 k.p.c., w sprawach, w których przysługuje skarga
kasacyjna, zażalenie przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji kończące
postępowanie w sprawie, z wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 3981
k.p.c. a także postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na
postanowienie sądu pierwszej instancji.
W postępowaniu egzekucyjnym oraz klauzulowym nie przysługuje skarga
kasacyjna ani skarga o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem (art. 7674
§ 2 i 3 k.p.c.). W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało przy tym wyjaśnione,
że w żadnym z tych postępowań nie stosuje się – odpowiednio – art. 3941
k.p.c.
(zob. m.in. postanowienia: z dnia 17 grudnia 2010 r., III CZ 59/10, nie publ.; z dnia
11 maja 2011 r., I CZ 127/10, nie publ. i z dnia 9 listopada 2011 r., II CZ 91/11,
nie publ.). Z powyższego wynika, że postanowienie Sądu Okręgowego z
dnia18 października 2013 r. odrzucające zażalenie na postanowienie tegoż Sądu
3
z dnia 21 sierpnia 2013 r. nie podlega zaskarżeniu zażaleniem do Sądu
Najwyższego. Wyrażając taką ocenę, Sąd Okręgowy – wbrew zarzutowi skarżącej
– nie naruszył art. 3941
§ 2 i 3 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji. Oddalając wniosek wierzyciela o zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego Sąd Najwyższy miał na uwadze to,
że argumentacja przytoczona w odpowiedzi na zażalenie nie odnosiła się w ogóle
do przesłanek istotnych dla rozstrzygnięcia zaskarżonego postanowienia.
es