Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 69/13
POSTANOWIENIE
Dnia 29 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi pozwanych
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 23 maja 2013 r.,
w sprawie z powództwa Polskich Kolei Państwowych Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko J. P., J. P. i A. P.
o eksmisję,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 maja 2014 r.,
1. odrzuca skargę;
2. oddala wniosek strony powodowej o zasądzenie
od pozwanych kosztów wywołanych wniesieniem skargi.
2
UZASADNIENIE
Pozwani […] złożyli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 23 maja 2013 r. Wyrokiem
tym - na skutek apelacji strony powodowej - zmieniono wyrok Sądu Rejonowego z
dnia 10 września 2012 r. i nakazano pozwanym (w tym córce pozwanych)
opróżnienie i wydanie stronie powodowej lokalu nr 1 położonego w B. przy ul. J. 1.
W skardze stwierdzono, że zaskarżony wyrok jest sprzeczny z art. 691 § 2
k.c. Wyjaśniono też, że orzeczenie to spowodowało szkodę poprzez utratę
przez pozwanych tytułu prawnego do lokalu przy ul. J. w B., nie było także możliwe
wzruszenie tego orzeczenia innymi środkami zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
stanowi szczególny środek zaskarżenia takich orzeczeń (art. 4241
§ 1 k.p.c.).
W związku z tym powinna ona spełniać wymagania formalne przewidziane w art.
4245
§ 1 k.p.c., w tym m.in. wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie wyroku, do którego skarga się odnosi (art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c.). W orzecznictwie Sadu Najwyższego wskazywano już wielokrotnie na
sam sposób uczynienia zadość temu istotnemu wymaganiu skargi. Konieczne jest
zatem bliższe opisanie występującej realnie, a nie tylko hipotetycznie szkody
majątkowej (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2010 r.,
III CKN 48/10, Biuletyn Sądu Najwyższego, Izba Cywilna 2011, nr 10, poz. 51).
Niezbędne jest wykazanie czasu wyrządzenia takiej szkody, jej postaci
oraz związku przyczynowego między wystąpieniem uszczerbku a wydaniem
prawomocnego orzeczenia (np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
19 listopada 2010 r., III CNP 44/10, nie publ., postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 28 października 2011 r., III CNP 22/11, nie publ.). Nie wystarczy zatem samo
ogólne stwierdzenie skarżącego, że poprzez wydanie zaskarżonego orzeczenia
została mu wyrządzona szkoda oraz określone zdarzenie, z którym łączy on
powstanie szkody (np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 2010 r.,
I CNP 35/10, nie publ.).
3
Niezależnie od tego należy stwierdzić, że nie sposób podzielić stanowiska
skarżących, iż zaskarżony wyrok eksmisyjny „spowodował wyrządzenie szkody
poprzez utratę przez pozwanych tytułu prawnego do (spornego) lokalu” (s. 1 skargi).
Orzeczenie to miało bowiem charakter deklaratoryjny i stanowiło konsekwencję
nieprzysługiwania pozwanym prawnego tytułu do jego lokalu mieszkalnego
ex contractu (np. na podstawie umowy najmu za stronę powodową) lub ex lege,
tj. w świetle postanowień art. 691 § 2 k.c. Nie mogło zatem powodować „utraty
przez pozwanych tytułu prawnego” w rozumieniu wskazanym w skardze.
Brak w skardze jednego z elementów konstrukcyjnych skargi wskazanych
w art. 4245
§ 1 pkt 1 k.p.c., w tym - elementu w postaci wspomnianego
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.) jako niedopuszczalnej. W tej
sytuacji Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Odmowa przyznania stronie powodowej kosztów postępowania wywołanego
skargą uzasadnione jest tym, że odpowiedź na skargę z wnioskiem o przyznanie
kosztów (k. 36 akt sprawy) wniesiono po upływie terminu przewidzianego w art.
3987
§ 1 k.p.c. .w zw. z art. 39821
k.p.c. (por. k. 18 akt sprawy).

IV CNP 69/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia