Ts 108/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
137
POSTANOWIENIE
z dnia 14 stycznia 2002 r.
Sygn. akt Ts 108/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jana Piekutowskiego w sprawie zgodności:
art. 111 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej z 25 lipca 2001 r. zarzucono art. 111 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) niezgodność z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zmiana zasad waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych tj. wprowadzenie waloryzacji kosztowej w miejsce waloryzacji płacowej doprowadziło, zdaniem skarżącego, do zróżnicowania wysokości emerytur i rent opartych na jednakowym stażu pracy i jednakowym wskaźniku podstawy wymiaru. Zróżnicowanie to wynika z przyjęcia, przy obliczaniu wysokości świadczenia, różnych kwot bazowych w zależności od daty przyznania świadczenia.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 12 września 2001 r. wezwano pełnomocnika skarżącego m.in. do dokładnego wskazania naruszonych praw konstytucyjnych oraz określenia sposobu tego naruszenia, a także do dokładnego określenia na czym polega sprzeczność zaskarżonego przepisu z art. 32 Konstytucji RP.
W nadesłanym piśmie procesowym pełnomocnik skarżącego ponownie wskazał na naruszenie zasady równości i równego traktowania przez władze publiczne. Ponownie też naruszenie tych zasad wywodził z wprowadzenia waloryzacji kosztowej w miejsce dotychczasowej waloryzacji płacowej.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem skargi konstytucyjnej może być tylko ten przepis, który stanowił podstawę rozstrzygnięcia dotykającego konstytucyjnych praw lub wolności obywateli oraz którego niekonstytucyjna treść doprowadziła do naruszenia wskazanych w skardze praw (por.: postanowienia z: 1 lutego 2000 r., Ts 170/99, OTK ZU nr 2/2000, poz. 81; 2 lutego 2000 r., Ts 169/99, OTK ZU nr 1/2000, poz. 47; 5 kwietnia 2000 r., Ts 170/99, OTK ZU nr 2/2000, poz. 82). We wniesionej skardze konstytucyjnej skarżący wysuwa zarzut naruszenia zasady równości poprzez odmienne ukształtowanie “kwoty bazowej” w zależności od daty uzyskania renty, co stanowi konsekwencje wprowadzenia waloryzacji kosztowej. Jednakże pomimo wezwania zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego do dokładnego określenia na czym polega sprzeczność zaskarżonego przepisu ze wskazanym wzorcem konstytucyjnym, skarżący nie wykazał w jaki sposób art. 111 ust. 2 stanowiący przedmiot skargi konstytucyjnej prowadzi do naruszenia zasady równości. Zgodnie z powyższym przepisem “wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do wyliczenia świadczenia”. We wniesionej skardze wskazano dokładnie na czym polega naruszenie zasady równości, jednakże nie powiązano tego naruszenia z treścią zaskarżonego przepisu, kładąc nacisk przede wszystkim na wprowadzenie waloryzacji kosztowej w miejsce waloryzacji kwotowej. Zdaniem skarżącego to właśnie przyjęcie waloryzacji kosztowej w miejsce dotychczasowej waloryzacji płacowej prowadzi do zróżnicowania świadczeń emerytalno-rentowych w zależności od daty przyznania świadczenia.
Konstytucyjność wprowadzenia waloryzacji kosztowej w miejsce waloryzacji płacowej była już kilkakrotnie przedmiotem orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego. Już w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z 20 listopada 1995 r. stwierdzono konstytucyjność wprowadzonego mechanizmu waloryzacji (sygn. K. 23/95), który to pogląd został podtrzymany w orzeczeniu z 17 lipca 1996 r. (sygn. K. 8/96, OTK z 1996 r., tom II, poz. 32, s. 58). W ostatnim czasie zagadnienie konstytucyjności waloryzacji kosztowej było przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego w sprawie SK 16/2001 (wyrok z 22 października 2001 r.). W uzasadnieniu do tego wyroku Trybunał Konstytucyjny podkreślając konstytucyjność istniejących mechanizmów waloryzacji oraz nawiązując do wydanych poprzednio rozstrzygnięć, jeszcze raz wskazuje na konieczność pozostawienia parlamentowi swobody w kształtowaniu mechanizmu waloryzacji, która to swoboda ograniczona jest tylko zakazem naruszenia istoty prawa do zabezpieczenia społecznego.
Biorąc powyższe pod uwagę należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
POSTANOWIENIE
z dnia 14 stycznia 2002 r.
Sygn. akt Ts 108/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jana Piekutowskiego w sprawie zgodności:
art. 111 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej z 25 lipca 2001 r. zarzucono art. 111 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) niezgodność z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zmiana zasad waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych tj. wprowadzenie waloryzacji kosztowej w miejsce waloryzacji płacowej doprowadziło, zdaniem skarżącego, do zróżnicowania wysokości emerytur i rent opartych na jednakowym stażu pracy i jednakowym wskaźniku podstawy wymiaru. Zróżnicowanie to wynika z przyjęcia, przy obliczaniu wysokości świadczenia, różnych kwot bazowych w zależności od daty przyznania świadczenia.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 12 września 2001 r. wezwano pełnomocnika skarżącego m.in. do dokładnego wskazania naruszonych praw konstytucyjnych oraz określenia sposobu tego naruszenia, a także do dokładnego określenia na czym polega sprzeczność zaskarżonego przepisu z art. 32 Konstytucji RP.
W nadesłanym piśmie procesowym pełnomocnik skarżącego ponownie wskazał na naruszenie zasady równości i równego traktowania przez władze publiczne. Ponownie też naruszenie tych zasad wywodził z wprowadzenia waloryzacji kosztowej w miejsce dotychczasowej waloryzacji płacowej.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem skargi konstytucyjnej może być tylko ten przepis, który stanowił podstawę rozstrzygnięcia dotykającego konstytucyjnych praw lub wolności obywateli oraz którego niekonstytucyjna treść doprowadziła do naruszenia wskazanych w skardze praw (por.: postanowienia z: 1 lutego 2000 r., Ts 170/99, OTK ZU nr 2/2000, poz. 81; 2 lutego 2000 r., Ts 169/99, OTK ZU nr 1/2000, poz. 47; 5 kwietnia 2000 r., Ts 170/99, OTK ZU nr 2/2000, poz. 82). We wniesionej skardze konstytucyjnej skarżący wysuwa zarzut naruszenia zasady równości poprzez odmienne ukształtowanie “kwoty bazowej” w zależności od daty uzyskania renty, co stanowi konsekwencje wprowadzenia waloryzacji kosztowej. Jednakże pomimo wezwania zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego do dokładnego określenia na czym polega sprzeczność zaskarżonego przepisu ze wskazanym wzorcem konstytucyjnym, skarżący nie wykazał w jaki sposób art. 111 ust. 2 stanowiący przedmiot skargi konstytucyjnej prowadzi do naruszenia zasady równości. Zgodnie z powyższym przepisem “wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do wyliczenia świadczenia”. We wniesionej skardze wskazano dokładnie na czym polega naruszenie zasady równości, jednakże nie powiązano tego naruszenia z treścią zaskarżonego przepisu, kładąc nacisk przede wszystkim na wprowadzenie waloryzacji kosztowej w miejsce waloryzacji kwotowej. Zdaniem skarżącego to właśnie przyjęcie waloryzacji kosztowej w miejsce dotychczasowej waloryzacji płacowej prowadzi do zróżnicowania świadczeń emerytalno-rentowych w zależności od daty przyznania świadczenia.
Konstytucyjność wprowadzenia waloryzacji kosztowej w miejsce waloryzacji płacowej była już kilkakrotnie przedmiotem orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego. Już w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z 20 listopada 1995 r. stwierdzono konstytucyjność wprowadzonego mechanizmu waloryzacji (sygn. K. 23/95), który to pogląd został podtrzymany w orzeczeniu z 17 lipca 1996 r. (sygn. K. 8/96, OTK z 1996 r., tom II, poz. 32, s. 58). W ostatnim czasie zagadnienie konstytucyjności waloryzacji kosztowej było przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego w sprawie SK 16/2001 (wyrok z 22 października 2001 r.). W uzasadnieniu do tego wyroku Trybunał Konstytucyjny podkreślając konstytucyjność istniejących mechanizmów waloryzacji oraz nawiązując do wydanych poprzednio rozstrzygnięć, jeszcze raz wskazuje na konieczność pozostawienia parlamentowi swobody w kształtowaniu mechanizmu waloryzacji, która to swoboda ograniczona jest tylko zakazem naruszenia istoty prawa do zabezpieczenia społecznego.
Biorąc powyższe pod uwagę należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.