Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2015 r. w S.

sprawy W. G. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury pomostowej

na skutek odwołania W. G. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 25 września 2014 roku nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje W. G. (1)prawo do obliczenia wysokości należnego mu świadczenia, poczynając od 1 sierpnia 2014 roku, przy uwzględnieniu jako okresu składkowego okresu zatrudnienia w (...) w K.od 1 września 1978 roku do 8 kwietnia 1980 roku.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 września 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 sierpnia 2014 r. odmówił W. G. (1)prawa do ponownego obliczenia emerytury pomostowej z uwzględnieniem stażu pracy w (...) w K.. W uzasadnieniu organ rentowy, powołując się na art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wskazał że ubezpieczony nie przedłożył w sprawie nowych dowodów, które miałyby wpływ na prawo do świadczenia.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i doliczenie do jego stażu ubezpieczeniowego całego okresu pracy w (...) w K.. Podniósł, że w związku z brakiem możliwość odnalezienia dokumentacji pracowniczej z tamtego okresu nie może przedstawić dokumentu stwierdzającego liczbę przepracowanych dni. Zamiast tego zaoferował jednak nowy dowód w postaci zeznań świadków.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podtrzymując argumentację sformułowaną w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. W. G. (1)był zatrudniony w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...)w K.w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnikowego. W tym czasie był członkiem tej spółdzielni. Pracę w niej wykonywał w normalnym czasie pracy, zgodnie z obowiązującym wówczas tygodniem pracy; stale, bez żadnych przerw czy urlopów bezpłatnych. Jego wymiar czasu pracy wynosił co najmniej osiem godzin dziennie, choć zdarzało się – zwłaszcza w sezonie letnim – że z uwagi na nawał pracy musiał pracować dłużej. Nie zdarzało się, aby pracował krócej niż osiem godzin dziennie. Pensję miał wypłacaną raz w miesiącu; była ona naliczana według dniówek obrachunkowych.

Dowody:

- świadectwo pracy z 4.08.1980 r. – k. 60 plik IV akt rentowych;

- zeznania ubezpieczonego w wersji elektronicznej oraz transkrypcja - k. 34-36 akt sprawy;

- zeznania świadka T. J. w wersji elektronicznej oraz transkrypcja k. 34-36 akt sprawy;

- zeznania świadka G. P. w wersji elektronicznej oraz transkrypcja k. 36v-38 akt sprawy.

W okresie od 1 sierpnia 1978 r. do 16 listopada 1981 r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...)w K.– jako członek spółdzielni – na stanowisku traktorzysty w pełnym wymiarze czasu pracy był również zatrudniony T. J..

T. J. dysponuje wystawionym przez likwidatora spółdzielni świadectwem pracy z dnia 16 lipca 1993 r., w którym potwierdzono, że w okresie od 1 sierpnia 1978 r. do 16 listopada 1981 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku traktorzysty oraz wynagradzany zgodnie z regulaminem opłat za pracę członków spółdzielni. Dysponuje również wystawionym przez likwidatora spółdzielni zaświadczeniem o pracy i dochodach ubezpieczonego spółdzielcy, w którym wskazano, że w 1978 r. przepracował 121 dni, w 1979 r.- 306 dni, w 1980 r. – 294 dni oraz w 1981 r. – 255 dni.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwo pracy z 16.07.1993 r. k. 13 w pliku akt ZUS dot. T. J.;

- zaświadczenie z 16.07.1993 r. – k. 14 w pliku akt ZUS dot. T. J..

(...) w K.obecnie faktycznie nie istnieje. Miejsce przechowywania dokumentacji osobowej i płacowej byłych członków spółdzielni nie jest znane.

Niesporne.

W kwietniu 2013 r. W. G. (1) złożył w organie rentowym wniosek o wcześniejszą emeryturę.

Decyzją z dnia 26 czerwca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił przyznania W. G. prawa do emerytury z uwagi na niewykazanie przez niego co najmniej 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy obliczając ogólny staż pracy ubezpieczonego uwzględnił w nim okres zatrudnienia ubezpieczonego września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. w (...) w K..

Okoliczność niesporna, a nadto dowody:

- wniosek – k. 1-3 plik III akt rentowych;

- raport z ustalenia uprawnień do świadczenia – k. 26 plik III akt rentowych;

- karta przebiegu zatrudnienia – k. 27 plik III akt rentowych;

- decyzja z 26.06.2013 r. – k. 23 plik III akt rentowych.

W lipcu 2013r. W. G. (1) złożył w ZUS wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej.

Decyzją z dnia 5 lipca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.przyznał W. G. (1)prawo do emerytury pomostowej od dnia 1 czerwca 2013 r. Organ rentowy nie uwzględnił wówczas w stażu pracy ubezpieczonego okresu zatrudnienia od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. w (...) w K., wskazując że jeśli chodzi o zatrudnienie w rolniczej spółdzielni produkcyjnej właściwym środkiem dowodowym jest zaświadczenie potwierdzające liczbę przepracowanych przez spółdzielcę dni, którego ubezpieczony nie dołączył. Organ rentowy dysponował wówczas świadectwem pracy z dnia 4 sierpnia 1980 r., w którym wskazano, że ubezpieczony w okresie od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. jako członek spółdzielni (...)w K.był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnikowego.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji jedynie w zakresie daty przyznania świadczenia, wskazując, że świadczenie powinno zostać mu przyznane od kwietnia 2013 r., tj. od miesiąca w którym złożył wniosek o wcześniejszą emeryturę.

Decyzją z dnia 30 sierpnia 2013 r. organ rentowy przyznał W. G. (1) prawo do emerytury pomostowej od dnia 10 maja 2013 r., tj. od dnia następnego po rozwiązaniu stosunku pracy.

Okoliczność niesporna, a nadto dowody:

- decyzja ZUS z dnia 5.07.2013 r. – k. 35-7 plik IV akt rentowych;

- decyzja ZUS z 30.08.2013 r. – k. 47-49 plik IV akt rentowych;

- świadectwo pracy z 4.08.1980 r. – k. 6 plik V akt rentowych.

W sierpniu 2014 r. W. G. (1)skierował do organu rentowego wniosek o przeliczenie należnego mu świadczenia z uwzględnieniem stażu pracy w (...) w K., wskazując że nie może przedstawić dokumentu stwierdzającego liczbę przepracowanych dni, gdyż nie udało mu się w żaden sposób ustalić miejsca przechowywania dokumentacji tejże spółdzielni. Do wniosku dołączył oryginał świadectwa pracy wystawionego przez (...)w K.z dnia 4 sierpnia 1980 r., w którym wskazano, że ubezpieczony w okresie od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnikowego.

Niesporne, a nadto dowody:

- wniosek z 27.08.2014 r. – k. 59 plik IV akt rentowych;

- świadectwo pracy z 4.08.1980 r. – k. 60 plik IV akt rentowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się zasadne.

Przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy w pierwszej kolejności należało zbadać, czy W. G. mógł obecnie skutecznie kwestionować wydaną w jego sprawie decyzję odmawiającą prawa do przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem w stażu pracy okresu zatrudnienia w (...) w K. od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. Sąd zwrócił bowiem uwagę, że już wydając pierwszorazową decyzję przyznającą ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej organ rentowy wypowiedział się (negatywnie) na temat możliwości zaliczenia tego okresu do stażu ubezpieczeniowego W. G.. Ubezpieczony od tej decyzji się nie odwołał, przez co stała się ona prawomocna. Sąd ocenił tę sytuację, mając na uwadze treść przepisu art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako: ustawa emerytalna), mającego w niniejszej sprawie zastosowanie na podstawie odesłania zawartego w przepisie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2008r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej organ rentowy upoważniony jest więc do wydania - na wniosek zainteresowanego lub z urzędu - nowej decyzji w przedmiocie prawa do świadczeń lub ich wysokości, mimo że w danej sprawie została już wydana prawomocna decyzja. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż ponowne ustalanie prawa do emerytur i rent nie jest wznowieniem postępowania sądowego (według k.p.c.), nie posiada też charakteru wznowienia postępowania przewidzianego w art. 145 § 1 k.p.a., a wniesienie wniosku nie jest ograniczone czasowo. Jak się przy tym przyjmuje w doktrynie, przyczynę podważenia decyzji organu rentowego stanowić może nie tylko wadliwość aktu administracyjnego, lecz także niezgodność poczynionych ustaleń z rzeczywistym stanem uprawnień zainteresowanego, wynikająca z zajścia różnego rodzaju okoliczności, które dezaktualizują lub uaktualniają dotychczasowe ustalenia w zakresie istnienia/nieistnienia prawa do emerytury lub renty (zob. K. Kolasiński, Rozpoznawanie spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, Warszawa 1989, s. 128; R. Babińska, Wzruszalność prawomocnych decyzji rentowych, Warszawa 2007, s. 64-66). Wzruszalność decyzji rentowych polega więc przede wszystkim na niwelowaniu tzw. wad materialnoprawnych, czyli uchybień organu rentowego w zakresie rozstrzygania o faktach warunkujących nabycie prawa do emerytur i rent albo zaniedbań samych ubezpieczonych wywołanych nieporadnością w dokumentowaniu prawa do świadczeń lub niedostateczną znajomością warunków, od spełnienia których zależy przyznanie uprawnień ubezpieczeniowych. Przesłankami ponownej oceny uprawnień ubezpieczeniowych są przy tym "nowe dowody" i "ujawnione okoliczności" istniejące przed podjęciem decyzji rentowej i mające wpływ na ustalenie prawa do emerytur i rent; przesłanka ujawnionych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji rentowej ujmowana powinna być jednak w szeroki sposób. Okoliczności te nie muszą być bowiem tylko faktami, na które strony realizacyjnego stosunku prawnego ubezpieczeń społecznych nie mogły się powołać w poprzednim postępowaniu (wtedy ich nie znały), lecz także takimi faktami, które powinny być znane przy dołożeniu należytej staranności, jednakże na skutek błędu, zaniedbania, przeoczenia czy nieznajomości przepisów nie zostały uwzględnione. Ujawnione okoliczności mogą zatem wynikać zarówno ze zgłoszenia nowych (nieznanych) dowodów wpływających na odmienną, od dokonanej pierwotnie, ocenę stanu faktycznego, jak i stanowić podstawę do ponownego ustalenia prawa do emerytury/renty w sytuacji wydania decyzji rentowej nieuwzględniającej lub błędnie uwzględniającej te okoliczności (niekoniecznie nieznane, ale istniejące przed podjęciem decyzji), które wpłynęły na wadliwe nabycie prawa do świadczenia lub przyczyniły się do nieuzasadnionej odmowy przyznania uprawnień ubezpieczeniowych.

Niezależnie od powyższego trzeba jednak zwrócić uwagę, iż w orzecznictwie dominuje pogląd – który sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela - że decyzja rentowa nie ma przymiotu powagi rzeczy osądzonej (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 4 października 2006 r., II UK 30/06, OSNPUSiSP 2007, nr 19-20 poz. 289; z dnia 5 maja 2005 r., III UK 242/04, OSNPUSiSP 2006, nr 3-4, poz. 54; z dnia 28 stycznia 2004 r., II UK 228/03, OSNPUSiSP 2004, nr 19, poz. 341 z glosą R. Babińskiej; z dnia 23 listopada 2004 r., I UK 15/04, OSNPUSiSP 2005, nr 11, poz. 161; z dnia z dnia 12 stycznia 2001 r., II UKN 182/00, OSNAPiUS 2002, nr 17, poz. 419; z dnia 30 listopada 2000 r., II UKN 79/00, OSNAPiUS 2002, nr 13, poz. 317 i z dnia 18 listopada 1994 r., II URN 45/94, OSNAPiUS 1995, nr 5, poz. 69; postanowienia SN: z dnia 24 marca 2003 r., II UK 393/02, OSNPUSiSP 2004, nr 9, poz. 163 z dnia 19 stycznia 1984 r., III URN 131/83, OSNCAPiUS 1984, nr 10, poz. 177 oraz wyrok SA w Rzeszowie z dnia 27 stycznia 1994 r., III AUr 23/94, OSA 1994, z. 6, poz. 48), co oznacza, że organ rentowy może podważyć swoją błędną decyzję przyznającą świadczenie "nabyte", pomimo niespełnienia ustawowych warunków powstania uprawnień do emerytury lub renty, a zainteresowany ponownie wystąpić z wnioskiem o to samo świadczenie, którego poprzednio mu odmówiono, jeżeli powołano się na nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem decyzji mające wpływ na ustalenie uprawnień ubezpieczeniowych. Tym samym w wyniku zastosowania instytucji ponownego ustalania prawa do emerytur/rent następuje nadzwyczajna kontynuacja postępowania w tej samej sprawie (por. wyrok SN z dnia 15 listopada 2000 r., II UKN 41/00, Prok. i Pr. 2001, nr 6, poz. 39), w którym organ rentowy ma możliwość zniwelowania własnego uchybienia powstałego przy ustalaniu prawa do świadczenia, natomiast zainteresowany uprawniony jest do ubiegania się o świadczenie, którego mu nie przyznano, jeżeli wcześniej nie powołał się na okoliczności uzasadniające powstanie takich uprawnień.

Reasumując powyższe rozważania, trzeba więc wskazać, że w ocenie sądu ubezpieczony mógł skutecznie ponownie domagać się ponownego przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem w jego stażu pracy dodatkowo okresu zatrudnienia w (...) w K., pomimo że już wcześniej takie żądanie złożył i zostało ono rozpatrzone odmownie. Nie uszło przy tym uwadze sądu, że faktycznie do wniosku o przeliczenie świadczenia ubezpieczony nie załączył żadnych nowych dowodów nieznanych wcześniej organowi rentowemu, jednakże takie nowe dowody przedstawił w toku postępowania sądowego. W toku postępowania sądowego przeprowadzono bowiem dowód z zeznań zawnioskowanych przez W. G. świadków, co pozwoliło na skorzystanie z możliwości ponownego obliczenia wysokości świadczenia określonej w art. 114 ustawy emerytalnej.

W niniejszym postępowaniu sporną pozostawała wyłącznie kwestia możliwości doliczenia do stażu pracy W. G.okresu zatrudnienia w (...) w K.w charakterze członka tej spółdzielni w okresie od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. Organ rentowy nie kwestionował przy tym tego, że W. G.był członkiem w (...) w K.we wskazanym wyżej okresie, natomiast twierdził, że nie można zaliczyć spornego okresu do stażu ubezpieczeniowego W. G., skoro nie przedłożył on żadnego dokumentu, z którego wynikałaby liczba przepracowanych przez niego w tym czasie dniówek obrachunkowych.

Oceniając to stanowisko organu rentowego, trzeba rozpocząć od wskazania, że zgodnie z treścią przepisu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych okres składkowy i nieskładkowy na potrzeby tego świadczenia ustala się na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Określone w tej ostatniej ustawie podstawy prawne zaliczenia do okresów składkowych okresów członkostwa w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych (a co za tym idzie – wykonywania pracy na rzecz tych spółdzielni) są nieco odmienne niż te stosowane w odniesieniu do pracowników. Stosownie bowiem do treści przepisu art. 6 ust. 2 pkt 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 roku okresy pracy po ukończeniu 15 lat życia, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne - na obszarze Państwa Polskiego w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i w innych spółdzielniach zrzeszonych w (...) Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych, w zespołowych gospodarstwach rolnych spółdzielni kółek rolniczych zrzeszonych w Krajowym Związku (...) oraz pracy na rzecz tych spółdzielni:

a)  objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki,

b)  przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z tego tytułu.

W art. 117 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (mającym odpowiednie zastosowanie dla emerytur pomostowych) ustawodawca zaznaczył jednak, iż tego rodzaju okresy składkowe mogą być uwzględnione, jeżeli zostały udowodnione dokumentami (zaświadczeniami) lub wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej bądź uznane orzeczeniem sądu. Oznacza to, że ustawodawca nie zastrzegł dla tego rodzaju okresów składkowych szczególnej formy dowodowej; w szczególności nie ograniczył możliwości opierania się przy dokonywaniu ustaleń co do zatrudnienia w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych o dowody typowe dla zatrudnienia na podstawie „zwykłej” umowy o pracę oraz nie wprowadził wymogu posługiwania się wyłącznie konkretnym, ściśle oznaczonym dokumentem.

W okresie, którego doliczenia do okresów składkowych domagał się W. G., zasady ubezpieczenia społecznego osób zatrudnionych w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych regulowane były przepisami dekretu z dnia 4 marca 1976 roku o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz.U. nr 10, poz. 54 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 4 owego dekretu, przy ustalaniu okresu pracy w spółdzielni wymaganego do uzyskania świadczeń:

1) za dzień pracy uważało się 8 godzin pracy, a przed dniem 1 lipca 1962 roku dzień, który stanowił podstawę do obliczenia dniówki obrachunkowej; do dni pracy zaliczało się również dni urlopu wypoczynkowego oraz dni pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego,

2) za miesiąc pracy uważało się 20 dni pracy dla mężczyzny oraz 13 dni pracy dla kobiety, a jeżeli ubezpieczony użytkował działkę przyzagrodową lub dostarczał spółdzielni produkty rolne wytworzone w prowadzonym przez siebie gospodarstwie rolnym - 18 dni pracy dla mężczyzny oraz 11 dni pracy dla kobiety,

3) za rok pracy uważało się rok obrachunkowy, w którym mężczyzna przepracował w spółdzielni co najmniej 240 dni pracy, kobieta 150 dni pracy, a jeżeli użytkował działkę przyzagrodową lub dostarczał spółdzielni produkty rolne wytworzone w prowadzonym przez siebie gospodarstwie rolnym - to co najmniej: mężczyzna 220 dni pracy, a kobieta 130 dni pracy (art. 4).

Jak wynika zatem z powyższego, w przypadku członkostwa w spółdzielni przed dniem 1 lipca 1962 roku, dla uwzględnienia tego okresu przy ustalaniu okresów składkowych i nieskładkowych, niezbędne było zasadniczo przedstawienie zestawienia dniówek obrachunkowych, stwierdzającego rzeczywistą ilość przepracowanych przez danego członka spółdzielni dni. W przypadku natomiast osób zatrudnionych tak jak W. G. po dniu 1 lipca 1962 roku, dla zaliczenia powyższego okresu do stażu ubezpieczeniowego nie było niezbędne wykazanie ilości przepracowanych dniówek obrachunkowych, a za wystarczające należało uznać udowodnienie, iż – w przypadku mężczyzn – pracowali przynajmniej 20 dni w każdym miesiącu, przez co najmniej 8 godzin.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności trzeba wskazać, że W. G. (1)posiada oryginał świadectwa pracy wystawionego przez spółdzielnię w dniu 4.08.1980 r., w którym (...) w K.potwierdziła, że ubezpieczony w okresie od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy ciągnikowego. Sąd zauważył wprawdzie, iż w świadectwie pracy nie znalazł się wprost zapis, iż pracę ubezpieczony świadczył w pełnym wymiarze czasu pracy, jednakże w ocenie sądu nie było to konieczne. Na druku świadectwa pracy znajduje się bowiem informacja, iż wymiar czasu pracy należy podać „w przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy”. Skoro więc pracodawca nie podał innego czasu pracy, należało uznać, iż ubezpieczony w spornym okresie pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Mając na uwadze powyższe, zwłaszcza w kontekście faktu, iż organ rentowy nie kwestionował autentyczności przedłożonych przez ubezpieczonego dokumentów, w ocenie sądu przedmiotowe świadectwo pracy z dnia 4.08.1980 r. powinno stanowić wystarczający dowód stanowiący podstawę ustalenia okresów zatrudnienia ubezpieczonego w (...).

Niezależnie jednak od powyższego, na okoliczność charakteru pracy, ilości godzin oraz dni przepracowanych przez W. G. w powyższej spółdzielni ąd dopuścił także dowód z zeznań współpracowników ubezpieczonego z okresu pracy w (...) w K. – T. J. oraz G. P. oraz dowód z zeznań samego ubezpieczonego. Wszystkie te osoby zgodnie i spójnie wskazały na rodzaj wykonywanych przez ubezpieczonego prac, wyjaśniając nadto, że W. G. swoją pracę wykonywał stale, we wszystkie dni robocze, bez przerw w zatrudnieniu oraz że jego stały godzinowy wymiar czasu pracy wynosił co najmniej 8 godzin. Sąd nie doszukał się żadnych powodów dla których miałby odmówić tym zeznaniom wiarygodności; przedstawiony przez nich opis charakteru pracy ubezpieczonego i rodzaju wykonywanej przez niego pracy jest w pełni zbieżny. Dodatkowo należy wskazać, że świadkowie ci są osobami obcymi dla ubezpieczonego, wobec czego brak jest podstaw, by doszukać się istnienia po ich stronie jakiegokolwiek interesu w tym, by mogli chcieć świadomie złożyć fałszywe zeznania na korzyść ubezpieczonego, narażając się tym samym na odpowiedzialność karną. Co więcej sąd zwrócił uwagę, że świadek T. J. zatrudniony w spółdzielni jako jej członek w okresie od 1 sierpnia 1978 r. do 16 listopada 1981 r. dysponuje wystawionym przez likwidatora spółdzielni w 1993 r. zaświadczeniem o pracy i dochodach ubezpieczonego spółdzielcy, w którym wskazano, że w 1978 r. przepracował 121 dni, w 1979 r.- 306 dni, w 1980 r. – 294 dni oraz w 1981 r. – 255 dni. Świadek ten w swoich zeznaniach potwierdził zaś, że ubezpieczony pracował na takich samych zasadach jak on.

W tej sytuacji zgromadzone w sprawie dowody uznano za wystarczającą podstawę do ustalenia, że do okresów składkowych W. G. (1)winien być zaliczony nadto okres pracy w (...) w K.od 1 września 1978 r. do 8 kwietnia 1980 r. Na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy zmienił więc zaskarżoną decyzję, orzekając jak w sentencji wyroku.