I BP 4/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I BP 4/14
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Hajn
w sprawie z powództwa M. M.
przeciwko Gimnazjum Publicznemu […]
o wynagrodzenie za pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 25 listopada 2014 r.,
skargi powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego -Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O.
z dnia 18 czerwca 2012 r.,
odrzuca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 18 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy w O. w sprawie z powództwa
M. M. przeciwko Gimnazjum Publicznemu […] o wynagrodzenie za pracę oddalił
apelację powódki i nie obciążył jej kosztami postępowania odwoławczego.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem tego
wyroku, zarzucając naruszenie prawa materialnego: (-) art. 42 ust. 3 pkt 2 w
związku z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela
(jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) przez błędną wykładnię i
niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że wymiar godzin
dydaktycznych powódki (tzw. pensum dydaktyczne) od 1 września 2009 r. wynosił
21 godzin tygodniowo, podczas gdy w rzeczywistości wynosił 18 godzin; (-) art. 35
2
ust. 2 w związku z art. 42 ust. 2 pkt 3 Karty Nauczyciela przez niewłaściwe
zastosowanie polegające na niezasądzeniu wynagrodzenia za godziny
ponadwymiarowe, pomimo ich wystąpienia.
Powódka wniosła o wydanie postanowienia stwierdzającego wydanie
zaskarżonego wyroku z naruszeniem prawa i zasądzenie na jej rzecz kosztów
postępowania w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.
Wskazała, że zaskarżenie wyroku w drodze innych środków zaskarżenia nie jest
możliwe oraz że zaskarżonym orzeczeniem powódce została wyrządzona szkoda.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
W art. 4245
k.p.c. określone zostały wymagania, którym powinna
odpowiadać skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, przy czym w § 2 wskazano wymagania formalne przewidziane dla
pisma procesowego, a w § 1 wymienione zostały wymagania istotne skargi.
Wszystkie wymagania określone w art. 4245
§ 1 pkt 1-6 są samoistne i niezależne,
każde powinno być wyraźnie wyodrębnione i wypełnione, nie mogą zatem być ani
nawzajem zastępowane, ani pomijane (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 20
lipca 2005 r., IV CNP 1/05, LEX nr 1109453). Powinny być one wypełnione w
sposób kumulatywny, zgodnie z ich procesową funkcją. Do omawianych wymagań
skargi zalicza się, między innymi, przytoczenie podstaw kasacyjnych oraz ich
uzasadnienie (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) oraz wskazanie przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Przepis wyraźnie
odróżnia podstawy skargi (sprecyzowane w art. 4244
k.p.c.) od wskazania przepisu
prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne, i nie może budzić wątpliwości, że
skarga musi zawierać każdy z tych elementów, przedstawiony odrębnie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wniesiona przez powódkę nie spełnia warunków z art. 4245
§ 1 k.p.c., nie wskazuje
bowiem przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
Obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne jest wymaganiem odrębnym od powinności przytoczenia w skardze jej
3
podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie przez powódkę przepisów prawa
materialnego, które naruszyć miał sąd, w ramach przytoczenia podstaw skargi, nie
spełnia jednocześnie wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
(por. postanowienia Sądu Najwyższego: z 7 sierpnia 2013 r., II CNP 32/13, LEX nr
1353429; z 9 października 2014 r., II CNP 23/14, LEX nr 1515368). Brak ten nie
podlega uzupełnieniu.
Z powyższych względów skarga podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy
na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Hajn
w sprawie z powództwa M. M.
przeciwko Gimnazjum Publicznemu […]
o wynagrodzenie za pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 25 listopada 2014 r.,
skargi powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego -Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O.
z dnia 18 czerwca 2012 r.,
odrzuca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 18 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy w O. w sprawie z powództwa
M. M. przeciwko Gimnazjum Publicznemu […] o wynagrodzenie za pracę oddalił
apelację powódki i nie obciążył jej kosztami postępowania odwoławczego.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem tego
wyroku, zarzucając naruszenie prawa materialnego: (-) art. 42 ust. 3 pkt 2 w
związku z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela
(jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) przez błędną wykładnię i
niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że wymiar godzin
dydaktycznych powódki (tzw. pensum dydaktyczne) od 1 września 2009 r. wynosił
21 godzin tygodniowo, podczas gdy w rzeczywistości wynosił 18 godzin; (-) art. 35
2
ust. 2 w związku z art. 42 ust. 2 pkt 3 Karty Nauczyciela przez niewłaściwe
zastosowanie polegające na niezasądzeniu wynagrodzenia za godziny
ponadwymiarowe, pomimo ich wystąpienia.
Powódka wniosła o wydanie postanowienia stwierdzającego wydanie
zaskarżonego wyroku z naruszeniem prawa i zasądzenie na jej rzecz kosztów
postępowania w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.
Wskazała, że zaskarżenie wyroku w drodze innych środków zaskarżenia nie jest
możliwe oraz że zaskarżonym orzeczeniem powódce została wyrządzona szkoda.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
W art. 4245
k.p.c. określone zostały wymagania, którym powinna
odpowiadać skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, przy czym w § 2 wskazano wymagania formalne przewidziane dla
pisma procesowego, a w § 1 wymienione zostały wymagania istotne skargi.
Wszystkie wymagania określone w art. 4245
§ 1 pkt 1-6 są samoistne i niezależne,
każde powinno być wyraźnie wyodrębnione i wypełnione, nie mogą zatem być ani
nawzajem zastępowane, ani pomijane (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 20
lipca 2005 r., IV CNP 1/05, LEX nr 1109453). Powinny być one wypełnione w
sposób kumulatywny, zgodnie z ich procesową funkcją. Do omawianych wymagań
skargi zalicza się, między innymi, przytoczenie podstaw kasacyjnych oraz ich
uzasadnienie (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) oraz wskazanie przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Przepis wyraźnie
odróżnia podstawy skargi (sprecyzowane w art. 4244
k.p.c.) od wskazania przepisu
prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne, i nie może budzić wątpliwości, że
skarga musi zawierać każdy z tych elementów, przedstawiony odrębnie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wniesiona przez powódkę nie spełnia warunków z art. 4245
§ 1 k.p.c., nie wskazuje
bowiem przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
Obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne jest wymaganiem odrębnym od powinności przytoczenia w skardze jej
3
podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie przez powódkę przepisów prawa
materialnego, które naruszyć miał sąd, w ramach przytoczenia podstaw skargi, nie
spełnia jednocześnie wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
(por. postanowienia Sądu Najwyższego: z 7 sierpnia 2013 r., II CNP 32/13, LEX nr
1353429; z 9 października 2014 r., II CNP 23/14, LEX nr 1515368). Brak ten nie
podlega uzupełnieniu.
Z powyższych względów skarga podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy
na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.