Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 284/14
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa T. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Rejonowego w C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 grudnia 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 października 2013 r.,
1. odrzuca skargę kasacyjną w części dotyczącej oddalenia
zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego odrzucającego
pozew o zapłatę kwoty 29 350 (dwadzieścia dziewięć tysięcy
trzysta pięćdziesiąt) zł, a w pozostałej części odmawia przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Skarga kasacyjna może zostać przyjęta do rozpoznania, jeżeli w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 k.p.c.). Wymienione, kwalifikowane
przesłanki wskazują, że przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest
usprawiedliwione jedynie wtedy, gdy realizuje ona swą funkcję publicznoprawną,
pozostawiając interes prywatny strony na drugim planie. Sąd Najwyższy nie jest
trzecią instancją sądową i nie rozpoznaje sprawy, a jedynie skargę kasacyjną,
będącą szczególnym środkiem zaskarżenia i jego kognicja na tym etapie
postępowania kasacyjnego nie obejmuje oceny zasadności samych podstaw
skargi kasacyjnej.
Powód, jak wynika z wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
powołał wszystkie wymienione wyżej przesłanki z art. 3989
§ 1 k.p.c. Analiza treści
tego wniosku i jego uzasadnienia nie daje jednak podstaw do stwierdzenia,
że przesłanki te w sprawie wystąpiły.
W pierwszym jednak rzędzie wskazać należy, że skarga kasacyjna
podlegała odrzuceniu w części kwestionującej prawidłowość oddalenia przez Sąd
Apelacyjny zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego odrzucającego pozew
o zapłatę kwoty 29.350 zł. Ponieważ ta kwota wyznacza wartość przedmiotu
zaskarżenia, to uwzględniając treść art. art. 3982
§ 1 k.p.c. stanowiącego,
że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe,
w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy
złotych, skargę kasacyjną powoda w części kwestionującej przytoczone wyżej
rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego należało, zgodnie z treścią art. 3986
§ 3 k.p.c.
odrzucić. Odrzucenie w tej części skargi kasacyjnej czyni równocześnie
bezprzedmiotowym czwarte sformułowane przez skarżącego zagadnienie prawne.
Pozostałe zagadnienia prawne sformułowane przez skarżącego nie mogą
być poczytane za istotne w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. Pierwsze z nich
3
dotyczy rozumienia znaczenia art. 162 k.p.c. i skutków zaniechania złożenia przez
stronę zastrzeżenia do protokołu. Biorąc pod uwagę, że w tej materii Sąd
Najwyższy wypowiadał się wielokrotnie i jednolicie (por. m.in. uchwały: z dnia
27 czerwca 2008 r. III CZP 50/08, OSNC z 2009 r., nr 7-8, poz. 103 i z dnia
27 października 2005 r. III CZP 55/05 , OSNC z 2006 r., nr 9, poz. 144), nie można
zasadnie twierdzić, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne. Nie można
też podzielić stanowiska skarżącego, że przepis ten wymaga wykładni;
w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak zauważono wyżej, przepis ten nie
wywołuje rozbieżności.
Pozostałe zagadnienia sformułowane przez skarżącego, oznaczone jako
2 i 3, nie zawierają żadnego uzasadnienia. Powołanie się zaś przez skarżącego na
istnienie takiego zagadnienia wymaga nie tylko jego sformułowania
ale przedstawienia argumentacji jurydycznej uzasadniającej tezę o jego istotności.
Ponadto skarżący powinien wykazać, że jego rozstrzygnięcie będzie miało
znaczenie nie tylko dla rozstrzygnięcia sprawy ale i ważne znaczenie dla praktyki
sądowej (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 28 listopada 2003 r., II CK
324/03; z dnia 7 czerwca 2005 r., V CSK 3/05; z dnia 13 lipca 2007 r., III CSK
180/07; z dnia 22 listopada 2007 r., I CSK 326/07, niepublikowane oraz z dnia
26 września 2005 r., II PK 98/05, OCNP 2006, nr 15 - 16, poz. 243).
Brak jakiejkolwiek argumentacji prawnej powoduje, że zagadnienia 2 i 3 nie
stanowią podstawy do przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania z uwagi
na istotne zagadnienie prawne w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
Brak podstaw do przyjęcia, że przez oddalenie wniosków dowodowych
powód został pozbawiony możności obrony swych praw. Sąd Najwyższy
wielokrotnie już wskazywał, że oddalenie wniosków dowodnych nie uzasadnia
twierdzenia o nieważności postępowania (por. m.in. wyroki z dnia 23 lutego 2001 r.
II CKN 395/00 i z dnia 8 lipca 2011 r. IV CSK 603/10, nie publ.).
Ponadto nieważność postępowania jako skuteczna przesłanka przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania musi mieć miejsce przed sądem drugiej instancji,
orzeczenie bowiem tego sądu jest przedmiotem kontroli kasacyjnej.
4
W odniesieniu do kolejnej przesłanki powołanej przez skarżącego, oczywistej
zasadności skargi kasacyjnej, zauważyć należy, że w orzecznictwie Sądu
Najwyższego przyjmuje się, iż ta przesłanka występuje wówczas gdy zasadność
skargi kasacyjnej jest dostrzegalna od razu, na pierwszy rzut oka, wówczas gdy
każdy prawnik, bez przeprowadzania wnikliwej analizy, dochodzi do wniosku,
że zarzuty skarżącego są niewątpliwe, a zaskarżone orzeczenie jaskrawo
nieprawidłowe. Chodzi, więc, jak to ujął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia
10 stycznia 2003 r., V CZ 197/02 (OSNC 2004, nr 3, poz. 49), o szczególne,
kwalifikowane wypadki naruszenia prawa przez sąd drugiej instancji dostrzegalne
w sposób oczywisty dla przeciętnego prawnika. Taka sytuacja w sprawie nie ma
natomiast miejsca.
Z uwagi na powyższe należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 102
k.p.c.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13