Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 28/14
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 stycznia 2015r.,
skargi A. G. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 29 maja 2013r., wydanego
w sprawie z powództwa A. G.
przeciwko A. K. prowadzącemu działalność A. PHU Zakład Pracy Chronionej A.
K. i innym,
o zwolnienie zajętych ruchomości spod egzekucji ,
1. odrzuca skargę;
2. zasądza od A. G. na rzecz strony pozwanej J. – F. S.A. w K.
oraz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
kwoty po 1 800 zł ( jeden tysiąc osiemset) tytułem zwrotu
kosztów postępowania skargowego;
3. oddala wniosek A. P. Sp. z o.o. oraz wniosek T. S.A. o
zasądzenie kosztów postępowania skargowego.
2
UZASADNIENIE
Skarga A. G. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 maja 2013 r. została oparta na podstawie
naruszenia art. 5 k.c. oraz art. 105 § 1 w zw. z art. 73 § 2 k.p.c. w zw. z art. 4
u.k.s.c. oraz art. 102 k.p.c. i zarzucie nierozpoznania istoty sprawy.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
z punktu widzenia jej wymogów powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma
3
procesowego oraz szczególnym wymogom przewidzianym dla tego środka
prawnego określonym w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
oraz uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne jest wymogiem odrębnym od powinności przytoczenia w skardze jej
podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie zatem przez skarżącego przepisów
prawa materialnego lub przepisów postępowania, które zostały naruszone przez
sąd, w ramach przytoczenia podstawy skargi, nie spełnia jednocześnie wymogu
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. W przypadku, gdy podstawą skargi jest
naruszenie przepisów postępowania i skarżący kwestionuje zasadność
merytorycznego rozstrzygnięcia sądu to powinien wskazać przepis prawa
materialnego, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
W skardze wniesionej od wyroku Okręgowego w P. z dnia 29 maja 2013 r.
nie wskazano przepisu prawa, z którym ten wyrok jest niezgodny. Nie został
również spełniony wymóg określony w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie
Sądu Najwyższego zostało utrwalone stanowisko, że samo wskazanie przez
skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia nie przysługiwały żadne środki prawne
nie odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie
było możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu
wymagane jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego
uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia
przy pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo
4
stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i przytoczeniem
właściwych przepisów prawa.
Skarżący nie uprawdopodobnił także, że na skutek wydania zaskarżonego
orzeczenia poniósł szkodę. W judykaturze utrwalony jest pogląd, że spełnienie
wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. polega na stwierdzeniu przez
stronę, że szkoda wystąpiła, wyraźnym wskazaniu jej rodzaju i rozmiaru, a także
uwiarygodnieniu tego oświadczenia (por. np.: postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 9 maja 2007 r., IV CNP 40/07, niepubl.). Skarżący stwierdził, że na
podstawie zaskarżonego wyroku zobowiązany jest zapłacić stronie przeciwnej
21.350 zł. Nie wynika to jednak z treści wyroku oddalającego jego apelację od
wyroku w sprawie o zwolnienie od egzekucji, w którym zasądzono od powoda
jedynie koszty postępowania apelacyjnego. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury
koszty te, nie stanowią szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia
niezgodnego z prawem w rozumieniu art. 4241
k.p.c. (por. np.: postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 8 maja 2008 r., IV CNP 22/08, Lex nr 786758 i z dnia
20 stycznia 2012 r., IV CNP 91/11, 1265571).
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1
w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
k.p.c. i art. 42412
k.p.c.

II CNP 28/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia