II UZ 62/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 62/14
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku W. P. sp. z o.o. z siedzibą w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.
o wydanie interpretacji w przedmiocie wysokości stopy procentowej składek na
ubezpieczenie wypadkowe,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 21 stycznia 2015 r.,
zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 maja 2014 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 29 maja 2014 r. odrzucił skargę
kasacyjną.
W uzasadnieniu wskazano, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł, w
ustawowym terminie, skargę kasacyjną od prawomocnego wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 18 listopada 2013 r. Pełnomocnik organu rentowego został
wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wskazanie wartości
przedmiotu zaskarżenia. Pełnomocnik zajął stanowisko, że w sprawie, w której
przedmiotem jest decyzja w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji w trybie
art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 672 ze
zm.), brak jest wartości przedmiotu sporu oraz wartości przedmiotu zaskarżenia.
2
Sąd Apelacyjny stwierdził natomiast, że sprawa, której przedmiotem jest wydanie
przez organ rentowy interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej nie jest sprawą, w której przysługuje skarga kasacyjna
bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia. Dalej wskazał, że skoro
przedmiotem postępowania jest odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 16
września 2011 r. zawierającej interpretację co do obowiązującej spółkę stopy
procentowej składek na ubezpieczenie wypadkowe w okresie od dnia 1 czerwca
2011 r. do dnia 31 marca 2012 r., istnieje podstawa do uznania tej sprawy za
sprawę o prawa majątkowe. Co z kolei oznacza, że organ rentowy był zobowiązany
do wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia.
Powyższe postanowienie Sądu Apelacyjnego zaskarżył organ rentowy,
wnosząc o jego uchylenie. W zażaleniu argumentowano, że sprawy z odwołania od
interpretacji dokonanej przez organ rentowy w formie decyzji, co do zakresu jak i
sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez
przedsiębiorcę składek na ubezpieczenie społeczne – określają w sposób istotny
sytuację prawną wnioskodawcy i są sprawami dotyczącymi ubezpieczeń
społecznych, co, zdaniem pozwanego oznacza, że nie są to sprawy o prawa
majątkowe, w których o dopuszczalności wniesienia decyduje wartość przedmiotu
zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Zgodnie z art. 3934
§ 3 k.p.c. skarga
kasacyjna w sprawach majątkowych powinna zawierać oznaczenie wartości
przedmiotu zaskarżenia. Jednocześnie w myśl art. 3982
§ 1 zd. drugie k.p.c. w
sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna przysługuje
niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w sporach o przyznanie i o
wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia
społecznego. Zgodnie z kolei z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o
swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego
organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o
wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów,
3
z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej
oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej
sprawie. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 września
2014 r., III UK 122/13, LEX nr 1521319, zakres i przedmiot sprawy o udzielenie
pisemnej interpretacji przepisów prawa konstytuuje treść wniosku wszczynającego
postępowanie, a rolą organu prowadzącego to postępowanie jest ocena stanowiska
strony w spornej kwestii.
Uwzględniając przedmiot wniosku o wydanie interpretacji w tej sprawie,
tj. interpretacja dotycząca obowiązującej spółkę stopy procentowej składek na
ubezpieczenie wypadkowe w okresie od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 31 marca
2012 r., przedmiotem wątpliwości interpretacyjnych nie było żadne z zagadnień
wymienionych w art. 3982
§ 1 zd. drugie k.p.c. W konsekwencji Sąd Apelacyjny
słusznie przyjął, że sprawa ta miała charakter majątkowy i o dopuszczalności
wniesienia skargi kasacyjnej decydowała wartość przedmiotu zaskarżenia – w
sporach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie niższa niż 10.000 zł. Tymczasem
pełnomocnik organu rentowego, pomimo że przedmiotem tego postępowania była
sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych inna niż określona w art. 3982
§ 1 zd.
drugie k.p.c., nie uzupełnił w terminie braku formalnego poprzez podanie wartości
przedmiotu zaskarżenia.
Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że powołane przez skarżącego
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2011 r., II UK 113/11, LEX
nr 1130392, z dnia 18 stycznia 2012 r., II UK 113/11, LEX nr 1130392 dotyczą
innych zagadnień niż rozpatrywane w tej sprawie, a mianowicie odwołania od
decyzji organu rentowego wydanej w przedmiocie interpretacji co do zakresu i
sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez
przedsiębiorcę składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne.
W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku W. P. sp. z o.o. z siedzibą w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.
o wydanie interpretacji w przedmiocie wysokości stopy procentowej składek na
ubezpieczenie wypadkowe,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 21 stycznia 2015 r.,
zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 maja 2014 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 29 maja 2014 r. odrzucił skargę
kasacyjną.
W uzasadnieniu wskazano, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł, w
ustawowym terminie, skargę kasacyjną od prawomocnego wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 18 listopada 2013 r. Pełnomocnik organu rentowego został
wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wskazanie wartości
przedmiotu zaskarżenia. Pełnomocnik zajął stanowisko, że w sprawie, w której
przedmiotem jest decyzja w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji w trybie
art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 672 ze
zm.), brak jest wartości przedmiotu sporu oraz wartości przedmiotu zaskarżenia.
2
Sąd Apelacyjny stwierdził natomiast, że sprawa, której przedmiotem jest wydanie
przez organ rentowy interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej nie jest sprawą, w której przysługuje skarga kasacyjna
bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia. Dalej wskazał, że skoro
przedmiotem postępowania jest odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 16
września 2011 r. zawierającej interpretację co do obowiązującej spółkę stopy
procentowej składek na ubezpieczenie wypadkowe w okresie od dnia 1 czerwca
2011 r. do dnia 31 marca 2012 r., istnieje podstawa do uznania tej sprawy za
sprawę o prawa majątkowe. Co z kolei oznacza, że organ rentowy był zobowiązany
do wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia.
Powyższe postanowienie Sądu Apelacyjnego zaskarżył organ rentowy,
wnosząc o jego uchylenie. W zażaleniu argumentowano, że sprawy z odwołania od
interpretacji dokonanej przez organ rentowy w formie decyzji, co do zakresu jak i
sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez
przedsiębiorcę składek na ubezpieczenie społeczne – określają w sposób istotny
sytuację prawną wnioskodawcy i są sprawami dotyczącymi ubezpieczeń
społecznych, co, zdaniem pozwanego oznacza, że nie są to sprawy o prawa
majątkowe, w których o dopuszczalności wniesienia decyduje wartość przedmiotu
zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Zgodnie z art. 3934
§ 3 k.p.c. skarga
kasacyjna w sprawach majątkowych powinna zawierać oznaczenie wartości
przedmiotu zaskarżenia. Jednocześnie w myśl art. 3982
§ 1 zd. drugie k.p.c. w
sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna przysługuje
niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w sporach o przyznanie i o
wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia
społecznego. Zgodnie z kolei z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o
swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego
organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o
wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów,
3
z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej
oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej
sprawie. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 września
2014 r., III UK 122/13, LEX nr 1521319, zakres i przedmiot sprawy o udzielenie
pisemnej interpretacji przepisów prawa konstytuuje treść wniosku wszczynającego
postępowanie, a rolą organu prowadzącego to postępowanie jest ocena stanowiska
strony w spornej kwestii.
Uwzględniając przedmiot wniosku o wydanie interpretacji w tej sprawie,
tj. interpretacja dotycząca obowiązującej spółkę stopy procentowej składek na
ubezpieczenie wypadkowe w okresie od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 31 marca
2012 r., przedmiotem wątpliwości interpretacyjnych nie było żadne z zagadnień
wymienionych w art. 3982
§ 1 zd. drugie k.p.c. W konsekwencji Sąd Apelacyjny
słusznie przyjął, że sprawa ta miała charakter majątkowy i o dopuszczalności
wniesienia skargi kasacyjnej decydowała wartość przedmiotu zaskarżenia – w
sporach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie niższa niż 10.000 zł. Tymczasem
pełnomocnik organu rentowego, pomimo że przedmiotem tego postępowania była
sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych inna niż określona w art. 3982
§ 1 zd.
drugie k.p.c., nie uzupełnił w terminie braku formalnego poprzez podanie wartości
przedmiotu zaskarżenia.
Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że powołane przez skarżącego
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2011 r., II UK 113/11, LEX
nr 1130392, z dnia 18 stycznia 2012 r., II UK 113/11, LEX nr 1130392 dotyczą
innych zagadnień niż rozpatrywane w tej sprawie, a mianowicie odwołania od
decyzji organu rentowego wydanej w przedmiocie interpretacji co do zakresu i
sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez
przedsiębiorcę składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne.
W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji.