Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 106/14
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku M. S.
przy uczestnictwie małoletniego M. S., J. S., I. S., J. S. i Skarbu Państwa - Starosty
T.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 lutego 2015 r.,
zażalenia uczestnika postępowania J. S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 16 września 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 16 września 2014 r. Sąd Okręgowy w Z. odrzucił skargę
kasacyjną uczestnika postępowania J. S. od postanowienia z dnia 9 kwietnia 2014
r. wskazując, że wniosek o doręczenie tego orzeczenia, będącego warunkiem jego
zaskarżenia skargą kasacyjną, złożyła wyłącznie wnioskodawczyni M. S.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył uczestnik J. S. Wnosząc o
uchylenie orzeczenia zarzucił naruszenie art. 73 § 2 oraz art. 3986
§ 2 w zw. z art
3982
§ 1 k.p.c. poprzez pominięcie, że pomiędzy wnioskodawczynią
a uczestnikiem zachodzi współuczestnictwo konieczne i jednolite, wynikające
z łączącego ich związku małżeńskiego oraz ustroju wspólności majątkowej, oraz
naruszenie art. 130 § 1 k.p.c. poprzez zaniechanie wezwania pełnomocnika,
reprezentującego obok wnioskodawczyni także uczestnika do wskazania, czy
wniosek o sporządzenie uzasadnienia postanowienia został wniesiony w imieniu ich
obojga, czy też wyłącznie w imieniu wnioskodawczyni.
Sąd Najwyższy zważył:
Zgodnie z utrwaloną wykładnią art. 3985
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. ma
skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie,
w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem.
Termin ten otwiera się tylko wówczas, gdy strona w ustawowym terminie złożyła
wniosek o takie doręczenie. Jego zachowanie stanowi bezwzględną przesłankę
dopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej (por. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 29 listopada 1999 r., III CZ 140/99, nie publ.; z dnia 2 grudnia
1999 r., III CZ 142/99, nie publ.; z dnia 6 grudnia 1999 r., III CZ 145/99, nie publ.;
z dnia 13 października 2005 r., I CZ 111/05, nie publ.; z dnia 29 września 2006 r.,
I CSK 304/06, nie publ.; z dnia 29 listopada 2006 r., II PZ 53/06, OSNAPUS 2008,
nr 7- 8, poz. 107; z dnia 28 marca 2007 r., III CSK 66/07, nie publ.; z dnia
24 sierpnia 2007 r., I CZ 89/07, nie publ.; z dnia 24 sierpnia 2007 r., I CZ 94/07, nie
publ.; z dnia 16 kwietnia 2008 r., I CZ 33/08, nie publ.; z dnia 28 sierpnia 2008 r.,
I CSK 342/08, nie publ.; z dnia 16 czerwca 2009 r., V CZ 25/09, nie publ.; z dnia
3
28 czerwca 2010 r., I CSK 331/10, niepubl.; z dnia 30 czerwca 2010 r., V CZ 46/10,
nie publ.; z dnia 17 października 2012 r., I CZ 124/12, nie publ.).
Jeżeli treść takiego wniosku jest jasna, a tak było w przedmiotowym wypadku,
skoro pełnomocnik wyraźnie wskazała w nagłówku pisma, że działa w imieniu
wnioskodawczyni M. S., a w treści że w imieniu mocodawcy wnosi o doręczenie
postanowienia z uzasadnieniem jej – jako pełnomocnikowi wnioskodawczyni to
brak było podstaw do przeprowadzenia postępowania naprawczego w oparciu o art.
130 § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Oczywiście chybione są także dalsze zarzuty zażalenia. Pojęcie
współuczestnictwa procesowego odnosi się do występowania po stronie powoda
lub pozwanego w sprawie rozpoznawanej w trybie procesowym (art. 72 k.p.c.).
Może ono mieć postać współuczestnictwa formalnego (art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c.) albo
materialnego (art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c.), a to ostatnie zostać dodatkowo
zakwalifikowane jako współuczestnictwo konieczne (art. 72 § 2 k.p.c.) lub jednolite
(art. 73 § 2 k.p.c.). W trybie postępowania nieprocesowego, w którym toczy się
sprawa o stwierdzenie zasiedzenia, status uczestnika jest uregulowany odrębnie
w art. 510 k.p.c. poprzez wskazanie, że zainteresowanym w sprawie jest każdy,
czyich praw dotyczy wynik postępowania. Stosowanie w postępowaniu
nieprocesowym przepisów o procesie musi być odpowiednie (art. 13 § 2 k.p.c.), co
z uwagi na samodzielną regulację kwestii podmiotowych nakazuje wyłączenie
przepisów dotyczących współuczestnictwa (por. nie publikowane postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 2 czerwca 1965 r., II CZ 51/65, z dnia 9 grudnia 2011 r.,
III CZ 71/11, z dnia 17 października 2012 r., I CZ 124/12).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie.

IV CZ 106/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia