Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

K. W. został skazany na kary pozbawienia wolności następującymi wyrokami:

I.  prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu w sprawie II K 165/02;

II.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 22 lutego 2008 roku w sprawie II K 5/08 za czyn:

-popełniony na przełomie września i października 2007 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 190§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., za który na podstawie art. 190§1 k.k. została orzeczona kara 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 69§1 i 2 k.k., art. 70§1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby 5 (pięć) lat, a następnie postanowieniem z dnia 24 stycznia 2011 roku w sprawie II Ko 2200/10 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim na podstawie art. 75§2 k.k. zarządził wykonanie powyższej kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a skazany karę tę odbywał w okresie od 16 lutego 2011 roku do 16 lutego 2012 roku;

III.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 29 października 2009 roku w sprawie II K 684/09 za czyn:

-popełniony w dniu 17 listopada 2008 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 18§2 k.k. w zw. z art. 233§1 k.k., za który na podstawie art. 19§1 k.k. w zw. z art. 233§1 k.k. orzeczono karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 69§1 i 2 k.k., art. 70§1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby 2 (dwóch) lat, zaś na podstawie art. 71§1 k.k. orzeczono karę grzywny w liczbie 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych każda w wysokości 10 (dziesięć) złotych, a następnie postanowieniem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckiem z dnia 15 grudnia 2011 roku w sprawie II Ko 3190/11 na podstawie art. 75§2 i 4 k.k. zarządzono wykonanie orzeczonej kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 71§2 k.k. stwierdzono, że orzeczona kara grzywny w liczbie 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych każda w wysokości 10 (dziesięć) złotych nie podlega wykonaniu;

IV.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 21 października 2010 roku w sprawie II K 708/09 za czyn:

popełniony w dniu 6 kwietnia 2009 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k., za który na podstawie art. 279§1 k.k. orzeczono karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

popełniony w dniu 6 kwietnia 2009 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k., za który na podstawie art. 279§1 k.k. orzeczono karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

popełniony w dniu 4/5 kwietnia 2009 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k., za który na podstawie art. 279§1 k.k. orzeczono karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

zaś na podstawie art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. została orzeczona kara łączna 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 26 maja 2011 roku w sprawie II K 141/11 za czyn;

-popełniony w nocy 17/18 sierpnia 2010 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. za który na podstawie art. 279§1 k.k. i art. 33§2 k.k. orzeczono karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w liczbie 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, a następnie postanowieniem Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 24 kwietnia 2012 roku w sprawie II Ko 223/12 w zamian za nieziszczoną w/w karę grzywny na podstawie art. 46§1 i 2 k.k.w. zarządzono 25 (dwadzieścia pięć) dni zastępczej kary pozbawienia wolności i wstrzymano jej wykonanie do uprawomocnienia się orzeczenia, które uprawomocniło się w dniu 16 maja 2012 roku;

VI.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 30 sierpnia 2011 roku w sprawie II K 1538/10 za czyn:

-popełniony w dniu 31 sierpnia 2010 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 178a§1 k.k., za który na podstawie art. 178a§1 k.k. orzeczono karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 69§1 i 2 k.k., art. 70§1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby 2 (dwa) lata, a na podstawie art. 42§2 k.k. orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 (jednego) roku;

VII.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 20 maja 2011 roku w sprawie II K 1049/09 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 września 2011 roku w sprawie IV Ka 585/11 za czyn:

popełniony w dniu 19/20 marca 2009 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 291§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., za który na podstawie art. 291§1 k.k. orzeczono karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

popełniony w dniu 20 marca 2009 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., za który na podstawie art. 278§1 k.k. i art. 33§2 i 3 k.k. orzeczono karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych,

popełniony w dniu 20 marca 2009 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 18§3 k.k. w zw. z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., za który na podstawie art. 19§1 k.k. w zw. z art. 288§1 k.k. orzeczono karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

zaś na podstawie art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. została orzeczona kara łączna 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a następnie postanowieniem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 28 marca 2013 roku w sprawie II Ko 4520/12 na podstawie art. 46§1 d.k.k.w. w zw. z art. 10 ust. 2 Ustawy z dnia 16.09.2011 r. o zmianie ustawy – kkw oraz niektórych innych ustaw, zamieniono nieuiszczoną karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych, na 25 (dwadzieścia pięć) dni zastępczej kary pozbawienia wolności, zaś postanowieniem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 25 września 2013 roku na podstawie art. 420§1 k.p.k., art. 63§1 k.k. zaliczono skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania od dnia 2 lipca 2009 r. do dnia 3 lipca 2009 r.;

VIII.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 15 września 2011 roku w sprawie II K 362/11 za czyn:

-popełniony w dniu 8 lutego 2011 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., za który na podstawie art. 279§1 k.k. została orzeczona kara 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a podstawie art. 63§1 k.k. zaliczono skazanemu na poczet orzeczonej kary 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 8 lutego 2011 r. do dnia 16 lutego 2011 r.;

IX.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 13 października 2011 roku w sprawie II K 1662/10 za czyn:

-popełniony w dniu 23 sierpnia 2010 roku, wyczerpujący dyspozycję art. 193 k.k., za który na podstawie art. 193 k.k. została orzeczona kara 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 69§1 i 2 k.k., art. 70§1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby 3 (trzy) lata.

Postanowieniem z dnia 10 września 2014 roku w sprawie II K 63/14 Sąd Okręgowy w Radomiu umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego mającego obejmować kary orzeczone w sprawach II K 165/02 Sądu Okręgowego w Radomiu i II K 5/08 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim, a sprawę w przedmiocie wydania wyroku łącznego odnośnie kar orzeczonych przez Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w sprawach II K 684/09, II K 708/09, II K 1538/10, II K 1049/09, II K 1662/10 i przez Sąd Rejonowy w Opocznie w sprawach II K 141/11 i II K 362/11 przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Mazowieckim.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim zaskarżonym wyrokiem łącznym z dnia 3 czerwca 2015 roku w sprawie II K 834/14:

1.  na podstawie art. 572 k.p.k. postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w zakresie wyroku opisanego w punkcie I. umorzył;

2.  na podstawie art. 575§2 k.p.k. rozwiązał rozstrzygnięcie o karze łącznej odnośnie wyroku opisanego w punkcie III.;

3.  na podstawie art. 569§1 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. z wyroków opisanych w punktach II. i III. Wymierzył skazanemu karę łączną 3 (trzech) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  uznał wyroki opisane w punktach II. i III. za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym w częściach dotyczących orzeczonych kar pozbawienia wolności, zaś w pozostałym zakresie uznał, że wyroki te podlegają odrębnemu wykonaniu;

5.  na podstawie art. 575§2 k.p.k. rozwiązał rozstrzygnięcie o karze łącznej odnośnie wyroku opisanego w punkcie VI.;

6.  na podstawie art. 569§1 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. z wyroków opisanych w punktach IV., V., VI., VII. i VIII. wymierzył skazanemu karę łączną 5 (pięciu) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

7.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności opisanej w punkcie szóstym niniejszego wyroku zaliczył okresy: od dnia 8 lutego 2011 roku do dnia 16 lutego 2011 roku oraz od dnia 2 lipca 2009 roku do dnia 3 lipca 2009 roku;

8.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej w T. – adw. J. Z. kwotę 177,12 (sto siedemdziesiąt siedem złotych dwanaście groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu ;

9.  nie pobierał opłaty od skazanego, a wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok został zaskarżony apelacją obrońcy skazanego.

Apelacja zaskarżyła wyrok w zakresie kary. Apelant wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności poprzez niezastosowanie zasady pełnej absorpcji przy łączeniu kar jednostkowych.

W konkluzji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez połączenie kar przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji oraz wniósł o zasądzenie nieopłaconych kosztów pomocy prawnej świadczonej skazanej z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy wywołała ten skutek, że w wyniku jej rozpoznania doszło do konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Rejonowy dopuścił się bowiem istotnej obrazy prawa karnego materialnego mającej wpływ na treść orzeczenia – naruszył bowiem temporalne zasady łączenia wyroków i to w tak nieszczęśliwy sposób, że wpłynęło to na obie kary łączne wymierzone w zaskarżonym wyroku łącznym powodując, że rozstrzygnięcia te nie mogą się ostać. Konkretnie naruszono art. 85 kk w brzmieniu Kodeksu Karnego obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku, który ma w tej sprawie zastosowanie na mocy art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2015r. poz. 396), a uchybienie to miało wpływ na treść wyroku w rozumieniu art. 438 pkt 1 kpk.

Przechodząc do szczegółów – Sąd meriti w pkt 3 zaskarżonego wyroku połączył kary z wyroków opisanych w pkt II i III części wstępnej wyroku ( II K 684/09 i II K 708/09). Pominął tym samym wyrok opisany w pkt VI części wstępnej wyroku ( II K 1049/09) – a przecież wyrokiem tym wymierzono kary za czyny popełnione przed wydaniem wyroku II K 684/09 opisanego w pkt II części wstępnej wyroku. Żeby nie być gołosłownym - wyrok w sprawie II K 684/09 został wydany w dniu 29 października 2009 roku, a czyny objęte wyrokiem II K 1049/09 popełnione zostały w dniach z 19 i 20 marca 2009 roku, a więc ponad siedem miesięcy wcześniej. Tym samym kara łączna orzeczona w pkt 3 zaskarżonego wyroku wydana została z naruszeniem prawa karnego materialnego, tj. art. 85 kk w brzmieniu Kodeksu Karnego obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku, który ma w tej sprawie zastosowanie na mocy art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2015r. poz. 396).

Co więcej, Sąd Rejonowy tak niefortunnie łączył kary jednostkowe w tej sprawie, że nie dość, iż pominął w/w wyrok II K 1049/09 w procesie kształtowania kary łącznej orzekanej w pkt 3 zaskarżonego wyroku, to jeszcze niepotrzebnie włączył go do drugiej kary łącznej, o której orzekł w pkt 6 zaskarżonego wyroku. Tymczasem kara jednostkowa z wyroku II K 1049/09 nie powinna kształtować kary łącznej orzekanej w pkt 6 zaskarżonego wyroku ( a więc nie powinna być łączona z karami orzeczonymi w wyrokach II K 141/11 i późniejszych), gdyż zgodnie z zasadą chronologii łączenia kar powinna być łączona do wcześniejszego wyroku II K 684/09. Zasady chronologicznego ( a nie koniunkturalnego ) łączenia kar zostały wypracowane w utrwalonym już orzecznictwie Sądu Najwyższego, które powinno być Sądowi Rejonowemu znane, gdyż przytaczał ( wręcz w sposób obszerny cytował ) te judykaty w części uzasadnienia zaskarżonego wyroku związanej z rozważaniami prawnymi – jednak treść wyroku odbiega od tych rozważań.

Dlatego również co do rozstrzygnięcia o karze łącznej zawartego w pkt 6 zaskarżonego wyroku doszło do naruszenia zasad temporalnych łączenia kar, tym samym do mającej wpływ na treść orzeczenia obrazy prawa karnego materialnego, tj. art. 85 kk w brzmieniu Kodeksu Karnego obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku, który ma w tej sprawie zastosowanie na mocy art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2015r. poz. 396).

Co więcej, przy orzekaniu w tej sprawie doszło do jeszcze jednego uchybienia – mianowicie nie ustalono, czy wyrok wydany w sprawie II K 1538/10 nie uległ zatarciu. Brzmienie tego wyroku, oraz treść najbardziej aktualnej karty karnej na to by wskazywały, a skoro tak, to wyroku tego nie powinno się nawet wymieniać w komparycji wyroku łącznego, a co dopiero brać go pod uwagę przy wymierzeniu kary łącznej – jest to absolutnie niedopuszczalne ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2014 r., II KK 365/13, opubl. Prok.i Pr.-wkł. 2014/9/1, LEX nr 1466580, KZS 2014/9/8, a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2013 r., III KK 50/13, opubl. LEX ).

Tymczasem Sąd Rejonowy orzekając karę łączną w pkt 6 zaskarżonego wyroku łączył również karę orzeczoną w w/w wyroku II K 1538/10.

Na zakończenie – błędy popełnione w tej sprawie przez Sąd Rejonowy były o tyle zaskakujące, że przecież w uzasadnieniu postanowienia Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 10 września 2014 roku w sprawie II K 63/14 znajdującego się na samym początku akt sprawy ( Sąd Rejonowy nawet się na nie powoływał w swoim uzasadnieniu ) w kilku prostych żołnierskich słowach prawidłowo wskazano, jakie wyroki i w jakich konfiguracjach powinny podlegać łączeniu oraz zasygnalizowano wątpliwości co do wyroku w sprawie II K 1538/10.

Powyższe uchybienia miały wpływ na treść wyroku, albowiem miały niewątpliwe przełożenie na granice i konfiguracje kar łącznych orzeczonych zarówno w pkt 3 jak i w pkt 6 zaskarżonego wyroku ( i to zarówno co do granic kar, w jakich Sąd Rejonowy powinien się poruszać, jak i ich powiązań przedmiotowo – podmiotowych). Uchylenie wyroku z zaleceniem prawidłowego łączenia kar będzie działaniem na korzyść skazanego, albowiem nie ulegną podwyższeniu dolne granice orzekanych kar łącznych, a co do górnych granic, to w związku z zakazem orzekania na niekorzyść Sąd Rejonowy i tak nie będzie mógł orzec kary łącznej orzekanej z wyroków II K 684/09 i II K 708/09 oraz II K 1049/09 ponad wysokość 3 lat i 8 miesięcy ( pułap wyznaczony pkt 3 zaskarżonego wyroku) – co będzie możliwe, gdyż Sąd Rejonowy będzie poruszał się w granicach od 2 lat do 10 lat pozbawienia wolności. Natomiast co do drugiej z kar łącznych pozbawienia wolności, to będzie ona podlegała znacznemu obniżeniu. W zaskarżonym wyroku Sąd Rejonowy orzekł ją w wysokości 5 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, poruszając się w błędnie określonych granicach od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Tymczasem Sąd Rejonowy powinien poruszać się w granicach od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności do co najwyżej 4 lat pozbawienia wolności, a jeżeli okaże się, że wyrok II K 1538/10 jest zatarty, to do 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Praktycznie oznacza to dla skazanego możliwość obniżenia jednej z kar łącznych o ponad dwa lata pozbawienia wolności - z orzeczonych w pkt 6 zaskarżonego wyroku 5 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności do kary niższej od 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności ( niższej, bo w najlepszym dla skazanego układzie górna granica 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności byłaby wyznaczona przy zastosowaniu zasady kumulacji, a skoro w wyroku zaskarżonym jedynie na korzyść zastosowano zasadę mieszaną, to przy ponownym rozpoznawaniu sprawy nie wolno będzie stosować zasady pełnej kumulacji).

Skoro zastosowanie właściwego łączenia kar doprowadzi do zmian na korzyść oskarżonego, to Sąd drugiej instancji mógł orzekać w tym przypadku poza zakresem zaskarżenia i podniesionych zarzutów ( art. 440 kpk). Dlatego, Sąd Okręgowy dostrzegając z urzędu w/w uchybienia prawu karnemu materialnemu ( gdyż obrońca podnoszonych zagadnień w apelacji nie dostrzegł, co budzi szereg refleksji, które zostaną litościwie pominięte milczeniem), uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Orzekanie reformatoryjne przez Sąd Okręgowy nie było możliwe dlatego, gdyż wówczas dopiero Sąd drugiej instancji orzekałby o karze, a to pozbawiłoby skazanego prawa do kontroli instancyjnej zapadłego orzeczenia ( w tym zastosowanej zasady łączenia kar). W analogicznych sytuacjach procesowych w dotychczasowej praktyce Sądów odwoławczych z tego powodu powszechnie stosowano orzeczenia kasatoryjne, jest to już utrwalona linia orzecznicza zarówno Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, jak i innych Sadów powszechnych ( przykładowo – podobnie w publikowanym wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 4 września 2013 r., VII Ka 694/13, opubl. LEX nr 1715900).

Dlatego zaskarżony wyrok trzeba było uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania do Sądu Rejonowego jako Sądu pierwszej instancji.

Wobec tego przedwczesne byłoby odnoszenie się do argumentów apelacji obrońcy ( art.436 kpk).

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Rejonowy :

-

orzekając o wyroku łącznym rozważy wymierzenie nim dwóch kar łącznych:

• pierwszej złożonej z kar jednostkowych wymierzonych wyrokami II K 684/09 i II K 708/09 oraz II K 1049/09,

• drugiej złożonej z kar jednostkowych wymierzonych wyrokami II K 141/11, II K 362/11 i II K 1662/10;

dokona ustaleń, czy skazanie w sprawie II K 1538/10 uległo zatarciu – jeżeli tak, to całkowicie pominie ten wyrok ( również w komparycji orzeczenia), a jeżeli nie, to będzie rozważał połączenie orzeczonej w nim kary jednostkowej z karami w sprawach II K 141/11, II K 362/11 i II K 1662/10;

przy określaniu wymiaru kar łącznych zarówno co do ich wysokości jak i co do przyjętych zasad łączenia kar będzie pamiętał o obowiązującym zakazie reformationis in peius.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu skazanemu na rozprawie odwoławczej Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim orzekł na podstawie art. 618§ 1 pkt 11 kpk oraz § 19 w zw z § 14 ust. 5 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu( Dz. U. z dnia 3 października 2002 roku. Nr 163 poz. 1348).

Wobec powyższego orzeczono jak w wyroku.