Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2015r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Niemyjska – Wakieć

Protokolant: protokolant sądowy Monika Kłosek

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2015r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa M. C.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o wynagrodzenie

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powódki M. C. na rzecz pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI P 211/15

UZASADNIENIE

Powódka M. C. pozwem z dnia 19 stycznia 2015 roku wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Sp. z o.o. w G. kwoty 978,87 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2014 roku.

pozew – k. 2-8

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

odpowiedź na pozew – k. 27-28

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Powódka M. C. została zatrudniona u pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na podstawie umowy o pracę na stanowisku głównej księgowej w pełnym wymiarze czasu pracy na okres próbny od dnia 7 marca 2014 roku do dnia 31 maja 2014 roku.

dowód: umowa o pracę – k. 1 część B akt osobowych powódki

Zgodnie z Regulaminem Pracy dla Pracowników (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 15 stycznia 2004 roku okres rozliczeniowy w Spółce wynosił 3 miesiące. Pracodawca, zgodnie z ogólnymi uregulowaniami wskazał okoliczności uzasadniające zwolnienie pracownika od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia (badania lekarskie, szczepienia ochronne, oddanie krwi, badania okresowe a także urlopy okolicznościowe).

Nadto wskazano, iż pracownik obowiązany był potwierdzić swoją obecność w pracy podpisem na liście obecności.

Zgodnie z uregulowaniami wprowadzonymi tekstem jednolitym z dnia 15 czerwca 2012 roku postanowienia Regulaminu Wynagradzania Pracowników (...)Sp. z o.o. obejmował on wszystkich pracowników zatrudnionych z wyjątkiem osób zarządzających zakładem pracy. Za pracodawcę czynności z zakresu prawa pracy wykonywał Prezes Zarządu Spółki.

dowód: Regulamin Pracy – k. 34-50, Regulamin Wynagradzania Pracowników
– k. 51-54, uchwały – k. 55-58, lista obecności – k. 66

Zgodnie z obowiązującym u pozwanej schematem kompetencyjno –zadaniowym kierownictwo spółki tworzyli J. W. – rozwój produktów, strategia marketingowa i handlowa, polityka kadrowa i przetargi oraz A. W., a także M. B. (pion rozwoju i pion operacyjny) a także pion finansowy – I. K. (od 7.03.2014r. powódka M. C.).

W pionie finansowym podlegającym głównej księgowej znajdowały się podległe stanowiska obejmujące: sprzedaż/fakturowanie, rozrachunki i monitoring, raporty klienta, zakupy/koszty i płatności.

dowód: schemat kompetencyjno – zadaniowy – k. 61-62

W dniu 10 marca 2014 roku A. W. za pośrednictwem e-mail przekazała powódce najważniejsze cele, zasady i organizację pracy w związku z zatrudnieniem na stanowisku głównej księgowej, które obejmowały:

Cele:

- cel strategiczny – automatyzacja procesów finansowych

- cel główny – kompletność i rzetelność sprawozdań finansowych i terminowość sprawozdawczości – 2 dni przed terminem – 18 marzec, następne miesiące zgodnie z procedurą, dodatkowo wsparcie przy pracy z audytorami, po 3 miesiącach
– księgowość (...)

- porządek w dziale księgowości – zbiory papierowe i elektroniczne

- zakończenie procedur – (...) procedura, zamknięcie miesiąca i kontrola

Wskazała też, iż w każdy poniedziałek są spotkania z prezes zarządu, aby omówić raport ze stopnia realizacji celu w godzinach 11:00-12:30, na którym to spotkaniu miała omawiać swoje raporty także powódka jako osoba zarządzająca pionem finansowo – księgowym.

W zasadach pracy i komunikacji omówiono, iż odpowiada się firmie na e-maile najpóźniej następnego dnia, jeżeli jest problem i wymaga to czasu, to o tym należy zakomunikować. Praca odbywa się w oparciu o karta stanowiska pracy – cele stanowiska, zadania i uprawnienia – dla głównej księgowej – zadania wiceprezesa, dla koordynatorów i pracowników – zadanie głównej księgowej

dowód: e-mail – k. 63-65

W miesiącu marcu 2014 roku w dziale księgowości zatrudnionych było dziesięć osób (umowa o pracę, umowa zlecenie), w tym dwie przebywające na urlopie macierzyńskim / rodzicielskim:

1.  I. K. – główna księgowa – urlop macierzyński od 05.08.2014r.

2.  M. C.od 07.03.-04.04.2014r. – główna księgowa. Miała ona zastąpić idącą na zwolnienie I. K.. Do jej obowiązków należały zatem obowiązki wcześniej wykonywane przez I. K. czyli:

a)  administrowanie(...)

b)  szkolenia wewnętrzne o tematyce podatkowej i rachunkowej

c)  zamknięcie miesiąca i roku, uzgadnianie sald kont księgowych

d)  kontrola i uzgadnianie okresu VAT korekt sprzedaży

e)  kontrola faktur sprzedaży prowizyjnych L i P

f)  kontrola kompletności kosztów i sprzedaży

g)  kontrola systemu księgowań systemu (...)

h)  sporządzanie deklaracji podatkowych (...)

i)  sporządzanie zestawień i raportów dla banków, ubezpieczycieli, Zarządu

j)  nadzór nad projektem automatyzacji procesów w pionie finansowym etap 1

k)  kontrola księgowania wyciągów z rachunku płacowego, księgowania list płac

l)  wsparcie w zakresie przygotowań przelewów

m)  nadzór na rozliczeniami rozrachunków, księgowaniem kosztów

n)  bieżąca korespondencja, wsparcie w rozwiązywaniu wszystkich problemów w dziale finansowymi i (...) (problemy techniczne i merytoryczne wewnętrzne i zewnętrzne)

3.  E. G. – Kadry i Płace – umowa zlecenie od 16.01.-30.09.2014r. Do jej zadań należało:

a)  administrowanie systemem (...)

b)  księgowanie wyciągów z rachunku płacowego, księgowanie list płac, wysyłka deklaracji do ZUS,

c)  comiesięczna analiza konta (...)

d)  uzgadnianie salda rozrachunki z tytułu ZUS

4.  E. R. – obszar rozrachunków – zatrudniona od 13.10.2008 do 26.02.2009t. – młodszy specjalista ds. księgowości, od 27.02.2009 do 31.01.2014r. specjalista ds. finansowo-księgowych, od 01.02.2014 do 31.07.2014 księgowa. Do jej zadań należało:

a)  generowanie zestawienia rozrachunków, raport codzienny

b)  zestawienia i weryfikacja faktur, monity, wezwania do zapłaty, noty odsetkowe, wpisy do (...)

c)  raporty, monitoring i windykacja

d)  wsparcie zespołu obsługi posprzedażowej w kontroli fakturowania, generowanie korekt sprzedaży

5.  J. L. – obszar rozrachunków i płatności, osoba odpowiedzialna w (...) kontrola kompletności rozliczeń zatrudniona od 01.04. do 31.10.2013r. na stanowisku księgowej, od 01.11.2013-28.02.2014 samodzielna księgowa, od 01.03.214 do 30.04.015r. samodzielna księgowa – koordynator ds. rozrachunków i płatności. Do jej zadań należało:

a)  księgowanie wyciągów walutowych

b)  księgowanie wyciągów kantory walutowe

c)  księgowanie wyciągów z kart

d)  księgowanie wyciągów (...)

e)  księgowanie wyciągów (...)

f)  kontrola nierozliczonych rozrachunków z wyciągów

g)  kontrola księgowań terminali

h)  raporty rozrachunki

i)  raporty kasowe walutowe

j)  import kursów NBP

k)  nadzór nad prawidłowością rozrachunków – procedura kompletności rozliczeń

l)  kompletowanie dokumentów do płatności

m)  (...) księgowanie rozliczeń i rozliczanie rozrachunków na poszczególne linie

6.  E. S. – obszar zobowiązań, koszty (plus wsparcie rozrachunki), osoba odpowiedzialna za (...) Rozliczenie kosztów zakupionych; zatrudniona na podstawie umowy zlecenia od 01.02.2013 do 10.07.2015 prace w dziale księgowości. Do jej zadań należało:

a)  raport (...)

b)  księgowanie amortyzacji i rozliczeń międzyokresowych (kosztów ogólnych)

c)  kontrola kompletności i prawidłowości procesu sprzedaży, sprawdzenie z kartami w tym (...)

d)  wyliczani VAT marża

e)  przeksięgowania P. i (...) (dotyczące sprzedawanych usług)

f)  uzgodnienia rejestrów VAT naliczonego

g)  księgowanie kosztów ogólnozakładowych

h)  rozliczanie i księgowanie (...)

i)  administracja systemem sprawozdawczym GUS

j)  administracja systemem (...), księgowanie (...)

k)  rozliczanie delegacji w systemie (...)

l)  księgowanie kosztów typu (...)

m)  księgowanie kosztów typu (...) (...)

n)  księgowanie kosztów typu (...) (...)

o)  księgowanie kosztów typu (...) ( (...) i innych operacyjnych)

7.  O. T. – (...) (zespół obsługi posprzedażowej), zatrudniona od 01.04.2012 do 31.10.2012r. na stanowisku specjalisty ds. fakturowania, od 01.11.2012 do 04.05.2014r. na stanowisku księgowej, od 06.05.2014 do 04.05.2015r. przebywała na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim, a od 05.05.2015r. na stanowisku obsługi posprzedażowej. W marcu przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą..

8.  M. G. – zatrudniona na podstawie umowy zlecenia od 01.01.2013 do 31.03.2013 prace pomocnicze w dziale fakturowania, a od 01.04.2013 do 30.06.2013r. na stanowisku specjalisty ds. fakturowania, od 01.07.2013 na stanowisku specjalisty ds. obsługi posprzedażowej. Do jej zadań należało:

a)  raport (...)

b)  kasa fiskalna – raporty dzienne, miesięczne, roczne, kontrola kompletności zarejestrowanych transakcji

c)  nadzór nad wszystkimi procedurami fakturowania

d)  kontrola kompletności i prawidłowości procesu sprzedaży, sprawdzenie z (...), weryfikacja pustych miejsc (...) zakładki dokumentów z zakładką sprzedaż

e)  automatyczny eksport dokumentów do (...) codzienny eksport wystawionych dokumentów (...)

f)  sporządzanie raportów sprzedażowych dla klientów

g)  wystawianie faktur zbiorczych wraz ze specyfikacją

h)  wystawianie faktur prowizyjnych (...)

i)  raport oszczędnościowy

j)  nadzór nad skrzynką faktury

k)  raport (...) (procedura: fakturowanie(...)

9.  M. W. – (...) wsparcie – umowa zlecenie od 11.12.2013 do 24.06.2014r. - prace pomocnicze w dziale księgowości. Do jej zadań należało:

a)  procedura fakturowania (...)

b)  wystawianie faktur korygujących (...)

c)  wystawianie faktur korygujących do (...)

d)  kontrola księgowań równoległych

e)  rozliczanie zaksięgowanych not

10.  M. J. – (...) wsparcie – praktyka w terminie 17.2.2014 – 14.03.2014, umowa zlecenie od 12.03.2014 do 25.07.2014r., zatrudniona od 21.07.2014 do 29.02.2015 na stanowisku asystentki ds. księgowości, a od 01.03.2015 na stanowisku specjalisty ds. rozrachunków i windykacji. Do jej zadań należało:

a)  procedura fakturowania (...)

b)  pobieranie faktur kosztowych z systemó rezerwacji, kontrola pod względem merytorycznym , uzupełnianie w (...)

c)  weryfikacja przesyłek płatnych zgodnie z umową i wystawianie faktur za przesyłki

d)  wystawianie duplikatów i korekt

e)  osoba odpowiedzialna za (...) i windykacje

f)  generowanie monitów i wezwań do zapłaty.

dowód: zestawienie osób pracujących – k. 95-96, zeznania świadka I. K. – k. 111-116 (00:06:43-01:18:35 k.129 CD),

I. K. – główna księgowa w pozwanej spółce pracowała do dnia 28 stycznia roku a następnie przebywała na zwolnieniu lekarskim, a następnie na urlopie macierzyńskim i wychowawczym.

Jako głównej księgowej podlegał wyodrębniony dział księgowości. Sama główna księgowa podlegała prezesom. Dział księgowości liczył średnio dziewięć osób - byli pracownicy działu księgowości, a jedna osoba zajmowała się windykacją, ale też podlegała pod dział księgowości i osobny dział posprzedażowy, który zajmował się fakturowaniem. Ten dział podlegał też pod dyrektora zarządzającego, czyli było dwóch przełożonych, w sprawach operacyjnych pracownicy zwracali się bardziej do dyrektora, w sprawach finansowych, do głównej księgowej. Głównej księgowej pracownicy działu składali wnioski urlopowe..

Jako główna księgowa zamykała księgi za dany miesiąc, sprawdzała CIT i VAT. Jeśli jakiś pracownik nie zdążył zrobić czegoś w swoim czasie pracy to główna księgowa pomagała wpisać zdarzenia do systemu, czyli tylko w razie takiej potrzeby.

Do stałych obowiązków głównej księgowej należało rozliczanie środków trwałych i rozliczenia okresowe, ale część tych zadań robiła jej asystentka - E. S.. Poza księgami wchodziło jeszcze łączenie systemu operacyjnego z systemem księgowości. Dział księgowości oprócz tego, że prowadził księgi i łączył system operacyjny z księgowym, próbował też połączyć system bankowy z systemem księgowym, jednakże występowały błędy w systemie.

Zdarzeń gospodarczych, które wpisywała główna księgowa w skali miesiąca to było do 30. W skali całego działu faktur sprzedażowych było od 1500, faktur kosztowych około 100, faktur prowizyjnych 3-4 w miesiącu.

Powódka jako główna księgowa nie miała w zakresie obowiązków takich jak szeregowi pracownicy. Miała tylko nadzorować i sprawdzać prawidłowość ich czynności, ewentualnie pomagać im w razie potrzeby.

Marzec każdego roku jest szczególnym miesiącem w księgowości, gdyż zamyka rok poprzedni i jednocześnie prowadzi się bieżący. Do 31 marca należy zamknąć poprzedni rok.

I. K. zajmowała się zamknięciem roku 2013, albowiem całą odpowiedzialność za ten rok ponosiła. Robiła to przy pomocy asystentki. Powódka nie zamykała starego roku. W dziale windykacyjnym jedna osoba potwierdzała salda, co miało znaczenie dla zamknięcia roku, nie miało wpływu na prace bieżącą.. Cała reszta pracowników pracowała na bieżąco w księgowości.

Pracownicy posiadali doświadczenie, jedna osoba wcześniej pracowała w biurze (...), drugą osobą była O. T., która odbyła kurs księgowości. Jeżeli chodzi o VAT to jedyną osobą, która miała w tym zakresie wiedzę to była J. L..

Pracownicy nie zawsze dochowywali terminów, czy procedur. Pracownicy na 20 – tego winni przygotować wszystkie faktury, a główna księgowa wynik dla Urzędu Skarbowego. Zgodnie z procedurami pracownicy powinni zakończyć pracę do 15 – tego głównej księgowej pozostawał pięciodniowy czas na przygotowanie. Jednak zdarzały się opóźnienia kilkudniowe.

Z uwagi na zastosowane powiązanie systemów operacyjnego i księgowego, faktury importowały się co tydzień z systemu operacyjnego do (...). Szeregowi pracownicy mieli tylko sprawdzać, czy faktury importowały się dobrze. W marcu działał już system, iż najpierw faktury wygenerowane w dziale sprzedażowym przechodziły do bazy, gdzie mogły zostać sprawdzone, a później o określonej godzinie były importowane do systemu. Gdy było coś nie tak, jakieś błędy w treści faktury, nie zapisywała się w systemie i trzeba był sprawę wyjaśnić.

Jest ciężkie do realizacji, aby zamknąć miesiąc w czasie, w normalnych godzinach pracy przy takich siłach osobowych jak miała w marcu powódka, ale było to możliwe.

Praca w księgowości cechuje się pewnego rodzaju sezonowością, początek roku, gdy robi się zamknięcie roku poprzedniego, jest trudniejszy, tylko że w niniejszej sprawie zamknięcie roku robiła dotychczasowa księgowa przy pomocy asystentki, która wykonywała jednocześnie również swoje bieżące obowiązki. W toku bieżącej pracy też są dni w miesiącu , że intensywność pracy jest większa, w szczególności na krótko przed terminem składania deklaracji ZUS czy US, w inne dni można wykonać obowiązki z w czasie nominalnym lub krótszym.

Faktury prowizyjne unijne wchodziły do systemu (...) (importowały się do systemu (...), ale nie pokazywały się w deklaracji V., choć występowały w rejestrze, by faktury VAT unijne zostały umieszczone w deklaracji, wystarczyło odhaczyć przy nich znaczek (...). Łatwo było odróżnić taką fakturę, choćby po niepolskim NIPie kontrahenta. Osoba sprawdzającą taką fakturę powinna zaznaczyć haczykiem w systemie, że jest to faktura unijna i wówczas ją widać. Osobą sprawdzającą te faktury miała być główna księgowa, faktury P, było to w zakresie głównych księgowych w uwagi na systemy.

Powódka zrobiła deklarację VAT-owską bez uwzględnienia faktur prowizyjnych unijnych, w wyniku czego był za mały podatek. Potem ten błąd był naprawiany przy pomocy I. K., która odhaczyła znaczek przy fakturach i weszły one do deklaracji VATowskiej.

Faktury za luty wystawia się do 15 marca i one mogły być wprowadzone w marcu.

Licencji z programem (...) na stanowiska komputerowe było 7 a pracowników 9, ale nie zawsze wszyscy pracowali jednocześnie w programie.

Powódka powinna się zmieścić w normowanym czasie pracy, gdyż roku poprzedniego nie zamykała, robiła tylko to co na bieżąco.

Powódka M. C. nie zwracała się do prezes spółki o skierowanie dodatkowych pracowników do pomocy przy wprowadzaniu faktur, nie sygnalizowała również iż pracy jest za dużo, na aspekt niemożności wykonywania jej w podstawowych godzinach pracy, tylko na fakt, iż faktury są rejestrowane z opóźnieniem..

Powódka w piątki wychodziła wcześniej z uwagi na odbywane kursy językowe. W dniu 26 marca powódka przyszła do pracy później, około 10, z uwagi na fakt, iż dnia poprzedniego została dłużej i przygotowywała deklarację VAT

Powódka była nieobecna w pracy w dniu 20 i 31 marca 2014r.. Dni te zostały rozliczone jako urlop wypoczynkowy.

Powódka prowadziła jednocześnie działalność gospodarczą – w marcu prowadziła księgowość 7 firm, nie zatrudniając w ramach swojej działalności żadnych pracowników..

dowód: zeznania świadka I. K. – k. 111-116 (00:06:43-01:18:35 k.129 CD), zeznania J. L. – k. 116-119 (01:18:35-02:01:05 k.129CD), zeznania świadka M. G. – k. 119-121 (02:01:56-02:33:56 k.129CD), zeznania przedstawicielki pozwanej A. W. – k. 122-125 (02:39:35-03:18:52 k. 129CD, częściowo zeznania powódki k. 125-128 (03:18:52-03:43:52 k.129CD), oświadczenie pracownika k. B4 akt osobowych powódki, lista płac powódki za marzec k. – nieponumerowana cześć akt osobowych powódki wnioski urlopowe, - nieponumerowana cześć akt osobowych powódki.

Na mocy porozumienia stron z dnia 2 kwietnia 2014 roku strony rozwiązały umowę o pracę zawartą w dniu 7 marca 2014 roku z dniem 4 kwietnia 2014 roku.

dowód: porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę – k. 1 część C akt osobowych powódki

Pismem datowanym na dzień 6 maja 2014 roku powódka zwróciła się do pozwanej o wyrównanie wynagrodzenia w związku z pracą w godzinach nadliczbowych za marzec i kwiecień 2014 roku zgodnie z zestawieniem godzin pracy obejmujących łącznie 6 nadgodzin. W piśmie z dnia 28 maja 2014r. powódka już wskazała, iż przepracowała 16,20 nadgodzin, załączając zestawienie..

Pozwana odmówiła wypłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych uznając, iż wszelkie należności zostały wypłacone, wskazując jednocześnie, iż powódka była zatrudniona na stanowisku głównej księgowej a więc stanowisku zaliczanym do pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy.

Powódka ponowiła prośbę o zapłatę wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, uzyskując negatywną odpowiedź pozwanej.

dowód: pismo powódki – k. 3 i 5 część C akt osobowych powódki, odpowiedź pozwanej – k. 4 i 6 część C akt osobowych powódki

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo M. C. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd ustalił stan faktyczny w sprawie w oparciu o dowody z dokumentów, w tym akta osobowe powódki, jak również zeznania świadków: I. K., J. L., M. G..

Zeznania powódki M. C.Sąd uznał w znaczącej części za wyraz subiektywnych ocen, które nie mogły stanowić podstawy ustal faktycznych w sprawie. Nie znalazły one potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Przy czym w zakresie, w jakim potwierdzały one zdarzenia znajdujące potwierdzenia w dowodach z dokumentów czy też wiarygodnych zeznań świadków sąd zeznania te uwzględnił.

Świadek G. zaprzeczyła zeznaniom powódki jakoby tylko sama świadek miała księgować faktury sprzedażowe, a wersję świadka G. potwierdza świadek K.. Ta ostatnia też potwierdziła zeznania I. K., że E. S. zajmowała się też w tym czasie księgowaniem faktur na bieżąco. Z zeznań świadka K. wynika też, iż główna księgowa nie miała obowiązków związanych ze sprawami kadrowymi, a zeznania świadka potwierdzają zeznania przedstawicielki pozwanej. Zatem zakres obowiązków powódki nie przedstawiał się aą tak, jak ona to prezentowała. Także z zeznań świadków nie wynika, by zaległych faktur było aż kilka tysięcy , jak twierdził powódka, która nie zaoferował tu żadnego wniosku dowodowego potwierdzającego jej stwierdzenia, które w takie sytuacji należało uznać za gołosłowne.

Zeznania A. W. zdaniem Sądu uznać należało za wiarygodne, albowiem były konsekwentne, logiczne i spójnie, korespondujące z pozostałymi wiarygodnymi dowodami w sprawie.

Sąd nie uwzględnił zestawienia godzin pracy sporządzonych przez powódkę, albowiem nie było ono rzetelne. Po pierwsze powódka w sposób niedokładny i nieprecyzyjny wykazała godziny pracy w okresie marzec – kwiecień 2014 roku. Jak wskazała A. W., w dniu 2 kwietnia powódka wpisała sobie pracę od godziny 8.00, tymczasem przedstawicielka pozwanej pamiętała, iż musiała czekać na jej pojawienie się w pracy do około godziny 9.00, żeby jej wręczyć porozumienie o rozwiązaniu stosunku pracy.

Nadto zapisy te nie znajdowały potwierdzenia w dowodzie z listy płac przedłożonym przez stronę pozwaną, a która nie była kwestionowana przez stronę powodową. Wskazać należy, iż powódka w dniu 20 marca 2014 roku nie była obecna w pracy a mimo to widniał jej podpis na liście płac. Po wtóre w dniu 26 marca powódka zaznaczyła, że pracowała w godzinach 8-16:00 tymczasem słuchania na rozprawie przyznała, iż do pracy przyszła tego dnia najwcześniej około godziny 10.00. po trzecie, w wezwaniu do zapłaty z 6 maja 2014r. powódka pisze o ponad sześciu nadgodzinach,, zaś trzy tygodnie później, iż ponad szesnastu. Podkreślenia wymaga, iż jeśli powódka na bieżąco odnotowywała sobie godziny pracy, to już 6 maja mogłaby sobie, jako księgowa, wyliczyć ilość nadgodzin oraz wynagrodzenia za to należne. Powódka jako księgowa powinna umieć precyzyjnie wyliczać przepracowane godziny, w związku z powyższym takie rozbieżności w tych wezwaniach budzą wątpliwości i w ocenie sądu świadczą, iż powódka nie zapisywała sobie swoich godzin pracy na bieżąco, gdyby tak było, już w dniu 6 maja mogłaby wyliczyć liczbę godzin nie różniąca się od późniejszego wezwania. Powódka nie potrafiła wyjaśnić różnicy między pierwszym a drugim wezwaniem podała iż wynikało to z tego, iż uwzględniła fakt, iż 26 marca przyszła o 10 nie o 8, ale nie polega to na prawdzie, bowiem po pierwsze, pierwsze wezwanie wskazuje na ponad 6 a nie ponad 16 godzin, co oznacza, iż najpierw powódka wskazała mniej godzin, a potem jej żądania rosły, po drugie jeden dzień 26 marca nie tłumaczy różnicy 10 godzin między pierwszym a drugim wezwaniem.

Sąd dał wiarę zestawieniu pracowników (k. 95-96) bowiem strona powodowa nie zakwestionowała tego dokumentu, zaś świadek I. K. potwierdziła zakres swoich obowiązków wskazany w tym dokumencie. Także z zeznań innych przesłuchanych świadków wynika, iż korelują one z owym dokumentem.

Sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań E. S.. Wbrew stanowisku powódki, potrzeba powołania tego świadka nie nastąpiła dopiero po przesłuchaniu świadków. Miałaby ona zostać przesłuchana na te same ogólne okoliczności co do czasu pracy powódki i co do jej zakresu obowiązków co inni świadkowie. Powódka podnosiła na rozprawie, iż wcześniej nie wnosiła o jej przesłuchanie, bo nie znała jej nazwiska. Powódka była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, który niewątpliwie zna możliwość złożenia wniosku o zobowiązanie pracodawcy do podania danych pracownika, który miałby być przesłuchany w charakterze świadka. Nadto nazwisko E. S.znalazło się w oświadczeniu o osobach zatrudnionych, doręczonych pełnomocnikowi powódki już w sierpniu 2015r., na ponad 3 miesiące przed rozprawą (k. 101, k.. 107). Był więc czas na złożenie tego wniosku dowodowego jeszcze przed rozprawą. Złożenie go na rozprawie, już po terminie na składanie wniosków dowodowych, nie mogło być uwzględnione w świetle art. 207 k.p.c, bowiem ani nie było usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami, ani strona nie wykazała, iż bez swojej winy nie złożyła tego wniosku dowodowego w terminie, a nadto uwzględnienie go wiązałoby się z kilkumiesięczną zwłoką w sprawie, bowiem wymagałoby odroczenia rozprawy na kolejny termin lub terminy. Rozprawa z dnia 30 listopada bowiem była zaplanowana na przesłuchanie wszystkich świadków i stron, o czym strony wiedziały, bowiem zostały uprzedzone na poprzedniej rozprawie (k. 81)

Przechodząc do materialno-prawnej podstawy rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności wskazać należy, iż wbrew stanowisku strony powodowej powódka M. C. świadczyła pracę na stanowisku kierowniczym, a w związku z tym przepis art. 151 ^{( 4 )}K.p. ma zastosowanie względem niej,.

Zgodnie z treścią art. 151 ⁴ § 1 k.p. - pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, z zastrzeżeniem § 2.

Kierownikom wyodrębnionych komórek organizacyjnych za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę i święto przysługuje prawo do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych w wysokości określonej w art. 151 ¹ § 1, jeżeli w zamian za pracę w takim dniu nie otrzymali innego dnia wolnego od pracy (art. 151 ⁴ § 2 k.p.).

Pojęcie kadry zarządzającej (art. 151 ⁴ k.p.) obejmuje nie tylko "pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy", czyli zarząd sensu stricte, ale także "kierowników wyodrębnionych komórek organizacyjnych", czyli pracowników podległych formalnie i organizacyjnie pierwszej z wymienionych grup.

Ocena zajmowanego stanowiska jako kierowniczego ma w świetle art. 151 ⁴ k.p. przede wszystkim to znaczenie, że przepis ten dotyczy pracowników, których stanowisko pozwala na wydawanie poleceń związanych z pracą innym pracownikom, przede wszystkim dotyczących wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych pod nadzorem zlecającego. (wyrok SN z dn. 04.06.2008r., II PK 326/07, LEX nr 494026).

Na gruncie przedmiotowej sprawy należy uznać, iż powódka zatrudniona była na stanowisku kierowniczym a nie pracowniczym, albowiem podlegała ona bezpośrednio służbowo pod prezesów spółki, w szczególności prezes A. W., która tylko w ramach spotkań kierownictwa wskazywała pożądane kierunki działania mające na celu usprawnienie działania poszczególnych działów spółki. Prezes Spółki nie w sposób ciągły nie kontrolowała pracy i zakresu obowiązków powódki, zakreślając na początku zakres celów i działań kontrolnych leżących po stronie powódki jako głównej księgowej. Powódka nie zgłaszała prezes zarządu konieczność zatrudnienia dodatkowych osób w celu dokonania księgowań. Po prostu założyła, ze nie ma kto tego zrobić i ona musi wykonać księgowanie faktur, chociażby VAT marża. Ale było to tylko założenie powódki, wynikające z jej wadliwej organizacji pracy. Wadliwość ta przejawiała się tym, iż nie sygnalizowała ona konieczności zwiększenia choćby okresowo stanu osobowego działu finansowego, by nadrobić jakieś zaległości. A przecież spółka korzystała ze zleceniobiorców, nawet jeśli nie było szeregowych pracowników dostępnych, to można było posiłkować się, jeśli nie osobami z innych działów, zleceniobiorcami czy to dodatkowymi osobami, czy tez zwiększeniem godzin zlecenia dotychczasowym.

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie ma zatem zastosowania uregulowanie wskazane w art. 151 § 1 k.p.

Pozwana spółka w zakresie pracy powódki nie prowadziła szczegółowej ewidencji czasu pracy powódki, bowiem nie miała takiego obowiązku, prowadziła tylko ewidencje jej obecności (listę obecności). Na liście tej powódka nie wskazywała swoich godzin pracy (a np. I. K., poprzednia księgowa, zeznała, iż godziny wejścia i wyjścia na liście obecności zapisywała, zatem nie było przeszkód, by czyniła to powódka, czego ta jednak zaniechała.. warto też zwrócić uwagę, iż powódka powoływała się na fakt, iż godziny pracy wskazywało też logowanie się do komputera, wprawdzie dodała, iż ona o tym początkowo nie wiedziała, i nie wiedziała, że powinna od razu po przyjściu się zalogować w komputerze, ale nie zmienia to faktu, iż powódka, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wnioskowała o przedstawienie przez pozwanego zapisu logować powódki czy rejestru wykonanych czynności. A przecież, nawet jeśli nie logowała się na komputerze od razu, to wykonywała czynności w komputerze, nic powódka nie mówiła, by robiła to całymi dniami na cudzym loginie, więc jeśliby rzeczywiście powódka pracowała po godzinach, to zapis czynności z komputera by to odzwierciedlał. Znamienne jest zatem, że powódka mimo to takiego wniosku nie składa.

Powódka wraz z pozwem przedłożyła odręczny wykaz godzin pracy, o czym wskazywano powyżej, jednakże zdaniem Sądu orzekającego nie mógł on stanowić podstaw do uznania, iż organizacja pracy w pozwanej spółce wymusza pracę w godzinach nadliczbowych w ilości wskazywanej przez stronę powodową.

Wskazać także należy, iż okoliczności związanych z koniecznością wprowadzania faktur z uwagi na zaległości nie potwierdzili słuchani w toku postępowania świadkowie.

Świadek I. K. zeznała, iż zostawała w pracy po godzinach tylko okresowo, nie stale. Dodała też, iż jest to ciężkie do realizacji, by zamknąć miesiąc w czasie, w normalnych godzinach pracy, przy takim stanie osobowym jak miała powódka, ale jest to możliwe. Dodała też, iż gdy system nie robił błędów, organizacja pracy była prawidłowa (nie powodował nadgodzin) zaś błędów systemu nie było dużo. Dodała tez dalej, iż powódka powinna zmieścić się w normowanym czasie pracy tym bardziej, iż nie zamykała roku poprzedniego.

Świadek L. wskazała iż w marcu bywały dni iż się dział nie wyrabiał. To, ze bywały to tylko niektóre dni miesiąca, oznacza, iż nie było to stale, nie była to stała wadliwa organizacja pracy. Nadto warto zwrócić uwagę, iż świadek L. wskazała, iż problemy z importowaniem faktur występowały grudzień styczeń, a później to się ustabilizowało, faktury importowały się automatycznie i świadek już się wyrabiała z obowiązkami bieżącymi w zakresie podstawowego czasu pracy. Dodała też, iż zwiększony zakres pracy jest tylko kilka dni w miesiącu, przed terminem sprawozdań.

Wprowadzenie systemów połączonych było usprawnieniem, które miało ułatwić pracę, zmniejszyć ilość koniecznych do dokonania czynności – system księgowy sam generował faktury, po sporządzeniu zamówień, szeregowy pracownik miał tylko sprawdzić przed godziną importowania czy coś się nie zgadza a później wyjaśnić ewentualne błędny. Normalne jest, iż wprowadzanie innowacji na początku wiąże się z większym nakładem pracy, bo pojawiają się błędy, jednak jest to tylko okresowe, później owe usprawnienia powodują zmniejszenie obowiązków, już po wdrożeniu się pracowników do ich stosowania. Kwestii błędu w deklaracji VAT, tj. że nie wchodziły do niej faktury nie odhaczone w odpowiednim miejscu znaczkiem, nie można traktować jako wadliwej organizacji pracy, która skutkuje przyznaniem prawa do nadgodzin kierownikowi, bowiem jak wynika z zeznań świadków dotychczas wszystko funkcjonowało prawidłowo, wystarczyło porównać rejestr VAT z deklaracją by zobaczyć, iż jest rozbieżność (co nawet powódka przyznała), więc był łatwy do zauważenia, łatwy do naprawienia (tylko odhaczyć w danej fakturze znaczek UE i już pojawiała się w deklaracji, zaś tych faktur prowizyjnych nie było dużo, zatem przejrzenie ich nie zajmowało dużo czasu. Fakt, iż powódce się nie udało tego zrobić dobrze, położyć trzeba na karb tego, iż dopiero się wdrażała, nie znała jeszcze wszystkich niuansów systemu, a nie, że było to źle zorganizowane.

Nie sposób także pominąć, iż powódka, podejmując decyzję o pracy w godzinach nadliczbowych nie konsultowała takiej potrzeby z zarządem spółki, nie zwracała się z prośbą o dodatkowych pracowników mogących wyprowadzić zaległości fakturowe, uznając arbitralnie, że nikt z zatrudnionych nie ma odpowiedniej wiedzy księgowej potrzebnej do wyprowadzenia zaległości. Jednocześnie powódka wskazała, iż grupa dziewięciu osób była zaangażowana w zamknięcie roku kalendarzowego – obrotowego, ona zaś przejęła samodzielnie obowiązki szeregowego pracownika, by zaksięgować faktury.

Podkreślenia wymaga także, że charakterystyka pracy w księgowości stanowi, iż czasowo zwiększa się zakres obowiązków, a tym samym i pracy tak dla poszczególnych pracowników jak i głównego księgowego. Z całą pewnością okres obejmujący zamkniecie roku czy też przygotowywanie rozliczeń podatkowych powoduje dodatkowe obowiązki obejmujące kilka-kilkanaście dni. Jednakże nie jest to stan permanentny a przejściowy związany z określonymi czynnościami związanymi ze zobowiązaniami publicznoprawnymi czy też zamknięciem – otwarciem nowego roku obrotowego.

Sąd zwraca także uwagę, że okoliczność podjęcia nowego zatrudnienia siłą rzeczy wymaga większego nakładu pracy na pracownika, który musi wdrożyć się w nowe obowiązki, strukturę pracodawcy, zapoznać się z obowiązującymi zasadami, co z pewnością wymaga znacznie dłuższego czasu pracy niż dla pracownika wykonującego tą samą pracę od dłuższego czasu. Powódka dopiero rozpoczynała pracę u pozwanej na stanowisku głównego księgowego. Zmuszona zatem była do zapoznania się i „wdrożenia się” w nowy zakres obowiązków, całej księgowości co wymagało dodatkowego czasu pracy, który nie może być rekompensowany nadgodzinami, bowiem nie wynika z organizacji czasu pracy przez pracodawcę, a wynika z tego, iż to pracownik musi poświęcić więcej uwagi nowym dla niego kwestiom, które za jakiś czas, w normalnym trybie pracy, będzie wykonywał bez zastanowienia, z mniejszym nakładem czasu i zaangażowania..

Nadto żaden z przesłuchanych świadków nie potwierdził okoliczności związanych ze znacznymi zaległościami fakturowymi, na które powoływała się powódka.

Mając powyższe na uwadze nie sposób za powódką uznać, iż świadczona przez nią praca miał stały charakter organizacyjny, co skutkować miało zasadnością uznania roszczenia o zasądzenie wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Przeczy temu zarówno sama organizacja pracy powódki, która samodzielnie i bez żadnych konsultacji czy też próśb o skierowanie pracowników do pomocy pracowała ponad ośmiogodzinny dzień pracy jak również czasookres zatrudnienia. Mając na uwadze, że powódka była zatrudniona niecały nawet jeden miesiąc niemożliwym było przyjęcie przez Sąd, że to zła i stała organizacja pracy przez pozwaną wymuszała pracę w godzinach nadliczbowych dla osób zajmujących kierownicze stanowiska pracy.

Zakres obowiązków powódki obejmował tylko czynności nadzorcze i związane z organizacją pracy. Powódka samodzielnie uorganizowała swój czas pracy, w niektóre dni wychodziła wcześniej, w jeden dzień przyszła później itp., była przełożonym pracowników, do niej występowali o urlopy, Sama nie wykonywała pracy szeregowej księgowej, każdy w z pracowników miał precyzyjnie określony zakres obowiązków i zakres obowiązków powódki nie pokrywał się z zakresami obowiązków jej podwładnych, powódka zajęła się księgowaniem faktur VAT M. samodzielnie, bo uznała, iż tak trzeba i nie ma innej możliwości (choć o przekazanie dodatkowego pracownika lub zleceniobiorcę. choćby tymczasowo nie występowała) ale wynikało to z wyjątkowej, okresowej, nie stałej sytuacji, były to wyjątkowe potrzeby, związane z okresowym obowiązkiem zamknięcia roku., trzeba było komuś pomóc.

Podzielając zatem trafność jednolitego stanowiska wyrażonego w bogatym orzecznictwie Sądu Najwyższego, dotyczącego wykładni przepisu art. 151 ⁴ k.p. przez przyjęcie uprawnienia osób zajmujących stanowiska kierownicze do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych tylko w sytuacji, gdy pracę tę wykonują stale i z powodu złego zorganizowania czasu pracy przez pracodawcę (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2004 r., II PK 106/04, OSNP 2005 Nr 15, poz. 221, z dnia 20 września 2005 r., II PK 56/05, OSNP 2006 nr 13-14, poz. 213, z dnia 4 czerwca 2008 r., II PK 326/07, lex nr 494026, z dnia 8 marca 2011 r., II PK 221/10, OSNP 2012 nr 9-10, poz. 111, z dnia 6 kwietnia 2011 r., II PK 254/10, Lex nr 949026), zauważyć należy, że stan faktyczny, będący przedmiotem oceny w przytoczonych orzeczeniach, różnił się od stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Powódka nie wykazała, by była zmuszona do wykonywania pracy w nadgodzinach, oraz by miało to charakter stały. Z zeznań świadków wynika, iż zwiększona praca była tylko okresowo. To bowiem powódka, zarządzając komórką organizacyjną liczącą wiele osób, była odpowiedzialna za organizację czasu pracy swojego i podległych pracowników (tak SN w wyroku 5 marca 2014r., II PK 135/13). Powódka ani nie prosiła o czasowe dokadrowanie, ani nie przedstawiał żadnego wniosku w zakresie zmiany sposobu rozłożenia obowiązków czy przesunięcia akcentów z zamykania roku na zamknięcie bieżącego miesiąca, jak wskazała przedstawicielka pozwanej, powódka nie zgłaszała żadnych innowacji w zakresie pracy działu, nie miała żadnych wniosków co do zmiany istniejącej sytuacji, nie zgłaszała tęż, iż pracy jest za dużo by ją wykonać w podstawowym czasie pracy.. W takich warunkach, nawet okoliczność, pracodawca wiedział o wykonywaniu przez kierownika pracy w godzinach nadliczbowych, nie wpływa na możliwość odstąpienia od zastosowania przewidzianego w art. 151 ⁴ § 1 k.p. wyłączenia prawa do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

Podkreślenia wymaga, iż na gruncie art. 151 ⁴ k.p. podnosi się, że wymaganie większej dyspozycyjności od kierowników jest uzasadnione ich rodzajem pracy. Pracownicy ci mają prawo do wynagrodzenia za godziny przewidziane w art. 151 ⁴ k.p., z tym że jest ono realizowane w ramach wynagrodzenia otrzymywanego od pracodawcy, z reguły znacznie wyższego od wynagrodzeń podległych im pracowników (wyrok SA w Szczecinie z dnia 12 czerwca 2014r., III APa 15/13).

Natomiast powódka nie wykazała w sposób wystarczający, że pracował w godzinach, jakie podaje i nie udowodnił słuszności swych twierdzeń w zakresie zgłoszonego żądania. Nie wykazał, by konieczność pracy w nadgodzinach była narzucona w sposób stały, by wynikało to z niezależnej od niego organizacji pracy.

Podkreślenia wymaga, iż wykonywanie pracy przez kierownika w godzinach nadliczbowych w sytuacji, gdy są szczególne okoliczności nie podlega odrębnemu wynagradzaniu, jest już uwzględnione w jego wyższym wynagrodzeniu zasadniczym, iż w niektóre okresy musi wykonywać prace wg potrzeb. Tylko stałe wykonywanie pracy w nadgodzinach z uwagi na przydzielenie takiej ilości zadań, której nie da się wykonać w 8 godzin, daje prawo do takiego wynagrodzenia, powódka jednak tego nie wykazała.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w pkt 3 wyroku z dnia 18 kwietnia 2012r., II PK 197/11 „w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy z powództwa pracownika o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe obowiązuje ogólna reguła procesu, że powód powinien udowodnić słuszność swych twierdzeń w zakresie zgłoszonego żądania, z tą jedynie modyfikacją, iż niewywiązywanie się przez pracodawcę z obowiązku rzetelnego prowadzenia ewidencji czasu pracy powoduje dla niego niekorzystne skutki procesowe wówczas, gdy pracownik udowodni swoje twierdzenia przy pomocy innych środków dowodowych niż dokumentacja dotycząca czasu pracy”.

Przede wszystkim jednak powódka nie wykazała, aby po pierwsze: - musiała pozostawać po godzinach; po drugie: - aby tego wynikała stała organizacja pracy, aby taki był jej zakres obowiązków, by stale się musiała liczyć z nadgodzinami, a nie tylko okresowo, w momentach wzmożenia prac, po trzecie: - aby nie miała możliwości tak zorganizować pracy działu, by móc pracować w czasie podstawowym.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo.

O zwrocie kosztów zastępstwa prawnego na rzecz pozwanej orzeczono w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3, art. 99 k.p.c. w zw. z § 21, § 6 pkt 5 i § 11 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach. Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013, poz. 461) stawki minimalne wynoszą za prowadzenie spraw z zakresu prawa pracy o: wynagrodzenie za pracę lub odszkodowanie inne - 75% stawki obliczonej na podstawie § 6 od wartości wynagrodzenia. Dlatego też Sąd w pkt II wyroku zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 135 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.