Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 12-11-2015 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Nawrocki

Protokolant: st.sekr.sąd. Dorota Wróbel

po rozpoznaniu w dniu 29-10-2015 r. w Koninie

sprawy z powództwa G. A. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda G. A. (1) kwotę 30.000 zł (trzydzieści tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 15 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

SSO Andrzej Nawrocki

Sygn. akt I C 662/14

UZASADNIENIE

Powód G. A. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) SA w W. kwoty 100.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15.06.2014r., tytułem zadośćuczynienia zgodnie z art.448 k.c. w zw. z art.24 § 1 k.c. oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłatę skarbową od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwu powód wywodził, że w dniu 23.07.2003r. doszło do wypadku drogowego, w wyniku którego, na skutek odniesionych obrażeń ciała śmierć poniósł ojciec powoda – W. A.. Powód wskazał również, iż sprawca zdarzenia S. R. wyrokiem Sądu Rejonowego w Turku z dnia 28.07.2005r. sygn. akt II K (...) został uznany winnym popełnienia czynu z art.177 § 1 i 2 k.k. i skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres trzech lat. Posiadacz pojazdu, którym kierował sprawca zdarzenia, w dacie wypadku korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z pozwanym. Nadto powód wskazał, że śmierć ojca jest dla niego ogromną tragedią, z którą – mimo, że od zdarzenia minęło 11 lat – nie potrafi się pogodzić do dnia dzisiejszego. Zmarły był osobą bardzo rodzinną oraz opiekuńczą i powód mógł zawsze liczyć na jego pomoc, dobrą radę i wsparcie, przy czym ojciec był dla powoda wzorem do naśladowania i autorytetem. Dla powoda śmierć ojca była ogromnym wstrząsem psychicznym i powód nie potrafił poradzić sobie z emocjami związanymi ze stratą. Powód do chwili obecnej odczuwa lęk i stres przed nieoczekiwaną tragedią i utratą bliskich. Powód wskazał także, iż pismem z dnia 8.05.2014r. zgłosił stronie pozwanej roszczenie w kwocie 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w związku ze śmiercią ojca, jednakże pozwany do chwili obecnej nie wydał decyzji w niniejszej sprawie (k.2-6).

Pozwany (...) SA w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zaprzeczył wszelkim twierdzeniom pozwu wyraźnie przez siebie nie przyznanym. Pozwany potwierdził, że prowadził postępowanie szkodowe w związku z wypadkiem drogowym jaki zaistniał w dniu 23.07.2003r., a w wyniku którego śmierć poniósł ojciec powoda W. A. oraz to, że sprawca wypadku posiadał wykupione u pozwanego ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Pozwany wskazał, iż kwestionuje powództwo co do zasady i wysokości, zaprzeczając by podstawę prawną żądania zadośćuczynienia mógł stanowić art.448 k.c. w zw. z art.24 § 1 k.c. Pozwany wskazał także, że przed 2008r. nie było możliwości przyznania osobom bliskim zmarłego zadośćuczynienia za ich własną krzywdę, natomiast art.448 k.c. w zw. z art.24 § 1 k.c. może stanowić podstawę do żądania zadośćuczynienia jedynie dla osoby, której dobro osobiste zostało naruszone czynem niedozwolonym, gdy czyn ten godził bezpośrednio w to dobro. Pozwany z ostrożności procesowej zakwestionował żądanie pozwu co do wysokości, gdyż stan faktyczny sprawy nie uzasadnia żądania zadośćuczynienia w tak znacznych rozmiarach, jak również wskazał, iż w przypadku ewentualnego uwzględnienia powództwa odsetki ustawowe powinny być zasądzone od dnia wyrokowania (k.54-57).

Sąd ustalił, co następuje :

Pozwany (...) SA w W. zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych dotyczącą samochodu ciężarowego marki (...) nr rej. (...), którego właścicielem był M. R., która to umowa obowiązywała od dnia 2.04.2003r. do dnia 3.09.2003r. (bezsporne).

W dniu 23.07.2003r. w W. doszło do wypadku drogowego, którego sprawca S. R., kierując samochodem ciężarowym marki (...) nr rej. (...), nie zachował należytych środków ostrożności, a przede wszystkim nie dostosował prędkości jazdy do istniejących warunków drogowych, w wyniku czego stracił panowanie nad prowadzonym pojazdem, wjechał na pas jezdni przeznaczony dla kierunku przeciwnego, czym doprowadził do czołowego zderzenia z jadącym na tym pasie samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...), którym kierował ojciec powoda – W. A., który w wyniku doznanych obrażeń ciała zmarł (bezsporne).

Sąd Rejonowy w Turku prawomocnym wyrokiem z dnia 28.07.2005r. sygn. akt II K (...) uznał S. R. za winnego tego, że w dniu 23.07.2003r. w W., kierując samochodem ciężarowym marki (...) nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że na prostym odcinku drogi nie zachował należytych środków ostrożności, a przede wszystkim nie dostosował prędkości jazdy do istniejących warunków drogowych, w wyniku czego stracił panowanie nad prowadzonym pojazdem, wjechał na pas jezdni przeznaczony dla kierunku przeciwnego, czym doprowadził do czołowego zderzenia z jadącym na tym pasie samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...), w następstwie czego kierujący tym pojazdem W. A. zmarł śmiercią gwałtowną na skutek obrażeń klatki piersiowej, brzucha i kończyn, pasażer W. P. doznał obrażeń wielonarządowych, które należy traktować jako ciężki uszczerbek na zdrowiu przejawiający się wystąpieniem choroby realnie zagrażającej życiu, drugi pasażer M. P. doznał urazów, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała i związany z tym rozstrój zdrowia na czas dłuższy niż 7 dni, tj. popełnienia przestępstwa z art.177 § 1 i 2 k.k. i za przestępstwo to wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat oraz karę grzywny, jak również orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii (...) na okres 3 lat (bezsporne).

W. A. w momencie śmierci miał 44 lata i pracował jako nauczyciel praktycznej nauki zawodu w Centrum (...) w K.. W. A. przed śmiercią zamieszkiwał wraz z żoną K. A. (1) i dziećmi: M. A., G. A. (1), T. A., I. A.. W. A. bardzo dużo rozmawiał z synem - powodem, razem z powodem uczył się i odrabiał lekcje, jak również razem oni pracowali w gospodarstwie rolnym i w sadzie oraz wyjeżdżali na wycieczki. Nadto W. A. uczył powoda jeździć samochodem oraz ciągnikiem. W ten sposób W. A. postępował także ze wszystkimi dziećmi (dowód: zeznania powoda G. A. k.109-110 i zeznania świadka K. A. k.98-99).

Powód G. A. (1) w momencie śmierci ojca miał 16 lat i zakończył naukę w gimnazjum. Powód, gdy dowiedział się o śmierci ojca to wówczas zaczął krzyczeć i płakać, niedowierzał w śmierć ojca, odczuwał smutek i żal. Powód po śmierci ojca zamknął się w sobie i trudno było się z nim porozumiewać, natomiast wcześniej powód był osobą bardzo rodzinną i kontaktową. Powód odbył dwie wizyty w (...) ZOZ (...) s.c. w K. – w dniach: 2.01.2004r. i 16.01.2004r., gdzie wówczas wstępnie rozpoznano zaburzenia adaptacyjne, jednakże później powód nie chciał kontynuować dalszego leczenia (dowód: k.119,141; zeznania powoda G. A. k.109-110 i zeznania świadka K. A. k.98-99).

Powód od września 2003r. rozpoczął naukę w Centrum (...) w K., w technikum handlowym, gdzie nauka trwała 3 lata. Wówczas powód miał problemy z nauką, gdyż miał problemy z koncentracją. Nadto powód zaczął opuszczać lekcje mówiąc „ po co ma chodzić do szkoły, bo tata skończył studia i go nie ma”, przy czym taka sytuacja trwała miesiąc – półtora miesiąca. Powód, gdy uczył się w drugiej i trzeciej klasie, to wówczas korzystał z korepetycji z matematyki i z chemii. Powód ukończył szkołę – technikum handlowe w 2006r., jednakże pomimo korepetycji powód nie zdał egzaminu maturalnego (dowód: zeznania powoda G. A. k.109-110 i zeznania świadka K. A. k.98-99).

Powód po ukończeniu szkoły w 2006r. zaczął pracować jako pracownik ochrony i taka sytuacja trwała do 2009r. W 2009r. powód zaczął pracować w PPHU (...) M. K. w K. i obecnie jest kierownikiem działu produkcji drzwi wewnętrznych. Powód w 2011r. zawarł związek małżeński z E. A., z którą był związany od roku – dwóch lat, a w dniu 30.09.2011r. z tego związku urodził się syn. E. A. obecnie prowadzi własną działalność gospodarczą – żłobek. Powód po śmierci ojca prawie codziennie odwiedzał jego grób, natomiast obecnie powód odwiedza grób ojca 2-3 razy w tygodniu i powodowi nadal cały czas brakuje ojca. Po śmierci ojca powód stał się bardziej nerwowy i od tego czasu powód stale obawia się o swoich bliskich, gdy oni gdzieś wyjeżdżają (dowód: k.17,22-46; zeznania powoda G. A. k.109-110 i zeznania świadka K. A. k.98-99).

K. A. (1) w dniu 22.08.2003r. zgłosiła pozwanemu szkodę z ubezpieczenia OC, dotyczącą śmierci W. A.. Pozwany pismem z dnia 27.08.2003r. wezwał K. A. (1) do sprecyzowania roszczeń co do zakresu i wysokości. K. A. (1) w toku postępowania szkodowego – w dniu 2.09.2003r. – wskazała, iż wraz z W. A. mieli czworo dzieci, w tym także powoda, który wówczas miał 16 lat i zmarły mąż pomagał dzieciom w nauce, był autorytetem dla synów, a po śmierci ojca dzieci przeżyły szok. Ostatecznie w toku tego postępowania szkodowego, na podstawie decyzji z dnia 28.12.2004r., pozwany przyznał odszkodowania z art. 446 § 3 k.c. dla : - K. A. (1) w kwocie 30.000 zł; - M. A. w kwocie 20.000 zł; - G. A. (1) w kwocie 20.000 zł; - T. A. w kwocie 20.000 zł; - I. A. w kwocie 20.000 zł (dowód: k.117-118 oraz dokumenty z akt szkody nr PL (...)).

W dniu 24.07.2006r. wpłynął do Sądu Okręgowego w Koninie pozew wniesiony przeciwko pozwanemu przez K. A. (1), działającą w imieniu własnym oraz w imieniu dzieci: M. A., G. A. (1), T. A. i I. A.. W pozwie tym K. A. (1) wniosła m. in. o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 60.000 zł, a na rzecz małoletnich dzieci kwot po 10.000 zł tytułem odszkodowania po śmierci W. A.. Wówczas w uzasadnieniu tego pozwu K. A. (1) wskazała, że pogorszeniem sytuacji życiowej jest również doznanie silnego wstrząsu psychicznego na skutek śmierci osoby najbliższej, co pociąga za sobą osłabienie aktywności życiowej, zmniejszenie zarobków i zwiększenie wydatków poniesionych na leczenie lub na pomoc innych osób. Nadto K. A. (1) wskazała, iż jakkolwiek nie ma podstaw do wynagrodzenia za sam ból, to jednak poważne cierpienia moralne (np. w wyniku śmierci małżonka, długoletniego towarzysza życia), poczucie samotności, krzywdy (np. utrata rodzica przez małoletnie dziecko) powinny uzasadniać odpowiednie podwyższenie odszkodowania, gdyż wpływają na zwiększenie stopnia pogorszenia sytuacji życiowej (dowód: k.2-5 akt Sądu Okręgowego w Koninie sygn. akt I C (...)).

Sąd Okręgowy w Koninie wyrokiem z dnia 28.12.2007r. sygn. akt I C (...) zasądził od pozwanego na rzecz K. A. (1) kwotę 20.000 zł, a na rzecz M. A., G. A. (1), T. A. i I. A. kwoty po 10.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2.02.2007r., oddalił powództwo w pozostałym zakresie i zniósł wzajemnie między stronami koszty procesu. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Okręgowy w Koninie wskazał, iż ustalając wysokość należnego dzieciom – w tym także powodowi G. A. (1) – odszkodowania m. in. należy wziąć pod uwagę okoliczność, że W. A. pomagał dzieciom w nauce, a po jego śmierci dzieci straciły pomoc ze strony ojca i niewątpliwie mają w związku z zaistniałą sytuacją mniejsze możliwości swojego rozwoju. Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 17.04.2008r. sygn. akt I ACa (...) oddalił apelację powodów od powyższego wyroku Sąd Okręgowy w Koninie (dowód: k.114-116 oraz k.231-232,236-247,291 akt Sądu Okręgowego w Koninie sygn. akt I C (...)).

Powoda G. A. (1) łączyła ze zmarłym ojcem bardzo silna więź emocjonalna i powód na co dzień spędzał dużo czasu z ojcem - razem odrabiali lekcje, pracowali w gospodarstwie rolnym. Nadto W. A. uczył powoda jazdy samochodem i pomagał powodowi w wyborze szkoły i zawodu. W. A. był dla powoda autorytetem i jego śmierć wywołała u nastoletniego wtedy powoda gniew, poczucie pustki i żalu, powód zaczął się buntować, opuścił się w nauce, gdyż jak twierdził miał problemy z koncentracją uwagi, zaczął również opuszczać lekcje. Z czasem zachowania buntownicze minęły, jednak powód stał się zamknięty w sobie, izolował się od znajomych, miał obniżony nastrój i myśli pesymistyczne oraz nie miał motywacji do działania. Powyższe dolegliwości w stanie zdrowia psychicznego powoda wymagały korzystania z terapii psychologicznej i powód podjął terapię kilka miesięcy po śmierci ojca, jednak po 2 spotkaniach ją przerwał. Jednakże upływający czas pozwoliły powodowi na powrót do równowagi psychicznej oraz w miarę normalne funkcjonowanie i powód ukończył szkołę, podjął pracę oraz założył rodzinę. Do chwili obecnej u powoda widoczne jest obniżenie nastroju podczas rozmowy o ojcu, poczucie żalu i pustki po jego śmierci, zaburzenia koncentracji uwagi, jednakże nie stwierdzono występowania żadnych istotnych dolegliwości w sferze psychicznej i emocjonalnej. Śmierć ojca spowodowała u powoda uszczerbek na zdrowiu psychicznym i u powoda wystąpiły zaburzenia adaptacyjne będące następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń (...): utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo – mózgowym. W konsekwencji śmierć ojca spowodowała u powoda długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5% (dowód: opinia biegłego sądowego psychiatry dr n. med. J. O. k.138-140).

Powód G. A. (1) pismem z dnia 8.05.2014r. skierowanym do pozwanego wniósł o przyznanie mu kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku ze śmiercią W. A. w terminie 30 dni. Pozwany jednakże w powyższym terminie nie ustosunkował się do tego roszczenia powoda (dowód: akta szkody pozwanego nr PL (...)).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań powoda G. A. (1) (k.109-110), częściowo zeznań świadka K. A. (1) (k.98-99), opinii biegłego sądowego psychiatry dr n. med. J. O. (2) (k.138-140) oraz dokumentów: kserokopii zaświadczenia z dnia 15.07.2014r. z zakładu pracy powoda (k.17), dokumentów dotyczących dochodów uzyskiwanych przez powoda i jego żonę (k.22-46), kserokopii wyroku Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 28.12.2007r. sygn. akt I C (...) (k.114-115), kserokopii wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17.04.2008r. sygn. akt I ACa (...) (k.116), kserokopii pisma pozwanego do K. A. (1) z grudnia 2004r. (k.117), kserokopii pisma pozwanego do K. A. (1) z 30.12.2004r. (k.118), kserokopii zaświadczenia z dnia 17.04.2014r. dotyczącego powoda (k.119,141), kserokopii akt szkody nr PL (...) i dokumentów znajdujących się w aktach Sądu Okręgowego w Koninie sygn. akt I C (...).

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom powoda G. A. (1), gdyż zeznania te są spójne, logiczne oraz znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie pozostałym materiale dowodowym. Wartość dowodowa dokumentów nie budziła zdaniem Sądu wątpliwości.

W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego dr n. med. J. O. (2) jest jasna i logiczna, a jej wnioski należycie i wyczerpująco uzasadnione, jak również nie została skutecznie zakwestionowana przez strony.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka K. A. (1) w części dotyczącej okoliczności, iż powód korzystał z korepetycji także z fizyki i z języka polskiego, jak również w części dotyczącej okoliczności, iż powód od razu po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął pracę w dotychczasowym zakładzie pracy, albowiem zeznania te w tej części są sprzeczne z wiarygodnymi w ocenie Sądu zeznaniami powoda G. A. (1). Jak wynika bowiem z zeznań powoda w szkole średniej korzystał on z korepetycji z matematyki i z chemii, natomiast nie korzystał z korepetycji z fizyki i z języka polskiego, jak również wynika, iż powód po ukończeniu szkoły średniej do 2009 r. pracował jako pracownik ochrony. Natomiast w pozostałej części Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. A. (1), albowiem znajdują one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd zważył, co następuje :

Powód G. A. (1) roszczenie swoje wywodzi z obowiązującego w dniu wypadku art. 822 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie natomiast z obowiązującym w dniu wypadku § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.03.2000 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (Dz. U. Nr 26, poz. 310 ze zm.) z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest m.in. uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 7.11.2012 r., sygn. III CZP 67/12 OSNC 2013/4/45).

Natomiast z art. 448 k.c. wynika, że w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu czyje dobro osobiste zostało naruszone odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Należy przy tym zauważyć, iż przedstawione w art. 23 k.c. wyliczenie dóbr osobistych ma charakter przykładowy i spowodowanie śmierci osoby bliskiej może stanowić naruszenie dóbr osobistych najbliższych członków rodziny zmarłego i uzasadniać przyznanie im zadośćuczynienia na podstawie art. 448 kc (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14.12.2007 r., sygn. akt I ACa 1137/07, POSAG 2008/1/50; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.01.2010 r. sygn. akt IV CSK 307/09 OSNC – ZD 2010/3/91; uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 22.10.2010 r., sygn. III CZP 76/10 Lex nr 604152; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11.05.2011 r., sygn. I CSK 621/10, Lex nr 848128; uchwałę Sądu Najwyższego z 13.07.2011 r., sygn. III CZP 32/11 OSNC 2012/1/10; uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 7.11.2012 r., sygn. III CZP 67/12 OSNC 2013/4/45; uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 20.12.2012 r., sygn. III CZP 93/12 OSNC 2013/7-8/84).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego – a zwłaszcza prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Turku z dnia 28.07.2005r. sygn. akt II K (...) w sposób bezsporny wynika, że w dniu 23.07.2003r. w W., kierując samochodem ciężarowym marki (...) nr rej. (...) S. R. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że na prostym odcinku drogi nie zachował należytych środków ostrożności, a przede wszystkim nie dostosował prędkości jazdy do istniejących warunków drogowych, w wyniku czego stracił panowanie nad prowadzonym pojazdem, wjechał na pas jezdni przeznaczony dla kierunku przeciwnego, czym doprowadził do czołowego zderzenia z jadącym na tym pasie samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...), w następstwie czego kierujący tym pojazdem W. A. zmarł na skutek doznanych obrażeń, pasażer W. P. doznał obrażeń wielonarządowych, drugi pasażer M. P. doznał urazów, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała i związany z tym rozstrój zdrowia na czas dłuższy niż 7 dni, tj. popełnił przestępstwo z art.177 § 1 i 2 k.k. Oznacza to, że skoro winę za spowodowanie tego wypadku ponosi S. R., to pozwany zgodnie z – obowiązującym w dniu wypadku art. 822 k.c. oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.03.2000 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (Dz. U. Nr 26, poz. 310 ze zm.) i art. 448 k.c. jest – co do zasady – zobowiązany do wypłaty powodowi stosownego zadośćuczynienia.

Powód G. A. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A w W. kwoty 100.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15.06.2014 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia.

Z art. 448 k.c. wynika, że w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu czyje dobro osobiste zostało naruszone odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Oznacza to, iż zasądzenie zadośćuczynienia ma charakter fakultatywny i od oceny Sądu, opartej na analizie okoliczności konkretnej sprawy, zależy przyznanie pokrzywdzonemu ochrony w tej formie.

Należy przy tym zauważyć, że podstawową funkcją zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych jest funkcja kompensacyjna. Zadośćuczynienie ma wynagrodzić doznaną krzywdę, przy czym należy uwzględnić wszystkie aspekty tej krzywdy. Wobec tego zadośćuczynienie pieniężne, nie będące odszkodowaniem, powinno mieć odczuwalną dla powoda wartość majątkową i wysokość zadośćuczynienia nie może mieć charakteru symbolicznego. Przy określaniu wysokości tego świadczenia trzeba mieć na względzie okoliczności konkretnej sprawy, w tym rozmiar krzywdy oraz indywidualne cechy pokrzywdzonego i jego zdolności powrotu do równowagi psychicznej po upływie określonego czasu, a także brać pod uwagę uzupełniająco wysokość stopy życiowej społeczeństwa.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że spowodowanie śmierci W. A. naruszyło dobra osobiste powoda. Więź pomiędzy rodzicami i dziećmi jest jedną z najsilniejszych więzi międzyludzkich, a rozerwanie tej więzi przez spowodowanie śmierci stanowi naruszenie dóbr osobistych powoda. Każdy ma bowiem prawo do wychowania w pełnej rodzinie i posiadania ojca.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, śmierć W. A. wpłynęła na stan psychiczny powoda, gdyż wywołała u powoda zaburzenia w postaci zaburzeń adaptacyjnych, które miały istotny wpływ na funkcjonowanie powoda. Powoda G. A. (1) łączyła ze zmarłym ojcem bardzo silna więź emocjonalna i powód na co dzień spędzał dużo czasu z ojcem - razem odrabiali lekcje, pracowali w gospodarstwie rolnym i sadzie. Nadto W. A. uczył powoda jazdy samochodem oraz ciągnikiem i pomagał powodowi w wyborze szkoły i zawodu. W. A. był dla powoda autorytetem i jego śmierć wywołała u nastoletniego wtedy powoda gniew, poczucie pustki i żalu, powód zaczął się buntować, opuścił się w nauce, gdyż jak twierdził miał problemy z koncentracją uwagi, zaczął również opuszczać lekcje. Z czasem zachowania buntownicze minęły, jednak powód stał się zamknięty w sobie, izolował się od znajomych, miał obniżony nastrój i myśli pesymistyczne oraz nie miał motywacji do działania. Powyższe dolegliwości w stanie zdrowia psychicznego powoda wymagały korzystania z terapii psychologicznej i powód podjął terapię kilka miesięcy po śmierci ojca, jednak po 2 spotkaniach ją przerwał. Jednakże upływający czas pozwolił powodowi na powrót do równowagi psychicznej oraz w miarę normalne funkcjonowanie i powód ukończył szkołę, podjął pracę oraz założył rodzinę. Do chwili obecnej u powoda widoczne jest obniżenie nastroju podczas rozmowy o ojcu, poczucie żalu i pustki po jego śmierci, zaburzenia koncentracji uwagi, jednakże nie stwierdzono występowania żadnych istotnych dolegliwości w sferze psychicznej i emocjonalnej. Śmierć ojca spowodowała u powoda uszczerbek na zdrowiu psychicznym i u powoda wystąpiły zaburzenia adaptacyjne będące następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń (...): utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo – mózgowym, co w konsekwencji spowodowało u powoda długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%.

Mając na względzie powyższe okoliczności, należy zdaniem Sądu uznać, iż roszczenie powoda G. A. (1) dotyczące zadośćuczynienia po śmierci ojca W. A. jest uzasadnione co do kwoty 30.000 zł. Natomiast roszczenie powoda z tego tytułu w pozostałym zakresie należy uznać za wygórowane i bezzasadne.

W ocenie Sądu ustalając wysokość należnego powodowi w niniejszej sprawie zadośćuczynienia należy także uwzględnić, iż zgodnie z prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 28.12.2007r. sygn. akt I C (...) powód otrzymał od pozwanego kwotę 10.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2.02.2007r. Wprawdzie Sąd Okręgowy w Koninie wskazał, iż powyższa kwota stanowiła odszkodowanie za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej dzieci – w tym także powoda - po śmierci W. A., to jednakże ustalając wysokość tego odszkodowania uwzględnił także w stosunku do powoda, iż W. A. pomagał dzieciom w nauce, a po jego śmierci dzieci straciły pomoc ze strony ojca i niewątpliwie mają w związku z zaistniałą sytuacją mniejsze możliwości swojego rozwoju (por. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 20.02.2013 r. sygn. akt I ACa 10/13 LEX Nr 1316327).

W świetle okoliczności niniejszej sprawy należy zdaniem Sądu uznać, iż roszczenie powoda jest uzasadnione co do zasądzenia zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 15.06.2014 r. (por. art. 481 § 1 k.c. i art. 817 § 1 i 2 k.c.). Powód G. A. (1) pismem z dnia 8.05.2014r., skierowanym do pozwanego, wniósł o przyznanie mu kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku ze śmiercią W. A. w terminie 30 dni, jednakże pozwany w powyższym terminie nie ustosunkował się do tego roszczenia powoda.

Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda G. A. (1) kwotę 30.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty ( punkt 1 wyroku).

Natomiast roszczenie powoda dotyczące zadośćuczynienia przekraczającego zasądzoną kwotę 30.000 zł, zdaniem Sądu należy uznać za nieuzasadnione. Wobec tego, Sąd oddalił powództwo w tej części jak bezzasadne ( punkt 2 wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. znosząc między stronami te koszty, albowiem określenie należnej powodowi sumy zależało od oceny Sądu (punkt 3 wyroku).

SSO Andrzej Nawrocki