Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2015r

Sąd Rejonowy w Brzesku Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Marek Jałowiecki – Paruch

Protokolant : Magdalena Markowska

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2015r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z powództwa H. S.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powódki H. S. kwotę 14.500,00 zł (czternaście tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 29 kwietnia 2013r do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powódki H. S. kwotę 1.650,00 zł tytułem zwrotu części kosztów postępowania;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) SA w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Brzesku kwotę 725 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz kwotę 783,90 zł tytułem brakujących wydatków, od których to kosztów sądowych powódka była zwolniona.

Sędzia

SR M. P.

S/

- odnotować wyrok,

- wypłacić biegłemu W. Ż. kwotę 31,97 zł z budżetu

- kal. 3 tygodnie

09.11.2015r

Sygn. akt I C 169/15

UZASADNIENIE WYROKU

Z DNIA 9 LISTOPADA 2015R.

Powódka H. S. w pozwie skierowanym przeciwko (...) S. A w W. domagała się zasądzenia od strony pozwanej kwoty 20 000zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29.04.2013r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia z za doznaną krzywdę, ból i cierpienie fizyczne oraz psychiczne oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych. Ponadto powódka domagała się ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za wszelkie ujemne następstwa mogące powstać u niej w przyszłości, a pozostające w bezpośrednim związku przyczynowym z wypadkiem zaistniałym w dniu 21.01.2012r.

W uzasadnieniu podała, że w dniu 21.01.2012r. w miejscowości N. doszło do wypadku komunikacyjnego. Sprawczyni zdarzenia A. M. naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, nie dostosowując prędkości jazdy do panujących warunków atmosferycznych wpadła w poślizg i zjechała do rowu. Powódka będąca pasażerką pojazdu kierowanego przez A. M. odniosła liczne obrażenia . W czasie wypadku powódka miała zapięte pasy, ponadto ona jak i kierowca nie były pod wpływem alkoholu. Bezpośrednio po wypadku powódka została przetransportowana do Szpitala w B.. Po przeprowadzeniu badań u powódki stwierdzono urazy głowy oraz powierzchniowe obrażenia ciała. Powódce zalecono noszenie kołnierza ortopedycznego, smarowanie maściami, przyjmowanie leków przeciwbólowych oraz kontrolę w poradni ortopedycznej. Po zaistniałym wypadku powódka nie mogła wykonywać samodzielnie codziennych czynności, pomagały jej w tym córki oraz mąż. Po kontroli w poradni ortopedycznej badanie tomografem komputerowym ujawniło szczelinę złamania zęba obrotnika przechodzące na trzon kręgu szyjnego obrotnika. Powódce zalecono dalsze noszenie kołnierza ortopedycznego oraz skierowano na zabiegi fizjoterapeutyczne. Natomiast w poradni otolaryngologicznej, lekarz wykrył u poszkodowanej głuchotę czuciowo - nerwową obustronną, pourazową. Poszkodowana przed wypadkiem leczyła się w poradni kardiologicznej. Po wypadku stan zdrowia powódki znacznie się pogorszył. Poszkodowana odczuwa lęk przed jazdą samochodem. Wspomnienia z wypadku powracają często w nocy co oddziałuje na problemy ze snem oraz sercem u powódki. Ponadto od czasu wypadku poszkodowana nadal odczuwa ból kręgosłupa w odcinku szyjnym, bóle głowy oraz bóle prawej ręki. Dolegliwości psychiczne oraz fizyczne utrudniają powódce normalne funkcjonowanie. Z powodu bólów prawego barku poszkodowana, w najprostszych czynnościach musi korzystać z pomocy bliskich. Ponadto silne leki przeciwbólowe jakie poszkodowana musi przyjmować, wpływają niekorzystnie na jej układ trawienny. Dodatkowo głuchota towarzysząca powódce od dnia wypadku uniemożliwia jej normalny kontakt z otoczeniem oraz swobodne komunikowanie się. Powódka ze względów finansowych może poddawać się zabiegom fizjoterapeutycznym tylko dwa razy w roku. Poszkodowana zgłosiła szkodę stronie pozwanej w dniu 14.03.2013r. Pozwany zapłacił powódce kwotę 4 000zł tytułem zadośćuczynienia. Pismem z dnia 12.03.2013r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty dalszej kwoty zadośćuczynienia . Pozwany uznał roszczenie powódki i wypłacił jej łączną kwotę 6 000zł tytułem zadośćuczynienia. Według powódki kwota ta jest rażąco zaniżona i nie realizuje swej podstawowej kompensacyjnej roli. Uszczerbek, którego doznała powódka oraz długofalowe skutki (trwające do chwili obecnej) uzasadniają żądanie strony powodowej do kwoty 20 000zł tytułem zadośćuczynienia za doznany uszczerbek na zdrowiu, cierpienie fizyczne oraz psychiczne. Poza urazami fizycznymi, bardzo ucierpiało również zdrowie psychiczne powódki, ponieważ cierpi ona na zespół stresu pourazowego. Ponadto ze względu na rozmiar poniesionej szkody, należy liczyć się z tym, że w przyszłości mogą powstać dalsze ujemne następstwa w związku z wypadkiem.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postepowania według norm przepisanych. Pozwany zaprzeczył wszystkim twierdzeniom powódki, za wyjątkiem tych, które wyraźnie przyznał.

W uzasadnieniu podał, że bezspornym w przedmiotowej sprawie jest to, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność ubezpieczeniową z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, za szkodę wyrządzoną powódce w wyniku wypadku, do którego doszło 21.01.2012r., oraz bezsporne jest, że pozwany prowadził postępowanie likwidacyjne w związku ze zgłoszoną szkodą i wypłacił w tym postępowaniu H. S. łączną kwotę 6 000zł tytułem zadośćuczynienia. Zdaniem pozwanego wypłacona kwota zaspokoiła uzasadnione pretensje powódki. Kwota ta jest adekwatna do doznanej krzywdy, uwzględnia bowiem charakter obrażeń doznanych przez powódkę oraz spowodowany nimi procentowy uszczerbek na zdrowiu. Dochodzona przez powódkę kwota 20 000zł jest nieuzasadniona i rażąco wygórowana. Zdaniem pozwanego powódka wyolbrzymia rozmiar doznanej krzywdy. Ponadto powódka nie uwzględnia innych okoliczności, takich jak to, że sprawcą szkody była jej córka, która następnie sprawowała nad powódką opiekę. Ponadto powódka w dacie wypadku miała 65 lat i cierpiała już wówczas na liczne schorzenia w tym zwyrodnienie kręgosłupa na odcinku szyjnym i piersiowym, a dodatkowo z karty informacyjnej z pobytu w szpitalu wynika, że po wypadku stwierdzono u poszkodowanej jedynie jako uraz stłuczenie kręgosłupa szyjnego i piersiowego, z zaznaczeniem, że innych urazów nie było.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny z uwzględnieniem okoliczności bezspornych

Okolicznością bezsporną w przedmiotowej sprawie było, że sprawczyni wypadku ubezpieczona była w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów u pozwanego (...) w W.. Powódka pismem z dnia 12.03.2013r. zwróciła się do pozwanego o wypłacenie jej kwoty 50 000zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, ból, cierpienie fizyczne oraz psychiczne. Procentowy uszczerbek na zdrowiu poszkodowanej ustalony został w wysokości 5%, a powódka otrzymała kwotę 4 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Pozwana pismem z dnia 22.05.2013r. odwołała się od ustalonego 5% uszczerbku na zdrowiu. Ostatecznie procentowy uszczerbek na zdrowiu powódki została ustalona w wysokości 7%, a H. S. otrzymała łączną kwotę 6 000zł tytułem zadośćuczynienia.

Dodatkowo Sąd ustalił, że w dniu 21.01.2012r. w miejscowości N. doszło do wypadku komunikacyjnego. Sprawczyni zdarzenia A. M. (córka powódki) naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, nie dostosowując prędkości jazdy do panujących warunków atmosferycznych wpadła w poślizg i zjechała do rowu. Powódka będąca pasażerką pojazdu kierowanego przez A. M. straciła przytomność, po jej odzyskaniu narzekała na bóle głowy i miała problemy z odzyskaniem świadomości. Poszkodowana trafiła na Szpitalny Oddział Ratunkowy w Zespole (...) w B.. Po przeprowadzeniu badań u powódki stwierdzono stłuczenie kręgosłupa szyjnego i piersiowego oraz powierzchniowe urazy. Poszkodowanej zalecono noszenie kołnierza ortopedycznego, smarowanie żelem oraz kontrolę w poradni ortopedycznej. Po kilku godzinach pobytu w szpitalu powódkę wypisano do domu.

Dowód: karta zdarzenia drogowego k. 14-16, karta informacyjna z leczenia szpitalnego k. 17, epikryza k. 19, powypadkowa historia choroby powódki k. 20, skierowanie do poradni specjalistycznej ortopedycznej k. 21, zeznania świadka A. M. k. 109-110, zeznania powódki H. S. k. 110

Przez około 3-4 dni po wypadku powódka wymagała stałej opieki, nie była w stanie samodzielnie wykonać podstawowych czynności takich jak ubranie się, przygotowanie sobie posiłku, miała również problemy z poruszaniem się oraz wstaniem z łózka. Poszkodowana miała wówczas bardzo silne bóle głowy, kręgosłupa, prawego przedramienia, ponadto odczuwała szumy oraz zawroty głowy. Powódką opiekowała się wówczas przez okres tygodnia córka A. M.. Po tym okresie powódka również wymagała opieki ale już nie tak intensywnej, przez okres dwóch- trzech tygodni opiekowała się nią druga córka M. G., która pomagała jej w wykonywaniu codziennych czynności takich jak pranie, gotowanie, sprzątanie, palenie w piecu, robienie zakupów. Powódka w tamtym czasie odczuwała silne ból głowy, kręgosłupa szyjnego, piersiowego, przedramienia prawego. Przez sześć tygodni po wypadku poszkodowana nosiła kołnierz ortopedyczny, obecnie z kołnierza tego korzysta podczas jazdy samochodem.

Dowód: zeznania A. M. k. 109-110, zeznania M. G. k. 110, zeznania powódki H. S. k. 110

Wykonana w dniu 27.01.2012r. tomografia komputerowa ujawniła szczelinę złamania u podstawy zęba obrotnika przechodzącą na trzon obrotnika. Powódka od czasu wypadku korzysta z zabiegów fizjoterapeutycznych oraz rehabilitacyjnych. H. S. cały czas uskarża się na bóle kręgosłupa szyjnego, oraz bóle i zawroty głowy, a także szumy w uszach. Okresowo powracają też silne bóle ręki. Do dnia dzisiejszego pewnych czynności wymagających większego wysiłku nie jest w stanie wykonać samodzielnie. W związku z silnymi bólami powódka cały czas przyjmuje leki przeciwbólowe. Ponadto ma problemy ze snem oraz odczuwa lęk przed jazdą samochodem. Wspomnienia o wypadku powracają bardzo często, zwłaszcza w nocy, co powoduje powstawanie stanów lękowych u powódki, dlatego przyjmuje ona również leki uspokajające oraz ułatwiające zasypianie. Wszystkie te schorzenia uniemożliwiają powódce normalne funkcjonowanie. Po wypadku powódka znacznie ograniczyła swoją aktywność życiową, po długotrwałej jeździe samochodem bóle kręgosłupa znacznie nasilają się, dlatego też powódka unika długich podróży samochodem. Powódka H. S. na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 21.01.2012r doznała urazu odcinka szyjnego i piersiowego kręgosłupa. Od czasu zdiagnozowania poprzez wykonaną tomografię komputerową złamania zęba obrotnika, poszkodowana przebywa w stałym leczeniu ortopedycznym. U powódki nie doszło do uszkodzeń neurologicznych na skutek przebytego wypadku natomiast doszło do uszkodzeń kostnych. Powódka od wielu lat cierpi na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, co powoduje odczuwanie dolegliwości bólowych kręgosłupa oraz nasilanie dolegliwości bólowych przy obciążaniu kręgosłupa. Ponadto powódka cierpi na zaawansowaną osteoporozę, która doprowadziła do złamania u niej żebra w 2013r.

Dowód: wynik badania k. 22, historia choroby z poradni ortopedycznej k. 124-131, historia choroby z poradni neurologicznej k. 121, historia choroby z poradni rehabilitacyjnej k. 122-123, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne k. 44-45, zaświadczenie o wykonanych zabiegach rehabilitacyjnych k. 46-49, skierowanie do poradni diagnostycznej k.46,49,52,119, wyniki badań k.54-55,132,116, 117,123, opinia biegłego lekarza D. B. k. 140-143, zeznania A. M. k. 109-110, zeznania M. G. k. 110, zeznania powódki H. S. k. 110

Z powodu osłabionego słuchu powódka ma utrudniony kontakt z innymi osobami, unika kontaktów towarzyskich. Sytuacja ta jest bardzo stresująca oraz krępująca dla powódki. H. S. nie korzysta z aparatu słuchowego, ponieważ ją na to nie stać.

Dowód: historia choroby z poradni otolaryngologicznej k. 28-33, 180, zeznania A. M. k. 109-110, zeznania M. G. k. 110, zeznania powódki H. S. k. 110

Uszkodzenie słuchu oraz szumy uszne nie mogły wystąpić jako następstwo wypadku z dnia 21.01.2012r., ponieważ powódka nie uskarżała się na takie dolegliwości bezpośrednio po wypadku w szpitalu, a pierwsza wizyta w poradni otolaryngologicznej odbyła się dopiero trzy miesiące po wypadku. Pogorszenie powypadkowe słuchu powinno zostać zauważone wcześniej. Zmiany zwyrodnieniowe w zakresie kręgosłupa szyjnego mogą dawać odczucie subiektywne w postaci szumu w uszach lub w głowie oraz poczucie zaburzenia równowagi przy zmianach pozycji głowy.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu otolaryngologii S. B. k. 144-146, opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu otolaryngologii S. B. k. 180

Powódka ponadto ma również problemy z ciśnieniem oraz sercem. W poradni kardiologicznej, leczyła się już przed wypadkiem.

Dowód: historia choroby z poradni kardiologicznej k. 34-43

W momencie wypadku powódka miała 65 lat.

Dowód: kopia dowodu osobistego k. 33 akt szkody 3110572103

Uszczerbek na zdrowiu powódki na skutek wypadku z dnia 21.01.2012r. w wynosi 10 %. Ubytek związany jest ze złamaniem zęba 2 kręgu szyjnego z następstwem uszkodzenia jego powierzchni stawowej oraz prawdopodobnie też złamania kompresyjnego 5 kręgu szyjnego. Brak podstaw aby ustalić, że do uszkodzenia słuchu doszło na skutek wypadku. Nie należy spodziewać się innych negatywnych skutków związanych z przebytym urazem w przyszłości. Osteoporoza występująca u powódki nie ma związku z wypadkiem i nie wpływa na wielkość procentowego uszczerbku na zdrowie poszkodowanej.

Dowód: opinia biegłego sądowego W. Ż. (2) k. 148-150, opinia uzupełniająca biegłego sądowego W. Ż. (2) k. 178

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przywołanych wyżej dokumentów, zeznań świadków, opinii biegłych oraz zeznań powódki.

Dokumenty nie były kwestionowane przez strony, nie budziły wątpliwości Sądu co do swojej autentyczności, zatem zasługują na wiarę. Ponadto Sąd nie uznał za wiarygodną opinię kompleksową OC lekarza orzecznika, który określił procentowy uszczerbek na zdrowiu poszkodowanej na 7%, ponieważ biegły sądowy W. Ż. (2) uszczerbek ten ustalił w wysokości 10 % i opinii tej Sąd dał wiarę.

Podstawę ustaleń Sądu stanowiły opinie biegłych sądowych z zakresu chirurgii ogólnej W. Ż. (2), z zakresu otolaryngologii S. B. oraz z zakresu neurologii D. B.. Opinie te miały na celu: ustalenie, które schorzenia opisywane przez powódkę można zaliczyć do powstałych na skutek wypadku, określenie procentowego uszczerbku na zdrowiu poszkodowanej oraz określenie mogących powstać w przyszłości skutków wypadku z dnia 21.01.2012r. Sąd uznał te opinie za wiarygodne, albowiem zostały sporządzone zgodnie z wymogami wiedzy specjalistycznej, były poprzedzone analizą dokumentacji medycznej oraz bezpośrednim badaniem powódki oraz udzieliły odpowiedzi na pytania zlecone przez Sąd. W zakresie oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu, jakiego powódka doznała na skutek wypadku z dnia 21.01.2012 r. Sąd oparł swoje ustalenia na opinii biegłego W. Ż. (2).

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków A. M. oraz M. G. w częściach, w których zeznały, że ich matka H. S. doznała uszkodzenia słuchu na skutek wypadku, ponieważ biegli sądowi stwierdzili, że nie można wiązać pogorszenia słuchu u powódki z następstwem obrażeń poniesionych w wypadku. W pozostałym zakresie zeznaniom świadków Sąd dał wiarę ponieważ były spójne, logiczne i rzetelne.

Sąd dał wiarę zeznaniom powódki H. S. albowiem jej zeznania były rzeczowe, przekonywujące, a ponadto znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd zważył co następuje

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W przedmiotowej sprawie kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę z dnia 21.01.2012r. co do zasady nie budziła wątpliwości. Kwestią sporną była wysokość dochodzonej kwoty zadośćuczynienia.

Powódka domagała się zasądzenia od pozwanego dodatkowo kwoty 20 000zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 29.04.2013r. do dnia zapłaty tytułem pozostałej części zadośćuczynienia za doznane krzywdy, ból i cierpienie fizyczne oraz psychiczne.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowany może żądać od zobowiązanego odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, której przejawem są ujemne przeżycia związane z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi poszkodowanego, wynikające z naruszenia jego dóbr osobistych. Doktryna prawa cywilnego nie rozróżnia – za wzorem prawa karnego – średniego, ciężkiego i lekkiego uszkodzenia ciała. W zakresie doznanej krzywdy rozmiar uszkodzenia ciała nie zawsze musi pokrywać się z rozmiarem przykrych przeżyć psychicznych poszkodowanego. Zadośćuczynienie może być uzasadnione, po pierwsze doznaniem cierpień fizycznych w postaci bólu i innych dolegliwości, po drugie – cierpień psychicznych. Nawet niewielki uszczerbek na zdrowiu wymaga zrekompensowania krzywdy nim wywołanej (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2008 r. sygn. I PK 256/07 Lex nr 465982).

Art. 445 k.c. nie rozstrzyga samodzielnie o przesłankach odpowiedzialności, od których zależy poniesienie roszczeń z tytułu zadośćuczynienia, stąd należy odwołać się do ogólnych podstaw odpowiedzialności odszkodowawczej. Zatem osoba musi doznać negatywnych przeżyć w związku z naruszeniem jej dóbr osobistych, lecz tylko tych, które są określone w art. 445 § 1 i 2 k.c.; przeżycia te muszą zostać wywołane zdarzeniem, z którym łączy się odpowiedzialność; wreszcie między tym zdarzeniem, a wyrządzoną krzywdą musi zachodzić związek przyczynowy.

Ustawodawca zaniechał wskazania w art. 445 § 1 k.c. kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i poprzez posłużenie się klauzulą generalną („suma odpowiednia”) pozostawił je do uznania sądu. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia wymaga zatem uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak:

- stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania;

- nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie);

- wiek poszkodowanego

- konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w dziedzinie życia osobistego i społecznego (szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa).

(por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. I CSK 74/12 Lex nr 1226824, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2007 r. V CSK 245/07 Biul. SN 2008/4/11; wyrok SN z dnia 5 grudnia 2006 r. II PK 102/06 OSNP 2008/1-2/11; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2006 r. I ACa 1983/04 LEX nr 186503).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia wziął pod uwagę to, że zdarzenie z dnia 21.01. 2012 r. wywołało u powódki przede wszystkim ogromny ból fizyczny związany z urazem kręgosłupa szyjnego. Powódka po wypadku straciła przytomność, w szpitalu nie zdiagnozowano u niej od razu uszkodzenia kręgu szyjnego, dopiero badanie tomografem komputerowym wykonane kilka dni później wykazało szczelinę złamania u podstawy zęba obrotnika przechodzące na trzon obrotnika. Po powrocie do domu powódka odczuwała bardzo silny ból kręgosłupa, głowy, prawa ręka była bardzo mocno stłuczona. Powódka przez pierwszych kilka dni wymagała intensywnej opieki, nie była w stanie wykonać podstawowych czynności, wstać z łóżka, ubrać się, poruszać się samodzielnie. Przez ten czas poszkodowaną opiekowała się córka A. M.. Następnie przez okres 2-3 tygodni kiedy stan powódki nieco się poprawił opiekowała się nią druga córka M. G.. Powódka nadal odczuwała bardzo silne bóle głowy, kręgosłupa oraz ręki, jednak była w stanie samodzielnie poruszać się. Nadal miała jednak problemy z wykonywaniem codziennych czynności takich jak pranie gotowanie sprzątanie. Przez 6 tygodni powódka musiała chodzić w kołnierzu ortopedycznym, do dnia dzisiejszego zakłada go podczas jazdy samochodem. Pomimo upływu ponad trzech lat powódka nadal odczuwa ból kręgosłupa szyjnego, głowy oraz okresowo silne bóle ręki, schorzenia te uniemożliwiają powódce normalne funkcjonowanie, nadal podczas wykonywania niektórych prac powódka musi korzystać z pomocy innych osób. Cały czas powódka zmuszona jest przyjmować leki przeciwbólowe aby w miarę normalnie funkcjonować i być w stanie wykonać podstawowe prace domowe. H. S. od czasu wypadku korzysta z zabiegów fizjoterapeutycznych, rehabilitacyjnych oraz pozostaje pod stałą kontrolą lekarza ortopedy. Ponadto poszkodowana unika długich podróży samochodem, ponieważ wówczas bóle kręgosłupa znacznie nasilają się.

Biegły Sądowy W. Ż. (2) określił uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonej na skutek wypadku z dnia 21.01.2012r. na 10 %. Ubytek związany jest ze złamaniem zęba 2 kręgu szyjnego z następstwem uszkodzenia jego powierzchni stawowej oraz prawdopodobnie też złamania kompresyjnego 5 kręgu szyjnego. Przy ustaleniu procentowego uszczerbku na zdrowiu powódki biegły nie brał pod uwagę uszkodzenia słuchu H. S., ponieważ stwierdził brak podstaw aby ustalić, że do uszkodzenia słuchu powódki doszło na skutek wypadku. Natomiast biegły sądowy z zakresu otolaryngologii S. B. jednoznacznie stwierdziła, że do uszkodzenia słuchu nie doszło w następstwie wypadku. Ponadto ustalając procentowy uszczerbek na zdrowiu poszkodowanej biegły miał na uwadze schorzenia na jakie cierpiała H. S. przed wypadkiem, a więc osteoporozę, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, oraz problemy powódki z ciśnieniem oraz sercem. W przedmiotowej sprawie zwrócić należy także uwagę, iż chociaż powódka cierpiała na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz miała problemy z sercem, a także z ciśnieniem już przed wypadkiem, to niewątpliwie zdarzenie z 21.01.2013r. nie pozostało bez wpływu na stan zdrowia powódki. Uszkodzenia kręgów szyjnych zaostrzyły w znaczny sposób bóle kręgosłupa, a stres związany z wypadkiem niekorzystnie wpłynął na układ nerwowy powódki. Podkreślić również należy, że H. S. skazana jest na ciągłe życie w bólu, ze względu na wiek nie jest już możliwe przeprowadzenie u niej operacji kręgosłupa. Jedyną możliwością, jest uśmierzanie bólu poprzez przyjmowanie odpowiednich leków oraz korzystanie z zabiegów rehabilitacyjnych oraz fizjoterapeutycznych.

Należy podkreślić, że stopień uszczerbku na zdrowiu nie może być jedyną czy zasadniczą okolicznością decydującą o wysokości zadośćuczynienia (por.: wyrok Sadu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 1974 II CR 123/74 LEX nr 7457; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 lutego 1998 r I ACa 715/97 OSA 1999/2/7; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005 r I PK 47/05 MPPr (...)), tym bardziej, że nie uwzględnia rozmiarów bólu psychicznego, który u powódki był bardzo silny. Traumatyczne wspomnienia z wypadku często powracają u powódki co powoduje, że stała się ona nerwowa i ma problemy z zasypianiem. W związku z powyższym H. S. musi zażywać leki uspokajające oraz wspomagające zasypianie. Ponadto powódka do dnia dzisiejszego odczuwa lęk przed jazdą samochodem. Przebyty wypadek odbił się na całym życiu powódki, która zamknęła się w sobie, stała się nerwowa oraz zrezygnowała z kontaktów towarzyskich. Niewątpliwie to zdarzenie miało negatywny wpływ na kondycję psychiczną powódki. Z drugiej jednak strony przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę to, że powódka nie korzystała po wypadku z pomocy psychologa.

Bez znaczenia dla sprawy są natomiast zarzuty podnoszone przez stronę pozwaną, że sprawczynią wypadku była córka powódki, która następnie się nią opiekowała. Strona pozwana ponosi odpowiedzialność ubezpieczeniową w związku z zawartą umowa ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów zgodnie z przywołanym wyżej art. 822 § 1 k.c., bez znaczenia natomiast dla odpowiedzialności ubezpieczyciela jest stopień pokrewieństwa między sprawcą wypadku, a poszkodowanym, oraz to czy powódka ma pretensje lub żal do córki o zaistniałe zdarzenie. Kwestia, że to córka poszkodowanej doprowadziła do wypadku jest również bez znaczenia dla powódki, która przecież w taki sam sposób odczuwałaby ból poniesionych uszkodzeń ciała, gdyby wypadek spowodował ktoś inny.

Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, a tym samym powinno reprezentować ekonomicznie odczuwalną wartość ( por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r. III CZP 37/73 OSN 1974 Nr 9 poz. 145). Funkcja kompensacyjna zadośćuczynienia musi być rozumiana szeroko, albowiem obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2008 r. II CSK 536/07 OSP 2010 Nr 5 poz. 47).

Stopa życiowa poszkodowanego nie ma wpływu na wysokość zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, nie może ona wyznaczać wysokości należnej mu rekompensaty (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 września 2010 r. II CSK 94/10 OSNC 2011/4/44). Natomiast poziom stopy życiowej społeczeństwa może rzutować na wysokość zadośćuczynienia jedynie uzupełniająco, w aspekcie urzeczywistnienia zasady sprawiedliwości społecznej. Prezentowany we wcześniejszym orzecznictwie pogląd o utrzymywaniu zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa stracił znaczenie, z uwagi na znaczne rozwarstwienie społeczeństwa pod względem poziomu życia i zasobności majątkowej. Decydującym kryterium jest rozmiar krzywdy i ekonomicznie odczuwalna wartość, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2012 r. sygn. I CSK 2/2012 LEX nr 1228578, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2011 r. I PK 145/10 OSNP 2012 nr 5-6 poz. 66, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 października 1997 r. II CKN 416/97 Lex nr 897881).

Okoliczności wpływające na określenie wysokości zadośćuczynienia, jak i kryteria ich oceny, muszą być zawsze rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego i sytuacją życiową, w której się znalazł (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2007 r., I CSK 384/07, OSP 2009 Nr 2, poz. 20).

W świetle powyższego, z uwzględnieniem ustalonego stanu faktycznego i wniosków wysnutych z wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, że adekwatnym będzie ustalenie zadośćuczynienia w wysokości 20 500 zł. Skoro zatem strona pozwana wypłaciła już powódce tytułem zadośćuczynienia kwotę 6 000 zł, do zapłaty pozostała kwota 14 500 zł.

Zadośćuczynienie ma przede wszystkim na celu zrekompensować poszkodowanemu doznane krzywdy. Ten kompensacyjny cel zadośćuczynienia ma polegać, zgodnie z językowym znaczeniem, na - z natury rzeczy niedoskonałym- wynagrodzeniu krzywdy przez zaspokojenie w większym zakresie potrzeb poszkodowanego. W tym celu poszkodowany powinien otrzymać od osoby odpowiedzialnej za szkodę sumę pieniężną o tyle w konkretnych okolicznościach odpowiednią, ażeby mógł za jej pomocą zatrzeć lub co najmniej złagodzić odczucie krzywdy i odzyskać równowagę psychiczną (por. uchwała pełnego Składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNCP 1974 z. 9, poz. 145).

Odnosząc się natomiast do żądania powódki ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za wszelkie ujemne następstwa mogące powstać u powódki w przyszłości, Sąd przychylił się do opinii biegłego W. Ż. (2), który stwierdził, że upływ czasu od przebytego urazu powoduje, że w chwili obecnej zmiany pourazowe w obrębie kręgosłupa mają charakter stacjonarny i nie należy spodziewać się innych negatywnych skutków związanych z przebytym urazem w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze na podstawie wyżej powołanych przepisów oraz art. 481 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 14 500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części. Zgodnie z art. 817 § 1 i 2 kc pozwany obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, gdyby zaś wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. W związku z powyższym odsetki naliczone zostały po upływie 45 dni od dnia zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi, zgodnie z żądaniem strony powodowej.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. oraz art. 113 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 j.t.). Roszczenie powódki zostało uwzględnione częściowo, dlatego też Sąd rozdzielił proporcjonalnie koszty sądowe, biorąc pod uwagę części procentowe w jakiej każda ze stron uległa w procesie co do roszczenia głównego. Powódka wygrała sprawę w około 75%, w związku z czym strona pozwana wygrała sprawę w około 25%.

Na koszty w przedmiotowej sprawie złożyły się: 150zł opłaty sadowej od pozwu, od których powódka była zwolniona w 85%, opłata od uwzględnionej części powództwa 725zł, koszty trzech opinii biegłych 901,93zł (w tym 150 zł zaliczki wpłaciła powódka) – łącznie 1776,93zł. Ponadto koszt związany z wynagrodzeniem pełnomocnika strony powodowej 2 400zł. Łączne koszty postępowania to 4 176,93zł.

Powódka uiściła w przedmiotowej sprawie część opłaty sądowej od pozwu w wysokości 150zł oraz wpłaciła zaliczkę na wydatki związane ze sporządzeniem opinii przez biegłych w wysokości 150zł (łącznie 300zł).

Powódka zobowiązana jest ponieść 25% z ustalonych wyżej kwoty kosztów -1 776,93 (nie uwzględniając kosztów wynagrodzenia pełnomocnika). Co daje kwotę 444,23zł, którą powódka powinna zapłacić. Zgodnie z powyższymi wyliczeniami powódka uiściła do dnia wydania wyroku łączną kwotę 300zł. Co po odjęciu od kwoty 444,23zł w przybliżeniu daje około 150zł, nieopłaconej części kosztów

Pozwany ponosi 75% kosztów wynagrodzenia pełnomocnika powódki (2400zł), czyli 1 800zł, i taką kwotę pozwany powinien zwrócić powódce w związku z poniesionymi przez nią kosztami wynagrodzenia pełnomocnika, jednak od tej kwoty należy jeszcze odjąć 150zł nieponoszonych przez powódkę kosztów sądowych, co daje 1 650zł. Taką też kwotę Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki.

Ponadto Sąd nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Brzesku kwotę 725zł, tytułem opłat sądowych od uwzględnionej części powództwa, oraz kwotę 783,90zł tytułem brakujących wydatków (751,93 zł brakujących wydatków związanych ze sporządzeniem opinii przez biegłych + koszt opinii uzupełniającej biegłego W. Ż. (2) - 31,97zł - ponieważ to strona pozwana wniosła zarzuty do tej opinii).

SSR Marek Jałowiecki – Paruch

S./

- odnotować uzasadnienie,

- odpis doręczyć pełnomocnikowi pozwanego wraz z odpisem wyroku z 9.11.2015r.

- kal. 2 tygodnie

B., 19.11.2015r.