Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 08-12-2015 r.

Sąd Rejonowy w Koninie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Ewa Morawska

Ławnicy:Anna Naskręcka - Piskorz, Leszek Nowacki

Protokolant:sekretarz sądowy Emilia Dzwoniarska

po rozpoznaniu w dniu 08-12-2015 r. w Koninie

sprawy z powództwa W. T.

przeciwko Urzędowi Miejskiemu w T.

o uznanie rozwiązania umowy o pracę za bezskuteczne

1.  przywraca powoda W. T. do pracy u pozwanego Urzędu Miejskiego w T. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy;

2.  zasądza o pozwanego na rzecz powoda W. T. kwotę 2.691 zł (dwa tysiące sześćset dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym koszów zastępstwa procesowego.

Leszek Nowacki /-/SSR Ewa Morawska Anna Naskręcka-Piskorz

UZASADNIENIE

Powód W. T. wniósł przeciwko pozwanemu Urzędowi Miejskiemu w T. pozew o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pozwanego w dniu 07.04.2015 r., a w przypadku upływu okresu wypowiedzenia przed zamknięciem rozprawy o przywrócenie powoda do pracy u pozwanego na dotychczasowych warunkach pracy i płacy oraz o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 07.04.2015 r. pozwany wręczył powodowi oświadczenie o rozwiązaniu za wypowiedzeniem umowy o pracę wskazując jako przyczynę utratę zaufania do powoda. Powód jest członkiem (...) Organizacji Związkowej (...) przy Starostwie Powiatowym w T. i jest objęty szczególną ochroną przewidzianą w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23.05.1991 r. o związkach zawodowych i jest upoważniony do reprezentowania tej organizacji związkowej wobec pracodawcy. W/w organizacja związkowa nie wyraziła zgody na rozwiązanie z powodem stosunku pracy. Niezależnie od w/w okoliczności powód podniósł, że wszystkie przyczyny opisane przez pozwanego jako uzasadniające jego oświadczenie o wypowiedzeniu są bezpodstawne i nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że powód wbrew twierdzeniom nie uzyskał skutecznej ochrony związkowej. Starał się jedynie uzyskać tą ochronę tylko i wyłącznie w celu uniemożliwienia pracodawcy rozwiązania z nim umowy o pracę w związku z pojawiającymi się zarzutami dotyczącymi jego pracy. W zakresie zarzutów powoda wskazanych w treści pozwu pozwany podniósł, że przyczyna wypowiedzenia jest obiektywnie istniejąca, rzeczywista i konkretna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód W. T. był zatrudniony u pozwanego Urzędzie Miejskim w T. na podstawie umowy o pracę na czas określony z dnia 06.04.2004 r. na stanowisku głównego specjalisty ds. wdrożenia i utrzymania systemu zarządzania jakością, a od dnia 31.12.2004 r. na w/w stanowisku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W dniu 19.03.2013 r. pozwany powierzył powodowi stanowisko kierownika (...). Od dnia 01.04.2014 r. powód pełnił również funkcję pełnomocnika ds. systemu zarządzania jakością. Do zakresu obowiązków powoda należało m. in. nadzorowanie gospodarowania odpadami komunalnymi w tym realizacja zadań powierzonych podmiotom odbierającym odpady komunalne od właścicieli nieruchomości zamieszkałych oraz dokonywanie corocznej analizy stanu gospodarki odpadami komunalnymi. Powód pobierał opłaty i prowadził egzekucję administracyjną, wykonywał kontrolę miejsc składowania odpadów, dokonywał kontroli podmiotów gospodarczych, które zajmowały się odpadami komunalnymi, sprawdzał ilość osób mieszkających w gospodarstwie celem uszczelnienia systemu pobierania opłat, prowadził działalność edukacyjną adresowaną do różnych grup odbiorców, wprowadził system kontroli nieruchomości niezamieszkanych.

(dowód: umowy o pracę z 06.04.2004 r., 31.12.2004 r.- akta osobowe powoda, zakres czynności k. 48, wyciąg z Regulaminu Organizacyjnego UM w T. k. 52- 53, zeznania powoda k. 214 i verte)

Powód jest członkiem (...) Organizacji Związkowej (...)przy Starostwie Powiatowym w T., która działa też w Urzędzie Miejskim w T.. Powód jest objęty szczególną ochroną przewidzianą w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23.05.1991 r. o związkach zawodowych oraz jest upoważniony do reprezentowania tej organizacji związkowej wobec pracodawcy. Powód został przyjęty do (...) przy Starostwie Powiatowym w T. na podstawie złożonej deklaracji oraz podjętej uchwały nr (...) z dnia 20.02.2015 r. Uchwałą Nr (...)z dnia 10.03.2015 r. Komisja (...) przy Starostwie Powiatowym w T. upoważniła powoda do reprezentowania organizacji związkowej (...) przy Starostwie Powiatowym w T. wobec pracodawcy, albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. Uchwałą Nr (...) z dnia 10.03.2015 r. powód został objęty szczególną ochroną przewidzianą w ustawie o związkach zawodowych. Jako datę końcową w/w ochrony wskazano 31.12.2015 r. Pismem z dnia 09.03.2015 r. pozwany zwrócił się do w/w organizacji o imienne wskazanie członków związku zawodowego podlegających szczególnej ochronie. Pismem z dnia 12.03.2015 r. w/w organizacja powiadomiła pozwanego wskazując imienna listę pracowników korzystających ze szczególnej ochrony, o której mowa w art. 32 ust. 1, 2, 3 i 5 ustawy o związkach zawodowych. Jako jeden ze wskazanych pracowników był powód. Pozwany pismem z dnia 02.04.2015 r. zwrócił się do (...) o wyrażenie zgody na wypowiedzenie umowy o pracę powodowi, wskazując przyczyny wypowiedzenia. Organizacja związkowa podjęła uchwałę, w której nie wyraziła zgody na wypowiedzenie umowy o pracę powodowi i jednocześnie w dniu 03.04.2015 r. złożyła pozwanemu umotywowane zastrzeżenia wskazując na bezzasadność podstaw opisanych jako przyczyny wypowiedzenia oraz informując, że nie wyraża zgody na wypowiedzenie umowy o pracę powodowi.

(dowód: pismo z dnia 09.03.2015 r. k. 9, pismo (...) z 12.03.2015 r. wraz z wykazem chronionych pracowników k. 10, pismo Burmistrza Miasta z 02.04.2015 r. k. 11, pismo (...) z 03.04.2015 r. k. 12, uchwała nr (...) z 20.02.2015 r. k. 204, uchwała Nr (...) z 10.03.2015 r. k. 205, uchwała Nr (...) z 10.03.2015 r. k. 206, zeznania świadka H. K. k. 447v, zeznania świadka H. Z. k. 448, zeznania świadka H. R. k. 447v- 448)

Przeprowadzona u pozwanego kontrola PIP wykazała, że powód podlegał ochronie, o której mowa w art. 32 ust. 1, 2, 3 i 5 ustawy o związkach zawodowych.

(dowód: protokół kontroli k. 335- 350, k. 383- 385)

Powód wprowadził w ramach systemu gospodarki odpadami nadzór egzekucyjny nad ściganiem opłat z tytułu gospodarowania odpadami na podstawie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W tym celu powód zorganizował wyjazd do urzędów (ZUS we W., US w T.), gdzie była prowadzona egzekucja administracyjna, by zapoznać współpracowników z wykonywaną egzekucją administracyjną. Powód był też autorem formularzy do prowadzenia administracyjnego postępowania egzekucyjnego. Kwestią egzekucji zajmowała się I. Ł.. Wystawiała ona dowody wpłat i druki tytułów wykonawczych. Sporządzała sprawozdania z egzekucji i przekazywała je powodowi. W programie sprawdzała kto nie uiścił opłaty za śmieci i następnie wszczynano postępowanie, tj. najpierw wysyłano upomnienia a następnie wdrażano postępowanie egzekucyjne. Kontrolowano również nieruchomości niezamieszkane, domy wielorodzinne. Jeżdżono na wysypiska śmieci i również tam przeprowadzono kontrole. Organizowano happeningi, konkursy dla młodzieży w (...) oraz spotkania dla dzieci w przedszkolach oraz rozdawano mieszkańcom ulotki. Zorganizowano też akcję (...) tydzień”, wydawano czasopismo (...) poświęcone segregacji odpadów a także na stronie internetowej UM umieszczano informacje odnośnie gospodarki odpadami. Powód zaangażował się też w tzw. projekt chipów. Prace były daleko posunięte, ale nie doszły do skutku. Prowadzono nadzór nad ilością osób istniejących w systemie, weryfikowano liczbę osób zadeklarowanych a faktycznie zamieszkałych. Porównywano te bazy. W przypadku stwierdzenia niezgodności wzywano osoby do złożenia wyjaśnień. Sprawami tego rodzaju zajmowała się K. R.. Dzięki powodowi wykryto dwa podmioty, które wywoziły śmieci w inne miejsce niż wskazane. Podmioty te zostały ukarane karą pieniężną.

(dowód: zeznania świadka I. Ł. k. 517v- 518v, zeznania świadka K. R. k. 518v- 520, Z. C. k. 520- 521v, zeznania świadka M. D. k. 577v- 578) Podmioty niezamieszkałe zostały zewidencjonowane, każdy posiadał założoną teczkę. Zostały one zobowiązane do obowiązku posiadania umowy na wywóz śmieci oraz faktur. Podmioty te zostały wprowadzone do systemu informatycznego, ich weryfikacja odbywała się w oparciu o CEIDG oraz KRS. Przeprowadzono wobec nich kontrola, która nie wykazała żadnych nadużyć. Co do nieruchomości zamieszkałych, liczbę osób podlegających ustawie śmieciowej ustalono w oparciu o deklaracje. Deklaracje weryfikowano w oparciu o ewidencję ludności. Osoby zameldowane na terenie gminy zobowiązano do wskazania prawidłowej liczby osób. Ponadto w przypadku, gdy w danym lokalu jakaś osoba nie przebywała występowano o przedłożenia zaświadczenia na te okoliczność. Kontroli poddawane były też podmioty, które zajmowały się wywozem nieczystości. Na dwa z nich nałożono kary pieniężne. Kontrolowano też gniazda odpadów, domy wielorodzinne zarządzane przez spółdzielnie, PGKiM oraz deweloperów prywatnych. Prowadzono także egzekucję. Mimo tak wykonywanych działań liczba segregowanych odpadów wciąż malała. W celu poszukiwania nowych rozwiązań powód udał się do Niemiec, gdzie wdrożono rozwiązanie w oparciu o tzw. chipy.

(dowód: zeznania powoda k. )

W 2014 r. przeprowadzono audyt wydziału gospodarki odpadami. Wynik był pozytywny. Zgłoszono jednakże, by obserwować doskonalenie procesów w zakresie gospodarowania odpadami w odniesieniu do odpadów segregowanych. Stwierdzono bowiem na podstawie analizy dokumentacji, że coraz więcej mieszkańców deklaruje segregację, natomiast wzrasta liczba odpadów niesegregowanych. Analiza ta została dokonana na wniosek powoda.

(dowód: zeznania świadka K. S. k. 578- 578v)

W ramach funkcjonowania systemu były przeprowadzone kontrole właścicieli nieruchomości niezamieszkałych w zakresie przestrzegania ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie oraz wyposażenia nieruchomości wielorodzinnych w pojemniki na gromadzenie odpadów komunalnych, ich stan techniczny i sanitarny, a także kontrole podmiotów odbierających odpady wpisanych do rejestru działalności regulowanej w Gminie Miejskiej T.. Funkcjonowanie systemu było poddane ocenie przez Regionalną Izbę Obrachunkową, która po przeprowadzeniu kontroli systemu nie wniosła do jego funkcjonowania żadnych zastrzeżeń. Gospodarowanie odpadami komunalnymi było oparte na regulaminie z grudnia 2012 r. Prowadzenie biurowości związanej z w/w problematyką należało do obowiązków zarządcy budynku (naliczanie opłat, windykacja opłat, wykaz osób, które składają deklaracje). Osoba ta następnie kontaktowała się z wydziałem gospodarki odpadami.

(dowód: protokół kontroli za 2013 r. oraz wystąpienie pokontrolnego R. w P., zeznania świadka J. P. k. 444v- 445v)

Powód przygotował analizę stanu gospodarki odpadami komunalnymi za 2013 r. Analiza ta została zatwierdzona przez uprzedniego Burmistrza Miasta.

(dowód: analiza systemu gospodarki odpadami komunalnymi za 2013 r.)

Powód miał dostęp do komputera służbowego. W celu skorzystania z niego należało wpisać hasło dostępu. Hasło do powód udostępnił innym pracownikom swojego Wydziału, gdyż zdarzało się, że podczas jego nieobecności zachodziła konieczność skorzystania ze znajdujących się tam danych. Od połowy 2015 r. na komputerach pojawiał się komunikat, że są one przeznaczone wyłącznie do użytku służbowego

(dowód: zeznania świadka I. Ł. k. 517v- 518v, zeznania świadka M. D. k. 577v- 578)

U pozwanego przyjęta była praktyka, że powód sporządzał projekty zarządzeń, które wymagały sprawdzenia i akceptacji przez radcę prawnego i Burmistrza Miasta. Dopiero po takiej kontroli były przekazywane do pracownika kadr i szkoleń w celu umieszczenia w BIP. Ten pracownik już nie dokonywał kontroli treści zarządzenia. Nie było kryteriów co do tego, które zarządzenia podlegają publikacji, a które nie. W okresie swojej pracy powód nie otrzymał żadnego zastrzeżenia co do treści projektów zarządzeń. W marcu 2015 r. w BIP UM T. zostały umieszczone zarządzenia wydane od grudnia 2014 r. na wniosek radnych. Powód przygotował m. in. zarządzenie nr (...) z dnia 02.01.2015 r. w sprawie ustalenia celów jakościowych na rok 2015 r. W/w dokument zdaniem pozwanego zawierał błędy stylistyczne, tj. słowo audit zamiast audyt. Słowo audit w terminologii ISO jednak funkcjonowało. Powód potrzebował dłuższego niż zwykle okresu na przygotowanie w/w zarządzenia, gdyż żeby je przygotować musiał od każdej komórki organizacyjnej urzędu odebrać cele i na ich podstawie przygotować zarządzenie.

(dowód: procedura tworzenia zarządzeń k. 43- 47, zarządzenie z 02.01.2015 r. k. 39- 42, zeznania świadka B. K. (1) k. 288- 289, zeznania świadka A. M. k. 289, zeznania powoda k. )

Stan gospodarowania odpadami komunalnymi na terenie Gminy Miejskiej T. uległ w 2014 r. pogorszeniu. Na niską skuteczność systemu selektywnego zbierania i odbierania odpadów wskazywano już w 2013 roku. Powód wskazywał na potrzebę podjęcia działań dotyczących podnoszenia świadomości ekologicznej mieszkańców oraz na konieczność modyfikacji systemu w zakresie procesu monitorowania pod względem zmian związanych z migracją osób zamieszkujących w danej nieruchomości dotyczącego odbierania odpadów oraz na konieczność rozwijania systemów selektywnego zbierania i odbierania odpadów oraz motywowania mieszkańców do czynnego udziału w tych systemach w celu zwiększenia ich efektywności. Również od podmiotów trzecich, tj. (...) sp. z o.o. z/s w T. oraz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) płynęły sygnały dotyczące braku selektywnego zbierania odpadów w nieruchomościach wielorodzinnych. Sygnały odnośnie różnicy w ilościach śmieci dostarczanych do zakładu a masą zebranych śmieci płynęły też od Związku (...). Osoby, które były obciążane opłatą za odpady musiały posiadać stałe lub czasowe miejsce pobytu na terenie gminy. Zwolnienie miało następować na podstawie zaświadczenia z innej gminy, że tam uiszczane są opłaty. Urząd Miejski nie wymagał jednakże takich zaświadczeń. A jedynie oświadczeń tych osób. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) przekazała do UM wykaz osób, które prowadzą działalność gospodarczą. Miały się one skontaktować z UM w celu wskazania podmiotu, który miał im świadczyć usługi w zakresie selekcji odpadów. Spółdzielnia widziała jak osoby prowadzące działalność gospodarczą oraz osoby spoza gminy T. podrzucają śmieci do kontenerów ogólnodostępnych. Problem ten trwał mimo zwolnienia powoda. Związek (...) z/s w K. zgłaszało uwagi, by odpady komunalne trafiały do zakładu w O., gdyż był on wybudowany ze środków miasta T.. UM w T. nie określił jednak miejsca, do którego miały trafiać odpady, dano możliwość swobodnego dysponowania strumieniem odpadów w tym też przedsiębiorstwom, które się na rynku pojawiały. Ponadto Związek miał zastrzeżenia, iż gospodarką odpadami objęto jedynie nieruchomości zamieszkane.

(dowód: raport z analizy systemu gospodarki odpadami komunalnymi za 2013 rok k. 71- 88, projekt za 2014 rok k. 60- 70, pisma z 20.03.2015 r., 28.08.2014 r., 28.01.2015 r. k. 92- 94, 95, 96- 103, zeznania świadka J. P. k. 444v- 445v, zeznania świadka D. T. k. 445v- 446v, zeznania świadka M. W. k. 446v- 447)

Projekt analizy gospodarki odpadami za 2014 r. został przygotowany w lutym 2015 r. Nie uwzględniał on przepisów zmieniających zasady przygotowywania raportu, które wchodziły w życie z dniem 03.02.2015 r. W ramach noweli m. in. T. C. i uczestniczył w szkoleniu. Powód w tym szkoleniu nie brał udziału. Zastępca Burmistrza T. C. dokonał analizy w/w projektu celem jego akceptacji. Finalnie zatwierdzenie projektu nie nastąpiło, gdyż projekt zawierał jedynie 2 spośród 7 punktów, które powinien zawierać w świetle znowelizowanych przepisów. T. C. wskazywał na katastrofalny stan polityki śmieciowej w T., co polegało na spadku ilości śmieci segregowanych z 20% na 13% w 2014 r. Również pod względem finansowym system się nie domykał, gdyż z nadwyżki 34 tys. w 2013 r. zrobił się dług w wysokości 70 tys. zł i to tylko z domów jednorodzinnych. Ponadto z 2400 podmiotów gospodarczych tylko 521 złożyło deklaracje i pokazało, że płaci jednak poza systemie. Zastępca Burmistrza prezentował odmienne niż powód stanowisko w sprawie polityki śmieciowej. Był przeciwny pozostawianiu poza systemem nieruchomości niezamieszkanych. Jego zdaniem oszczędności należało szukać w kosztach utrzymania administracji, objąć systemem należało nieruchomości niezamieszkane oraz rezygnację z powierzania 1 podmiotowi wywozu i zagospodarowania odpadami.

(dowód: zeznania powoda k. 214 i verte, zeznania świadka T. C. k. 285- 287v, Z. C. k. 520- 521v)

W grudniu 2014 r. nastąpiła zmiana Burmistrza Gminy Miejskiej T.. Nowy Burmistrz przyglądał się pracy całego urzędu, co skutkowało wprowadzaniem zmian organizacyjnych. Zostały utworzone nowe wydziały, niektóre zlikwidowano. Na mocy zarządzenia Burmistrza Miasta nr (...) z 30.03.2015 r. zlikwidowano wydział (...), (...) oraz (...) oraz Biur (...), (...) oraz (...). W miejsce zlikwidowanych komórek powstały wydziały: (...), (...) i (...). Zredukowano obsadę starego wydziału (...) z 5 do 3 osób, a funkcję kierownika wydziału pełni 1 osoba. Burmistrz dokonał też kontroli korzystania z Internetu i komputerów. Kontrola wykazała, że z komputera, który był przyporządkowany do powoda logowano się na strony internetowe dla celów prywatnych, niezwiązanych z celami służbowymi. Powód udostępnił swoje hasło do komputera.

(dowód: zeznania powoda k. 214 i verte, zeznania pozwanego k. 214v- 215, zeznania świadka T. C. k. 285- 287v, pismo z 15.06.2015 r. k. 351)

W dniu 07.04.2015 r. pozwany wręczył powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem wskazując jako przyczynę utratę zaufania do powoda spowodowaną: brakiem należytego nadzoru nad systemem gospodarki odpadami komunalnymi; nierzetelnym sporządzaniem analizy stanu gospodarki odpadami komunalnymi za 2014 r.; brakiem bieżącego przekazania do publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej zarządzenia z zakresu wykonania przez powoda zadań i brakiem należytej dbałości przy sporządzaniu tego zarządzenia; korzystaniem z Internetu i komputera służbowego w czasie pracy w celach niezwiązanych z pracą. Powód tego samego dnia potwierdził swoim podpisem otrzymanie w/w oświadczenia.

(dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę- akta osobowe powoda)

Prokuratura Rejonowa w Koninie prowadzi dochodzenie w sprawie 1 Ds. (...) w sprawie naruszenia praw pracowniczych w T. w woj. (...) przez ustaloną osobę przez uniemożliwienie w okresie od 14.05.2015 r. do 31.07.2015 r. pracownikowi W. T. wykonywania pracy, co skutkowało brakiem realizacji wynikającego z umowy o pracę obowiązku zatrudniania pracownika, tj. o przestępstwo z art. 218 § 1a kk.

(dowód: akta 1 Ds. (...))

Sąd nie miał powodu, by odmówić wiarygodności zeznaiom świadka T. C., gdyż były one logiczne, rzeczowe. Świadek zrelacjonował uwagi, jakie posiadał pod adresem działalności powoda, jako kierownika (...). Z zeznań świadka wynikało, że miał on inne spojrzenie na system gospodarowania odpadami niż powód: szukałby oszczędności w obsłudze administracyjnej Wydziału; należało podnosić systematycznie świadomość społeczną dotycząca segregacji śmieci. Świadek wskazał, że finalnie raport za 2014 r. sporządziła I. S.. Uczyniła to zgodnie z wymogami ustawy, jednakże dane nie uległy zmianie.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków J. F., B. K. (1) i A. M., gdyż były one szczere, logiczne i spójne. Świadek M. wskazała, że nie mówiło się o terminie, w jakim pracownik merytoryczny ma przekazać zarządzenie do publikacji. Sąd obdarzył też walorem wiarygodności zeznania świadków J. P. oraz D. T. i M. W.. Wszyscy ci świadkowie byli zgodni co do tego, iż na terenie gminy T. istniał i nadal istnieje problem w zakresie gospodarki odpadami. Mimo deklaracji segregowania śmieci, nie są one segregowane. Zdarzają się sytuacje „podrzucania śmieci” do gminy przez podmioty spoza niej. Część osób znajduje się poza systemem. Za wiarygodne uznano również zeznania świadka H. K., H. Z. i H. R., gdyż korespondowały one ze sobą. Świadek K. wskazała, że powód zanim stał się członkiem związku zawodowego, współpracował z nim.

Sąd nie miał powodu, by odmówić wiarygodności zeznaniom świadka I. Ł., K. R. oraz Z. C. ze względu na ich szczerość, spójność i logiczność. Świadkowie potwierdzili, że powód prowadził nadzór nad gospodarką odpadami w ramach zajmowanego stanowiska. Podejmował inicjatywy, które miały na celu ulepszenie systemu. Walorem wiarygodności Sąd obdarzył też zeznania świadków M. D., K. S., B. K. (2), B. K. (3) oraz J. W.. Zeznania te były logiczne, spójne i pozostawały we wzajemnej korelacji. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania powoda. Przede wszystkim były one rzeczowe, spójne, znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonym materiale dowodowym w postaci osobowych źródeł dowodowych. Podkreślić trzeba, ze powód szczegółowo zrelacjonował przebieg swojej działalności w zakresie sprawowania nadzoru nad gospodarką odpadami, nie ukrywał, że mimo podejmowanych działań, różnego rodzaju inicjatyw problem istniał, społeczeństwo nie było przychylne segregowaniu odpadami. Z tożsamych względów Sąd za wiarygodne uznał zeznania pozwanego. Pozwany prezentował po prostu inną wizję pracy i organizacji Urzędu Miejskiego T. i poprzez wprowadzane zmiany osobowe próbował je urzeczywistniać.

Sąd oddalił wniosek dowodowy powoda w zakresie uchylenia i oddalenia wniosku co do przesłuchania świadków J. P., M. W., D. T. oraz H. K., B. K. (2), B. K. (3), H. Z., gdyż okoliczności, na które przesłuchani byli w/w świadkowie miały znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, tj. w szczególności objęcia powoda szczególną ochroną, o której mowa w ustawie o związkach zawodowych. Sąd oddalił też wniosek powoda o zawieszenie postępowania w niniejszej sprawie ze względu na postępowanie wyjaśniające prowadzone przez Wojewodę (...) w sprawie usunięcia nieprawidłowości u pozwanego, gdyż zdaniem Sądu nie miało ono wpływu na wynik niniejszej sprawy. Sąd oddalił też wniosek dowodowy z pisma odnośnie trwającego u pozwanego audytu ze względu na nieprzydatność dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Dokumenty, na podstawie których ustalono stan faktyczny Sąd uznał za całkowicie wiarygodne, bowiem autentyczności i prawdziwości treści w nich zawartych nie kwestionowały strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie.

Przede wszystkim odnieść się należy do regulacji przewidzianych w ustawie z dnia 23.05.1991 r. o związkach zawodowych, w której art. 32 ust. 1 wskazuje się, że pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. Ust. 2 mówi z kolei, że ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie - dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. W doktrynie prawa pracy zwraca się uwagę, że przepis ten ma na celu zapewnienie działaczowi związkowemu poczucia bezpieczeństwa socjalnego, a w ten sposób zapewnienie niezależności wobec pracodawcy w zakresie reprezentowania i obrony praw pracowników. W myśl wyroku SN z dnia 26 listopada 2003 r. (I PK 616/02, LEX nr 106935, teza 2) celem ochrony działacza związkowego jest wyłącznie zagwarantowanie mu niezależności w wypełnianiu jego funkcji, a przepisy wyznaczające zakres tej ochrony mają charakter regulacji szczególnej i muszą być wykładane ściśle. Działalność związkowa nie może być pretekstem do nieuzasadnionego uprzywilejowania pracownika w sferach niedotyczących sprawowania przez niego funkcji. Na gruncie niniejszej sprawy powód był członkiem (...) Organizacji Związkowej(...) przy Starostwie Powiatowym w T., która działa też w Urzędzie Miejskim w T.. Powód był upoważniony do reprezentowania tej organizacji związkowej wobec pracodawcy. Bezsprzecznie wynikają te okoliczności z uchwał podjętych przez w/w organizację związkową. Zeznania świadków z kolei wskazują, że powód nie uzyskał statusu działacza związkowego jedynie z tego tytułu, że przewidywał, obawiał się zwolnienia. Powód zapisał się do związku zawodowego w lutym 2015 r. jednakże już wcześniej współpracował z organizacją związkową, udzielał się w niej. Wypowiedzenie umowy o pracę nastąpiło na początku kwietnia 2015 r. Zdaniem Sądu nie może być zatem mowy o iluzorycznej czy też jedynie pozornej ochronie przewidzianej w cytowanej ustawie. Organizacja związkowa nie wyraziła zgody na rozwiązanie z powodem stosunku pracy. Dlatego też uznać należy, że wypowiedzenie dokonane przez pracodawcę nie mogło nastąpić.

Poza w/w uchybieniami w procesie rozwiązywania z powodem stosunku pracy podkreślenia wymaga, że nawet przy uznaniu, że powód ochroną o której mowa w ustawie o związkach zawodowych nie był objęty, to i tak wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę powody nie potwierdziły się w niniejszym postępowaniu. Na gruncie niniejszej sprawy odwołać się należy do art. 30 & 3 i 4 kp, zgodnie z którymi oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie. W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nie określony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Jak wskazuje się w orzecznictwie wynikający z art. 45 § 1 k.p. wymóg zasadności wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony implikuje ustanowienie z mocy art. 30 § 4 k.p. obowiązku wskazania przez pracodawcę w pisemnym oświadczeniu woli o rozwiązaniu stosunku zatrudnienia przyczyny owego wypowiedzenia. Wskazanie tejże przyczyny lub przyczyn przesądza o tym, iż spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach. Okoliczności podane pracownikowi na uzasadnienie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy, a następnie ujawnione w postępowaniu sądowym, muszą być takie same, zaś pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się przed organem rozstrzygającym spór na inne przyczyny mogące przemawiać za słusznością wypowiedzenia umowy (wyrok SN z dnia 19.04.2010 r., II PK 306/09, LEX nr 602696). Z kolei w wyroku SN z dnia 08.01.2008 r., I PK 177/07, LEX nr 448827) wskazano, że już z samego oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu musi wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie z nim stosunku pracy. Dalsza konkretyzacja i uzupełnianie przyczyny wypowiedzenia mogą służyć pełniejszemu uzasadnieniu wypowiedzenia, nie mogą jednak usunąć wadliwości (niekonkretności) określenia jego przyczyny w oświadczeniu o wypowiedzeniu. Podanie pracownikowi konkretnej przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę ułatwia pracownikowi podjęcie decyzji co do odwołania do sądu. Ponadto pracodawca jest obowiązany podać przyczynę wypowiedzenia także wtedy, gdy uważa, że jest ona znana pracownikowi. Musi ją podać najpóźniej w dacie złożenia wypowiedzenia. Jak trafnie stwierdził Sąd Najwyższy wyroku z dnia 21.11.2000 r., I PKN 99/00, OSNAPiUS 2002, nr 12, poz. 287 sprzeczne z art. 30 § 4 kp jest wskazanie przez pracodawcę przyczyn wypowiedzenia umowy o prace w piśmie doręczonym pracownikowi później niż złożenie oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy. Podanie przyczyny oznacza wskazanie konkretnego zdarzenia lub zdarzeń, ewentualnie okoliczności, które zdaniem pracodawcy uzasadniają rozwiązanie bez wypowiedzenia. Opis przyczyny musi umożliwiać jej indywidualizację w miejscu i czasie. Konkretność wskazania przyczyny należy oceniać z uwzględnieniem innych, znanych pracownikowi okoliczności uściślających tę przyczynę (wyrok SN z dnia 02.09.1998 r., I PKN 271/98, OSNAPiUS 1999, nr 18, poz. 577). Naruszenie art. 30 § 4 kp może polegać na niewskazaniu w ogóle przyczyny rozwiązania umowy o pracę lub na pozornym, niewystarczająco jasnym i konkretnym jej wskazaniu (wyrok SN z dnia 19.01.2000 r., I PKN 481/99, OSNAPiUS 2001, nr 11, poz. 373).

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy uznać należy, iż żadna z przyczyn, którą pozwany wskazał w wypowiedzeniu nie zasługuje na uwzględnienie jej jako podstawy rozwiązania z powodem stosunku pracy. Po pierwsze postępowanie dowodowe nie wykazało, by powodowi można przypisać brak należytego nadzoru nad systemem gospodarki odpadami komunalnymi i nierzetelne sporządzanie analizy stanu gospodarki odpadami komunalnymi za 2014 r. Powód podejmował szereg działań mających na celu usprawnienie systemu. Prowadził szeroko zakrojone akcje edukacyjne, które miały podnieść świadomość społeczną w zakresie segregacji odpadów. Próbował poszukiwać nowych rozwiązań, mających przynieść lepsze efekty. Wprowadził system egzekucji administracyjnej, która miała służyć ściąganiu nieuiszczanych opłat za odpady. Świadkowie: I. Ł. i K. R. szczegółowo zrelacjonowały sposób przeprowadzania kontroli różnych podmiotów objętych systemem gospodarki odpadami, ewidencjonowanie tych podmiotów. Zdaniem Sądu powód nie może ponosić odpowiedzialności za wynik dopiero co wprowadzanych nowych założeń w zakresie gospodarki śmieciowej, w postaci zwolnienia go. Nowy burmistrz a także jego zastępca mieli odrębne spojrzenie na funkcjonowanie systemu gospodarki odpadami. Po niespełna pół roku zaczęto wprowadzać zmiany organizacyjne w poszukiwaniu oszczędności, a jak wynika z osobowych źródeł dowodowych problem spadającej segregacji odpadów nie zniknął. Analiza stanu gospodarki odpadami była tylko projektem, nie ostateczną wersją przeznaczoną do podpisu przez burmistrza. Powód przedłożył projekt w lutym 2015 r., termin miał do kwietnia 2015 r. Skoro przedłożony projekt nie spełniał oczekiwań przełożonych należało przeprowadzić konsultacje, przeprowadzić rozmowy wyjaśniające z powodem. Nie jest trafne tłumaczenie pozwanego, by o tym, iż w/w dokument stanowił wersję ostateczną, decydowało umieszczenie daty, tj. 18.02.2015 r. przy rubryce podpis burmistrza.

W uznaniu Sądu nie zasługują też na uwzględnienie przyczyny w postaci nieprawidłowości przy sporządzaniu zarządzenia z lutego 2015 r. Jak sam powód wskazał dłuższy okres przygotowania tegoż dokumentu był spowodowany koniecznością uzyskania celów jakościowych od poszczególnych komórek organizacyjnych UM a błędy stylistyczne, na które wskazywał pozwany, nie mają takiego charakteru, gdyż w terminologii ISO znajduje się słowo audit. U pozwanego nie było wiadomo, które zarządzenia podlegają publikacji, a które nie. Dopiero interwencja radnych skutkowała zbiorczą publikacją zarządzeń. Uprzednio nikt nie wyciągał z tego powodu żadnych konsekwencji. Ponadto odnośnie korzystania z komputera służbowego dla celów prywatnych pozwany nie wykazał, by powód faktycznie tak postępował. Hasłem do jego komputera dysponowała większa ilość osób poza powodem. Dopiero nowy burmistrz wprowadził praktykę, że na ekranach monitorów pojawia się info, iż komputery przeznaczone są jedynie dla celów służbowych. W związku z powyższym Sąd uznał, że pozwany naruszył przepisy o rozwiązywaniu umów o pracę za wypowiedzeniem. Zgodnie z treścią art. 45 § 1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. § 2 cytowanego przepisu mówi, że sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

W związku z powyższym na podstawie art. 45 & 1 kp przywrócono powoda do pracy na poprzednich warunkach.

W punkcie 2 wyroku orzeczono o kosztach na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSR Ewa Morawska