Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący Sędzia S.O. Grażyna Cichosz

Protokolant sekretarz sądowy Anna Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2016 roku w Lublinie

sprawy M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 20 marca 2015 roku znak:(...)

oddala odwołanie

sygn. akt VII U 849/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił M. M. prawa do emerytury ustalonej zgodnie z art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podnosząc, iż wnioskodawca pobiera emeryturę od dnia (...) r . (decyzja akta ZUS).

Odwołanie od decyzji wnioskodawca złożył w dniu 20 kwietnia 2015r. wnosząc o jej zmianę. Ubezpieczony w odwołaniu powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z 18 września 2014 r., w sprawie I UK 27/14. Wskazując, iż po uzyskaniu emerytury kontynuował ubezpieczenie emerytalne i rentowe zatem jego świadczenie winno być wyliczone w oparciu o art. 55 na podstawie art.26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (k. 2).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie podtrzymał uzasadnienie zaskarżonej decyzji (k. 3).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawca urodzony (...), w dniu(...) r. złożył do organu rentowego wniosek o emeryturę.

Decyzją z dnia 16 sierpnia 2010 r. ZUS przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury począwszy od dnia (...) r. i podjął wypłatę świadczenia (k.85 akt ZUS).

Wnioskodawca po uzyskaniu świadczenia emerytalnego nie podjął zatrudnienia ( niesporne, wyjaśnienia wnioskodawcy k.14).

Po 5 latach od uzyskania i pobierania emerytury, w dniu 9 lutego 2015 r. wnioskodawca dokonał zgłoszenia siebie do dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnego i rentowego. Za ten jeden dzień zadeklarował podstawę wymiaru składek w wysokości 62,50 zł i wpłacił składkę w kwocie 17,20 zł ( niesporne, pismo ZUS k.39).

Po wpłacie, w dniu (...) r. wnioskodawca złożył do ZUS wniosek o przeliczenie emerytury powołując się na kontynuowanie ubezpieczenia po osiągnięciu wieku emerytalnego (wniosek akta ZUS). Organ rentowy rozpoznając wniosek wydał zaskarżoną decyzję.

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do tego, czy uiszczenie składki za 1 dzień, bez podstawy do jej uiszczenia, daje prawo do uznania, iż osoba wpłacająca składkę może być uznana za osobę kontynuującą ubezpieczenie emerytalne i rentowe w rozumieniu art. 55 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do art. 55 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. poz. 153 poz. 1227) ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27 (a więc po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn) oraz legitymowaniu się okresami składkowymi i nieskładkowymi wynoszącymi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn , który kontynuował ubezpieczenie emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53.

Jest w sprawie niesporne, że wnioskodawcy urodzonemu (...) zostało przyznane prawo do emerytury, której wypłata nastąpiła od (...)r. Niesporne jest również to, że wnioskodawca nie kontynuował zatrudnienia po uzyskaniu prawa do emerytury, nie prowadził też działalności gospodarczej.

W uchwale z dnia 4 lipca 2013 r. II UZP 4/13, którą Sąd orzekający w pełni podziela, Sąd Najwyższy uznał, że ubezpieczony urodzony przed dniem 31 grudnia 1948 r., który po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego kontynuował ubezpieczenie i wystąpił o emeryturę po 31 grudnia 2008 r. ma prawo do jej obliczenia na podstawie art. 26 w związku z art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezależnie od tego czy wcześniej złożył wniosek o emeryturę w niższym wieku emerytalnym lub o emeryturę wcześniejszą.

Przepis art. 55 ustawy o emeryturach i rentach został skierowany do ubezpieczonych spełniających warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, tj. urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r., którzy spełniając warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, dalej kontynuowali ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu wieku przewidzianego w tym przepisie co najmniej do końca 2008 r.

Z powyższego wynika, że tylko emeryt pobierający świadczenie emerytalne, który jest w dalszym ciągu, choćby nieprzerwanie, osobą czynną zawodowo i z tego tytułu kontynuuje obowiązkowe ubezpieczenia emerytalnym i rentowym, zachowuje status ubezpieczonego spełniającego warunki do uzyskania najkorzystniejszego wymiaru należnego mu świadczenia emerytalnego, w tym do jego wyliczenia na zasadach kapitałowych, jeżeli emerytura obliczona na podstawie art. 26, jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej, gdy spełnił warunki wymagane w art. 55 tej ustawy, w tym złożył wniosek emerytalny po dacie wprowadzenia reformy systemu emerytalnego (tak wyrok SN II UK 23/13).

Wnioskodawca nie spełnił przesłanki do obliczenia emerytury na podstawie art. 55 ustawy, albowiem nie kontynuował ubezpieczenia emerytalnego i rentowego od uzyskania prawa do emerytury. W żadnym razie nie można uznać, iż uiszczona przez wnioskodawcę jednorazowa składka w kwocie 17,20 zł stanowi o uznaniu wnioskodawcy za osobę, która kontynuuje ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Celem uregulowania zawartego w art. 55 ustawy emerytalnej było umożliwienie przeliczenia emerytury osobom, które pobierając świadczenie emerytalne, w dalszym ciągu, są, osobami czynnymi zawodowo i z tego tytułu kontynuują ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Konieczne jest zatem zachowanie statusu osoby ubezpieczonej ( art.4 ust.13 ustawy o emeryturach i rentach). Zgodnie z tym przepisem ubezpieczonym jest osoba podlegająca ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu określonym w przepisie o systemie ubezpieczeń społecznych. Z kolei przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych określają kto podlega ubezpieczeniom społecznym.

Wnioskodawca, nie miał tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (niesporne).

W ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawca nie posiadał także tytułu do dobrowolnego objęcia go ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi, albowiem nie zaistniała żadna z przesłanek określona w art.7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych pozwalająca na objęcie wnioskodawcy tym ubezpieczeniem Nie daje podstawy do objęcia ubezpieczeniem uiszczenie przez wnioskodawcę składki za 1 dzień, albowiem nie posiadał tytułu do jej wpłaty.

Ubocznie należy wskazać, iż Sąd próbował ustalić, na jakiej podstawie organ rentowy przyjął od wnioskodawcy składkę za 1 dzień dobrowolnego ubezpieczenia, jednakże organ rentowy pomimo zobowiązania nie wskazał z jakiego tytułu określonego w art. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przyjął od wnioskodawcy sporną składkę.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż decyzja organu jest prawidłowa, zaś odwołanie od niej pozbawione podstawy prawnej i dlatego na mocy powołanych przepisów oraz w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 kpc na orzekł jak w sentencji.